عباس ثابتي راد
ماجرا از روزي آغاز شد كه سازمان تاكسيراني تهران بالاخره پس از سال ها تصميم گرفت تا استفاده از تاكسيمتر را در تمام تاكسي هاي گردشي پايتخت اجباري كند. اگرچه اين طرح در دوره هاي مختلف و طي سال هاي گذشته مورد توجه قرار گرفته بود و بسياري از تاكسي ها نيز تاكسيمترها را البته به دستور سازمان تاكسيراني نصب كرده بودند، اما هيچ گاه نحوه استفاده از آن نه به رانندگان تاكسي ابلاغ شد و نه از شهروندان خواسته شده بود به ضوابط اجراي اين طرح پايبند باشند. اما هنگامي كه تيموري، رئيس سازمان تاكسيراني در روزهاي اول تيرماه، از ضرورت اين اقدام سخن به ميان آورد، باز هم تصاويري در ذهن شهروندان تهراني جان گرفت كه نشان از بي سرانجام بودن آن داشت.
هنوز به نيمه تيرماه نرسيده، سازمان تاكسيراني اعلام كرد كه تمام تاكسي ها بايد داراي دستگاه كوچكي باشند كه تاكسيمتر نام داشت. بلافاصله سيل خودروهاي نارنجي و زرد رنگ در حوالي خيابان خاوران به صف شدند تا اين دستگاه را دريافت و نصب كنند.
اگرچه اين تصور بديهي بود كه پس از گذشت چند هفته و سپس چند ماه اين طرح و ضرب الاجل ها و دستورالعمل هاي تحكم آميز مربوط به آن خيلي زود فراموش شود و دوباره اين اتومبيل هاي نارنجي بدون توجه در خيابان هاي پايتخت، خرامان به حركت در آيند و نرخ هاي متعدد و گاه سرسام آور را براي جابه جايي مسافر در پايتخت طلب كنند. همه اين تصورات تنها ابتداي يك ماجراي شگفت انگيز است. ماجرايي كه به رغم تمام بحث ها و نقدها و نظرها، به جايي رسيد كه هم اكنون بهانه  ايست براين نوشتار.
آنها گم شده اند
چه كسي تصور مي كرد، بازرسان سازمان تاكسيراني تهران كه به صورت محسوس و نامحسوس رانندگان تاكسي هاي تهران را كنترل مي كنند، در كمتر از دو ماه خبري شگفت انگيز و جالب را به اطلاع مديرعامل سازمان تاكسيراني برسانند و او نيز با جديت هر چه تمامتر، اين خبر را به اطلاع مردم برساند. «بيش از چهار هزار تاكسي در تهران مفقود شده است.» شايد اين خبر در ابتدا چندان قابل باور نباشد. مگر مي شود تصور كرد كه در تهران به رغم بزرگ بودن و گستردگي جغرافيايي اش، چهار هزار تاكسي گم شود. تاكسي هايي كه به نوعي داراي ويژگي و مشخصه اند، چگونه مي تواند در ميان ۵/۲ ميليون خودروي تهران ديده نشود.
بازرسان سازمان تاكسيراني تهران، با نظارت خود بر تاكسي هاي گردشي به منظور اطمينان از استفاده رانندگان تاكسي ها از تاكسيمتر، متوجه شدند كه تعداد بسياري از تاكسي ها عملاً در سيستم حمل و نقل عمومي شهر جايي ندارند. تاكسي هايي كه قرار است در خدمت جابه جايي شهروندان باشند و بتوانند ۲۰ درصد از حمل و نقل عمومي اين شهر بزرگ را به دوش بكشند، مدت هاست كه از اين چرخه دور افتاده اند و تنها كاري كه انجام نمي دهند، جابه جايي مسافر است.
شايد اين رقم چندان زياد نباشد، اما هنگامي كه بدانيم تنها ۲۴ هزار تاكسي گردشي در سطح شهر تهران در حال فعاليت اند، اندكي بيشتر متوجه اين كمبود مي شويم.
