خبرنگار همشهري: نفس ها در سينه ها حبس شده بود. بازي در قطر، امارات، اردن، عربستان، كويت و حتي عراق با اين هواي گرم شرجي كار آساني نيست و در اين ميان قطر خود تعريف ديگري دارد كه گاه با ضدفوتبال روحيه حريف را نيز خرد مي كند، اما با تمام اين مشكلات تيم ايران با رشادت و شهامت خاصي توانست با تدبير و حوصله قطر را درهم شكند و به دور بعد صعود كند.
روز گذشته نوشته بوديم كه ما با هاشميان در قطر پيروز خواهيم شد. روز سرنوشت به سود ما رقم خورد و با اين پيروزي و در صورت پيروزي در مقابل لائوس به راحتي صعود خواهيم كرد. اين پيروزي باارزشي بود كه همه بازيكنان و انديشه مربيان در آن سهيم بودند.
وحيد هاشميان ستاره ميدان ايران و قطر بود. او چون بزرگان حرفه اي فوتبال جهان گل زد، دويد، جنگيد و با شهامتي مثال زدني در تمام درگيري ها شركت كرد. گفته بوديم كه بازي با قطر روز هاشميان است و او ايران را به جام جهاني خواهد برد. در اين سرزمين از اين دست شجاع دلان بسيارند. در غيب دايي، او بار خط حمله به دوش كشيد.
ايران ۳ -قطر ۲
گل ها: وحيد هاشميان دقايق (۸ و۸۹) و آرش برهاني ۷۸ براي ايران و بلال غلام محمد دقيقه ۱۸ و يحيي گل محمدي مدافع ايران دقيقه ۷۴ براي قطر.
اسامي بازيكنان دو تيم به شرح زير است:
ايران : سيد مهدي رحمتي ، ستار زارع ، محمد نصرتي ، رحمان رضايي ، حسين كعبي ، يحيي گل محمدي ، جواد نكونام ، مهدي مهدوي كيا، علي كريمي ، عليرضا نيكبخت واحدي و وحيد هاشميان
قطر: عبدالله عبيد، مشعل مبارك ، فهد شمري ، سيد علي بشير، وليد حمزه رسول ، ناصر مبارك ، يوسف محمود، وسام عبدالمجيد، سلمان معمري ، محمد احمدو محمد رجب
خبرنگار همشهري: چه لذتي دارد پيروزي در ميدان و خانه حريف و اگر اين حريف فوتبال جوانمردانه اي را نيز در قانون و رقابت منصفانه ورزش رعايت نكند. تيم ملي فوتبال ايران به يك افتخار مهم و ارزشمند ديگر دست پيدا كرد. پيروزي در مقابل قطر يعني صعود به دور بعد، رسيدن به جام جهاني ۲۰۰۶ آلمان در آن مرحله و جاده خيلي راحت تر است. چهار تيم از بين هشت تيم مستقيم به جام جهاني مي روند و تيم پنجم نيز اين شانس را دارد كه تيم چهارم كونكاكاف را ببرد و به جام جهاني برود.
شكست قطر در دوحه يك پيروزي ارزشمند است كه نمايانگر قدرت و توانايي فوتبال ما در شرايط فعلي است. روز گذشته نوشتيم كه با وجود بازيكناني چون هاشميان، مهدوي كيا، كريمي، نيك بخت، نكونام، رضايي، نصرتي و... بايد پيروز شويم. تيم ما كار تاكتيكي حساب شده اي داشت، استراتژي تيم ايران طي نود دقيقه كاملا ديده شد و بايد آفرين گفت به برانكو كه از نظر جسماني، تاكتيكي، تكنيكي و روحي تيمي ساخته كه قادر است با ريتم مناسب تا دقيقه ۹۰ صبور باشد و به هدف خود برسد. قطر با تمام ترفندهاي مختلف اسير حركت هاي تيمي ما شد.
ضعف هايي هم داشتيم، اما فردي بود و مهم نيست، اشكالات همان هايي بود كه روز گذشته نوشته بوديم. باور كنيد دفاع ما ضعيف نيست، اتفاقا بسيار در اين منطقه غني هستيم، اما يك دروازه بان بزرگ و شجاع مي خواهيم كه در حيطه ۱۲ متري دروازه كسي جز او نتواند جولان بدهد وگرنه اين تيم پتانسيل بالاتري دارد و قادر است در شرايط حاضر با بهترين تيم ها رقابت شانه به شانه داشته باشد.
بازي را ايران خوب آغاز كرد. تنها با يك تعجب و آن حضور مهدي رحمتي درون دروازه ايران بود. ما متوجه نشديم چرا او درون دروازه ايستاد. گويندگان راديو و تلويزيون هم كه در قطر بودند نگفتند چرا؟ ميرزاپور كجا بود؟
اما با اين وجود زماني كه در دقيقه ۸ بازي وحيد هاشميان آن ضربه زيبا را براي گل نواخت، رايحه پيروزي را حس كرديم. يك ضربه فني كه شايد تنها از گلزن هايي چون گرد مولر برمي آمد، واقعا اين اغراق نيست، عين حقيقت است كه اين گل معناي فني سنجيده و زيبايي داشت.
چند سانتر از ناصر كميل و سام رزاق ما را لرزاند و بالاخره در دقيقه ۱۷ يكي از اين سانترها را بلال غلام محمد تبديل به گل كرد. هنوز در استقرار نفرات دفاعي خود در زماني كه توپ روي دروازه ما سانتر مي شود اشكال داريم. نيمه اول را تحت فشار حريف به پايان رسانديم. نيمه دوم را ما گرفتيم. هم توپ، هم ميدان از آن ما شد، اما قطري ها باز روي سانتر از كنار به گل رسيدند و اين بار گل محمدي دروازه خودمان را باز كرد. اضطراب و استرس حاكم شد، برهاني به جاي نيك بخت آمد، مبعلي جانشين زارع شد و همين آرش برهاني در دقيقه ۷۸ با زيبايي تمام نتيجه را مساوي كرد. بازي يكسان پيش مي رفت و خطر حذف شدن ما و سرانجام خداداد هم آمد، اما اين مهدوي كيا بود كه از راست گريخت و پاس او را وحيد هاشميان چون يك مهاجم حرفه اي جهان تبديل به گل كرد و تلألو صعود در ورزشگاه پرتو افكند و ايران خبر صعود خود را از لابه لاي چراغ هاي پرنور دوحه به ايران فرستاد. از خليج فارس گذشت و شهرهايمان يكپارچه شادي شد. ايران در دوحه قطر را نيز چون اردن از پاي درآورد، همانگونه كه در سال هاي پيش عربستان، كويت، عراق و امارات را به زانو درآورده بود.
