الهام اناري
قرار است با شروع اجراي طرح شناور كردن بهاي بليت، در سانس هاي مختلف قيمت هامتفاوت باشد يعني در ساعات صبح و ظهر كه نسبتا مراجعه كمتر است قيمت ها كاهش يابد
عصر يك روز تعطيل يا غير تعطيل است. خانواده تصميم گرفته اند براي تفريح و وقت گذراني ساعاتي را در خارج از خانه بگذرانند. آنها چند گزينه دارند، مي توانند ساعاتي را در پارك سپري كنند. پارك رفتن زياد هزينه بر نيست، چون كوچك يا بزرگ به هر حال در هر منطقه اي حداقل يك پارك پيدا مي شود و قرار هم نيست براي ورود به پارك هزينه اي بپردازند. باقي مي ماند هزينه ها، كرايه ماشين اگر پارك دور از محل سكونت باشد و احتمالا خوراكي كه قصد دارند آنجا مصرف كنند، البته آن هم مي تواند ميوه هايي باشد كه از خانه مي برند، اما با گرماي هوا چه مي شود كرد كه البته اين روزها هم بسيار طاقت فرساست.
گزينه بعدي شهربازي است كه البته بسيار مورد علاقه بچه هاست؛ البته در شهر ما تعداد شهرهاي بازي بسيار محدود است، پس اگر وسيله نقليه نداريد احتمالا بايد هزينه نسبتا زيادي را از هر نقطه شهر براي رسيدن به مكان مورد نظر بپردازيد. براي ورود به شهربازي هم به ازاي هر نفر يك وروديه و پس از آن كه تازه اصل ماجرا آغاز مي شود، سوار شدن به هر وسيله بازي مستلزم تهيه بليت براي هر نفر است و احتمالا براي سوار شدن به هر وسيله بايد چند دقيقه اي را هم در صف منتظر بايستيد كه اين انتظارهاي طولاني هم احتمالا باعث گرسنگي و تشنگي همه، خصوصا بچه ها مي شود، پس بايد اين را هم به ليست هزينه ها اضافه كنيد.
شايد از شهربازي رفتن منصرف شده و تصميم بگيريد كمي صبر كنيد تا به ساعات اوليه شب نزديك شده و به يك رستوران برويد تا هم ساعتي را در كنار اعضاي خانواده دور يك ميز بنشينيد و هم غذايي غيرخانگي ميل كنيد.
هزينه رسيدن به رستوران موردنظر و غذايي كه قرار است ميل كنيد را محاسبه كنيد. تازه فكر كنيد هيچ تفريحي هم انجام نگرفته، نه از آب و هواي خوب و فضاي سبز خبري بوده و نه هيجان و لذت براي بچه ها، فقط صرف غذايي كه آنهم معلوم نيست چقدر بهداشتي و سالم است.
تماشاي يك فيلم مهيج و جذاب در يك سالن سينما كه مجهز به صندلي هاي راحت و سيستم تهويه مطبوع و تصوير و نوري آنچنان خوب است كه وقتي روي صندلي نشسته اي، احساس مي كني خودت در فيلم حضور داري و حالا چند درصد اين رويا واقعا محقق مي شود؟
پس با فرض ايده آ ل بودن شرايط، تصميم مي گيريد به سينما برويد. مشكل اول اين است كه پراكنش جغرافيايي سينماهاي شهر ما منطقي نيست، يعني اكثر آنها در محدوده جغرافيايي ميدان انقلاب، ميدان وليعصر و ميدان امام حسين واقع هستند كه باتوجه به شلوغي اين حوالي، رسيدن به آنها مثلا براي كسي كه ساكن غرب و شرق تهران است، كار ساده اي نيست.