يك ماجراي عجيب
مي توان تصوركرد، در حالي كه بازرسان سازمان تاكسيراني در حال انجام وظيفه هستند، متوجه يك دستگاه تاكسي مي شوند كه به آرامي در خيابان هاي پايتخت حركت مي كند. شايد آنها از روي كنجكاوي يا انجام وظيفه تصميم مي گيرند تا آن را متوقف كنند و از استفاده اين خودرو از تاكسيمتر اطمينان حاصل كنند. همين بهانه كافي است تا دست به كار شوند. آنها پس از توقف تاكسي مورد نظر، در كمال ناباوري متوجه مي شوند كه اين تاكسي، اصلاً تاكسيمتري ندارد تا بتواند از آن استفاده كند. از سويي تاكسي مورد نظر به جاي حمل و مسافر و جابه جايي شهرونداني كه ساعت ها كنار خيابان منتظر ايستاده اند به حمل لبنيات پرداخته است. در واقع راننده تاكسي، نه تنها مسافر جابه جا نمي كند، بلكه تاكسي اش بيشتر به هيئت يك وانت درآمده تا بتواند، ماست و دوغ و شير را حمل كند. پس از اندكي كنجكاوي آنها متوجه مي شوند كه راننده محترم تاكسي، علاوه بر مالكيت اين خودروي نارنجي رنگ پرطرفدار، صاحب مغازه لبنياتي است. آقاي راننده به دليل آن كه مغازه اش در محدوده طرح ترافيك است، به جاي آن كه وانتي بخرد و از آن براي حمل ونقل كالاي مورد نظرش استفاده كند، يك دستگاه تاكسي خريداري كرده است و از آن به منظور تأمين اجناس مغازه اش و حتي رفت و آمد خود استفاده مي كند.
البته اين اولين گام بود. بازرسان سازمان تاكسيراني در طول بازرسي هاي خود متوجه شده اند كه بخش قابل ملاحظه اي از اين تاكسي ها در محدوده بازار گم شده اند. اين كه بسياري از بازاريان و افراد مختلف براي آن كه در هر زمان از بيست وچهار ساعت بتوانند وارد محدوده طرح ترافيك شوند و هيچ محدوديتي آنان را از رسيدن به مغازه ها و محل كسبشان باز ندارد، به راحتي با خريدن يك دستگاه تاكسي آن را به سلطه بي چون و چراي خود درمي آورند و در اين راستا شكي نيست كه از نظر اقتصادي اصلاً متضرر نمي شوند. اين در حالي است كه سيستم تاكسيراني قرار است در حمل و نقل عمومي شهر تهران نقش ايفا كند، اگر با تمام ظرفيت به كار بپردازد، تنها مي تواند ۲۰ درصد از بار حمل و نقل عمومي شهر تهران را به خود اختصاص دهد. تازه اگر اين وسيله عمومي شهري كه اتفاقاً از تسهيلات كمي هم برخوردار نيست از تمام مشكلات فارغ باشد.
زير سلطه سودجويان
درست است كه برخي از شهروندان به دلايل مختلف و البته نه به دليل حمل و نقل عمومي اقدام به خريد تاكسي مي كنند و براساس آمار منتشر شده تعدادشان هم كم نيست، اما آيا واقعاً سازمان تاكسيراني در آن دوره بنابر چه ويژگي اقدام به دادن امتياز تاكسي گردشي كرده است. شكي نيست كه يكي از بزرگترين مشكلات تهران، سيستم حمل و نقل عمومي است. شكي نيست كه تعداد تاكسي هاي موجود پايتخت براساس تقاضاي شهروندان به سفرهاي درون شهري كمتر از يك سوم نياز كلانشهر تهران است. به راحتي مي توان در تمام خيابان هاي اين شهر، به هزاران دستگاه خودرو شخصي اشاره كرد كه بدون هيچ ضابطه اي و اتفاقاً در فراغ بال و با نرخ هاي مصوب خود، به حمل و نقل مسافر مي پردازند. اگر بخواهيم تعداد تاكسي هاي پايتخت را در حدود ۴۳ هزار و ۶۰۰ تاكسي بدانيم، بي ترديد بيش از ۶۰ هزار خودرو شخصي در حال جابه جايي مسافرند.يكي از بزرگترين موانع گسترش تعداد تاكسي ها به تعبير رئيس سازمان تاكسيراني عدم توانايي در كنترل آنان است. از آنجا كه از ميان ۴۳هزار تاكسي موجود در شهر تهران و تنها ۲۴ هزار تاكسي گردشي كه اتفاقاً شهره عام و خاص اند، در حدود ۴۰ هزار تاكسي مفقود شده باشد و مدت ها هيچ  كس از آن سخن به ميان نياورده باشد، آيا مي توان دل در گرو اداره سازماني داد كه در آينده بيش از صدهزار تاكسي را مديريت كند.اين تصور عجيب نيست، اما آيا هم اكنون نمي توان به ميزان تخلفات موجود در سطح سازمان مربوطه اشاره كرد و از رقم ۳۸۷۴ مورد تنها در عدم استفاده از تاكسيمتر سخن گفت. در حقيقت عليرغم تصور همگان، استفاده از سيستم تاكسيمتر خيلي زودتر از آنچه به نظر مي رسيد، امري لازم الاجرا دانسته شد و اتفاقاً خيلي زود براي خود جا باز كرد.
