علي شاكري
اشاره: نگاهش هيچ چيز پنهاني را تداعي نمي كند. به همان صافي حرفهايش، مسائل را بازگو مي كند. حرفي، واژه اي برخلاف جملات ساده خود به زبان نمي آورد. هيچ نيازي نمي بيند كه از گفته هايش تاييد بگيرد. آن اندازه به واليبال مسلط است كه انگار يك ليوان آب را روزانه چندين بار به راحتي مي نوشد وبه ديگران تعارف مي كند. زماني كه با تو حرف مي زند، مستقيم نگاهت مي كند. ايران را دوست دارد، بيشتر از ايتاليا. عاشق است، عاشق واليبال. با اين رشته زندگي مي كند.كاراو مطالعه، تحقيق و كنكاش در لابلاي ناپيداهاي اين رشته. شادمان از حمايت هاي يزداني خرم برنامه خود را پيش مي برد. نگران هيچ چيز نيست. انگار پشتوانه هاي زيادي را براي خود ساخته و سپس به واليبال آمده است.« ميونگ ها» همسرش كه در كنارش باشد، اعتماد به نفس او چند برابر مي شود. گويي او را براي قدرتمندترشدن پارك ساخته اند.
گاه مي ماني كه ميونگ ها را با وجود هزاران عشقي كه به واليبال دارد، بيشتر از واليبال دوست دارد، اما اجازه نمي دهد چنين سئوالي از او بپرسي.
«ميونگ همسر من است، جاي خود را دارد. واليبال حرفه من است و موقعيت و جايگاه خاص خود را. من هر دو را دوست دارم، اما اگر ميونگ را بپرستم، انگار واليبال را پرستيده ام. چون ميونگ نيز مثل من واليبال را دوست دارد.»مرد محكمي است فراتر از يك قهرمان واليبال. او بايد ذهن خود را آلايش داده باشد تا چنين نسبت به حوادث و اتفاقات اين اندازه خونسردي ستودني باشد. پارك كي ون را مي توان چون رايكوف فوتبال ايران در دهه پنجاه دانست، مرد مقتدري كه درتاريخ فوتبال ما اثر گذاشت و پارك نيز در واليبال چنين كرد. آسان شروع كرد و محكم جواب داد و از انتقاد ما هرگز نهراسيد و نتيجه اش آن شد كه مي خوانيد. پارك دو ساعت با همراهي همسرش كه اين روزها در ايران است و رحيم زاده مسئول روابط بين الملل فدراسيون واليبال كه در كار ترجمه ما را ياري كرد، ميهمان گروه ورزشي همشهري بود.
* آقاي پارك، واليبال چگونه رشته اي است و مشخصات اجتماعي آن چيست؟
- به نظر من واليبال فقط بازي با توپ نيست كه دو تيم روبروي هم به آن ضربه مي زنند، بلكه بازي فكر و انديشه است. از نظر ذهني، فكري و روانشناسي نقشي موثر در مراتب اجتماعي جوانان ايفا مي كند.
* رشد اجتماعي اش در كجاها بيشتر است، در كشورهاي سرمايه داري، در حال توسعه و يا كشورهاي فقير؟
- به جوامع سرمايه داري، فقير و غني و در حال توسعه بستگي ندارد. مهم هدف و ايده اي است كه براي آنان ترسيم مي كنيم كه واليبال كجاست. آنچه براي من مربي مهم است اينكه از بازيكنان افرادي بسازم كه چگونگي دستيابي به هدف را به آنان نشان دهم.
* آيا واليبال مثل فوتبال خودجوش است و در كوچه و خيابان مي جوشد؟
- نه متاسفانه، واليبال به آمادگي و تكنيك محتاج است و به لحاظ امكاناتي شرايط كاملا متفاوتي با فوتبال دارد. در واليبال و همه رشته هاي مثل آن بايد برنامه داشت. موفقيت در واليبال نياز به آموزش زيربنايي دارد. عصر، عصر الكترونيك و كامپيوتر است، از طريق داده هاي كامپيوتري مي توان بازيكنان مستعد را شناسايي كرد. امكانات، سرمايه گذاري و ثبات اقتصادي و اجتماعي هم از جمله شاخص هاي مهم محسوب مي شود. همان نكته اي كه باعث اعتلاي واليبال كشورهايي چون ايتاليا و هلند شد.