حالا خوش بين شده و تصور مي كنيم شما وسيله نقليه هم داريد، ولي باز هم شرايط چندان تغييري نمي كند، آنهم به چند دليل: اول اينكه مناطق داراي سينما، اكثرا در محدوده طرح ترافيك واقع شده اند و حتي اگر شما بعد از ساعت پنج هم به سينما مراجعه كنيد، آنوقت با مشكل نبود جاي پارك مواجه خواهيد شد. متاسفانه سينماهاي تهران فاقد پاركينگ هستند، اگر هر سينما را داراي 500 صندلي فرض كنيم، حداقل هر پاركينگي بايد داراي 100 جاي پارك باشد كه ظاهرا هنگام ساخت  سينماها، فضايي براي احداث پاركينگ در نظر گرفته نشده است و چون سينماها در مناطق شلوغ مستقر شده اند، ديگر نمي توان چنين امكاني را جست وجو كرد.
و حالا به فرض پيدا كردن جاي پارك آيا هيچ تضميني وجود دارد كه شما حداقل براي دو ساعت وسيله نقليه خود را به امان خدا رها كنيد و برويد؟
و حالا تصور كنيد خود را به سينما رسانده ايد و قصد ورود داريد، بسته به اينكه آن سينما درجه چندم است، شما بايد پول بليت بپردازيد. سينماها بسته به طبقه بندي انجمن سينماداران به چهار تا پنج گروه تقسيم مي شوند كه از نظر بهاي بليت بين يكهزار و 500 تومان تا 300 تومان متغير است.پس بليت سينما را هم تهيه كرده و وارد سينما مي شويد. حالا بچه ها چشم از بوفه سينما برنمي دارند و از تنقلات و نوشيدني هرچقدر كه زورشان بچربد، مي خواهند و ... .
حالا فيلم را تماشا كرده ايد و از سينما خارج شده ايد. آخر شب است و پيدا كردن تاكسي براي رسيدن به مقصد سخت.
داخل تاكسي نشسته ايد و به محاسبه مخارج امروز مي پردازيد:
۲ هزار تومان كرايه رفت و برگشت براي چهار نفر، 3 هزار و 200 تومان بليت سينما وهزار تومان تنقلات و نوشيدني.
جمعا 6 هزار و 200 تومان براي تفريح در يك بعدازظهر تعطيل يا شبي غيرتعطيل. آيا چنين هزينه اي براي تفريح نصفه روزه يك خانواده متوسط معقول است؟
امروزه انواع فيلم هاي خارجي و ايراني روز را براحتي مي توان در بازار يافت.
فيلم هايي كه از تنوع بسيار بالاتري نسبت به فيلم هاي اكران شده در سينماهاي داخلي برخوردارند و هزينه تماشاي آنها به مراتب كمتر از سينما رفتن است.
وقتي مي توان با پرداخت 200 يا 300 تومان براي يك شب، يكي از فيلم هاي جذاب روز دنيا كه بتازگي در سينماهاي آمريكا اكران شده را كرايه كرد و در ميان اعضاي خانواده به تماشاي آن نشست،چه انتظاري وجود دارد كه با صرف هزينه حدودا 30 برابر به سينما رفت؟
البته اخيرا اقداماتي در جهت كاهش قيمت بليت سينما هم صورت گرفته كه از آن جمله نيم بها شدن قيمت بليت ها در روز شنبه بود كه اتفاقا مورد استقبال هم قرار گرفت.
فرشاد موتمني آذر، سخنگوي انجمن سينماداران معتقد است اين تغيير بسيار بااستقبال مردم مواجه شد، به نحوي كه مراجعان بعد از روزهاي پنج شنبه و جمعه، در روزهاي شنبه بيشترين تعداد را داشتند.
اقدام ديگر، شناور كردن بهاي بليت سينماهاي كشور است كه قرار است در آينده نزديك در 30 سينماي تهران و سپس در تمامي سينماهاي ممتاز و درجه يك اجرا شود كه اين كار هم مستلزم مجهز شدن سينماها به دستگاه فروش مكانيزه است.
قرار است با شروع اجراي اين طرح، قيمت بليت در سانس هاي مختلف، متفاوت باشد يعني در ساعات صبح و ظهر كه نسبتا مراجعه كمتر است، قيمت ها كاهش يابد تا اقشار متوسط هم توانايي سينما رفتن را داشته باشند.