حسين تيموري، مديرعامل سازمان تاكسيراني اعلام كرد كه در حال حاضر حدود ۴۰۰۰ تاكسي در تهران براي شهروندان غيرقابل استفاده است. با توجه به اين كه روابط عمومي سازمان تاكسيراني شهر تهران در حال حاضر مجوز جديد تاكسي صادر نمي كند، جست وجو و بازگرداندن اين تعداد تاكسي هاي مفقود يا گمشده، به شبكه حمل و نقل درون شهري مي تواند كمك زيادي به نقل و انتقال مسافران كند. به گفته مديرعامل سازمان تاكسيراني اين تعداد خودرو مي تواند ۴۰۰ هزار سفر درون شهري را ساماندهي كند. روشني كارشناس سازمان تاكسيراني در رابطه با طرح جست وجوي تاكسي هاي گمشده و بازگرداندن آن ها به سرويس تاكسي هاي تهران، مي گويد: «براي كنترل كاربري تاكسي هاي نارنجي كه تاكسي گردشي محسوب مي شوند، اقدام به نصب تاكسيمتر در آنها شده است. از حدود ۲۴ هزار تاكسي گردشي در شهر تهران تاكنون بيش از بيست هزار تاكسي اقدام به نصب تاكسيمتر كرده اند. همچنين بازرسان سازمان تاكسيراني در اغلب موارد كنترل محسوس يا نامحسوس بر تاكسي ها دارند. تاكسي به عنوان يك خودروي فعال در شبكه حمل و نقل عمومي شهر نبايد بلااستفاده بماند، در نتيجه اين درست نيست كه خودروهاي عمومي در اختيار استفاده شخصي افراد باشد. از سويي ديگر استفاده اقشار خاصي از جامعه از تاكسي به عنوان خودروي شخصي علاوه بر ايجاد خلل در سيستم حمل و نقل عمومي شهر تهران مي تواند زمينه را براي سودجويي افراد ي كه فرصت طلبانه امكانات عمومي را به خدمت مي گيرند، افزايش دهد.
گام هايي مصمم
شايد طرح اخير سازمان تاكسيراني تهران كه نظارت شبانه روزي و سختگيرانه بر تاكسي هاست، توانسته تا حدودي به سامان بخشي اين حوزه تأثير گذار باشد. در واقع اقدام اخير مسئولان سازمان تاكسيراني، علاوه بر اعمال قانون مي تواند نقاط ضعف اين حوزه را بيش از پيش پوشش دهد. اين اقدام، نگراني شهروندان كه البته سال هاي بسياري به طول انجاميده را پايان دهد. شايد اولين گام بر اعمال قانون در سازمان مربوطه زماني برداشته شد كه سازمان تاكسيراني پرده از فعاليت غيرقانوني چند شركت ديگر كه به صورت غيرقانوني فعاليت مي كردند، برداشت و با لغو امتياز فعاليت آن، راه را بر نظارت بيشتر تاكسي ها باز كرد. سازمان تاكسيراني تهران، با اعمال طرح استفاده اجباري از تاكسيمتر كه سال ها به صورت يك مشكل عمده شده بود، توانست گامي مهم در ساماندهي حمل و نقل بردارد. طي روزهاي گذشته نيز تيموري، مديرعامل اين سازمان با اعلام بيش از ۳هزار و ۵۰۰ تخلف در اين سازمان از اخراج ۷ نفر از رانندگان از تاكسيراني و اعمال قوانين تاكيد كرد. شايد بتوان گفت كه انگار سال هاي سلطه بلامنازع افراد سودجو بر تاكسي هاي نارنجي در حال افول است. شايد اين روزها بايد كمتر نگران بحث هاي پيرامون نرخ كرايه تاكسي ها و تسهيل در استفاده از اين وسيله همواره جذاب اما دست نيافتني باشيم.

