در غفلت مسئولان و دستگاه هاي فرهنگي
لوور بيخ گوش ايران موزه برپا كرد
گروه ادب و هنر- خبر راه اندازي بخشي از موزه لوور پاريس در ابوظبي، يك بار ديگر زنگ خطر فعاليت هاي فرهنگي امارات متحده عربي را درست بيخ گوش تمدن 2500 ساله ايران به صدا درآورده است.
اما اين، نه ابتداي ماجراست، نه انتهاي آن. امارات توانسته است با چرب كردن سبيل مسئولان فرهنگي- هنري فرانسه، آنها را راضي كند تا چيزي شبيه شعبه اي از موزه لوور را در ابوظبي احداث كنند. به اين ترتيب مي توان گفت نوار اقدامات شگفت انگيز امارات در حوزه هنر، كامل تر مي شود. شايد براي رسيدن به ابتداي اين نوار محكم و پيوسته، بايد سري به پنج سال پيش زد؛ وقتي كه امارات نخستين دوره از بي ينال نقاشي شارجه را برگزار كرد و حالا پس از پنج دوره، نشان داده است پس از مصر، قدرتمندترين كشور خاورميانه در زمينه هنرهاي تجسمي است. حسين خسروجردي نقاش مي گويد: امارات متحده عربي همان طور كه مي دانيد كشوري است با سابقه فرهنگي بسيار كم تر از ايران و حتي عراق. اما كار خودش را به درستي انجام مي دهد؛ دست كم به اين علت كه اول به فرهنگ اهميت مي دهد، بعد به سياست و اقتصاد.
خسروجردي معتقد است در ايران عكس اين فرايند انجام مي شود و علت رشد بسيار سريع آنها را در مقايسه با حركت بسيار كند ما همين نكته مي داند:
ما برعكس عمل مي كنيم. در واقع نمي دانيم چه مي خواهيم، اما به شدت به دنبال تجهيز اقتصادي خودمان هستيم. ما هيچ برنامه اي نداريم و نمي دانيم پولمان را چه طور براي فرهنگ و تفريح و ... مردم خرج كنيم.
رشد امارات متحده عربي بدون آن كه دليلي براي پنهان كردن وجود داشته باشد، براي هر ايراني حسرت آور است. آنها با شتاب فراواني در تمام حوزه هاي فرهنگي و هنري، جهان را متوجه خود مي كنند و ما هنوز منتظريم تا مسئولان و فعالان كشور 2500 ساله مان دست كم مانع از تخريب غرور كهنسالمان شوند. خسروجردي مي گويد: ما نمي توانيم مثل آنها عمل كنيم و اصولاً اگر هم بخواهيم اقداماتي مثل همكاري با موزه هاي بزرگ را انجام دهيم، آنها نمي پذيرند. زيرا براي رسيدن به اين مرحله، سابقه اي لازم است كه بي ينال هاي شارجه و اقداماتي نظير آن، اعتماد جهان را جلب كرده است. خسروجردي ادامه مي دهد: ما بايد ببينيم در كدام يك از مراحل كار هستيم. امارات چند سال است كه در اين زمينه متمركز شده. با ايجاد فروشگاه هاي عظيم، با معماري مخصوص، با جذب سرمايه عظيم آسياي ميانه، تركيه و ايران، با برپايي حراج هايي چون حراج كريستي و ... اما ما چه كرده ايم؟
ما نيم درصد امكان سرمايه گذاري سازمان هاي دولتي بر مقولات هنري را نيز از بودجه مان حذف كرده ايم و موزه هاي مان خاك مي خورند.
خسروجردي مي گويد: ما كمتر از آثار موجود در لوور و آرميتاژ و بريتيش ميوزيوم و ... اشياي موزه اي و باارزش فرهنگي نداريم. آنها از تمام دنيا جمع كرده اند و ما خودمان يك جا داريم. اما چه كسي به استفاده درست از آنها مي انديشد؟ چه كسي تا به حال به اين فكر كرده است كه ما بزرگ ترين موزه آسيا را در ايران راه اندازي كنيم؟ كاري كه به سادگي با متمركز كردن چند موزه ايران باستان، رضا عباسي و ... ممكن است. آيا تا به حال كسي به اين موارد فكر كرده است؟
سومين جشنواره فيلم دوبي از 19 آذر ماه گذشته، به مدت يك هفته با حضور مطرح ترين آثار روز سينماي جهان برگزار شد. هر روز بزرگ ترين گروه هاي موسيقي جهان در دوبي اجراي برنامه دارند. يكي از مهم ترين بي ينال هاي هنرهاي تجسمي جهان در شارجه برگزار مي شود. يكي از مهم ترين حراج هاي هنرهاي تجسمي جهان در دوبي برگزار مي شود و حسين خسروجردي زنگ خطر را به صدا درمي آورد: من از نزديك خبر دارم كه آرام آرام بحث كوچ هنرمندان كشور به كشورهاي حوزه خليج فارس، به ويژه دوبي در حال جدي تر شدن است. دوستان نزديك ما كم كم به اين نتيجه مي رسند كه بروند آن جا فيلم بسازند، نقاشي بكشند، حتي آموزش موسيقي بدهند. آيا تا به حال كسي به اينها فكر كرده است؟
|