|
ديپلماسي زنانه سوييس
|
|
|
علي قاسمي
در ميان چهره هاي سياسي مطرح در جهان چند زن را مي شناسيد؟ شايد روزي كه واژه «سياستمرد» ساخته مي شد كسي فكر نمي كرد كه «سياستزني» پيدا شود كه در ابعاد بين المللي به سرعت از همه مردان هم عصرش پيشي بگيرد. نمي دانم خانم ميشلين كالمي، وزير خارجه سوييس، را مي شناسيد يا نه؟ او به تنهايي و با تلاش و ابتكار در ژنو موفق شده كه كشورش را در جهان پيشتاز كند و ديپلماسي سوييس را در صف اول صحنه بين الملل جاي دهد.
دسامبر سال ۲۰۰۲ بود كه ميشلين كالمي ري در راس ديپلماسي سوييس جاي گرفت و قول داد كه ديپلماسي كشورش را در جهان مطرح كند. اين مادربزرگ جوان سوسياليست و فمينيست كه ۵۸ سال دارد به خوبي توانست به عهدش وفا كند. بين سال هاي ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۲، او مسئول دپارتمان مالي شوراي ژنو بود و بعد در قالب يك وزير خارجه تمامي توانش را به كار گرفت و همه همتش را در راه سياست خارجي كشورش صرف كرد. اندرياس گراس مردي كه همانند او عضو حزب ناسيوناليست و عضو شوراي ملي زوريخ است ضمن اين كه ميشلين را بسيار «پرشور» توصيف مي كند مي گويد: «تابه حال سياست خارجه سوييس در دستان مرداني بود كه هرچند از نظر سياسي درست عمل مي كردند اما به طرز دردناكي همه چيز را بي رنگ و روح كرده بودند، اما او خيلي زود به همه چيز رنگ و جلايي داد و آنچه مي خواست به همه فهماند. در نهايت هم موفق شد قدرت سياسي ما را به همه دنيا نشان دهد.»
ماه ژانويه ۲۰۰۳، ميشلين اعلام كرد به اجلاس داووس نخواهد رفت، مگر آن كه كالين پاول قبول كند شخصاً با او گفت وگويي داشته باشد. او از اين ديدار استفاده كرد و براي پاول توضيح داد كه مداخله نظامي آمريكا در عراق بدون اجازه سازمان ملل، از نظر سوييس نبردي غيرمشروع و يكطرفه است. ماه بعد نيز به ضرر آمريكا، كنفرانسي بين المللي در مورد فجايع انساني جنگ عراق ترتيب داد. اين ابتكار موجب شد كه مطبوعات محافظه كار به تمجيد او بپردازند و افكار عمومي نيز به شدت جذبش شوند.
نقش و فعاليت هاي او در «ابتكار ژنو»، يعني طرح صلح خاورميانه كه به مذاكره با مقامات فلسطيني و اسرائيلي انجاميد باعث شد كه سياست خارجي سوييس پيشاپيش همه در صحنه سياست جهاني ظاهر شود. طرح صلح ژنو به اين قيمت تمام شد كه ميشلين كالمي ري فرانسه زبان، لقب «زن سياسي سال» را از تلويزيون آلماني زبان سوييس دريافت كند.
درواقع طراح اصلي معاهده صلح ژنو يك استاد علوم سياسي در دانشگاه ژنو به نام الكسيس كلر بود. پست الكترونيك او پر از نشاني هاي مختلف بود و او به اين ترتيب در روياي ايجاد گفت وگو ميان نمايندگان اسرائيلي و فلسطيني بود. ميشلين كالمي ري وقتي از فعاليت هاي او باخبر شد بدون هيچ ترديدي حمايت مالي و لجستيكي وزارتخانه اش را روي اين طرح متمركز كرد. بودجه اي سه ميليون فرانكي (معادل دوميليون يورو) امكان برنامه ريزي ملاقات هايي مخفيانه را فراهم كرد.
