بسياري از دانشگاه ها در سال جديد به دانشجويان خوابگاه نمي دهند
خواب آشفته علم
|
|
مينا شهني
حالا مجبوريم منت همان اتاق هاي كوچك شش نفره و هشت نفره را بكشيم. حالا خوابگاه به نظر بهشت مي آيد. يك بهشت ابدي.
تا همين چند سال قبل دانشجويان شهرستاني از بدي كيفيت خوابگاه ها گلايه داشتند. هميشه شلوغ بودن اتاق ها يكي از دلايل بيزاري دانشجوها از خوابگاه بود. فرسوده شدن خوابگاه ها با پذيرش دانشجوهاي جديد و بالارفتن ظرفيت دانشگاه ها سبب شد كه ساختمان هاي كهنه قديمي به اقامتگاه هاي شلوغي تبديل شوند كه در هر اتاق گروه زيادي از دختران يا پسران جوان را حبس كرده اند. شور و شوق جواني در اين مكان هاي شلوغ در عمل به انرژي اي براي سركوب كردن خواسته ها و يا تسلط بر شرايط ناهموار تبديل مي شود.
اما خانواده ها در بيشتر موارد با آگاهي از اين كه به هرحال خوابگاه مكان امني براي فرزندشان به شمار مي رود به او اجازه تحصيل در شهرهاي ديگر را مي دهند. اغلب خانواده ها در حالي از فرزندانشان مي خواهند كه حتماً دانشگاه هاي دولتي را براي ادامه تحصيل انتخاب كنند كه شرايط مالي خوبي براي تامين هزينه هاي دانشگاه هاي غيردولتي و يا هزينه اسكان براي فرزندانشان را ندارند. براي بسياري از خانواده ها اجاره يك مكان كوچك براي فرزند دانشجويشان ممكن نيست. حالا چند سالي است كه زمزمه هاي جديدي به گوش مي رسد. اين كه ظرفيت خوابگاه ها تكميل شده است و خوابگاه ها ظرفيت پذيرش دانشجويان سال جديد را ندارند و از پذيرش ورودي هاي جديد ناتوانند.
پوشش ۵۰ درصدي
در حالي كه رئيس صندوق رفاه دانشجويان وزارت علوم خبر از كاهش چشمگير پوشش خوابگاهي در سال هاي آينده مي دهد، رشد روزافزون جمعيت دانشجويي كشور نياز به اين امكان رفاهي را بيشتر از قبل احساس مي كند.
به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران،خوش گفتار پوشش خوابگاهي را براي دانشگاه ها تا چهار سال آينده كمتر از ۵۰ درصد عنوان مي كند.
در بيشتر كشورهاي در حال توسعه در سراسر دنيا با توسعه امكانات آموزشي و رفاهي سعي در جذب و جلب جوانان براي تحصيل دارند اما در كشور ما علاوه بر افت كيفيت تحصيلي مراكز آموزشي امكانات رفاهي نيز روز به روز كاهش پيدا مي كند.
مديركل كوي دانشگاه تهران نيز از كمبود بودجه اي نزديك به ۲۰۰ ميليون تومان براي تعمير خوابگاه هاي كوي دانشگاه تهران خبر مي دهد.
ناصر مطيعي مي گويد: «بودجه لازم براي تعمير خوابگاه هاي دانشگاه تهران حدود ۷۰۰ ميليون تومان است اما دانشگاه تهران تنها ۳۰۰ ميليون تومان براي تعميرات اختصاص مي دهد كه با اين ميزان بودجه فقط ۴۰ درصد تعميرات كوي انجام خواهد شد.»
او احتمال مي دهد كه ۶۰ درصد تعميرات باقيمانده سبب به وجود آمدن مشكلات زيادي براي دانشجويان در زمستان آينده شود.
با اين كه كارشناسان سازمان مديريت و برنامه ريزي نياز ۵۰۰ ميليون توماني تعميرات خوابگاه ها را تاييد كرده اند اما در نهايت تنها ۲۰۰ ميليون تومان بودجه براي اين كار اختصاص داده اند.
۴۰۰ دانشجوي سرگردان
امسال ۴۰۰ دانشجوي دانشگاه تهران با مشكل نداشتن خوابگاه روبه رو مي شوند. مسئولان اسكان دانشجويان دانشگاه تهران تصميم دارند با ندادن خوابگاه به دانشجويان دوره شبانه و پيام نور مقدماتي را براي دستيابي اين ۴۰۰ دانشجو به خوابگاه فراهم كنند.
