سهيلا قاسمي
برگرفته از لوموند
اين هفته بالاخره انتظار چندين ماهه و بحث و تبليغات بر سر انتخاب رئيس جمهور آينده آمريكا به پايان مي رسد روز دوم نوامبر (۱۲ آبان) مردم آمريكا به پاي صندوق هاي راي مي روند و خيلي زود رئيس جمهور آينده مشخص مي شود. اين درحالي است كه از دو هفته قبل از تاريخ رسمي انتخابات، مردم برخي ايالات به پاي صندوق ها رفته اند. فلوريدا از جمله اين ايالت ها است. خاطره انتخابات سال ۲۰۰۰ در اين ايالت حساس هنوز از خاطره ها پاك نشده است. نتيجه انتخابات در اين منطقه كه با جنجال بسياري مواجه شد ۳۶ روز بعد اعلام شد و بوش ۵۳۷ راي جلوتر از رقيب دموكراتش ال گور قرار گرفت.
آفريقايي - آمريكايي هاي اين ايالت هم هرج ومرج بازشماري آرا در دور قبلي را كه بي عدالتي در حق آنها بود،فراموش نكرده اند. چارلز ولونز، پليس سابق كه در حال حاضر مسئوليت شعبه دموكرات ها در ليبرتي سيتي، بزرگترين محله سياهپوستان ميامي را برعهده دارد،مي گويد: «اين جا منطقه صفر است ما در مركز مشكلات آمريكا قرار داريم و در همين جا است كه بايد مشكل حل شود.» او معتقد است كه نتيجه انتخابات در همين ايالت تعيين خواهد شد.
نوامبر سال ،۲۰۰۰ جب بوش برادر جورج و فرماندار فلوريدا ثابت كرد كه توان اداره راي گيري را ندارد و در نهايت پس از ۳۶ روز مراحل قضايي و بازشماري آرا، برادرش توسط دادگاه عالي توانست پيروز اين ايالت و سراسر آمريكا شود. نكته جالب اين كه دهها هزار رايي كه باطل اعلام شد به دفاتر راي محله هاي سياه نشين تعلق داشت. نزديك به ۹۰ درصد سياهان به طور سنتي به دموكرات ها راي مي دهند.
چارلز ولونز معتقد است كه مشكل آنها عدم صحت آرا نبوده بلكه فقط و فقط مي خواستند سر جامعه سياهان كلاه بگذارند و حالا چهار سال بعد اين درد مضاعف شده است: «جمهوريخواهان در سال ۲۰۰۰ ما را غافلگير كردند. باورمان نمي شد كه به رفتاري تا اين حد تحقيرآميز تن دهند. اما اين بار دستشان را خوانده ايم. ما از سال ۲۰۰۱ هزاران نفر را متقاعد كرده ايم كه در انتخابات شركت كنند. دليل راي دادن عليه بوش فقط به اين مسئله خلاصه نمي شود. در محله ليبرتي سيتي بيش از ۶۰ درصد مردم بيكارند. خانواده ها بيمه درماني ندارند. وضعيت سكونت روزبه روز بدتر مي شود و در عين حال جنايات مدام افزايش مي يابند. اما به هرحال هدف اصلي ما انتقام گرفتن از تحقيري است كه در سال ۲۰۰۰ سرمان آوردند.»
اما اينطور كه به نظر مي رسد جب بوش هم مدت هاست كه در فكر مقابله با آنهاست. در ماه مه تصميم گرفته شد به ۲۲ هزار نفري كه تازه از زندان آزاد شده و قصد راي دادن دارند حق راي داده نشود. زماني كه ليست اسامي اين افراد منتشر شد معلوم شد كه اكثريت آنها را سياهاني تشكيل مي دهند كه جرم هاي سبكي داشته اند حتي نام برخي سياهان كه زندگي شرافتمندانه اي دارند هم به اشتباه در ليست آورده شده بود و اين مسئله واقعاً فاجعه است.