موتمني معتقد است كه سينما براي مخاطب است، پس از هر جهت بايد توانايي جذب آن را داشته باشد.
دكتر ناصر قاسم زاد، روانشناس معتقد است مقوله فيلم ديدن، تاثير مستقيم در آداب اجتماعي و برخوردهاي روزمره شهروندان دارد. در يك سينما بايد امكانات لازم براي تماشاي فيلم كاملا مهيا باشد و نور، صدا، تهويه مطبوع، هواي مناسب و چيزهايي كه مانع تمركز مي شوند به حداقل كاهش يابند.
متاسفانه اكثر فيلم هايي كه در سينماي ما توليد مي شود، حالت تجاري دارد و محل درآمدي براي دست اندركاران سينماست. اگر فيلمي بتواند از نظر موضوع و كيفيت و تاثيرگذاري، درجه الف را به خود اختصاص دهد، مي تواند افكار و رفتار مخاطب را تحت تاثير قرار دهد.
از طرف ديگر، شادي هاي دسته جمعي در جامعه ما رواج كمي دارد، اما برخلاف آن مردم ما اقبال زيادي به اين نوع شادي ها دارند كه اين را به عنوان مثال در جشن هاي ورزشي مي بينيم. مشابه آن فيلم هاي طنز هم مي توانند چنين حالتي داشته باشند. اگر فيلم هاي خوب و حرفه اي كه در عرصه بين المللي هم جاذبه دارند، ساخته شوند، مخاطب عام جذب شده و تهيه كنندگان هم به سود موردنظر دست مي يابند.
در بحث اوقات فراغت دو مسئله فرهنگسازي و توان اقتصادي مردم بايد در نظر گرفته شود. سينما، مقوله اي است كه در آن يادگيري و انتقال پيام خيلي سريع انجام مي گيرد و اثرگذاري آن نزد مردم و در شكل گيري روابط اجتماعي و بين فردي موثر است.
اگر والدين هم بتوانند به سينما به عنوان يك الگوي تربيتي نگاه كنند و فرهنگسازي درست صورت بگيرد و از طرفي محيط سينماها مناسب و به لحاظ اقتصادي هم سينما رفتن به صرفه باشد، سينما مي تواند كاركردهاي مثبت خود را در جامعه بروز دهد.

از جيب كناري كيف مدرسه اش دسته اسكناس هاي 100 توماني و 200 توماني را كه با دقت روي هم چيده  شده اند، بيرون مي آورد و به سمت فروشنده دراز مي كند. صداي آرام او مي گويد: با اين قدر پول يك كادو براي مامانم بديد. اين اسكناس هاي خرد،  پس انداز دوماهه اش است براي هديه روز مادر.
بهشت زير پاي مادران است ، اما هديه اي بهشتي براي آنان ميسر نيست. البته خودشان مي گويند، لبخند كودكانشان كافي است. به بچه ها هم توصيه مي شود كه با يك نقاشي يا نامه، روز مادر را تبريك بگويند. نقاشي كه در اكثر موارد خانه اي است در فضايي سبز، با پدر و مادر و بچه هايي كه شادمانه مي خندند، يا نامه اي با سطرهاي آشناي سلام مامان خوبم، دوستت دارم. روزت مبارك. سالها سايه ات بر سر ما باشد. نزديك روز مادر كه مي شود، بهانه گشت و گذار در مراكز خريد بيشتر است. حال و هواي مغازه ها و آگهي هاي تبليغاتي تغيير كرده، تنوع اجناس فروشي در مغازه ها بيشتر شده و آگهي هاي تبليغاتي محصولات خود را با جمله بهترين هديه روز مادر پخش مي كنند، اما انتخاب يك هديه مناسب كار آساني نيست.