گروه شهري - همين چند روز پيش بود كه دوباره برق هاي مترو قطع شد و يكي از قطارهاي مترو براي چندمين بار در دالان تاريك و پرپيچ و خم مترو گير افتاد. مترو يكي از وسايل حمل و نقل عمومي است كه اين روزها مقبوليت خاصي براي تردد به قسمت هاي مختلف شهر پيدا كرده است، اما بروز وقايعي از اين دست علاوه بر ايجاد رعب و وحشت در مسافران مترو، نوعي بي اعتمادي وعدم برخورداري از امنيت براي عبور و مرور را ايجاد مي كند، از اين رو پرداختن به اين موضوع بيش از هر چيز از اهميت ويژه اي برخوردار است.
اين موضوع را بگذاريد كنار اتفاقاتي نظير سرقت، جيب بري، نزاع و درگيري. فكر مي كنيد روزي چند بار اتفاقاتي از اين دست در مترو رخ مي دهد؟ شايد هم با شنيدن اين خبر پيش خود فكر كنيد، مسئول رسيدگي به اين تخلفات و مرجع برخورد با آنها و در نهايت ايجاد امنيت مترو چه كسي است. مسئولان مترو ، نيروي انتظامي يا هر دو.
در هر صورت، در كنار اتفاقات گاه بي گاهي مانند قطع شدن برق و ريزش زمين، امنيت مترو در پيچ و خم بوروكراسي همچنان مغفول مانده تا روزي كه حادثه اي جدي براي بيدار شدن مسئولان مربوطه رخ دهد.
سه سال پيش مسئولان مترو به اين نتيجه رسيدند كه بايد به مقوله امنيت مترو به عنوان يك شبكه زيرزميني حمل و نقل بيشتر توجه شود.بر همين اساس طرح حضور «پليس مترو» در ايستگاه هاي اين شبكه كليد خورد.
اهميت موضوع به قدري بود كه سردار طلايي فرمانده نيروي انتظامي تهران بزرگ نيز در مصاحبه اي و شوراي امنيت كشور نيز با ابلاغ رسمي مصوبه خود در سال ،۸۴ بر ضرورت استقرار نيروهاي پليس در ايستگاه هاي مترو تاكيد كردند.
بوروكراسي مهمترين مانع حضور نيروهاي پليس در مترو
تامين امنيت ايستگاه ها، حفاظت از تاسيسات مترو و جلوگيري از تخلفاتي چون سرقت، جيب  بري، نزاع، مزاحمت و در نهايت تامين امنيت مسافران مترو مهمترين مسائلي بود كه مسئولان مترو با اشاره به آنها بر ضرورت حضور حداقل ۵۰۰ تا ۷۰۰ نفر از نيروهاي پليس (در گام اول) در ايستگاه هاي مترو تاكيد كردند اما به اعتقاد آنان «بوروكراسي پيچيده در نيروي انتظامي» تا به امروز مانع از تحقق اين طرح امنيتي شده است.
از سوي ديگر اين نيروها قرار بود بعد از گذراندن آموزش هاي ويژه توسط نيروي انتظامي با لباس فرم مخصوص و با تمام اختيارات پليس تحت فرماندهي ناجا، از سال ۸۴ در ايستگاه ها مستقر شوند. اما بر اساس آخرين اظهارات مسئولان مترو تا به امروز اقدام خاصي در رابطه با آموزش نيروها انجام نگرفته است و نيروهاي موردنظر همچنان منتظر دريافت آموزش هستند. (اين در حالي است كه مدير عامل شركت متروي تهران در ۲۱ اسفند ۸۴ از آغاز آموزش نيروهاي پليس خبر داده است).
با وجود آن كه سردار طلايي در گفت و گويي با خبرنگار اجتماعي فارس علت به تعويق افتادن اجراي اين طرح را تامين تجهيزات مورد نياز پليس در ايستگاه هاي مترو اعلام مي كند اما اظهارات هاشمي مبني بر آمادگي اين شركت براي تامين تجهيزات مورد نياز پليس مترو (با وجود هزينه ۴ ميليارد توماني آن) و انتظار مسئولان اين شركت براي تامين ۷۰۰ نيروي انساني، اظهارات فرمانده نيروي انتظامي را نقض مي كند.
