صبح  ها از صداي گوشخراش خروس همسايه كه هر 10دقيقه يك بار آواز صبحگاهي سر مي دهد و تا همه همسايگان را از خواب ناز بيدار نكند ول كن نيست، بيدار مي شوم و براي ادامه خواب- حداقل تا ساعت هشت صبح- به اتاق ديگر نقل مكان مي كنم. از آنجا كه شب ها تا ديروقت مشغول كار هستم، حتي خوابيدن براي پنج دقيقه هم برايم لذتبخش و مفيد به نظر مي رسد اما اگر... .
خلاصه هنوز چشمانم به خواب كامل فرو نرفته كه صداي موسيقي همسايه كه مي خواهد سحرخيز باشد و روز خود را با ورزش و موسيقي شروع كند، اركستر سمفونيك بزرگي را در مغزم به پا مي كند.
اينجاست كه از بي ملاحظگي همسايگان محترم، دختر يك ساله ام از خواب مي پرد و با بهانه گيري هاي مداومش ديگر اجازه هيچ كاري را به كسي نمي دهد. ظهر وقتي به خانه باز مي گردم، از صداي بچه هاي همسايه كه سر ظهر براي بازي به حياط آپارتمان رفته اند اجازه استراحت ندارم و عصرها از صداي پاي همسايه طبقه بالا كه با پسر كوچك در خانه بسكتبال و فوتبال بازي مي كند، با آرامش خداحافظي مي كنم. چند روزي هم هست كه به دليل پرداخت نكردن هزينه آب توسط يكي از همسايگان، آب ساختمان قطع است و همسايگان را مجبور كرده تا خود براي آسيب نديدن بيشتر هزينه آب را بپردازند. ما در يك ساختمان 12 واحدي كه در هر طبقه از آن، 3 واحد آپارتمان وجود دارد، ساكن هستيم. گاهي شب ها از صداي بدرقه ميهمانان همسايه از خواب مي پريم و مجبور مي شويم تا شنيدن صداي خروس همسايه كناردستي كه حياطش رو به پنجره اتاق خواب ماست، جدول حل كنيم.
شما اگر جاي من بوديد چكار مي كرديد؟!
از دكتر محمد دمرچيلي- وكيل پايه يك دادگستري و مشاور حقوقي- پرسيديم در صورت رعايت نكردن حقوق همسايگان و احترام نگذاشتن به مالكيت مشاع آنها در آپارتمان مانند صداكردن در راه  روها و... آيا اين موضوع جرم محسوب مي شود و به چه مرجع قانوني مي توان مراجعه كرد؟
او گفت: طبقه ماده 30 قانون مدني، هر مالكي نسبت به ملك خود حق هرگونه تصرف و انتفاع را دارد مگر مواردي كه قانون ممنوع كرده باشد.
البته به موجب ماده 132 همان قانون، تصرفات و استفاده اي كه موجب ضرر همسايه بشود، جايز نيست مگر اينكه تصرفات و استفاده مزبور، اولاً به اندازه متعارف باشد و دوم براي رفع حاجت و نياز مادي يا معنوي يا رفع ضرر مادي يا معنوي مالك باشد (ماده 132 قانون مدني- كسي نمي تواند در ملك خود تصرفي كند كه مستلزم تضرر همسايه شود مگر تصرفي كه به قدر متعارف و براي رفع حاجت يا دفع ضرر از خود باشد).
اين وكيل دادگستري ادامه داد در مورد ساكنين يك آپارتمان نيز همين مقررات جاري است. بنابراين اگر سروصدا در حد عرف آپارتمان نشيني باشد، اشكالي ندارد و لازمه زندگي طبيعي است ولي اگر سروصدا به گونه اي است كه نوعاً از ديدگاه و نظر يك شخص (آپارتمان نشين) متعارف (شخصي كه نه پير است نه جوان، نه مريض احوال است و نه خيلي سلامت، نه بداخلاق و خلق تنگ است نه بسيار خوش اخلاق و بلندطبع) قابل پذيرش نباشد، همسايه اي كه مرتكب اين فعل شده، مقررات قانوني را نقض كرده است و مدير ساختمان يا هر يك از همسايه ها حق دارند به شخص خاطي تذكر دهند و اگر اين رفتار را با سوء نيت انجام دهد(يعني تعمداً و با علم به اينكه موجب آزار و اذيت همسايه ها مي شود) اين عمل، جرم و مستوجب تعقيب كيفري است و شخصي كه از اين رفتار متضرر شده، حق شكايت كيفري دارد. ولي در خصوص بچه ها به دليل نداشتن مسئوليت كيفري، والدين آنها تحت شرايطي مسئول هستند.
