ملت ايران هرگاه خود را در معرض تهديد بيگانه ببيند و عزت و اقتدارش از سوي آنان به چالش كشيده شود، با حضور قدرتمندانه در صحنه دفاع از هويت، عزت و كيان خويش به پا مي خيزد.
امروز ايران اسلامي يكپارچه به دفاع از حيثيت علمي جوانان غيور و با استعداد خود كه توانستن را تجربه كرده اند تا كشور را از يك واردكننده صرف، به توليد كننده دانش در همه عرصه ها تبديل كنند برخاسته است.
او دستيابي جوانانش به دانش و فناوري صلح آميز هسته اي را نخستين گام در اين مسير مي داند و مخالفت بيگانگان با اين موفقيت و تلاش براي توقف اين راه به بهانه هاي واهي را نشانه اي از نگاه سلطه گرانه آنها براي جلوگيري از تبديل ايران به كشوري مقتدر در عرصه هاي مختلف علمي و فني و وابستگي به غرب ارزيابي مي كند.
اين است كه امروز كشور ما در واقع صحنه دفاع از حيثيت علمي و فناوري ملي خويش شده است.ضمناً اين امر اختصاص به گروه يا صنف و قشر خاصي نيز ندارد.
صداي ايران، صداي واحد مبارزه با آپارتايد هسته اي است.
تجمع دانشجويان معترض به رفتار ناپسند دولت انگليس نشانگر گوشه اي از اين اراده ملي است.
حضور نمايندگان مجلس شوراي اسلامي در پروژه هسته اي ايران و تصويب فوريت طرح لغو اجراي داوطلبانه پروتكل الحاقي نيز نشانه ديگري از صداي واحد ايرانيان محسوب مي شود.
نمايندگان مجلس شوراي اسلامي در جلسه غيرعلني با دكتر علي لاريجاني دبير شوراي عالي امنيت ملي، مصر بودند كه در اسرع وقت بايد اجراي پروتكل الحاقي متوقف شود و به همين دليل پيش بيني مي شود در هفته آينده اين طرح در مجلس شوراي اسلامي به تصويب نهايي برسد.
همچنين نمايندگان مردم پيگير راه اندازي فوري غني سازي نطنز هستند.اين نيز نشانه ديگري از اراده ملت ايران است.
رؤساي دانشگاههاي كشور در اعلاميه اي دفاع از فناوري هسته اي را يك امر ضروري براي پيشرفت كشور دانستند.
فضاي عمومي مردمي نيز در دفاع از حق مردم در امر فناوري هسته اي كاملاً جدي است.
اينها همه بيانگر اين حقيقت است كه نحوه رفتار سران سه كشور اروپايي و آمريكا غرور ملي ايرانيان را جريحه دار نموده و اين رفتارها در واكنش به اقدام آنهاست.
البته مردم ايران در تاريخ چندهزارساله خود نشان داده اند كه ملتي صلح طلبند و به هيچ وجه درپي ايجاد تنش در مناسبات خود با ديگران نيستند و به همين دليل برخلاف قدرتهاي مدعي، هدفشان از دستيابي به دانش هسته اي، صرفاً استفاده از آن در راهها و مقاصد صلح آميز و رفع نيازهاي اساسي كشور است.
اما در عين حال جلوگيري ظالمانه از دستيابي به خواسته هاي به حق خود را به هيچ روي برنمي تابند.
قدرتهاي جهاني نيز بايد ضمن درك درست واقعيتها و تن دادن به خواسته به حق و صلح جويانه ملت بزرگ ايران، توجه داشته باشند كه دوران بهره گيري از بي خبري ملتها براي استعمار آنها به سر آمده و امروز در سايه آگاهي و هوشياري جهاني بايد خرد را جانشين نيرنگ و زور كنند و ادامه حيات خود را در سايه تفاهم و نه تقابل با سايرين جستجو كنند.