اگر به خاطر داشته باشيد پيش از اين چندين و چندبار از اهميت نمايشگاه هاي خودرو برايتان گفته ايم. اين بار هم مي خواهيم در مورد يكي از نمايشگاه ها كه يكي از برترين هاي دنيا به شمار مي رود، صحبت كنيم. نمايشگاه پاريس كه در اروپا در كنار نمايشگاه هاي ژنو و فرانكفورت نبض بازار اروپا را در اختيار دارند ويژگي برتري نسبت به ديگر نمايشگا ه هاي دنيا دارد و آن حضور شركت هاي خودروسازي قدرتمندي در اين كشور است، شركت هايي نظير رنو، پژو و سيتروئن. اين شركت ها در طول برگزاري نمايشگاه هميشه حضور فعالي داشته اند و امسال هم انواع مدل هاي خودرويي خود را در معرض ديدعموم قرار داده اند. در اين ميان شركت هاي پژو و رنو علاوه بر محصولات پيشين دو مدل مفهومي جديد هم ارايه كرده اند كه در اين شماره در مورد آنها صحبت خواهد شد.
در مورد اين دو شركت و حضور آنها در ايران هم بد نيست به پروژه ال۹۰ كه توسط رنو ـ نيسان و ايران خودرو عملي خواهد شد و همكاري نزديك و گسترده پژو و ايران خودرو در ساخت خودروهايي نظير پژو۲۰۶ و... اشاره كرد. به هرحال تحولات اين دو شركت براي ما و بازار خودروي ما حايز اهميت است.
پژو ۹۰۷ سال ۲۰۰۴ «گربه زيبا»
۲۰۰۴ Peugeot 907
در نمايشگاه موتور پاريس كه چندي پيش برگزار شد در قسمت ماشين هاي مفهومي خودروي جالب و جذابي بود كه بيش از ديگر خودروها نظر بازديدكنندگان را به خود جلب مي كرد. اين خودرو علاوه بر جذابيت و زيبايي دليل بزرگ ديگري هم براي جلب توجه بازديدكنندگان داشت و آن فرانسوي بودن آن بود. ماشين زيباي موردتوجه بازديدكنندگان يك مدل مفهومي زيبا از شركت خودروسازي فرانسوي پژو بود، خودرويي كه همگان آن را در سطحي بالاتر از محصولات پژو مي دانستند. اين خودروي بي نظير «پژو ۹۰۷» بود.
۹۰۷ از يك موتور شش ليتري پرقدرت كه داراي ۱۲ سيلندر به صورت V12 است، بهره مي برد. اين موتور پرقدرت كه حاصل تلاش بسيار زياد فرانسويان براي ورود به عرصه «سوپر ـ ماشين ها» است در حدود ۵۰۰ اسب بخار قدرت دارد. براي كنترل اين قدرت موتور وحشتناك (براي اين كه به ميزان زياد قدرت اين موتور پي ببريد بد نيست بدانيد كه نوعي نفربر آمريكايي با نام ام ـ۱۱۳ كه در حدود ۱۱ تن وزن دارد و به بيشينه سرعتي معادل ۶۴ كيلومتر بر ساعت دست مي يابد از يك موتور چهار سيلندر خطي بهره مي برد كه قدرت آن فقط ۲۷۰ اسب بخار است!) مهندسان پژو از يك جعبه دنده شش سرعته پيشرفته كه به صورت خطي كنترل مي شود، استفاده كرده اند.
در طراحي داخلي، عناصر غالب چرم براي روكش درها و صندلي ها است و چوب براي فرمان و داشبورد و دسته دنده. در جلو، شيشه و سقف منطقه متفاوتي را ايجاد كرده اند كه در هارموني با شيشه عقب است. اين هارموني در صورت كلي تر در تمام عناصر و اجزاي طراحي داخلي و خارجي به وضوح ديده مي شود. در داشبورد هم در عين پيشرفته و مدرن بودن سعي شده است حالت و طراحي كلاسيك حفظ شده باشد يعني در عين حال كه سيستم هاي صوتي و كنترلي تماماً ديجيتالي هستند اما به گونه اي طراحي شده اند كه گويي همگي آنالوگ هستند حتي سيستم لمسي كنترلي هم در اين طراحي حالتي كلاسيك دارد.
اما بارزترين ويژگي طراحي اين خودرو علاوه بر سيستم طراحي مهندسي پيچيده آن طراحي خارجي آن است. اين طراحي واقعاً منحصر به فرد است و همان طور كه قبلاً هم اشاره شد به هيچ عنوان با مدل هاي پيشين پژو قابل قياس نيست. اولين چيزي كه نظر بيننده را به خود جلب مي كند چراغ ها و خطوط خميده جلو است، ويژگي مطلق در تمام پژوها كه به آنها حالتي گربه اي شكل مي دهد. ورودي هوا در زير و جلوي خودرو هم به اندازه اي بزرگ است كه تاثير زيادي بر شكل كلي جلوي ماشين مي دهد. اين طراحي جلو علاوه بر شباهت هايي كه با ديگر مدل هاي پژو دارد داراي تفاوت عمده اي است كه آن كشيدگي و برجستگي خطوط در جلو هستند. نكته بارز ديگر كشيدگي زياد دماغه و كاپوت ماشين است كه دليل آن قرارگرفتن موتور بزرگ ۱۲ سيلندري است كه به درازا در پشت اكسل جلو قرار گرفته است. سقف شيشه اي اين خودرو هم از نكات جالب توجه طراحي آن است كه در امتداد شيشه جلو قرار گرفته و فضايي كاملاً باز براي داخل ماشين فراهم كرده است. طراحي انتهاي ماشين مانند اكثر مدل هاي پيشين پژو است اما شباهت بسياري هم با مدل هاي ۹۱۱ پورشه دارد. بدنه ۹۰۷ هم همانند اكثر سوپر ماشين ها از فيبركربن ساخته شده است تا وزن كلي ماشين پايين بيايد. از بيشينه سرعت و شتاب صفر تا ۱۰۰ كيلومتر بر ساعت اين خودرو ـ
به دليل مفهومي بودن آن ـ اطلاعات چنداني در دست نيست تنها آمار و اطلاعات دقيق مربوط به سايز و اندازه خودرو است.
