گروه شهرستانها- گويي اينجا قطعه اي ازيك سرزمين قطبي است كه خورشيد، زورش به آب كردن يخ ها نمي رسد!
اينجا در همسايگي استان اصفهان، در چهارمحال و بختياري، در دامنه هاي هماره سپيد بام ايران، دهستاني هست كه نيمي از سال را در يخبندان و محاصره برف سپري مي كند اما مردم، تسليم سوز و سرما نمي شوند و مايحتاج زندگي را طوري تدارك مي بينند كه قطع ارتباطشان با مركز شهرستان كوهرنگ، به مهاجرت و ترك خانه هايشان منجر نشود. اما براستي اين انسانهاي مقاوم در برابر شرايط سخت طبيعي، با بيماري و مشكلات بهداشتي چگونه دست و پنجه نرم مي كنند؟
از دهستان موگويي در كوهرنگ چهارمحال و بختياري ديداري داريم و نكته هايي كه فكر مي كنيم برايتان تازگي داشته باشد.
آن طور كه خبرگزاري جمهوري اسلامي گزارش مي دهد، ارتباط زميني با دهستان موگويي از سه ماه پيش قطع است، اما نقل قول از آنان كه سالياني طولاني، قطع ارتباط برايشان عادي مي نمايد، بيانگر گذران زندگي مردان و زنان و كودكاني است كه روزها و شبهايي طولاني و سخت را در اين زندان يخي سپري كرده اند.
در شهرستان كوهرنگ، از دهستان موگويي به عنوان زندان يخي ياد مي كنند. اما سرما، دليلي براي تسليم در برابر اين پديده طبيعي نيست. پس ساكنان موگويي بايد با قهر طبيعت كنار بيايند و براي ادامه زندگي، راه چاره بينديشند. چنين است كه تغذيه، براي ساكنان موگويي معنا و اهميت ديگري پيدا كرده است.
آنان، دست كم براي شش ماه آذوقه مورد نياز را به صورت خشكبار تدارك ديده و انبار مي كنند. بخشي از نيازهاي ضروري نيز توسط ادارات و نهادهاي خدمات رساني از جمله امور عشايري و كميته امداد در مهرماه هر سال تحويل ساكنان روستاهاي اين دهستان مي شود.
دهستان موگويي از ۱۳ روستا تشكيل شده كه معروف ترين آنها سرآقاسيد نام دارد و از بافتي تاريخي و در خور توجه برخوردار است. اين روستاهاي پراكنده در شيب كوه ها و در پس گردنه هاي مارپيچ و سخت گذر، خود به خود با كاستي هايي بسيار در امر رفت و آمد روبه رو هست، اما به هنگام بارش برف كه ارتفاع آن،گاه به ۴ متر مي رسد، محدوديت ها بدان حد مي رسد كه حتي با هلي كوپتر نمي توان به ياري ساكنان روستاها شتافت. چنين است كه بين پنج تا شش ماه از سال دهستان موگويي در حصار برف و يخ به حال خود رها مي شود.
روزهاي آفتابي كه نور تند خورشيد بام ايران، برجهاي برفي را به آب شدن وا مي دارد، انگار كه اشكهاي زلال چشم آهوان كوهي نيز براي مظلوميت و محروميت كودكان و زنان موگويي تاب تحمل نياورده است و كسي را ياراي گرمي بخشيدن به كودكاني كه از سوءتغذيه رنج مي برند و مادراني كه دلشوره سلامت فرزندان دلبندشان را دارند، نيست.
دور تا دور روستاهاي مناطق موگويي را كوه ها و تپه هاي مرتفع در برگرفته اند در حالي كه همه كوهها از برف قنديل وار سپيدپوش هستند و تا چشم كار مي كند، جز برجهاي برفي چيز ديگري چشم كودكان روستايي را به خود خيره نمي كند. هنگام غروب، يك ايستايي مطلق همه جا را دربرمي گيرد، برفها از ذوب شدن باز مي ايستند. روستاييان به چارديواري هاي محقر خشك و گلي پناه مي برند و حركت بي معنا مي شود. شب هنگام كه سرما هر جنبنده اي را مقهور خود مي كند نه تنها فضاي روستاها، بلكه فضاي خانه ها نيز بيشتر به زندان پيدا مي كند چرا كه همسايه از همسايه نمي تواند خبردار باشد.