* البته الان اين معادلات كاملا برهم خورده، برزيل با آن اقتصاد بيمار، آرژانتين با بحران سياسي و كوبا و صربستان در مواجهه با تحريم و فشار اقتصادي كشورهايي مثل هلند و ايتاليا و حتي آمريكا را پشت سر گذاشته اند، اين تغيير و موقعيت تاريخي را چگونه بايد تحليل كرد؟
- يك تيم ملي از ۱۲ بازيكن تشكيل شده است. تيمي در عرصه بين المللي موفق خواهد بود كه جدا از مشكلات اقتصادي و سياسي، برنامه قوي تدوين كند و با تهيه امكانات و استفاده درست از زمان، برنامه هايش را در قالب يك برنامه ۵ الي ده ساله پيش ببرد.
* ايران از نظر واليبال اكنون چه موقعيتي دارد؟
- واليبال ايران در عرض چند سال در ابعاد بين المللي خوب نتيجه داده است. واليبال ايران در سطح مرده نيست. مردم علاقمند به واليبال هستند و فدراسيون واليبال هم براي اعتلا بايد برنامه داشته باشد. در كشورهاي صاحب واليبال معمولا باشگاه ها به تقويت تيم ملي كمك مي كنند، اما در اينجا همه چيز برعكس است، تيم ملي بهترين بازيكنان را مي سازد و به باشگاه ها تحويل مي دهد. رئيس فدراسيون واليبال نيز اين را مي داند و بارها با هم در اين زمينه صحبت كرديم. او مي گويد بايد آرام آرام باشگاه ها را علاقمند كنيم كه به تيم ملي كمك كنند و اين برنامه به اين زوديها نتيجه نمي دهد و به زمان بيشتري نياز داريم تا با شكل گيري ساختار واقعي باشگاهي در ورزش ايران نه واليبال بلكه همه رشته هاي ورزشي از آن منتفع گردند.
* اوضاع در تيمهاي ملي واليبال در رده هاي سني مختلف چگونه است؟
- خوشبختانه در زمينه بدنسازي همه تيمها از يك روش استفاده مي كنند، اعتقاد من اين است كه هر كس نبايد ساز خود را كوك كند، چه در باشگاه چه در تيم ملي، چه در واليبال، چه در فوتبال و هر ورزش گروهي. تمامي تيمها در رده هاي مختلف سني در تمامي زمينه ها بايد يك برنامه داشته و براساس يك قاعده مشخص در پي كامل كردن هم باشند. واليبال ايران هم به اين نتيجه رسيده است.
* مشكل زماني در واليبال ايران چيست؟
- مشكل زماني اين است كه نتايج كنوني واليبال ايران با سطح واقعي اش همخواني ندارد. ما همه قدرت هاي آسيايي را در دو سال اخير برديم، كره، ژاپن، چين و حتي استراليا نماينده اقيانوسيه مقابل تيم ملي واليبال ايران شكست خوردند، اين مي تواند فريبنده و بسيار خطرناك براي مردمي باشد كه اين نتايج را ناشي از سطح بالاي واليبال ايران مي دانند.
* آيا اين نتايج مقطعي است؟
- بله، ما در حقيقت جهشي عمل كرده ايم يا به عبارتي بهتر، واليبال ايران جهش عالي و دور از تصوري داشته است.
* اگر بخواهيم روند تكاملي واليبال ما سير معقولي داشته باشد چه بايد كرد؟
- درهاي واليبال جهان به روي واليبال ايران گشوده شد. پس بايد ارتباط بيشتري برقرار كرد. هم اكنون واليبال ايران در داخل شرايط خوبي دارد. هم علاقه است، هم مديريت و هم پول، اما نه به اندازه اي كه بتوان موفقيت ها را تداوم بخشيد.براي روند معقول آن بايد برنامه ريزي و زمان بندي مناسب داشت و كادر قوي را به بدنه فدراسيون تزريق كرد.هنگامي كه واليبال به نتايج مطلوب مي رسد بايد در انديشه تقويت نيروي ماهر انساني نيز در تمامي زمينه ها بود.