اين روزها ديوارهاي محله سياهان فلوريدا پر است از كاغذهاي تبليغاتي. تصوير پيروزي والتر لوتركينگ در كنار برگه هايي كه مردم را براي راي دادن به كري دعوت مي كند همچنان به چشم مي خورد. اين جا حتي يك كاغذ موافق بوش هم به چشم نمي خورد. جمهوريخواهان براي تبليغات خود ناچارند از شبكه راديويي مخصوص سياهان استفاده كنند.
سياهان هر طور شده تلاش مي كنند همه دوروبري هايشان را به راي دادن ترغيب كنند و از اين كه از روز ۱۸ اكتبر به پاي صندوق ها رفته اند خوشحالند چون در اين صورت اگر به اشتباه نامشان از ليست واجدان شرايط حذف شده باشد زمان كافي براي اعتراض دارند.
سياهان براي اين كه حداكثر آرا را به دست آورند جشن هايي ترتيب مي دهند و بعد از جشن گروه گروه مهمان هايشان را تا پاي صندوق ها مي برند. روزي كه اولين دفتر راي گيري در محله هاي سياه نشين گشايش يافت دموكرات ها جلسه اي تشكيل دادند كه در آن چهره هاي سرشناس محلي و سنديكايي و چندين عضو سياهپوست كنگره كه از واشنگتن آمده بودند حضور داشتند. بيكاران آن روز بيكار نبودند و براي آوردن مردم، حمل پارچه نوشته ها و پخش نوشيدني هاي خنك استخدام شده بودند.
صدها نفر در برابر شعبات راي گيري صف بستند و همه جا اين صدا شنيده مي شد: «جان و جان [منظور جان كري و معاونش جان ادواردز است] راي دهيد و برادران بوش را شكست دهيد.»
هرچند بحث جنگ عراق مهم است اما براي اين مردم مسايل اجتماعي مهم تر است. خيلي ها هم دعا مي كردند و مي گفتند: «مسيح مي خواهد كري جاي بوش را بگيرد. پيشاپيش از مسيح ممنونيم كه كمك مي كند صبح روز سوم نوامبر او پيروز معرفي شود. اگر كري را باور نداشته باشيم خداوند پيروزي را نصيبمان نمي كند.» در نزديكي شعبات گروه هاي آوازي هم مشاهده مي شوند كه براي ترغيب مردم آواز سر مي دهند. راسل سيمونز، يكي از مشهورترين هنرمندان هيپ هاپ هم قول داده بود كه براي اولين بار در زندگي اش راي خواهد داد تا مردم را تشويق كند به پاي صندوق ها بروند و البته عليه بوش راي دهند.

حسين بنانج
«فيدل كاسترو در سلامتي كامل به سر مي برد.» اين جمله اي بود كه در بيانيه رسمي دولت كوبا بيش از همه خيال مردم اين كشور را در مورد سلامتي رهبر كشورشان راحت كرد.
ماجرا از اين قرار بود كه رهبر ۷۸ ساله كوبا پس از شركت در مراسم جشن فارغ التحصيلي مدرسه عالي  هنر در هاوانا و ايراد سخنراني ناگهان پايش لغزيد و به زمين خورد. كاسترو در اين حادثه دچار شكستگي زانو شد و از ناحيه بازو نيز آسيب ديد. وي بلافاصله به بيمارستان منتقل شد و تحت عمل جراحي قرار گرفت اما كاسترو در بيمارستان از پزشكان خواست تا در عمل جراحي زانويش تنها از بيهوشي موضعي براي بي حس كردن قسمت آسيب ديده استفاده كنند.
