جعفر بزاز -هدف ما تلفيق فضاي مجموعه فرهنگي با فضاي شهري و برعكس بود. بدين منظور سعي كرديم، هيجان درون سالنهاي اجرا را به فضاي عمومي مابين سالنها و نيز خيابانهاي مجاور انتقال دهيم و اين ايده نيازمند آن بود تا فراتر از مرزهاي مابين معماري، طراحي شهري، منظر شهري عمل كنيم... اينها سخناني است كه ليز ديلر عضو تيم طراحي مركز لينكلن در مورد اين پروژه پيشرو مي گويد....
مركز لينكلن (ــlnــ)Linco در نـيويورك، تركيبي از مجموعه اي فرهنگي و يك فضاي شهري است كه همانند پلي قسمت شمالي و جنوبي خيابان شماره 65 غربي اين شهر را بـه هـم گـره مـي زند. طراحان اين مـجموعه در نظر داشتند با ارايه طرحي مفهومي (كانسپچوال)، در ضـمـن برخورداري از روح اصيل معماري دهه 1960، با به كارگيري عناصر شفاف و سيال، سرزندگي و روح تـازه اي را بـه ايـن مجموعه فرهنگي ببخشند.
استفاده از فرمهاي مدرن درون محوطه تئاتر قديمي، طراحي نماي شفاف، همتراز قرار دادن وروديها با سطح خيابان، نورپردازي مهيج، ايجاد نشانه (جهتدار و اطلا عاتي) براي تسهيل جهتيابي بازديدكنندگان و دادن هويتي خاص به خيابان، از جمله تـمهيـداتـي است كه براي خوانايي مجموعه به عنوان يك محور فرهنگي (مجموعهاي در ارتباط با خيابان)، در نظر گرفته شده است.
براي افزايش وضوح مجموعه از خيابان و داشتن شخصيتي ويژه، در تـقـــاطــع خـيــابــان 65و بــرادوي Broadway، طبقه فوقاني تالا ر به صورت كشيده و طاق مانند در نظر گرفته شده است
كه با نماي شيشهاي خود خصوصا در طبقه بالا ، جلوه خاصي از بيرون به درون و از درون به بيرون بخشيده اســـت. بـــراي افـــزايـــش حــس دعـوتكننـدگي، ورودي مجموعه بهصورت يك لا بي شيشهاي در نظر گرفته شده، همچنين براي بازآرايي فضاي حدفاصل برادوي و خيابان آمستردام، مطابق برنامهريزي پروژه كه اولـــويــت بــا عــابــران پـيــاده و بازديدكنندگان و سهولت دسترسي آنها بود، عرض پيادهروهاي طرفين افزايش يافت. اين امر ضمن بهبود سلسله مراتب فضايي و دسترسي پياده، موجب افزايش امنيت پيادگان نيز شده است.
بهخاطر قرارگيري اين مجموعه در دو سوي خيابان 65، جهت برقراري ارتباط دو قسمت مجموعه (قسمت شمالي و جنوبي) يك پل عابر پياده طراحي شده است. اين پل، كمعرض و با مصالح نيمهشفاف طراحي شده تا مانع آفتاب گيري خيابان باريكشده 65 نشود.
در قـسمـت شمـالـي مجمـوعه، فضاهاي عمومي قرار گرفتهاند كه اين فضاها ضمن تلفيق با محوطه دانشگاه، بـهصـورت ميـدانـي بـراي استفـاده شبانهروزي مردم و دانشجويان عمل ميكنند.
دسترسي مستقيم مراجعان به اين ميدان، از طريق شيبراه سبز سهمي شكلي است كه از ورودي مجموعه به ميدان و استخر منتهي ميشود. اين استخر بالا تر از سطح ميدان و در ارتباط با مجسمه موجود در ميدان، قرار گرفته است.
نكته قابل توجه اين كه، تلفيق منظر و مـعمـاري، همـواره هـدف اصلي معماران در طراحي اين مجموعه بوده است. امكانات و فضاهاي رفاهي و آسـايشـي در نظر گرفته شده براي مراجعان، در ارتباط با داخل و خارج (هـواي آزاد) مجموعه قرار دارند. طـراحي ساختمان رستوران نيز در جـهت رسيدن به اين هدف، حفظ امتداد بصري ميدان و برقراري ارتباط فـضـاي داخلـي رستوران با فضاي عمومي، بهصورت سقف شيبدار با پوشش چمن طراحي شده است.
قسمت جنوبي مجموعه نيز براي برگزاري جشنواره فيلم نيويورك، در نظر گرفته شده است. اين قسمت بهعنوان يك مجموعه جديد سينمايي، علا وه بر بخشهاي جشنواره، شامل قسمتهاي آموزشي، نمايش فيلم و... خواهد بود.
طـبق برنامه زمانبندي، عمليات اجرايي مركز هنرهاي نمايشي لينكلن، در سال 2006 آغاز و در سال 2009 به بهرهبرداري خواهد رسيد.