تحريف از ديرباز يكي از ابزارهايي بوده است كه دو گروه جاهل و مغرض آن را به كار گرفته و از آن سود برده و با تكرار آن تلاش كرده كه موضوع تحريف شده را به عنوان واقعيتي پذيرفته شده جلوه دهند. از قرنها پيش و پيش از جنگ هاي صليبي در غرب تلاش مي شد كه چهره مبارك پيامبر ما را مخدوش جلوه داده و آن حضرت را جنگ طلب و به دور از صلح معرفي نمايند؛ اقدامي كه تاكنون نيز توسط اقليتي در غرب ادامه دارد و علي رغم آنچه كه راجع به تساهل و تسامح و احترام به افكار و مقدسات ديگران مطرح مي نمايند و حتي جامعه خود را سكولار معرفي مي كنند ولي هنوز پيش زمينه هاي فرهنگي آنان از بين نرفته و با اين كه بين پيامبران هيچ اختلافي نيست و خداوند همه آنان را براي هدف واحدي فرستاده كه آن اصلاح و هدايت انسانهاست ولي تلاش در فرق گذاشتن بين پيامبران و يكي را پيام آور صلح و دوستي معرفي كردن و ديگري را به گونه اي ديگر و تلاش بر روي اين موضوع كه حتي رسانه ملي كشور ما هم اين باور را تبليغ مي كرد بدون توجه به اين كه بداند آنان كه اين لقب را براي حضرت مسيح عليه السلام در نظر گرفته اند نه براي تجليل از آن پيامبر بزرگ الهي است بلكه در جهت تعرض به پيامبر خاتم و يكي ديگر از پيامبران عظيم الشأن الهي است. حقيقت تلخي كه هر وجدان آگاه و هر انسان متعهدي را آزار مي دهد و با گذشت قرنها هنوز كينه صليبي از اذهان پاك نشده و هنوز به جاي تقويت روح دوستي، برادري و برابري و اخلاق كه پايه مشترك همه اديان الهي است بر كوس نفاق و اختلاف و تفرقه انداختن حتي بين پيامبران مي كوبند و هر روز با سر گرفتن فتنه اي عليه خاتم پيامبران،  اين پيامبر مظلوم و محبوب را مورد اهانت قرار داده و به تبعيت از سازمان هاي صهيونيستي قلب ميليونها مسلمان و آزاده جهان را جريحه دار مي نمايند ولي علي رغم اين همه به شهادت قرآن و اقرار آن حضرت و سيره عملي و مشهود آن سيد كونين معتقديم كه پيامبر ما نيز پيامبر اخلاق، صلح، دوستي، برادري، رحمت و محبت است و زندگي سراسر رنج و مشقت او گواه اين معناست و حفظ كينه جاهلي تا به امروز نسبت به آن حضرت شاهد مظلوميت مضاعف آن گل سرسبد آفرينش است و اكنون به طور اختصار نسبت به ويژگيهاي فوق توضيح داده مي شود:
۱- قرآن كريم آن بزرگوار را رحمت براي همه بندگان و داراي اخلاق و خلق عظيم ياد كرده- و اين كه جمعي كه گرد تو جمع آمده اند به خاطر سخن نرم و لين توست و اگر غير از اين بود از تو گريزان مي شدند- و گشادگي سينه و شرح صدر او را مي ستايد- و تا آنجا كه مي فرمايد بر او سخت ناگوار است مشكلاتي كه براي شما پيش مي آيد- و در آيه ديگر مي فرمايد: شايد تو بخواهي جان خود را در راه هدايت آنان فدا كني.
۲- پيامبر عظيم الشأن هدف از بعثت خود را اكمال رسالت پيامبران ديگر الهي و در جهت تكميل كمالات اخلاقي مي داند و آن بزرگوار مأموريت خود را در ادامه رسالت آنان مي داند و سراسر قرآن كريم پر است از اعتراف و احترام و اعتقاد به پيامبران الهي گذشته و سرگذشت و رسالت آنان و نيز كتابهاي آورده شده توسط ديگر پيامبران الهي.