بيمارشدن در موگويي، جدال با مرگ است، زيرا نه از آسمان و نه از زمين راهي براي اعزام بيمار نيست و مريض شدن يعني تحمل اجباري درد و رنج.
تنها مركز درماني ۱۳ روستاي دهستان موگويي، در روستاي خويه است و يك خانه بهداشت نيز در روستاي سرآقاسيد فعاليت دارد كه دسترسي به آنها شبها غيرممكن است.
منطقه موگويي دورافتاده ترين مناطق استان چهارمحال و بختياري است و شرايط كوهستاني، خدمات رساني به آن را بسيار محدود مي كند.
با اينكه چهارمحال و بختياري از لحاظ منابع اقتصادي و ملي، يكي از استانهاي برخوردار است، اما مناطق محروم زيادي در آن وجود دارد كه دهستان موگويي نمونه بارز آن است.
مي توان گفت سرمايه گذاريهاي بسياري در دو دهه گذشته در اين دهستان انجام شده، اما با توجه به هزينه بربودن طرحها، نمود چنداني ندارد.
در سال جاري با بارش نخستين برف پاييزي درآبانماه راه ۱۳ روستاي اين منطقه قطع شده است .
به عقيده بسياري از كارشناسان، طرح تجميع دهستان موگويي و اسكان آنهادر يك شهرك در نزديكي كوهرنگ مي بايست از دو دهه قبل انجام مي گرفت .
گر چه هزينه هايي براي مدرسه سازي ، بهداشت و درمان ، آب آشاميدني ، راه و ديگرطرحها در دهستان موگويي انجام شده ، اما قصه تلخ محروميت اين منطقه فراتر از اين امكانات است و رفع آن با انجام هيچ هزينه اي مگر انتقال اين روستاها به نقطه اي در تيررس توسعه ، ممكن نيست !
بخشدار مركزي كوهرنگ با تأييد اين مطلب مي گويد: مشكل مردم موگويي با هيچ سرمايه گذاري برطرف نمي شود، بلكه بايد اين روستاها را در نقطه اي تجميع و اسكان داد.
مرداس طاهري در گفت و گو با ايرنا مي افزايد: هزينه هاي زيادي براي عمران و آبادي روستاهاي موگويي شده اما چه فايد كه اين روستاها همچنان با مشكل مواجه اند و اين هزينه ها نيز هدر رفته است. ادارات و نهادهاي خدمات رسان از جمله امور عشاير و كميته امدادآذوقه شش ماه مردم موگويي را در مهر ماه تحويل آنها مي دهند. با اين وجود مردم اين منطقه به علت قطع راه ارتباطي به مدت حدود پنج ماه ازسال همواره با مشكلات زيادي رو به رو هستند.
وي گفت : از ۱۳ روستا تنها ۵ روستا راه خاكي دارند كه آن هم تا خرداد ماه سال بعد بازگشايي نمي شود.
طاهري مي گويد: وضعيت راههاي موگويي به گونه اي است كه اگر تمام امكانات راهداري استان چهارمحال وبختياري بسيج شوند، جوابگوي بازگشايي آن در زمستان نيستند.
به گفته وي ، درخردادماه ۸۳ زمان بازگشايي جاده موگويي ، ارتفاع برف درگردنه عسل كشان اين محور شش متر بود! دهستان موگويي با ۶۲۳ كيلومتر مربع مساحت و ۴ هزارو ۵۰۰ نفر جمعيت به استانهاي خوزستان ، لرستان و اصفهان نيز متصل است.