انتخاب هديه كه به هر دو طرف بستگي دارد. سليقه و نيازمندي هاي هديه گيرنده در كنار حوصله و بودجه هديه دهنده شرايط انتخاب را تعيين مي كند. برخي ترجيح مي دهند سرگيجه انتخاب را با دادن مبلغ آن به قول معروف از سرشان باز كنند. برخي ديگر علاقه مفرطي به خريد اسباب منزل دارند، عده اي ترجيح مي دهند كه براي هديه به يك خانم طلا خريداري كنند و ... اما آنچه مسلم است دادن هديه، كوچك يا بزرگ، ارزان يا گران، گوياي توجه به شخص است. البته اگر اين هديه همسان با خواست و نياز طرف مقابل باشد، شرايط مطلوبي را رقم مي زند. با كمي دقت در رفتار و علاقه مندي هاي فرد و همينطور كمي گوش سپردن به نيازهايش مي تواند راهنماي خوبي براي انتخاب بهترين هديه براي او باشد.
هديه اي به نام مادر، به كام همه!
چند ماهي است كه خانم خانه، تعويض مبلمان هاي قديمي و فرسوده را مطرح مي كند، اما پدر خانواده با عنوان بهانه هاي مختلف، خريد مبلمان جديد را پشت گوش مي اندازد، اما با فرا رسيدن روز مادر همان پيشنهادي را كه بارها به خاطرش غر زده بود، عملي مي كند و خانه را با مبلمان هاي جديد زينت مي دهد به فرزندان هم سفارش مي دهد كه يكي، قهوه جوش بخرد، دو تاي ديگر ماكروفر و ... به اين ترتيب در روز مادر به عنوان هديه، وسايل مورد نياز منزل، تعويض و تكميل مي شوند. استدلال برخي بر اين است كه با اين عمل در هزينه هاي زندگي صرفه جويي مي شود!
هديه هاي ارزان
با كمي صرف زمان در مغازه هاي فانتزي و فروشگاه هاي غير از لوازم خانگي فروشي، مي توان هديه مناسبي را براي مادر يا همسر پيدا كرد. تنوع زياد محصولات عرضه شده در اين مغازه ها امكان خريد مناسب تري را فراهم مي كند. در كنار تنوع محصولات، قيمت هاي متفاوتي نيز وجود دارد كه با هر بودجه اي مي توان خريد دلخواه را انجام داد.
انواع قاب عكس، مجسمه هاي كريستال، صنايع دستي، البسه، كيف، كفش، جواهر، وسايل تزئيني متناسب با سليقه فرد، عطر و ... مي توانند از هديه هاي روز مادر باشند كه هر كدام هزينه متفاوتي را دربر خواهند داشت.

سالي چندبار مادرتان را مي بينيد؟ او در شهرستان است و شما در تهران؟
در اين صورت كه قطعا بيشتر از سالي 4بار او را نخواهيد ديد. ديدارهايي كه ميان روزهاي كار و مشغله رخ مي دهد و بيشتر از آنكه در ديدارهاي چندروزه به مادر برسيد، ذهنتان درگير و دار كارهاي آينده است. مادر هم صبر مي كند، تحمل مي كند و مدام سعي مي كند غذاهايي را بپزد كه شما دوست داريد. انگار رابطه شما و مادرتان به رد و بدل شدن غذا در سفره منحصر شده است. اگر در همين تعطيلات خواهر و برادرهاي ديگر هم آمده باشند كه ديدارهاي گروهي تازه مي شود، اما مشكلات جديدي نيز به همراه دارد. گاهي فكر مي كنيد به برادر كوچكتر يا خواهربزرگتر بيشتر از شما توجه مي كند، گاهي به همسر آن يكي خواهرتان بيشتر احترام مي گذارد و...
امروز روز مادر است، همه ما هديه مي خريم به مادرمان زنگ مي زنيم و تبريك مي گوييم. فكر مي كنيد مادرها بيشتر هديه مي خواهند يا انتظار دارند احوالشان را بپرسيم. بهترين هديه براي مادر احوالپرسي و سرزدن هاي مداوم و ديد و بازديدهاي مكرر است. به جاي صرف پول و خريد يك هديه به مناسبت روز مادر، بهتر نيست برنامه ريزي كنيم تا در طول سال بيشتر مادر را ببينيم و از ديدنش لذت ببريم.