رهبر كهنسال كوبا كه علاوه بر رهبري حزب كمونيست حاكم بر كوبا سمت هاي رياست شوراي دولتي و هيات وزيران و نيز فرماندهي كل نيروهاي مسلح اين كشور را نيز عهده دار است، در يادداشتي كه براي مردم ارسال داشت، خاطرنشان كرد: از لحظه اي كه تعادل خود را از دست داده و به زمين افتادم، لحظه اي از وظايف خطير و مهم خود غافل نشده ام. كاسترو پيش از انتقال به بيمارستان نيز با وجودي كه احساس دردي شديد داشت احتمالاً نمي توانست بپذيرد كه اين زمين خوردگي مي تواند غرورش را جريحه دار كند، بنابراين در حالي كه درد مي كشيد از قرارگرفتن روي برانكارد امتناع كرد و پس از نشستن بر روي صندلي  در حالي كه ميكروفن را به محكمي در دست گرفته بود از حاضران به خاطر اتفاقي كه افتاده است، عذرخواهي كرد. او گفت: «همان طور كه مشاهده مي كنيد حتي اگر دست و پاي مرا هم گچ بگيرند، همچنان حرف خواهم زد و به كار خود ادامه خواهم داد. اما رهبر مغرور كوبا ظاهراً نمي توانست به اين هم كفايت كند و ترجيح داد با دست و پاي شكسته به مزار همرزم انقلابي خود برود و دسته گلي را به آن تقديم كند. فيدل براي آن كه بر جدي نبودن اين حادثه و عدم تاثير آن بر سلامتي اش تاكيد كند، از عكاساني كه لحظه زمين خوردن وي را به ثبت رسانده بودند خواست عكس هايشان را بياورند تا او قدري با آنها سرگرم شود.
با تمام اين تفاصيل به نظر مي رسد طي هفته هاي  آينده كوبايي ها احتمالاً فيدل كاسترويي متفاوت از آن چيزي كه طي ۴۵ سال گذشته شناخته و با آن انس گرفته اند، خواهند ديد. فرمانده قديمي كوبا كه هميشه گفته است در صورت جنگ در خط مقدم حمله حضور خواهد داشت احتمالاً پس از درمان بايد از روي صندلي  چرخ دار به ابراز احساسات طرفدارانش دست تكان دهد و از آنان تشكر كند. سكان دولت كنوني كوبا به عنوان ميراث به جا مانده از انقلاب ۱۹۵۹در اين كشور كه به دليل تعدد رهبران جوانش برخي آن را انقلاب جوان ها خوانده بودند، اكنون در دستان رهبري است كه نه تنها به عنوان يكي از پرسابقه ترين رهبران سياسي جهان در مسند قدرت مطرح است، بلكه در زمره پيرترين رهبران دنيا نيز خود را شناسانده است.
رهبر كوبا معمولاً سخنراني هاي پرشوري دارد وي به استثناي سخنراني اش در ژوئن سال ۲۰۰۱ كه طي آن دچار ضعف و غش شد معمولاً سخنانش را پرحرارت و كوبنده ايراد مي كند و اين به ويژگي بارزي در مورد وي بدل شده است. در آن زمان كه اين حادثه رخ داد نيز مانند واقعه هفته گذشته شايعاتي در مورد احتمال كناره گيري فيدل كاسترو از قدرت به علت ضعف و پيري بر سرزبان ها افتاد.
«ريكاردو آلاركون» سخنگوي مجلس كوبا و يكي از ياران نزديك كاسترو كه چهار دهه در كنار وي بوده است، اعلام كرد كه فرمانده به زودي بهبود خواهد يافت و اين شايعات بي اساس است. وي گفت: «كاسترو مرد بسيار قوي و محكمي است.»
شايعه احتمال كناره گيري فيدل كاسترو از قدرت بيش از همه از سوي مخالفان سياسي وي در آمريكا دامن زده مي شود. بيشتر كوبايي هاي مخالف فيدل به ميامي «فلوريدا» مهاجرت كرده و مقيم آمريكا هستند. آنان جامعه اي كوبايي را در اين شهر تشكيل داده و اغلب در تلاش هستند تا زمينه اعمال فشارهاي بيشتر دولت آمريكا را به اين كشور فراهم آورند.