طول، ارتفاع و پهناي ۹۰۷ به ترتيب ۴۳۷۰ ميلي متر (۱۷۲ اينچ)، ۱۲۱۰ ميلي متر (۶/۴۷ اينچ) و ۱۸۸۰ ميلي متر (۷۴ اينچ) است و وزن آن با توجه به استفاده از كامپوزيت هاي پيشرفته و بدنه كربن در ساخت ۹۰۷ به ۱۴۰۰ كيلوگرم (۳۰۸۶ پوند) رسيده است.
رنوويند Renualt Wind
يكي از آخرين محصولات رنو كه امسال در نمايشگاه اتومبيل پاريس به نمايش گذاشته شد «رنوويند» بود. اين روداستر ۱+۲ نفره را مي توان نهايت دقت، فناوري و خلاقيت مهندسان و طراحان رنو دانست كه هم در زمينه طراحي ظاهري و هم در زمينه طراحي مهندسي يكي از بهترين محصولات رنو به شمار مي رود. اين خودرو در واقع ادامه راهي است كه مسئولان رنو با مدل مفهومي «تاچ ديزاين» شروع كردند. مهم ترين ويژگي آن مدل اوليه كه در ويند هم به خوبي رعايت شده اين است كه گويي كابين خودرو از چرم پوشيده شده است. علاوه بر آن ديگر ويژگي تاچ ديزاين كه در اين خودرو باز هم به خوبي رعايت شده است به كارگيري سيستم هاي كنترل برپايه سهولت استفاده از آنهاست. اين خودرو توسط بخشي از رنو ساخته و توليد شده است كه «رنو اسپورت» نام دارد. بخشي كه هم اكنون مدل هاي پربازده اي نظير «كليو» و «ميگن» را توليد مي كند اما پرخاطره ترين و محبوب ترين خودرويي كه توليد كرده است محصول نهايي پروژه اسپايدر بود كه با نام اسپايدر در سال ۱۹۹۷ به عنوان يك مدل مسابقه اي دونفره به خيابان ها راه پيدا كرده بود، به طرفداران رنو عرضه كرد.
پاتريك لو كوئمون معاون ارشد شركت رنو در مورد ويند اظهارات جالبي كرده است كه اين خود اهميت پروژه ويند براي رنو را مي رساند: «در طراحي خارجي خطوط هم حالت تعليق را دارند و هم حالت ديناميكي قوي معمول را. طراحي داخلي يك دستكش فيت را به ياد مي آورد و نتيجه تنفسي از هواي تازه در دنياي روداستر است.»
اين «تنفس هواي تازه» همان طور كه در مورد سيستم كنترل اشاره شد، در طراحي هم پايه و اساس كار را بر مبناي روان بودن و سادگي بنا نهاده است. برخلاف روداسترهاي معمول، از خطوط و خميده هاي پست و بلند در آن هيچ خبري نيست و طراحي خارجي به قدري روان است كه گويي هيچ كار فني بر روي آن انجام نشده است.
اولين كاراكتر اين طراحي خطي است كه تماماً دور ماشين را فرا گرفته و تنها خط طراحي خارجي به شمار مي رود. اما همين خط آنقدر حالت آيروديناميكي دارد كه به طرز روان و لطيفي چشم را مي نوازد. چنين طراحي زيبايي بيش از اين به گونه اي ديگر در روداستر محبوب جوانان آمريكاي شمالي، يعني بوئيك بنگال ديده شده است. تمام اجزاي طراحي به گونه اي تنظيم و تعبيه شده اند كه اين حالت يكپارچه و ساده را برهم نزنند مثلاً لامپ ها در جلو در امتداد شاسي كشيده شده اند و به گونه اي هارمونيك با طراحي كلي همخواني دارند. در طراحي اين لامپ ها از مدل هايي همچون «ول ساتيس» و «تاليمان» استفاده فراواني شده است. اين لامپ ها برخلاف طراحي ساده و روان شان از فناوري بسيار پيشرفته اي سود مي برند.
اين روداستر ساده و روان در صورت نياز با سقفي ضخيم پوشيده خواهد شد كه حتي شيشه عقب كوچكي روي آن نصب شده تا راننده ديد كافي در عقب داشته باشد.
كابين اين خودرو، دقيقاً دور سرنشينان به صورت مدور كشيده شده است و همه عناصر داخلي آن اعم از چرم، چوب كاري ها و...از يك هارموني خاص كه شامل رنگ و نوع جنس اجزاست سود مي برد كه متناسب و همگون با طراحي خارجي آن است.
موتور اين خودرو يك موتور خطي چهارسيلندر با ۱۹۹۶سي سي گنجايش و ۱۳۶ اسب بخار (۹۹ كيلووات) قدرت است. به دليل مفهومي بودن از پيشينه سرعت و شتاب اطلاعات چنداني در دست نيست. طول، پهنا و ارتفاع آن به ترتيب ۹/۱۵۰ ، ۳/۶۸ و ۱/۴۹ اينچ است.