همين امروز تا دير نشده تقويم تان را باز كنيد و فرصت هايي را كه مي توانيد با مادر بگذرانيد، يادداشت كنيد تا يادتان باشد موجود عزيزي در گوشه اي از دنيا هميشه منتظر شماست.
بشمريد تا بدانيد از اين روز مادر تا روز مادر سال آينده چندبار، چند ساعت و چنددقيقه با مادرتان بوده ايد. بهانه نياوريد كه همسرتان رضايت چنداني از اين ديدارها ندارد، شما بهترين وسيله ايد براي آنكه كدورتي پيش نيايد و همسرتان از اينكه شما هميشه احوال مادرتان را مي پرسيد دلخور نشود. راستي حال مادر همسرتان را هم مي پرسيد؟
روز غم انگيز
كودكي در صفحه چارگوش تلويزيون روزمادر را تبريك مي گويد و دختركي اين ور پاي تلويزيون اشك در چشمش حلقه مي زند و با خود مي انديشد مادر داشتن چه حسي دارد؟ از وقتي زندگي كوتاه۱۴ ساله اش را به خاطر دارد اثري از مادر نيست، حتي تصوير محوي هم در ذهنش به يادگار نمانده است. واقعا نمي داند مادر يعني چه؟ برادرش اما چيزهاي اندكي به ياد دارد. 20ساله است و قدغن كرده روزمادر تلويزيون روشن كنند. فكر مي كند چه فايده اي دارد كه آدم به چيزي فكر كند كه وجود ندارد. دختر اما هنوز فكر مي كند مادر داشتن چه حسي است؟
شايد يكي از راه هاي تقدير از مادر سرزدن به كودكاني باشد كه هرگز مادرشان را به خاطر نمي آورند يا سرزدن به مادري كه به انتظار فرزندش نشسته است.

درجه بندي سالن ها براي يك تفريح مفيد
۶۰ سالن سينما در 50 نقطه، پذيراي 12 ميليون تهراني در روز و 8 ميليون تهراني در شب است! اين سينماها در نقاط مختلفي از شهر متمركز شده اند. شايد ديگر مثل سابق لاله زار پاتوق تئاترها و سينماها نباشد، ولي باز هم فرقي نكرده، زيرا بر اين تعداد سينماها چندان افزوده نشده است.
حالا همين تعداد سينماها به چهار گروه از نظر بهاي بليت تقسيم مي شوند. گروه ممتاز، گروه درجه يك، گروه درجه 2 و بالاخره گروه درجه 3. در اين ميان گروهي ديگر هم هستند؛ سينماهايي كه خدمات در آن از مطلوبيت خاصي برخوردار است و اين گروه آزاد محسوب مي شوند. بر اين اساس گروه سينماهايي كه آزاد محسوب مي شوند خود بهاي بليت نمايش فيلم را معين مي كنند، اما اين رقم زياد با رقم بهاي بليت گروه ممتاز تفاوت و فاصله اي ندارد.
طبق تقسيم بندي انجمن سينماداران، بهاي بليت در سينماهاي گروه ممتاز يك هزاري سبز رنگ است. بهاي بليت در سينماهاي درجه يك 800 تومان و در سينماهاي درجه 2 بين 400 تا 500 تومان است. ديدن فيلم در سينماهاي درجه 3 هم 300 تا 400 توماني بيشتر براي بيننده هزينه در بر ندارد.
۱۸ سينما از 50 سينماي پايتخت در رده ممتاز مشغول پخش فيلم هستند. اين سينما ها برخي بين 2 تا 3 سالن دارند و بعضي هم يك سالنه هستند.
سينماهاي آفريقا، استقلال، ايران با 3 سالن، بهمن با دو سالن، پارس با دو سالن، پايتخت، جمهوري، جوان، سپيده، شهر تماشا با دو سالن، صحرا، عصرجديد با 3 سالن، فرهنگ با دو سالن، فلسطين با سه سالن، قدس، قيام، ماندانا و مركزي با سه سالن همگي سينماهاي ممتاز هستند.
