حكايت حضور كشتي ايران در مهلكه پيكارهاي كشتي آزاد و فرنگي قهرماني جهان در شهر بوداپست درحقيقت نشان دهنده اين نكته است كه در دوره كنوني كه ورزش در جهان از ساختار نويني برخوردار شده و مرتبا با قوانين و مقررات تازه روبه جلو مي رودٍ، ديگر نمي توان با تكيه بر روش ها و تدابير كهنه حركت كرد. در همين ميدان زماني كه به توزيع مدال ها نگاه مي كنيم به خوبي درمي يابيم كه چگونه ورزشكاران در سراسر جهان خود را آماده شركت در مسابقات كرده و از چه طريق و راه هايي به موفقيت مي رسند.
در مجارستان به هنگام برگزاري مسابقات كشتي جهاني ده ها دوربين و كارشناس در كنار تشك مبارزات قهرمانان را زير نظر قرار داده و به تجزيه و تحليل مي پرداختند. اين خود يك روش تازه اي است كه حريفان به خوبي آن را مورد توجه قرار داده اند و ما از آن غفلت مي كنيم.
كهولت معني ندارد
در مسير حركت با كشتي هرگز سن و كهولت معني ندارد و آن هايي كه به دلايل خاصي آن را بهانه قرار داده و خود را از معركه خارج مي كنند، قطعا هوشياري لازم را ندارند و يا اگر به اهميت و آگاهي لازم هم رسيده اند، با قصد خاصي خود را كنار مي كشند و سم پاشي مي كنند. درحالي كه در ميان كشورهاي صاحب سبك و كلاس اين گونه نيست.
در تيم روسيه به هنگام برگزاري مسابقات كشتي در بوداپست چهره ميندياشويلي ۷۵ ساله به خوبي نمايانگر اين نكته بود كه تمامي نيروهاي كشتي در اين كشور به خوبي و در حد توانايي و دانش خود با اين ورزش درگيرند و به رتق و فتق امور مي پردازند.درحالي كه در چنين شرايطي ما در كشور به جاي استفاده از چنين سرمايه هايي به جاي به كار گماردن آنها در مناصب حياتي حتي سايه اي از حضور آنان در صحنه را نمي بينيم. به بيان ديگر در حالي كه رقيبان ما به اصطلاح معروف در حال تعيين استراتژي هاي تازه براي رقابت و رسيدن به مدارج بالا و سكوهاي افتخار هستند، ما در ميان خود به فكر رقابت و سبقت گرفتن از خودمان هستيم.
نقصان نشاط
در جهان امروز ورزش، طراوت و نشاط اصل ديگري است كه با آن بايستي در دنياي قهرماني به صورت موازي و مستقيم حركت كرد. يعني نشاط اوليه نه تنها در ورزش بلكه در هر كاري فلسفه عميقي است كه بايد رعايت شود. ورزشكاري كه به مسابقات سنگين جهاني اعزام مي شود اگر از طراوت و شادابي لازم برخوردار نباشد هرگز نمي تواند در جدال با حريفان خود، آن هم به صورت مستقيم به هدف برسد. آنچه را كه ما در مجارستان مشاهده كرديم و بسيار هم براي ما نگران كننده بود اين بود كه كشتي گيران اعزامي ما از چنين منظري دچار نقصان بودند و همراهان و مربيان تيم نيز در چنان مرتبه و مقامي نبودند كه بتوانند چنين امر مهمي را تشخيص داده و درصدد رفع آن برآيند. يكي از كارشناسان كشتي كه خود از نزديك مسابقه قهرمانان ما در بوداپست را تماشا مي كرد مي گفت: تجربه چندين ساله من نشان مي دهد كه خستگي و فرسودگي زودهنگام قهرمانان ما مي تواند ارتباط مستقيمي با كمبود طراوت و نشاط نزد آنان داشته باشد و من نمي دانم كه چرا مسئولان امر به اين نكته بسيار حياتي توجه لازم را نشان نداده اند.
كمبودهاي آشكار
زماني كه از علل ناكامي و عدم موفقيت كشتي گيران وطني در مسابقات جهاني بوداپست سخن گفته مي شود نمي توان از يكي از بزرگ ترين مشكلات كشتي گيران ايراني كه همواره با آن دست به گريبان هستند به راحتي دور شد. در متدهاي علمي امروز ورزش دنيا تمامي اندام هاي بدن قهرمانان مرتبا زير نظر كارشناسان و مربيان اندازه گيري و ثبت مي شود. يعني كشتي گيري كه در برنامه فعاليت هاي ساليانه خود شركت در مسابقه هاي جهاني را هدف قرار مي دهد با هماهنگي مربيان خود از يك سري برنامه هاي تمريني استفاده مي كند كه درخلال انجام آنها به طور هفتگي از وي اندازه گيري هاي لازم انجام مي گردد. يعني ميزان گلوكز و چربي و... بدن يك قهرمان در فواصل معين و مشخصي بررسي و براساس آن تمرينات تنظيم مي شود. به همين دليل قهرمانان در آستانه شروع مبارزات با بدني آماده و از همه مهم تر سر وزن خود را آماده شركت در ميدان مبارزه مي كنند، درحالي كه ما اين گونه عمل نمي كنيم. عليرغم توصيه ها و تذكرات فراوان متخصصان در كشور هنوز هم شاهد و ناظر اين نقيصه بزرگ در كشتي خود هستيم كه كشتي گيران ما درست در مرز زماني شركت در پيكارهاي مهم وزن خود را كنترل و تحويل مي دهند. يعني به صورت عادي تمرين و از مواد غذايي استفاده مي كنند و درست در فاصله ۲۴ يا ۴۸ ساعت به وزن كشي با تحمل فشارهاي سنگين تمريني و حضور طولاني در سونا خود را به سر وزن مي رسانند. و تازه از اين هم بدتر بلافاصله بعد از وزن كشي به سرعت تلاش مي كنند در فاصله كوتاهي تا شروع مسابقات خود را به وزن طبيعي و هميشگي رسانده و روي تشك بروند. اين دسته از قهرمانان بدون آن كه خود بدانند نه تنها در مسابقات كمتر به موفقيت لازم دست پيدا مي كنند، بلكه در آينده نيز با انواع و اقسام بيماري هاي كليوي و گوارشي روبه رو مي شوند كه براي سلامتي روزمره آنان بسيار ضررآفرين و دردناك است.