۳- سيره علمي پيامبر اكرم(ص) در طول حيات مباركشان (كه شايد بتوان آن را نيز معجزه خالده آن حضرت به حساب آورد). زندگي در بين قومي جنگجو و سركش و در پاره اي از موارد بي عاطفه به گونه اي بود كه توانست از آن مردم امتي بسازد كه كينه جويي را فراموش كنند و در لحظات قدرت و پيروزي مانند فتح مكه هم به پيروي از آن حضرت صلح و آرامش را سرلوحه هدف خود قرار دهند. به گونه اي كه در بعضي از موارد ايمان آورندگان به آن حضرت داستانهايي را از زمان جاهليت خود نقل مي كردند كه ايشان از ادامه بيان آن حوادث جلوگيري مي كردند و يا به تعبيري تحمل شنيدن آن همه وحشيگري و بي عاطفه بودن را نداشته، گريه كردن و عزاداري آن حضرت در از دست  دادن فرزندشان ابراهيم و در شهادت عمويشان حضرت حمزه(ع) در آن جامعه كه نوعي بروز عاطفه و احساسات و نشان دادن توجهات روحي شديد آن حضرت بود، اثرات خود را در جامعه از جاهلي درآمده مسلمانان مي گذاشت و ارتباط هاي عاطفي شديدي كه پيامبر اكرم(ص) بين مهاجرين و انصار و ساير مسلمانان ايجاد كرد، پيامي بود بر آناني كه سعي در حفظ خشونت جاهلي خود حتي در زمان اسلام داشتند.
۴- عقد پيمان هاي برادري ميان مسلمانان:
شكي نيست كه با ظهور اسلام تحول عميقي در احكام و مقررات عربستان به وجود آمد. اين تحول به علت برنامه ها و دستورهاي جديد اسلام بود كه مستقيماً با عقايد، افكار، آداب و رسوم جاهلي در تعارض بود. برخي از اين احكام را اسلام تأسيس كرد و برخي ديگر را تأييد و تغييرات و اصلاحاتي در آن صورت داد و مظاهر جاهلي را از آن حذف كردند مانند كيفيت مراسم حج كه مظاهر شرك از آن حذف شد. اين كه بعضي پيمانهاي برادري پيامبر ما را همان (حلف) و پيمان جاهلي مي دانند بدون توجه به اين كه بدانند آنچه پيامبر ما انجام داد برخلاف پيمان جاهلي حلف بود. در پيمانهاي پيامبر ما رابطه بنده و مولا، ضعيف با قوي، ثروتمند با فقير و همه با هم در يك سطح قرار مي گرفتند و از خويشان هم به هم نزديك تر مي شدند و حتي به همديگر وصيت مي كردند تا آنجا كه فرمود: (لا حلف في الاسلام).
۵- محو عصبيت قومي و قبيله اي:
عداوت، دشمني، حقد و كينه اي كه از دوران جاهليت در دلها باقي مانده بود به خصوص در ميان انصار، واقعيتي بود كه قرآن كريم به آن تصريح كرده (زماني كه با هم دشمن بوديد) اين عداوت ساده و ظاهري نبود كه با ميانجيگري يك يا چند نفر برداشته شود بلكه عمق اين معضل اجتماعي به گونه اي بود كه خداوند متعال به پيامبر اكرم فرمود: «كه اگر تمام دارايي روي زمين را صرف مي كردي امكان انجام اين عمل نبود» و خداوند اين عمل پيامبر را به خاطر اهميت و عمق و ارزش آن به خود نسبت داده است و اين يك كار شعاري- سياسي و مقطعي نبود كه در قالب لفظ و شعار خلاصه شود و همچنين محو عصبيت به گونه اي كه علي رغم حضور طوايف و قبائل و گروههاي مختلف در آن زمان مسلمانان امت واحده «المؤمنون اخوه» به حساب آمدند- ايجاد نظام نامه مدينه در جامعه اسلامي به گونه اي بود كه مشخصات فردي را نفي مي كرد. اين اقدام و استقبال از هيأت هايي كه به مدينه مي آمدند و پذيرفتن اسلام توسط آنان و دهها اقدام ديگر كه معجزه خالده پيامبر اكرم و نماد تحقق عملي فرامين آن حضرت نبود جز اين كه آن اسوه حسنه خود تجسم عيني اخلاق، رحمت، محبت، صلح، برادري و برابري بود.
*رئيس مركز مطالعات و تحقيقات اديان و مذاهب