۲۲ سينما نيز از سينماهاي تهران جزو درجه يك ها تقسيم بندي شده اند. سينماهاي آستارا، آسيا، اروپا، بلوار، پيروزي، پيوند، توسكا، تهران با دو سالن، جي با سه سالن، حافظ، دهكده، رنگين كمان، رودكي، سروش، سعدي، شاهد با سه سالن، فردوسي، كريستال با دو سالن، گلريز با دو سالن، ملت و ناهيد نيز در دسته درجه يك ها هستند.
در تهران، تنها هشت سينما درجه دو وجود دارد كه شامل سينماهاي آسمان آبي، المپيا، پيام    انقلاب، سارا، فرخ، كارون، بيداد و نادر مي شوند. سينماهاي تابان و شيرين هم دو سينمايي هستند كه درجه سه محسوب مي شوند.
كارت بازي براي رفتن به سينما
مدتي است در كشور ما طرح هايي كه با پسوند كارت يا با پيشوند آن همراه باشد زياد به خورد جامعه و شهروندان داده مي شود.
كارت پارك ، كارت شهر ، كارت بليت مترو و حالا سينما كارت . گرچه در برخي از اين ابداع ها نكات قابل توجه و مثبتي به چشم مي خورد و شهروندان را ترغيب به استفاده از آنها مي كند، اما بقيه چطور؟ مثلا در كارت بليت هاي مترو هرچه ميزان خريد شما از طريق آن كارت بيشتر باشد از تخفيفي قابل توجه مي توان بهره برد، اما در بقيه كارت هاي موردنظر با پرداخت پولي بدون تخفيف تنها به جاي دادن اسكناس از كارت استفاده مي شود.
اين وضع نه تنها باعث ايجاد رغبت در استفاده نمي شود كه تنها دردسري براي استفاده محسوب مي شود. نگاهي به پديده كارت بازي در كشور ما نشان مي دهد كه اين پروژه تنها تقليدي از كارت هاي اعتباري كشورهاي پيشرفته بوده، آنهم در ظاهر. به عبارت ديگر مراجع مالي اعم از بانك ها و موسسات تجاري نتوانستند از اين پديده كشورهاي پيشرفته، نمونه ايراني درستي طراحي و به جامعه عرضه كنند، زيرا در مدل خارجي آن، موسسه تجاري يا بانك با كارت، اعتباري در اختيار مشتري قرار مي داد.
به عبارت ديگر مشتري بدون پرداخت پول از اعتبار بانك استفاده مي كرد و در واقع به بانك بدهكار مي شد، اما در كشور ما هيچ موسسه اي تاكنون از ميان بانك ها حاضر نشده است چنين رويه اي را تجربه كند و پيشاپيش به مردم اعتبار بدهد.
بانك پارسيان نيز تجربه اي در اين باره داشته، ولي نه عام شد و نه موفق و فراگير(!) از سوي ديگر اگر قرار باشد به ميزان خدمات، كارت هاي اعتباري مطرح شود، آنوقت ديگر يك كيف دستي لازم است تا كارت ها را حمل كرده و موقع استفاده دقتي مضاعف لازم است تا از كارت مربوطه استفاده شود ونه از كارت هاي مشابه.
اينك به نظر مي رسد بي اشتياقي و بي ميلي مردم براي رفتن به سينما را نتوان با كارت و... حل كرد. اگر سينماها بتوانند گيشه خود را به شبكه شتاب متصل كنند و بانك ها نيز بتوانند از سينماها پشتيباني كنند، شايد همان كارت هاي عابربانك را بتوان براي اين كار استفاده كرد. البته اگر در اين پروسه بانك ها و سينماها هماهنگ كنند، در صورت استفاده از كارت عابربانك درصدي تخفيف به مشتري داده شود.
به هر حال اينك بانك كشاورزي متعهد شده تا پايان سال، 300 سالن سينماي كشور را با 500 نوع كارت سينمايي به سينما كارت مجهز كند، اما اي كاش به جاي اين طرح ها، سينماداران و بانك ها به فكر همان كارت هاي اعتباري مي افتادند!