توضيح اينكه در صورتي كه والدين، فرزندان خود را وادار به ايذاء و اذيت همسايه ها كرده باشند و با علم به عملكرد نادرست فرزندان خود در حد متعارف و نه بيش از آن، از كار نادرست فرزندان خود جلوگيري نكنند به گونه اي كه اين گونه عملكرد فرزندان، عرفاً قابل انتساب به كوتاهي والدين در پيشگيري و اصلاح رفتار آنها باشد والدين، قابل تعقيب هستند. از دكتر دمرچيلي در مورد همسايگاني كه از پرداخت سهم خود در هزينه هاي مشترك امتناع مي كنند پرسيديم تا بدانيم همسايگان چگونه مي توانند حق خود را مطالبه كنند و چه مرجعي جوابگو خواهد بود؟ او پاسخ داد: به موجب ماده 10 مكرر قانون تملك آپارتمان ها، در صورت امتناع مالك يا استفاده كننده از پرداخت سهم خود از هزينه هاي مشترك از طرف مدير مبلغ بدهي از طريق اظهارنامه با ذكر مبلغ بدهي، از او مطالبه مي شود و در صورتي كه اشخاص مزبور ظرف 10 روز از تاريخ اظهارنامه، سهم بدهي خود را نپردازند مدير مي تواند به تشخيص خود و با توجه به امكانات، از دادن خدمات مشترك از قبيل شوفاژ، تهويه مطبوع، آب گرم، برق، گاز و غيره خودداري كند و اگر همچنان امتناع شود، مدير مي تواند از اداره ثبت محل وقوع آپارتمان براي وصول وجه مزبور طبق اظهارنامه ابلاغ شده، اجرائيه صادر كند. همچنين مدير مي تواند به مراجع قضايي(محاكم عمومي حقوقي) مراجعه كند تا دادگاه خارج از نوبت به موضوع رسيدگي كند و مي تواند واحد بدهكار را از دريافت خدمات دولتي كه به مجموعه ارائه مي شود محروم نمايد و تا دو برابر مبلغ بدهي به نفع مجموعه جريمه كند.
گاهي در آپارتمان ها براي برخي از همسايگان مواردي پيش مي آيد كه مالك را مجبور به بنايي مي كند و باعث مزاحمت صوتي و بهداشتي و حتي سلب ايمني براي ديگر همسايگان مي شود. دكتر دمرچيلي در توضيح اينكه چگونه مي توان در اين موارد از لحاظ قانوني عمل كرد، گفت: به عنوان يك قاعده، بنايي در آپارتمان ممنوع نيست و حتي ماده 9 قانون تملك آپارتمان ها مقرر داشته هر يك از مالكين مي توانند در قسمت هاي اختصاصي، هر نوع عمليات ساختماني كه مفيد باشد انجام دهند، جز در مورد محل يا شكل در يا سردر يا نماي خارجي قسمت اختصاصي خود كه داراي چشم انداز است. از طرف ديگر، لازمه و طبيعت كار بنايي نيز ايجاد سروصدا، گرد و خاك و... است و به عبارت ديگر اصولاً بدون سروصدا و گردوخاك نمي توان كار بنايي انجام داد. به همين دليل بنايي در قسمت اختصاصي آپارتمان مجاز است، حتي اگر منجر به سروصدا شود، اما اين سروصدا بايد متعارف باشد و اگر از قسمت هاي مشاع (راهرو و پشت بام و...) براي حمل مصالح ساختماني استفاده مي شود، بايد حتي الامكان از روش هايي استفاده كرد كه مزاحمت كمتري را براي همسايگان ايجاد كند و در اسرع وقت، آثار باقيمانده از عمليات بنايي (گردوخاك و مصالح ريخته شده در قسمت هاي مشاع و...) را برطرف كرد.
البته نبايد در اين راستا عرصه را بر همسايه اي كه كار بنايي دارد تنگ كرد و او را دچار حرج (محروميت) كرد. به طور خلاصه رفتار انسان متعارف را كه در چنين وضعيتي قرار گرفته بايد معيار قرار داد.
در صورت تجاوز از حد متعارف، همسايگان مي توانند مراتب اعتراض خود را به مدير ساختمان منعكس كنند و با توجه به اينكه مدير، مسئول اداره ساختمان است مي تواند به همسايه خاطي تذكر دهد. در صورت عدم توجه، هر يك از همسايگان و مدير ساختمان حق دارند تحت عنوان مزاحمت، شكايتي را به مرجع قضايي مطرح نمايند، به موجب ماده 132 قانون مدني.

اگر يادتان باشد، پارسال هم نوشتم؛ البته ديرتر از اينها. گفتم امسال زودتر اين موضوع را ياد آور شوم، شايد فايده بيشتري داشته باشد. فقط يادتان باشد كه اين بار فرصت زيادتري در اختيار مسئولان هست و ديگر نمي توانند بهانه بگيرند. كار زياد سختي هم نيست؛ نه به لحاظ فني و نه به لحاظ تأمين هزينه ها؛ خصوصاً اينكه تنها در بعضي مناطق بايد انجام شود.
