با اتمام زمان ثبت نام نامزدهاي انتخابات نهمين دوره رياست جمهوري گرچه به دليل نقص قانون انتخابات و نداشتن هيچ شرط حداقلي حتي عدم ديوانگي اكثريت قريب به اتفاق ثبت نام كنندگان را نمي توان جدي انگاشت لكن مي توان گفت كه با توجه اجمالي به شرط داشتن شخصيت سياسي، مذهبي حدود ۵۶ نفر از ثبت نام كنندگان را مي توان نامزد جدي رياست جمهوري انگاشت. با توجه به اين اسامي نيز توجه به نظرسنجي هاي مراكز مختلف كه در طول يكي دو ماه اخير هر از گاهي نتايج آن منتشر مي شود، مي توان گفت كه چهره هاي منتسب به جريان دوم خرداد كمتر از چهره هاي منتسب به اصول گرايان به عنوان شانس هاي برتر مطرح مي باشند. ظاهراً تلاش اصلاح طلبان براي راهي كردن و به صحنه آوردن نامزدهايي كه با اطمينان خاطر بتوانند آراي مردم را كسب كنند و رياست قوه مجريه را به دست گيرند به نتيجه نرسيده است.
البته تجربه بيشتر نظام هاي دموكراتيك نيز حاكي از آن است كه افكار عمومي معمولاً مايل است تا سرنوشت قوه مجريه را به جريانهاي سياسي بسپارد كه در فاصله زماني نه چندان دور در انتخابات پارلمان  پيروز شده اند زيرا مردم معمولاً تمايل ندارند كه سرنوشت كشور در آينده به دليل تعارض بين دو قوه مجريه و مقننه فلج گردد. از طرفي به نظر مي رسد هنوز خاطرات ناخوشايند عملكرد جريان دوم خرداد به خصوص عناصر افراطي آن در مجلس ششم و شوراهاي اول شهر از ذهن رأي دهندگاني كه نارضايتي خود را در انتخابات مجلس هفتم و شوراهاي دوم بروز دادند، زدوده شده باشد.
در ادبيات سياسي دو سال اخير ايران، اصول گرايي با تلاش براي خدمت به مردم يا لااقل ادعاي اين كار همراه شده است. اقدامات شوراي شهر تهران و شهرهاي بزرگ كشور، ايجاد زمينه هاي خدمتگزاري و رفع مشكلات مردم در شهرداري ها و پرهيز از شعارهاي بي حاصل سياسي از سوي جريان اصول گرا به تثبيت اين انگاره در ميان مردم منجر شده كه اصول گرايي يك روش موفق براي اداره كشور است كه اگر امكان حضور در قوه مجريه را داشته باشد، نتايج اثربخشي و ماندگاري براي آينده كشور و مردم ايران زمين به همراه خواهد داشت.
وظيفه عمده اصول گرايان اما براي استفاده مثبت از حسن نظر مردم، ايجاد يك نظام و سامانه اصول گرايانه براي اداره همه بخش هاي كشور است، تا اين كه نشان  دهند دولت اصول گرا بيش از آن كه نيازمند نام هاي كوچك و بزرگ براي تصدي پست رياست جمهوري و اداره كابينه احتمالي باشد، در صدد ايجاد برنامه اي براي روش مند براي اداره كشور است. پس اصول گرايان مي بايست خود را از اين سؤال كه «چه كسي رئيس جمهور خواهد شد؟» آزاد كنند و در عوض بر ادامه برنامه ريزي دقيق تر براي رفع مشكلات ريز و درشت مردم مشغول شوند.
اصول گرايي يك لباس نيست كه هر كس نمونه اي از آن را در بازار پوشاك تهران بخرد و به تن كند و از اعتبار و آبروي اصول گرايان بهره ببرد، يا اگر كسي در زمره اين دسته از اهالي سياست محسوب شد، ديگر نگران آينده و نحوه عملكرد خود نباشد. اصول گرايي يك رويه است كه مورد توجه مردم قرار گرفته و اگرچه از تعريف دقيق خاستگاه، هدف و غايت خود براي رأي دهندگان بي نياز نيست، اما تا همين مقدار كه براي ايرانيان شناسانده شده، رضايت آنها را از آن خود كرده است. رضايتي كه براي تداوم و استقرار دائمي، نيازمند دقت و تيزبيني اصول گرايان و عمل آنها به اصولي است كه تاكنون از آن سخن گفته اند.
پيروزي اصول گرايان در انتخابات رياست جمهوري سال ۸۴- كه دور از دسترس نيست- غير از تسلط آنها بر قوه مجريه، اين فايده را با خود دارد كه ثابت مي كند جريان سياسي اصول گرايان، مجموعه اي نيست كه بر اساس اتفاق و تصادف در انتخابات شوراي شهر سال ۸۱ برنده ميدان شده يا به مدد نام هاي نه چندان مشهور خود، مجلس هفتم را به پلي براي خدمت گزاري تبديل كرده است. اين پيروزي نشان مي دهد اصول گرايان مجموعه اي حرفه اي و توان مند در ميدان سياست و اجتماع كشور پهناورمان ا يران اند و مي توانند براي سومين بار متوالي، رأي دهندگان با هوش ايراني را به سوي خود جلب كنند و از فرصت در اختيار داشتن هر يك از دستگاه هاي كشور با بهره گيري از رويه اصول گرايي و خدمت به مردم، زمينه خدمت گزاري بيشتر در بقيه نهادهاي اجرايي كشور را فراهم سازند.
اصول گرايان اگر درگير اختلاف هاي ظاهري وزودگذري نشوند كه جريان ليبرال- دموكرات و سكولار شكست خورده كشور سعي در تعميق و تشديد آن دارد، مي توانند به سرآمدان عرصه هاي سياست، اقتصاد و فرهنگ ايران اسلامي تبديل شوند و به سالخوردگان سياسي، روش هاي تعامل با مردم آگاه ايران را بياموزند.
رقابت اصلي انتخابات رياست جمهوري ماه آينده ايران، در ميان چهر ه هاي اصول گراست و فرصت تشكيل اولين دولت براي اصول گرايان، فرصت تاريخي جديدي است كه مي تواند اتهام نارواي ناكارآمدي نظام جمهوري اسلامي را با هدايت و انديشه آنان، براي هميشه از چهره ايران اسلامي پاك كند.
اصول گرايان اين فرصت تاريخي را از رهگذر خدمتگزاري يكي- دو سال گذشته و پرهيزشان از سياسي كاري هاي مرسوم احزاب و گروه هاي سياسي به دست آورده اند و چنان كه احزاب دولتي جريان دوم خرداد، پس از پيروزي در انتخابات مجلس ششم و رياست جمهوري سال ،۸۰ اقبال مردم را پاي اهداف سياسي گروه هاي پرتعداد خود از دست دادند، اصول گرايان هم از اين قاعده بيرون نيستند و تنها با ادامه رويه صحيح خود در دو انتخابات گذشته، خواهند توانست توجه كم نظير شهروندان ايراني را به خود حفظ كنند.
امكان پيروزي آينده اصول گرايان، فرصت كمي نيست.