* ايده آل شما چيست، حمايت يا پول، يا هر دوي آن؟
- البته هدف من اين است كه واليبال ايران را به المپيك ۲۰۰۸ پكن برسانم و در اين راه هم به حمايت نياز دارم و هم به بودجه و هم زمان كافي.
* اكنون چه كمبودي داريد؟
- وقتي مي گويم زمان، زمان درست و به موقع را مي خواهم. هنگامي كه براي كنترل تيمم نياز به حريف تداركاتي مناسب دارم، در موقع خودش مي خواهم نه ده روز يا يكماه بعد. بازيكنان بايد رو راست باشند و بالطبع همه بايد براي دستيابي به موفقيت رو راست و صادق باشيم. از من مربي گرفته تا بازيكنان و دست اندركاران واليبال. با دروغ فقط زمان را از دست خواهيم داد.
* آيا ما پيشرفت داشته ايم، كره، چين و ژاپن نزول كرده اند؟
- ما پيشرفت داشته ايم. در دنياي امروز ورزش هيچ كشوري بيكار نيست. همه در حال كاركردن هستند. من خودم را مي گويم براي موفقيت واليبال ايران و شخص خودم همواره در حال كسب اطلاعات هستم، هر دو سه ماه به ايتاليا مي روم و اطلاعات تازه كسب شده را در تمرينات و مسابقات بكار مي بندم.
* كشورهاي عربي با وجود هزينه سنگين و تا حدودي پيداكردن پايه چرا به پاي ايران نمي رسند؟
- بازيكن ندارند. شما پتانسيل بسيار بالايي داريد. در كسب موفقيت آموزش، استعداد، فرهنگ و تاريخ هر كدام تاثير خاص خود را دارد. ضمن آنكه بازيكنان ايراني از ضريب هوشي بالايي برخوردارند.
* برنامه شما براي مسابقات قهرماني جهان چيست؟
- ما همزمان با مسابقات قهرماني جهان، واليبال بازيهاي آسيايي را هم داريم. در وهله نخست بايد بازيكنان مصدوم خود را كنترل كنيم. برنامه ريزي كنم و بازيكنان جايگزين هم رديف را تحت نظر بگيرم. بازيهاي آسيايي هم براي ما خيلي مهم است و جهاني هم اهميتي كمتر از آن ندارد. بايد اصل حمايت را با تمام وجود من و فدراسيون واليبال در اين راه از سوي مسئولان ورزش ايران لمس كنيم.
برنامه مدوني را به فدراسيون ارائه داده ام. هم بازي با تيم هاي اروپايي و آمريكايي در كلاس A جهاني و هم بازي با تيم هاي هم سطح آسيايي.
* ما نفرات مستعد ديگري مثل بازارگرد، عندليب را پشت دروازه هاي تيم ملي داريم، چرا در فكر تشكيل تيم دوم ملي نيستيد. نفراتي كه مي توانند جانشينان شايسته اي براي نفرات كنوني تيم ملي بزرگسالان باشند؟
- برنامه آن را دادم. سرمان خيلي شلوغ است. حضور در كويت، دانشجويان جهان، سفر به تايلند باعث شده است تا اين برنامه با وقفه روبه رو شود.
* تمايلي به حضور در ليگ جهاني نداريد؟
- فكر مي كنم با هزينه حضور در ليگ جهاني مي توانيم به دور دنيا سفر كنيم و به جاي ۵ بازي، پنجاه بازي با تيم هاي مطرح دنيا انجام دهيم و هم با آنان اردوي مشترك داشته باشيم.
* از استراليا حسابي ترسيده بودي؟
- واقعيت آن كه خيلي از استراليا مي ترسيدم، اما هرگز اين ترس را به بازيكنانم منتقل نكردم.
* رئيس فدراسيون، با برنامه شما هماهنگ است؟
- بله، هم هماهنگ است و هم حمايت مي كند.
* پس چرا آنچه در فكرت هست به اجرا درنمي آيد؟
- اين را از من نپرسيد. من ايده ام را مي گويم و در چارچوب شرح وظايفم حركت مي كنم، افراد ديگري هستند كه بايد پيگير باشند. من سرمربي تيم ملي واليبال ايران هستم نه مدير واليبال ايران.
