گروه دانش و فناوري - عليرضا سزاوار: پروژه طراحي و ساخت يك آسمانخراش يك كيلومتري در كشور كويت توسط مهندسان انگليسي در حال بررسي است. اين سازه عظيم تقريباً دو برابر بلندترين آسمانخراش كنوني دنياست كه در كشور تايوان قرار دارد. اين برج كويتي مي تواند حداقل ۷هزار نفر را در خود جاي دهد و براساس پيش بيني ها ساخت آن رقمي در حدود ۹۰ بيليون دلار هزينه در برخواهد داشت. علاوه بر اين بايد به اين نكته نيز اشاره كرد كه عمليات ساخت آن ۲۵ سال طول خواهد كشيد. چنين آسمانخراش بلندمرتبه اي، معماران و سازندگان را با موانعي روبه رو مي سازد كه در برخي موارد دانش كنوني بشر، قادر به پاسخگويي كامل به آنها نيست.
در مجموع بايد به اين نكته توجه داشت كه به راستي ساخت چنين سازه هايي عقلاني و اصلاً براساس دانش امروزي بشر شدني است؟ آيا اين ساخت و سازها ناشي از غلبه حس برتري جويي آدمي بر عقل است؟ و يا خودخواهي سياسي است؟ در تاريخ معماري جهان همواره تمايل به رسيدن به ارتفاع بالا و ساخت بناهاي بلند مورد توجه معماران بوده است، به طوري كه مثلاً براي ساخت اهرام مصر باستان و يا كليساي جامع اروپا و بناهاي بي شمار ديگر در سال هاي آغازين رشد هنر معماري، هزاران كارگر رنج و مشقت هاي فراوان متحمل شدند و حتي جان خود را در اين راه از دست دادند.
تا اواخر قرن نوزدهم دانش بشر به رشد و پيشرفت مناسب براي رسيدن به سازه هايي با ارتفاعي كه تفاوت آشكاري با ساخته هاي دنياي باستان داشت نرسيده بود ولي از آن پس بود كه تكنولوژي، محدوديت هاي دانش آن زمان معماري را از نو تعريف كرد. به طوري كه اوايل قرن بيستم امكان زندگي و يا كار در برج هاي بلند براي انسان ها بوجود آمد. مهم ترين مانع در ساخت برج ها، كشش رو به پايين جاذبه زمين است. تصور كنيد كه فردي را روي شانه هايتان حمل مي كنيد، اگر او به اندازه كافي سبك باشد، مي توانيد به راحتي وزنش را تحمل كنيد. ولي اگر بخواهيد شخص ديگري نيز روي شانه هاي فرد بالايي قرار گيرد، يعني برج خود را بلندتر سازيد، وزن آنها احتمالاً براي تحمل توسط شما خيلي زياد خواهد شد.
با كمي دقت متوجه خواهيد شد كه اهرام مصر باستان و هر سازه سنگي ديگري نيز درست مانند مثال بالا و براساس همان طرح ابتدايي و ساده ساخته شده اند. در گذشته دانش بشر به اين نكته پي برده بود كه در ساختمان هاي بلند معمولي، با اضافه كردن هر طبقه، بايد ضخامت ديوارهاي طبقات پايين افزايش پيدا كند، ولي اين شيوه نمي توانست كارساز باشد. چرا كه پس از دستيابي به ساختمان هاي بلند از طريق اين شيوه، طبقات پاييني را تنها ديوارهاي ضخيم تشكيل مي دادند.
البته به خاطر همين موضوع با استفاده از اين تكنولوژي، ساختمان ها همواره بيش از ۱۰ طبقه ساخته نمي شدند. اما از اواخر قرن نوزدهم به بعد بشر توانست با پيشرفت تكنولوژي و تمركز مراكز مهم تجاري، اقتصادي و دولتي در شهرها و كمبود فضاي مناسب ،آسمانخراش هاي بلند را در نزديكي مراكز شهرهاي بزرگ بسازد و از آن زمان به بعد بود كه اين شهرها به علت عدم امكان گسترش طولي، گسترش عمودي يافتند. وجود آسانسور نيز در هر ساختمان بلند بسيار ضروري است. بر همين اساس آسمانخراش ها بايد داراي تكنولوژي آسانسور باشند.