خانم كالمي ري مي گويد: «ما مي خواستيم شكل جديدي از ديپلماسي شكل بگيرد و درواقع ميانجيگري هاي سنتي مدرن تر شود. امروزه اين كار ديگر به ايجاد چارچوبي براي گفت وگو محدود نمي شود.»
او معتقد است: «سوييس و تعداد كمي از كشورهاي دنيا مثل نروژ و كانادا كه تنها به دنبال اهداف استراتژيك نيستند، چنين مقاصدي را در نظر مي گيرند. اين كشورها با توجه به وضعيت اقتصادي شان امكانات لازم براي سرمايه گذاري بين المللي را در اختيار دارند و براي ايجاد امنيت به حقوق بين الملل تكيه مي كنند. سياست خارجي ما پيش از آن كه سياستي قدرتي باشد، سياستي موثر است.»
واضح است كه بازتاب ابتكار «طرح صلح ژنو» در خاورميانه، كارهاي او را ساده تر كرده است. علاوه بر اعتباراتي كه براي كمك به توسعه در اختيار كالمي ري قرار مي گيرد، او توانسته براي اولين بار در سوييس تحت عنوان برنامه هاي «توسعه صلح» اعتبارات ديگري را از پارلمان بگيرد. پيش از اين بودجه هاي موردنظر هرسال به راي گذاشته مي شد. در مجموع ۲۲۰ ميليون فرانك سوييس (معادل ۱۴۱ ميليون يورو) طي چهار سال آينده به اين امر اختصاص داده مي شود. درواقع اين ميزان به طور متوسط هرسال ۱۰ درصد افزايش مي يابد. به اعتقاد او اين سياست هيچ ربطي به فعاليت هاي بشردوستانه ندارد: «پيدا كردن راه حلي براي درگيري ها، دفاع از حقوق بشر و مبارزه با فقر يعني كمك به ثبات سياسي و اقتصادي. كشورهايي كه اتباعشان ديگر نياز به مهاجرت و فرار ندارند تبديل به مصرف كننده مي شوند و بازار خوبي براي صادرات محصولاتمان خواهند بود.»
با همه اين حرف ها او به كنفدراسيون سوييس كه به لحاظ سنتي به فعاليت هاي بين المللي مختلف مثل فعاليت هاي بشردوستانه، حقوق بشر و ميانجيگري مي پردازد وفادار است و همچنين سنت ايجاد سازمان ملل كه ژنو زادگاه اصلي آن است را گرامي مي دارد. ميشلين كالمي ري به تعبير رقيب سياسي اش گي اليويه سگوند - يكي از وزراي سابق در ژنو - زني «سختكوش و حساس» است كه تحرك و ايمانش موجب شده، كه تبديل به يكي از اصلي ترين چهره هاي دولت فدرال شود. بديهي است كه اين زن متفكر عميق كه تنها وزير زن حاضر در سوييس است به هيچ وجه قصد ندارد در همين جا به كارش پايان دهد. سگوند معتقد است: «او ثبات و ماندگاري اعجاب انگيزي دارد، او به خوبي مي داند چطور بايد روابط محكم ايجاد كرد و در موقع لزوم به مصالحه مي پردازد. اما حقيقت اين است كه او هرگز به فكر كنار رفتن نخواهد بود و يك قدم هم عقب نخواهد نشست. او با سرسختي از عقايدش دفاع مي كند و هر رقيب و مانعي را به راحتي از سر راهش كنار مي زند.» در آغاز فعاليت سياسي اش، زماني كه كرستين گروبر، رهبر حزب را از شوراي دولتي ژنو كنار زد، با توجه به شيوه اي كه اتخاذ كرده بود همه به او لقب «خشن» دادند. هنوز هم كه هنوز است اين لقب را به او نسبت مي دهند. از آن زمان تاكنون خانم وزير تلاش زيادي كرده تا اين برچسب و عنوان را از خودش دور كند.
|
