بالاخره پس از ۱۲ روز مقاومت شهر نجف در برابر حملات گسترده ارتش آمريكا سقوط كرد. به ياد بياوريم كه ارتش آمريكا فقط به ۲۰ روز وقت نياز داشت تا تمام عراق را به تصرف خويش درآورد و ارتش كاملا مجهز عراق را شكست دهد. اما مبارزان شهر نجف بي بهره از هرگونه تجهيزات پيشرفته درحالي كه هيچ نيرويي از آنان حمايت نمي كرد ۱۲، روز در برابر بزرگترين ارتش دنيا مقاومت كردند. اينك شهر نجف سقوط كرده و حرم علوي در محاصره تفنگداران دريايي آمريكا درآمده است. در اين ميان پرسشي مهم مطرح مي شود: آيا نجف پايان يك بحران تلقي مي شود و يا آن كه آغاز يك بحران بزرگ تر است؟ در پاسخ به اين سئوال نكات ذيل قابل توجه است:
۱- نيروهاي سپاه المهدي همچنان در شهرهاي مختلف شيعه نشين اعم از كوت، بصره، سماوه، ناصريه، عماره و شهرك صدر بغداد حضوري قدرتمند دارند. حتي در شهر نجف نيز با برخورداري از حمايت مردم خود را براي دور جديدي از مقاومت آماده مي سازند.
۲- استراتژي جديد آنان در مبارزه عليه نيروهاي اشغالگر، بسيج نيروهاي مردمي و انجام تظاهرات است. بلافاصله پس از سقوط نجف تظاهرات گسترده و حركت شيعيان به سوي شهر نجف آغاز شده است.
۳- دولت علاوي باتوجه به نفوذ مردمي سيدمقتدي صدر بر آن است كه ضمن بهره گيري از وضعيت جديد در شهر نجف در مذاكره با سيدمقتدي صدر به يك راه حل سياسي دست يابد تا شايد اين دور از درگيري ها را پايان بخشد. به همين دليل موفق الربيعي دبير شوراي عالي امنيت ملي عراق به نجف رفته است.
۴- ويران كردن شهر نجف و كشتار وسيع مردم، كينه آنان نسبت به نيروهاي اشغالگر را نهادينه كرده است. گروه هاي اصلي شيعه كه به آينده سياسي خود چشم دوخته و آن را در گرو حمايت مردم از خويش مي بينند لاجرم بايد يكپارچه در برابر اشغالگران قرار بگيرند.
۵- علاوي و ياورانش نظير شعلان كه از پيش نيز از اجماع شيعي به دور بودند اينك بيش از هر وقتي از طايفه شيعه دور شده و فقط به حمايت آمريكا دلگرمند. آنها از درك اين نكته عاجزند كه روش صدامي فقط با حضور خود صدام نتيجه بخش است. صدام هاي كوچك ناتوان تر از آنند كه خود را بر مردم به پاخاسته و مظلوم عراق تحميل كنند.
۶- حمايت وسيع اعراب سني عراق از نجف و مبارزان شيعه بايد اشغالگران عراق و دولت علاوي را نگران كند. مگر نه اين كه در يكسال و اندي كه از اشغال عراق مي گذرد، شيعيان و از جمله سپاه المهدي از ورود به جرگه مقاومان و انجام عمليات عليه نيروهاي آمريكايي پرهيز داشته اند؟
و بالاخره آناني كه با ورود نيروهاي آمريكايي به عراق به جدي بودن آمريكا در برقراري دموكراسي در آن كشور دلخوش كرده بودند حال بايد در پاي ويرانه هاي شهر نجف بر گذشته غيرقابل دفاع خويش بگريند.
«دولت الگو» براي منطقه كه آمريكايي ها از آن دم مي زدند اينك به كمال خود رسيده است. كشتار مردم فلوجه و زنده به گور كردن شيعيان علي ابن ابيطالب در نجف و به محاصره در آمدن و هتك حرمت حرم علوي...