از موقعي كه اولين آسانسور مخصوص جابجايي افراد در سال ۱۸۵۷ در فروشگاه بزرگ «هاگوت» نيويورك كار گذاشته شد تا به امروز، مكان هاي مخصوص به كارگيري اين وسيله، يكي از قسمت هاي اصلي طراحي برج ها به شمار مي رود و در اغلب آنها آسانسورها هسته اساسي و مركزي ساختمان را تشكيل مي دهند.
برهمين اساس، تصميم گيري درست و كارشناسانه و رسيدن به تناسب در زمينه تعداد طبقات و تعداد آسانسورها يكي از بخش هاي مهم در طراحي برج ها به حساب مي آيد. از ديگر موارد مهم در طراحي ساختمان هاي سر به فلك كشيده مي توان به امنيت ساختمان اشاره كرد. به كارگيري مواد مقاوم در برابر آتش و همچنين تجهيز قسمت هاي داخلي به آتش خاموش كن هاي هوشمند از مواردي است كه طراحان توجه ويژه اي به آن دارند. آسمانخراش ها علاوه بر نيروي جاذبه عمومي زمين، بايد قادر به مقابله با نيروي افقي باد نيز باشند.
جالب است بدانيد كه قسمت هاي بالايي اكثر آسمانخراش ها مي توانند بدون آسيب ديدن ساختار آنها به راحتي چندين متر در هر مسيري حركت كنند. مهمترين مشكل در اين حركات افقي چگونگي تأثير آن بر افراد داخل ساختمان و به خصوص طبقات بالايي است زيرا در اين صورت حتماً متوجه خواهند شد. يكي از راه هاي كاهش اين تكان ها، ساخت يك يا چند ستون بتني و يا فولادي مستحكم در قسمت مركزي برج يعني درست در اطراف محل قرارگيري آسانسورهاست. اين عمل، برج ها را در برابر زلزله نيز مقاوم تر مي سازد.
در برخي از ساختمان ها از دمپرهاي پيشرفته اي استفاده مي شود كه از سيستم هاي هيدروليكي در آنها بهره برده مي شود. يك سيستم كامپيوتري، حالات مختلف باد را در هر لحظه ثبت مي كند و بر طبق آن،  وزن قسمت هاي نوك ساختمان را تنظيم مي كند. همچنين در برخي ساختمان ها از سيستم هاي مشابه ديگر كه بر پايه حركت پاندول هاي بسيار بزرگ طراحي شده اند، استفاده مي شود. برنامه ساخت يك برج يك كيلومتري در كويت و يا هر سازه غيرمتعارف ديگري مانند برج ۸۰۰ متري شهر دوبي، حتي براي بسياري از كارشناسان فن معماري شك و شبهه هاي فراواني به همراه دارد ولي بايد گفت در صورت عملي شدن آن و موفقيت پروژه، تحولي در ساخت و ساز آسمانخراش ها و سيستم هاي مربوط به آنها ايجاد خواهد شد و اين دستاورد جديد به كمك انسان ها، كمپاني ها و دولت هايي خواهد آمد كه به سرعت، در پي فتح آسمان ها و رسيدن به برتري ظاهري در صنعت مدرن معماري امروز هستند.
منبع: popular science. com

گروه دانش و فناوري- عليرضا سزاوار: يكي از كارشناسان شركت آي.بي.ام عقيده دارد كه كاربران نبايد از «سي دي» هاي رايت شده توسط رايانه هاي شخصي براي ذخيره و بايگاني بلندمدت اطلاعات مهم خود استفاده كنند، زيرا اغلب اين سي دي ها پس از ۲ تا ۵ سال از بين رفته و اطلاعات موجود روي آنها غيرقابل بازيابي مي شود.
اين عضو ارشد كمپاني آي.بي.ام كه فيزيكدان و كارشناس ذخيره اطلاعات است، اعلام كرد برخلاف «سي دي» ها و «دي وي دي» هاي خامي كه در كارخانه و به صورت فشرده توليد مي شوند، «سي دي» ها و «دي وي دي» هاي خامي كه با استفاده از «رايتر» هاي كامپيوترهاي شخصي روي آنها اطلاعات نوشته مي شود، داراي عمر چنداني نبوده و بسته به كيفيت نوع «سي  دي» و «دي وي دي» هاي خام، بين ۲ تا ۵ سال عمر مي كنند.