طرح پليس مترو زمان آغاز ندارد
با وجود آنكه از نظر مسئولان نيروي انتظامي و مترو هيچ ترديدي نسبت به ضرورت استقرار نيروهاي پليس در مترو وجود ندارد و تخطي از اجراي اين مصوبه شوراي امنيت كشور نيز وجود ندارد اما معلوم نيست كه چرا هيچ يك از مسئولان، زمان مشخصي را براي اجراي طرح اعلام نمي كنند و آينده نزديكي كه سردار طلايي در گفت و گوي خود اعلام كرده است چه زماني خواهد بود؟
نكته قابل توجه تر اينكه شوراي امنيت كشور نيز تاكنون نسبت به عدم اجراي مصوبه خود واكنشي نشان نداده است!
با وجود تاكيدات سردار طلايي در دويست و چهل و ششمين جلسه علني شوراي شهر تهران مبني بر ضرورت راه اندازي هر چه سريعتر «پليس مترو» به عنوان يكي از مراكز پرخطر براي شكل گيري جرايم خطرناك و زيرزميني و اظهارات محسن هاشمي مبني بر استقرار نيروهاي پليس در ايستگاه ها از نيمه دوم سال ۸۵ اما روند اقدامات براي اجراي طرح به قدري كند است كه حتي مديرعامل مترو خود نيز چشم اميدي نسبت به اجراي آن تا پايان سال جاري ندارد، به گونه اي كه از نظر وي اگر اين روند كند ادامه داشته باشد ايستگاه هاي مترو امسال را نيز بدون پليس به پايان خواهند رساند.

گروه شهري- «مطابق قانون به تصويب رسيده، شهرداري ها موظف هستند سالانه ۳۰ درصد از معابر عمومي و امكانات دولتي و غير دولتي را براي تردد معلولان مناسب سازي كنند.»، اين موضوع يك قانون مكتوب است، اما به جرأت مي توان گفت معابر و خيابان هاي تهران حتي براي عبور و مرور افراد سالم نيز مناسب نيست، چه رسد به افراد معلول و سالمندان كه در بيشتر مواقع يا بايد قيد عبور از خيابان ها و پياده روها را بزنند و يا اين كه با سختي و مشقت اين كار را انجام دهند.
طرح مناسب سازي معابر عمومي و اماكن دولتي و خصوصي براي معلولان و سالمندان مدت ها پيش در هيأت وزيران به تصويب رسيده اما هنوز از اجراي آن خبري نيست.اين طرح مي بايست ظرف مدت ۳ سال به مرحله اجرا درمي آمد و در پايان اين سه سال نيز ۱۰۰ درصد معابر، يعني تمامي آنها براي حركت اين قشر از افراد جامعه مناسب مي شد.البته نبايد اين نكته را از ياد برد كه امكان دارد ايجاد فضاي مناسب براي تردد معلولان در ساختمان هاي قديمي مشكل ساز باشد. اما متأسفانه در ساختمان هاي جديد نيز معبر مناسب براي معلولان كمتر تعبيه شده است. اين در حالي است كه مهندسان ناظر در خصوص ساختمان هاي جديد بايد وظايف خود را به خوبي انجام دهند تا اين مناسب سازي صورت گيرد و معلولان دچار مشكل رفت و آمد نشوند.پيش تر در خبرها آمده بود كه سازمان حمل و نقل و ترافيك شهرداري تهران، حدود ۴۰ طرح اصلاح هندسي، پس از بازديد و بررسي هاي به عمل آمده توسط كارشناسان اين سازمان تهيه شده بود.هر چند اين طرح براي رفاه تمامي اقشار پيش بيني شده بود، اما در آن ايمن سازي معابر، روان سازي تردد خودروها و ايجاد تسهيلات جهت استفاده شهروندان از وسايل حمل و نقل عمومي تهيه و اجرا به مناطق مربوط به شهرداري ارسال شده است. با اين وجود در اين طرح موضوعي با عنوان مناسب سازي معابر براي معلولان و سالمندان پيش بيني شده است. حال آن كه بارها ديده ايم بيشتر اين افراد در زمان عبور از خيابان ها، كوچه ها، پياده روها و هنگام سوار شدن به اتوبوس و تاكسي با مشكلات عديده اي روبه رو هستند.