خروش با سرمربي
در تاريخ كشتي ايران رعايت و حفظ سلسله مراتب در ميان كشتي گيران به صورت امري فرهنگي و اخلاقي درآمده است، يعني آن كه هميشه بايد بزرگي باشد تا بتوان خروشيد و خراميد. كشتي ما تقريبا در طي دوران ۵۰ ساله خود هميشه در تيم هاي ملي با شخصيتي به نام سرمربي شكل و قوام گرفته است. امروز و در زمانه اي كه پهلواني هاي كشتي بسيار كم رنگ شده است،  نقش سرمربي و دوام و اهميت آن به خوبي لمس نمي شود و اين بار غيراخلاقي فراواني را فراهم آورده و پيرترها و موسپيدكرده ها حضور دوباره آن را خواستار شده اند. كشتي ايران در مسابقه هاي جهاني مجارستان سرمربي نداشت و ضرر آن را هم ديد. شايد وجود دوباره سرمربي در تركيب تيم هاي ملي بتواند گره هاي بسياري را از كشتي ملي ما بگشايد.

منصور مهدي زاده: تا طالقاني هست حرف نمي زنم
تا وقتي طالقاني در فدراسيون كشتي هست هيچ حرفي درباره كشتي با هيچ رسانه اي ندارم.منصور مهدي زاده پيشكسوت كشتي كشورمان در روزي كه فكر مي كرديم لب به سخن بگشايد و هر آن چه در دلش است را بازگو كند سكوت مي كند و مي گويد: يك زماني من با طالقاني مخالف بودم و از او انتقاد مي كردم كه شما از او طرفداري مي كرديد حالا چه طور شده كه مي خواهيد يكي از منتقدان او باشيد.من تا وقتي طالقاني در كشتي هست هيچ حرفي درخصوص كشتي ندارم كه به رسانه ها بگويم. هر وقت طالقاني رفت من درباره كشتي صحبت مي كنم.قهرمان مسابقات جهاني يوكوهاما، توليدو و منچستر بعد از اين كه از استعفاي غلامرضا محمدي مطلع مي شود مي گويد: چه فرقي مي كند محمدي باشد يا نباشد. به نظر من كه هيچ فرقي نمي كند. اگر كسي بخواهد درمورد اين تيم صحبت كند بايد اول حق و ناحق را بشناسد بعد حرف بزند.
تركان : اوضاع كشتي زيرصفراست
مجيد تركان قهرمان اسبق كشتي آزاد جهان درمورد وضعيت آشفته كشتي آزاد مي گويد: قبل از اين كه غلام محمدي از سمت خود استعفا دهد، اوضاع به اندازه كافي خراب بود. در حال حاضر وضعيت كشتي ما زير صفر است. متاسفانه الان دو، سه سالي است كه هر گاه ازهر مسابقه جهاني يا المپيك كه برمي گرديم اوضاع آشفته تر مي شود. نمونه اش هم استعفاي منصور برزگر در همان آتن بود و حالا هم استعفاي محمدي. بهتر است كارشناسان و رسانه ها در اين شرايط دنبال انتقاد و نقد كار محمدي نباشند. چرا بايد هميشه از جز به كل برسيم؟! اگر قرار بر نقد است بايد راس هرم را نشانه بگيريد. برويد ببينيد فدراسيون براي اين مسابقات چقدر برنامه ريزي كرده بوده.قهرمان آسيا در سال ۱۹۸۳ به اين مسئله اشاره مي كند كه در حال حاضر همه پيشكسوتان صداي اعتراض خود را بالا برده اند اما به يك باره همه چيز فراموش مي شود.مرد نقره اي جهان در سال ۱۹۸۵ به انتقاد از جوانگرايي فدراسيون طالقاني مي پردازد: آقايان مدام دم از جوانگرايي مي زنند. جوانگرايي كه استفاده از كشتي گيران جوان و بي تجربه نيست. اگر مي خواستند به اصطلاح جوانگرايي كنند چرا تيم اكبر فلاح را به مسابقات اعزام نكردند. دست پرورده هاي اكبر آقا حالا كجا هستند؟!اصلا نمي دانم او واقعيت را گفته يا نه؟! اما از وقتي اين چهار مربي را براي تيم ملي انتخاب كردند يك سئوال ذهن من را به خود مشغول كرده و آن اين است كه مسئولان محترم فدراسيون با چه ملاك و معياري اين مربيان را انتخاب كردند؟! مگر مربيگري در ليگ و قهرمان كردن يك تيم كه با تزريق پول توانسته به مراحل نهايي مسابقات راه پيدا كند، ملاك مناسبي براي انتخاب سرمربي گري تيم ملي است؟! اگر جواب اين سئوال را بگيرم، راحت تر مي توانم حرف بزنم.