به گفته اين عضو ارشد آي.بي.ام ،اين قبيل ديسك هاي نوري داراي يك لايه ماده ويژه رنگي هستند كه از حرارت براي سوزاندن اين سطح و نوشتن اطلاعات روي آن استفاده مي شود و اين در حالي است كه مواد مورد استفاده در اين لايه با گذر زمان تغيير ماهيت داده و سبب مي شود اطلاعات نوشته شده ديگر با پرتي ليزر ديسك درايو قابل خواندن نباشد. وي مي گويد: «با وجود آنكه شايد با روش هاي صحيح نگهداري به ويژه قرار دادن«سي دي » هاي رايت شده در مكان هاي خنك و تاريك، بتوان اندكي به عمر آنها افزود، اما به طور كلي نمي توان آنها را ابزار بايگاني بلندمدت اطلاعات محسوب كرد.
اين محقق و كارشناس آي.بي.ام نوارهاي مغناطيسي كه داراي عمري بين ۳۰ تا ۱۰۰ سال هستند را همچنان بهترين وسيله ذخيره بلندمدت اطلاعات ذكر كرد و يادآور شد كه شركت هاي بزرگ بايد تكنولوژي هاي كارآمدتر ذخيره اطلاعات را در برنامه هاي خود بگنجانند و اين دقيقاً همان عملياتي است كه كمپاني آي.بي.ام تصميم به انجام آن دارد.
منبع: Pcworld.com

ستاد ويژه توسعه فناوري نانو:  محققان دانشگاه سنت اندرو ماده جديدي كشف كرده اند كه با استفاده از آن مي توان به توليد پيل هاي سوختي قدرتمندتري نسبت به انواع موجود دست يافت. دانشمندان دانشكده شيمي اين دانشگاه، ماده الكترودي جديدي يافته اند كه امكان استفاده مستقيم و كارآمدتري از گاز طبيعي يا بيوگاز حاصل از فاضلاب را در پيل هاي سوختي فراهم مي كند، به گونه اي كه ولتاژ حاصل از آن تا ۴۰درصد بيش از ولتاژي است كه تاكنون در روش هاي مشابه به دست آمده بود.
چنين افزايش ولتاژي مي تواند افزايش مشابهي در انرژي الكتريكي قابل استحصال از حجم معيني از گاز طبيعي به همراه داشته باشد. اين الكترود جديد ضمن افزايش ولتاژ، عملكرد قابل رقابتي هم نسبت به الكترودهاي فعلي موجود در بازار دارد.
به نظر دانشمندان، نسل هاي آينده پيل هاي سوختي در تمامي ابزارهاي الكترونيكي از ابزارهاي دستي گرفته تا خودروها و ساختمان ها استفاده خواهند شد و بازار جهاني پيل هاي سوختي و فناوري هيدروژن تا سال ۲۰۱۱ چيزي به ارزش ۲۰ ميليارد دلار برآورد مي شود.
به نظر اين محققان، اين يافته ها گام مهمي در توسعه پيل هاي سوختي به شمار مي آيد و باعث كاهش CO2 توليد شده طي استفاده از منابع تجديدپذيري مانند بيوگاز مي شود.
روش تهيه اين مواد جديد شامل ساخت و كنترل لايه هاي نانومتري ضخيم و سپس هدايت اين تركيب با حفظ عملكرد به نقطه اي كه اين لايه ها تخريب مي شوند، مي باشد. اين روش بسيار موفقيت آميز بوده و ضمن اندازه گيري  مقاومت تحت شرايط نامعتدل، مشخص شد كه تخريب لايه هاي داراي نقص رسانش الكتريكي را تا صد هزار بار افزايش مي دهد.

گروه دانش و فناوري: نخستين دوره مسابقات بين المللي روبوكاپ آزاد ايران از تاريخ ۱۸ فروردين ۱۳۸۵ در تهران برگزار مي شود. دكتر مرتضي موسي خاني، مسئول برگزاري مسابقات بين المللي روبوكاپ ايران با اعلام اين خبر افزود: پس از يك سال مذاكره با فدراسيون جهاني روبوكاپ ،كشورمان موفق شد چهارمين مجوز برگزاري مسابقات آزاد روبوكاپ را بعد از ژاپن، آلمان و آمريكا دريافت كند كه با توجه به شرايط روز ايران در عرصه بين المللي داراي اهميت زيادي است.