طرح مناسب سازي معابر عمومي براي معلولان يكي از بند هاي قانون حمايت از معلولان است كه با پيشنهاد دولت جديد در ۱۶ ماده به تصويب هيأت وزيران رسيده است، اما هنوز خبري از اين موضوع نيست.

۰۰۰/۰۰۰/۴۲
گروه شهري - اين رقم مي تواند خوشحال كننده باشد، مي تواند جان تازه اي در شهر ايجاد كند. حتي مي تواند آرامش را به شهر پرهياهو و پر از ترافيك برگرداند؛ شهري كه پر است از ماشين، ماشيني كه قطار شدن آنها پشت هم مي شود ترافيك و ترافيكي كه گير افتادن در آن يعني از دست دادن ثانيه ها و ثانيه هايي كه از دست رفتن آن يعني مرگ زمان. پس بايد خوشحال باشيم اگر ارقامي را پيش رويمان ببينيم كه راهي در لابه لاي اين مشكلات باز مي كند.
۴۲ ميليون جزء اين ارقام است، ارقام شادي بخش، راحت تر اگر بخواهيم بگوييم مي شود اين جملات: فعاليت ۲۵۲ شعبه پيك بادپا با ۷۸۰۰ دستگاه ناوگان موتوري در سطح شهر تهران، سالانه بيش از ۴۲ ميليون ساعت صرفه جويي در زمان اتلافي شهروندان به همراه دارد.»حالا شما هم مي توانيد مثل ما خوشحال باشيد: كلاهتان را به هوا پرت كنيد و هورا بكشيد كه اوضاع و احوال ترافيكي شهر بهتر خواهد شد. اين عدد پيامدهاي خوب ديگري هم به دنبال دارد و آن كاهش آمادگي هوايي است كه با اين رقم بزرگ پايين بيايد.
نقش اثربخشي كه پيك بادپا در كاهش مصرف سوخت و آلودگي هواي پايتخت به دنبال داشته است، مي تواند فكر ايجاد پايتخت الكترونيك را براي پايين آوردن سفرهاي درون شهري، قوت  بخشد. فعاليت شعب پيك بادپا سالانه ۵۸۰ ميليون و ۲۶۱ هزار و ۶۳۲ ليتر كاهش مصرف سوخت به همراه دارد.

گروه شهري - «زمان عبور از خيابان از خط كشي يا پل عابر عبور كن»
اين جمله مثل زنگ در گوشش صدا كرد، كوچه روبه روي مدرسه بود و خطوط عابر پياده، روي تن خيابان، ماشين ها مي گذشتند و او هر بار موقع عبور از خيابان اين جمله در ذهنش تكرار مي شد. تكرار يك حرف، يك جمله، مثل چراغ سبز، چراغ قرمز يا همان جمله اول و بعدترها فراتر از زمان حال، آينده كه از آن او بود باز هم همين جملات و حروف تكرار از ذهنش مي گذشت و آرام آرام مي شد ملكه ذهن تا در آينده از مقابل دانشگاه پا روي خطوط عابر بگذارد و برود آن سوي خيابان.بگذاريد راحت بگويم، آموزش شايع ترين شيوه پياده كردن آن چيزي است كه به آن مي گويند فرهنگ، فرهنگ شهرنشيني، فرهنگ عبور از خيابان و... چند روز پيش خبري روي سايت ها رفته بود با اين مضمون: «سازمان حمل و نقل و ترافيك شهرداري تهران در ادامه فعاليت هاي آموزشي خود به اهداي كتاب كار و بيان مهدكودك پرداخته است.»
اين كتاب حاوي راهنماي آموزش ايمني ترافيك به كودكان پيش دبستاني است كه در اختيار مربيان براي انتقال به آنها قرار مي گيرد، در حقيقت آموزش از سطوح پايين در نهادينه شدن يك فرهنگ تأثير بيشتري خواهد داشت.
داستان، شعر و چيستان و بازي با هدف آشنايي كودكان با مفاهيم عبور و مرور و خطرات موجود خيابان راه هايي براي آموزش است.