چند روز پيش با يكي از آشنايان كه صحبت مي كردم، حرف به فرا رسيدن دوباره فصل سرما كشيد و مشكلاتي كه خواه ناخواه پيش روست و در اين بين ديدم كه بنده خدا به شدت به خاطر اينكه پل عابر روبه روي خيابان محل سكونت آنها فاقد سقف است، نگراني دارد. مي گفت: كافي است يك نم باران بزند يا كمي برف ببارد تا تمام سطح پله ها و راهرو پل عابر، يخ بزند و ديگر آمد و رفت از روي آن، كار هر كسي نباشد.
راستي تا به حال لذت عبور از يك پل عابر پياده با تمام امكانات لازم را درك كرده ايد؟ اينكه سطح پل كاملاً روشن باشد و سقف و ديواره ها به شكلي ايمن باشند كه عابر با خيال راحت از روي آن عبور كند، انتظار زيادي نيست، ضمن اينكه نوع رنگ بندي چراغ هاي پل هاي عابر پياده مي تواند در زيباتر شدن شب هاي تهران هم مؤثر باشد. از سوي ديگر كافي نبودن روشنايي پل هاي عابر با توجه به شروع سرما و پناه جستن كارتن خواب ها زير سقف اين پل ها مي تواند باعث كاسته شدن از ميزان امنيت عابران باشد؛ خصوصاً وقتي كه خانم ها يا كودكان مجبور باشند به تنهايي از روي اين پل ها رد شوند.
اگر دنبال چنين پل هايي بگرديم، تعداد آنها كم نيست ولي مي توان وضعيت آنها را هم به شكل ديگر پل هايي كه كاملاً مجهز و برخوردار هستند درآورد؛ فقط كافي است يك طرح نه چندان پرخرج براي برطرف شدن مشكلات پل هاي عابر پياده در دستور كار قرار بگيرد تا ساير شهروندان از حداقل هاي لازم بهره مند شوند (بدون اينكه انتظار داشته باشند ساير پل ها يا همان تعداد وعده داده شده، از پله هاي برقي و امكانات ديگر برخوردار باشند).
شايد همين هفته آينده ديگر هوا به خوبي امروز نباشد. شايد وقتي به فكر اصلاح مشكلات پل هاي عابر پياده بيفتيم كه سطح آنها يخ زده باشد، پس تا وقت هست آفتاب امروز را غنيمت بدانيم؛ اگر تا لحظاتي ديگر ابرها سر نرسند!

جمعه هفته گذشته طرح پاكسازي كوهستان ها و اماكن تفريحي با كمك مردم انجام شد، اعداد و ارقامي كه از اين روز به دست آمده قابل توجه و غيرقابل چشم پوشي است. مثلاً بد نيست بدانيد كه چهارمين طرح پاكسازي جاده كرج – چالوس، با جمع آوري بيش از 2 تن زباله به پايان رسيد.
اين طرح كه با شركت بيش از يكصد نفر از دوستداران محيط زيست در جاده كرج – چالوس اجرا شد، از محيط باني پوركان به طول 12 كيلومتر شروع شد و در همين مسير حدود 2 تن زباله جمع آوري شد.
هر چند اين طرح براي چندمين سال متوالي با هدف فرهنگ سازي در بين شهروندان، مسافران جاده و تأثير آنها در پاكيزگي محيط زيست اجرا شد، اما ميزان جمع آوري زباله در اين ناحيه كاهش چشم گيري نداشته است.
با وجود اينكه كمبود سطل هاي زباله از مهم ترين دلايل انباشت زباله در جاده چالوس است اما جمع آوري اين ميزان زباله در طول 12 كيلومتر و تنها در مسير جاده، جاي بسي تأمل دارد و ضروري است فرهنگ سازي بيشتري در خصوص دور انداختن زباله ها در سفرهاي كوتاه و چند روزه صورت گيرد.
۲۰۰
در 5 روز كاري اول طرح خروج خودروهاي فرسوده 200 نفر از مالكان تاكسي هاي فرسوده تهران كه متقاضي سمند دوگانه سوز بوده اند به نمايندگي هاي منتخب معرفي مي شوند.
طرح جايگزيني خودروهاي فرسوده با يك بسته 3 هزار و 992 دستگاهي از تاكسي هاي فرسوده آغاز شده است.
بد نيست بدانيد در 5 روز كاري دوم اجراي طرح به 11 استان و 59 شهر كشور گسترش يافته و روزانه 600 مالك تاكسي فرسوده كه متقاضي تعويض ماشين بوده اند، معرفي مي شوند.
پيش بيني شده است ماهانه حدود 42 هزار خودروي فرسوده از رده خارج شوند. در حال حاضر در كل كشور 22 مركز آمادگي اسقاط خودروهاي فرسوده را دارند كه در تهران علاوه بر اسلامشهر مركز شمس آباد نيز در اين طرح مشاركت خواهد. كرد.