وي در تشريح اهميت اين مسابقات گفت: از سال آتي ميلادي شرط حضور در جام جهاني روبات ها، موسوم به روبوكاپ در تعدادي از ليگ ها منوط به حضور در مسابقات آزاد بين المللي و همچنين دريافت تأييديه فني از سوي ميزبان مسابقات آزاد شده است.
رئيس دانشگاه آزاد اسلامي واحد قزوين گفت: مسابقات ايران در رشته هاي شبيه ساز فوتبال سه بعدي و دو بعدي، شبيه ساز مربي فوتبال، ربات هاي امدادگر، شبيه ساز امداد و فوتبال، امداد و نيز نمايش گروه سني دبستان تا دبيرستان برگزار مي شود.وي با بيان اين كه بازديد از اين مسابقات براي عموم آزاد است،گفت: اين مسابقات در سالن مبنا، محل دائمي نمايشگاه هاي بين المللي كشور برگزار مي شود.
دكتر موسي خاني در بيان ويژگي ديگر برگزاري اين مسابقات گفت: با هدف توسعه دانش روباتيك ،ليگ جونيور (نوجوانان) براي دانش آموزان را در مسابقات پيش رو خواهيم داشت كه سبب آشنايي و جذب دانش آموزان به حوزه رباتيك و توليد اين دانش مي شود.

ايرنا: لكه سرخ بزرگ سياره مشتري كه از صدها سال پيش آذين بخش لايه ابر ضخيم اين سياره بود، جفت تازه اي پيدا كرده است. هم اكنون يك لكه سرخ جديد در حال شكل گيري بر روي اين سياره عظيم گازي است كه ستاره شناسان آژانس فضايي آمريكا (ناسا) آن را سرخ كوچك تر نام گذاشته اند.
اين دانشمندان مي گويند هر دو لكه سرخ در واقع توفان هاي عظيمي در لايه ابر مشتري هستند، اما آنان نمي دانند رنگ سرخ آجري بارز آنها از كجا آمده است. دانشمندان ناسا گزارش داده اند كه لكه تازه از لحاظ ابعاد تقريبا نصف لكه سرخ بزرگ و دقيقا همان رنگ است.
اين توفان تازه كه رسما بيضي بي.اي نامگذاري شده است، ابتدا در سال ۲۰۰۰ميلادي مشاهده شد كه حاصل برخورد و ادغام سه لكه كوچكتر بود.بيضي« بي .اي »در ابتدا به رنگ لكه هاي كوچكتر تشكيل دهنده اش يعني سفيد بود اما در چند سال اخير به تدريج تغيير شكل داده است.
«كريستوفر گو» ستاره شناس آماتور فيليپيني كه اين لكه را رصد كرده است،مي گويد: «بيضي در نوامبر ۲۰۰۵ سفيد بود، در ماه دسامبر همان سال به تدريج قهوه اي شد و بالاخره چند هفته قبل به رنگ سرخ تغيير كرد».
برخي دانشمندان نيز مي گويند كه لكه سرخ بزرگ مشتري كه قطر آن دو برابر زمين است و حداقل ۳۰۰سال قبل تشكيل شده، احتمالا به همين ترتيب، يعني در اثر ادغام لكه هاي كوچكتر به وجود آمده است.
گلن اورتون، منجم آزمايشگاه رانش موشكي در ناسا كه توفان هاي مشتري و ساير سيارات عظيم را مطالعه مي كند، مي گويد: «اين خيلي قانع كننده است، ما براي ساليان دراز سرگرم نظارت بر مشتري بوده ايم تا ببينيم آيا بيضي بي. اي قرمز مي شود يا نه كه به نظر مي رسد چنين است ».
يك نظريه ديگر حاكي است كه توفان موادي را از اعماق لايه ضخيم ابرهاي مشتري لايروبي مي كند و به سطح مي آورد، سپس اين مواد مركب كه داراي رنگ هاي متغير هستند، در اثر برخورد اشعه فرابنفش خورشيد سرخ جلوه مي كنند. دانشمندان مي گويند: «بيضي بي. اي شايد آنقدر قدرتمند شده باشد كه بتواند مانند همتاي بزرگتر خود اين مواد را به سطح بياورد و در نتيجه قرمز شود».