خوابگاه هاي ويژه
معاون دانشگاه امام خميني(ره) خبر از خوابگاه هاي ويژه براي دانشجويان ممتاز مي دهد.
مهندس بابك حسيني با اعلام اين خبر مي گويد: «اختصاص اين خوابگاه به دانشجويان ممتاز براي ترغيب ساير دانشجويان صورت مي گيرد.»
اگر اين فرضيه را درست بشماريم بهتر است به بررسي امكاناتمان براي سرويس دهي به تمامي دانشجويان بپردازيم.
اگر ما دانشجويان را تشويق كنيم كه همگي دانشجوي ممتاز باشند ما توانايي سرويس دهي به آنها را خواهيم داشت؟
حتي اگر به معني تشويق دانشجويمان امكانات رفاهي را پيگيري كنيم مي توان به اين نتيجه رسيد كه هم اكنون براي تنبيه، آنها را در خوابگاه هايي معمولي و زير شرايط استاندارد جا داده ايم و يا شايد اين يكي از معناهاي نخبه پروري باشد.
مقررات ۶۰ درصدي
براساس قوانين وزارت علوم،دانشگاه هاي دولتي بايد به ۶۰ درصد دانشجويان غيربومي خود خوابگاه بدهند. اين در حالي است كه بيشتر دانشگاه ها توانايي انجام اين كار را ندارند. به عنوان مثال دانشگاه كردستان تنها به ۴۰ درصد دانشجويان غيربومي اش خوابگاه مي دهد. رئيس اين دانشگاه سرانه خوابگاهي هر دانشجو در دانشگاه كردستان را پنج متر مي داند. در حالي كه سرانه خوابگاهي هر دانشجو براساس قوانين وزارت علوم ۱۱ تا ۱۲ متر است.
از سويي ديگر، رئيس دانشگاه سهند تبريز اعلام كرده كه با تغيير مكان دانشگاه حداكثر ۵۰ درصد از دانشجويان غيربومي خوابگاه خواهند داشت. در حالي كه سال هاي قبل ۹۰ تا ۹۵ درصد دانشجويان غيربومي اين دانشگاه از خوابگاه استفاده كرده اند.
از همين رو اين دانشگاه از داوطلبان دختر خواسته است كه در سال تحصيلي آينده دانشگاه سهند را براي ادامه تحصيل انتخاب نكنند.
دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي گرگان و كاشان نيز اعلام كرده اند كه به دانشجويان دختر ورودي جديد خوابگاه نمي دهند.
روند روبه رشد
تعداد دانشجويان از سال ۱۳۶۷ تا ۱۳۸۱ با رشد متوسط ۷/۱۱ درصد در سال،از ۳۲۴۷۴۸ نفر در سال ۱۳۶۷ به ۱۵۳۳۰۷۳ در سال ۱۳۸۱ رسيده است. توسعه كمي و كيفي دانشگاه ها و بهبود وضعيت آموزش عالي در بخش خصوصي و دولتي از اهداف بلندمدت جمهوري اسلامي ايران بوده است. اما توجه به اين نكته كه صرفنظر از به وجود آوردن شغل براي هريك از اين فارغ التحصيلان اين گروه بزرگ از جوانان نيازهاي اوليه رفاهي نيز دارند را مجبور مي كند كه توسعه رفاه دانشجويان را از مهم ترين بخش هاي توسعه زيرساختي كشور محسوب كنيم.
با افزودن تخت در اتاق هاي خوابگاه نمي توان بر مشكل اسكان دانشجويان شهرستاني پيروز شد. لاجرم عدم توسعه فضاهاي اسكان براي دانشجويان از دلايل مهم افت كيفيت تحصيلي آنان محسوب مي شود.
دامنه كوتاه خوابگاه ها و ناتواني دانشجويان در دسترسي به خوابگاه سبب مي شود تا جوانان ما براي ادامه تحصيل با مشكلات زيادي روبه رو شوند.
حال آن كه به گفته رئيس سازمان ملي جوانان خواسته ۹۵ درصد از جوانان دسترسي به تحصيلات عاليه است.
دختران سرگردان
به نظر مي رسد از سال تحصيلي آينده دامنه انتخاب رشته براي دختران تنگ تر از قبل خواهد شد. در رقابت با گروه پسران از اين پس دختران ناچارند از بسياري انتخاب هايشان به دليل نبودن خوابگاه كه با شرايط خانوادگي ناسازگاري دارد صرفنظر كنند.
|