نگــاه
پس چي شد؟!
تلويزيون آموزشي در فراز و فرود 40 ساله
|
|
مرتضي مجدفر
نخست) 40 سال پيش در چنين روزهايي
روزنامه اطلاعات در تاريخ سه شنبه 15 آذر 1345، برابر با 23 شعبان 1386 نوشت: محصلين شهرستان ها از تلويزيون استفاده خواهند كرد.
به نوشته روزنامه اطلاعات آن سال ها، دكتر هدايتي، وزير آموزش و پرورش در اجتماع مسئولان و دبيران تلويزيون آموزشي گفت: به موازات تغيير سيستم آموزشي، از نظري به علمي و حرفه اي و تغيير بعضي از كتب درسي، موضوع تدريس از طريق تلويزيون مورد مطالعه قرار گرفت و به زودي تدريس از تلويزيون در تهران آغاز مي شود. دكتر هدايتي در پايان اظهار اميدواري كرد كه ترتيباتي فراهم شود تا در آينده كليه دانش آموزان شهرستان ها بتوانند از تلويزيون آموزشي استفاده كنند.
دوم) آغاز به كار تلويزيون آموزشي
نخستين برنامه هاي تلويزيون آموزشي، از مهرماه سال۱۳۵۰ (يعني پنج سال بعد از گفته هاي وزير آموزش و پرورش سال 1345) آغاز شد. اين برنامه ها كه از محل شبكه۲ فعلي پخش مي شد، به صورت نيم بند ادامه پيدا كرد و در برخي مدرسه ها كه به تلويزيون مجهز شده بودند، از آنها استفاده هايي به عمل آمد. بعدها شبكه دوم تلويزيون، به خاطر همين سابقه، صبغه آموزشي پيدا كرد و سال ها نيز به همين عنوان ناميده شد.
سوم) سال هاي آغازين دهه۶۰
كبا گسترش تلويزيون آموزشي، امكانات آموزشي به طور مساوي و عادلانه بين همه اقشار جامعه توزيع خواهد شد.» اين شعار زيباي سال هاي آغاز دهه 60 عملي نشد و طرح هاي مسئولان آموزش و پرورش و صدا و سيما در كازيه هاي در دست اقدام يكديگر بايگاني شد.
چهارم) تجربه سال 66
ماه هاي موشك باران شهرها در آغاز سال 66، تجربه خوبي براي راه اندازي تلويزيون آموزشي بود. اين تجربه سه چهار ماهه كه با مديريتي عالي اداره شد، به فراموشي سپرده شد و به جز تعدادي فيلم آموزشي و تدريس هايي چند از معلمان خوب، چيز ديگري در آرشيو صدا و سيما و دفتروقت تكنولوژي آموزشي آموزش و پرورش (معاونت فعلي فناوري اطلاعات) باقي نماند. راستي اصلاً اين آرشيوها موجودند؟
امروز) بار ديگر تلويزيون آموزشي
اخيراً مسئولان آموزش و پرورش، ضرورت استفاده از تلويزيون را به عنوان وسيله اي تأثيرگذار در آموزش و ايجاد عدالت آموزشي مطرح كرده و حتي خواهان راه اندازي شبكه مستقلي به عنوان كتلويزيون آموزشي» شده اند. در صحيح بودن اين حرف، صحبتي نمي كنيم و از اينكه چرا از دفتر تكنولوژي آموزشي آموزش و پرورش با امكاناتي در حد يك ايستگاه تلويزيوني كه حتما توانايي راه اندازي و اداره يك شبكه آموزشي 24 ساعته را دارد، استفاده نمي شود، بحثي نمي كنيم. همچنين از اينكه كل مقوله تلويزيون آموزشي، خلاصه شده به سه، چهار تا برنامه ويژه با آرم كرشد» در شبكه آموزش، چيزي نمي گوييم. حرف بر سر اين است كه مسئولان آموزش و پرورش، در سخن گفتن از تلويزيون آموزشي، خيلي ذوق زده نشوند، بهتر است سري به سوابق و بايگاني هاي وزارت متبوع خود بزنند. قطعاً به تجربه ها و طرح هاي قبل و بعد از انقلاب دسترسي خواهند داشت؛ تجربه، چيز بدي نيست.
|