اما چريك سابق كوبا هنوز در ميان مردم كشورش محبوب است و مي تواند تظاهرات ميليوني به راه بيندازد. او از جمله رهبراني است كه محبوبيتشان با تاريخ سرزميني كه بر آن فرمان رانده اند گره خورده است. فعاليت هاي كاسترو و همراهانش در زمان انقلاب ۱۹۵۹ كوبا هنوز براي نسل جوان كوبا جذاب است زيرا آنان مي توانند با روحيه جنگاوري و چريكي انقلابيون جواني كه توانستند وقايعي ماندگار را در تاريخ آمريكاي  لاتين در اوايل دهه ۶۰ به ثبت برسانند، همزاد پنداري كنند و شور و هيجان خود را با الگو قراردادن چريك هاي جوان گذشته و رهبران پير كنوني بروز دهند. اگر چه پس از حادثه اخيري كه براي فيدل كاسترو رخ داد، برخي از مقامات لزوم يك استراحت چند ماهه و دوري از مجادلات و بحث هاي سياسي را به وي يادآور شده اند، اما رهبر كوبا مانند يار اسطوره اي خود چه گوارا معتقد است كه وقت بسيار تنگ است و «انقلابيون هرگز به مرخصي نمي روند.»
كاسترو پس از حادثه ۲۰۰۱ براي آن كه خيال مردم كشورش را از آينده كوبا پس از مرگ رهبرش راحت كند، برادرش «رائول» را به عنوان جانشين خود معرفي كرد. اما رائول ۷۳ ساله نيز خودش بيش از هركس ديگر در ساختن پيشينه درخشانش نقش داشته اشت. او همچنان كه از انقلابيون قديمي كوبا بوده و در كنار برادر و ديگر رهبران انقلاب كوبا جنگيده، روحيه مبارزه جويانه اش را حفظ كرده است و همچنان بر آن پاي مي فشرد. وي اكنون رهبري يك جنبش ضد فساد را در كوبا برعهده دارد و با استراحت و توقف ميانه اي ندارد. با همه اينها كاسترو در نظر مردم اين كشور وجهه و جايگاهي اسطوره اي و حتي فناناپذير پيدا كرده است. اكنون اين زمزمه بيش از همه در ميان مردم كوبا دهان به دهان مي چرخد كه بهترين پزشكان اكنون فرمانده را تيمار مي كنند. به  عقيده بسياري از آنان كاسترو هنوز آنقدر توان دارد كه در جشن ۱۲۵ سالگي عمرش شركت كند.
اما حوادثي نظير آنچه اخيراً براي رهبر كوبا به وقوع پيوست تا حدي اين تصور فناناپذير را در ذهن مردم كوبا خدشه دار كرده است. كوبايي ها هميشه دوست داشته اند آينده سياسي كشورشان را به حضور فيدل در قدرت گره بزنند، اما حادثه هفته گذشته نشان داد كه فرمانده قدرتمند و پرتوان كوبا ديگر نمي تواند قدم هاي استوار بردارد و به راحتي تعادل خود را هنگام قدم زدن حفظ كند. شايد او نيز بيش از همه دريافته  است كه بايد به آينده نگاهي
واقع بينانه تر داشت. كاسترو مي داند كه تا چه حد مردم كشورش به حضور بي بديل وي در قدرت دل بسته اند، براي همين اولين جمله اي كه پس از زمين خوردن به زبان جاري كرد، چيزي نبود جز عذرخواهي از اين كه دل كوبايي ها را با اين حادثه آزرده است.

رستوران «ورساي» كه به خاطر آينه هايش اينطور ناميده مي شود پاتوق كوبايي هاي ساكن ميامي است. اين رستوران فقط به خاطر غذاهايش شهرت ندارد بلكه بحث هاي سياسي جذابش همه را به آن جا مي كشاند. زني تي شرتي برتن دارد كه رويش نوشته شده «كاسترو نه، بوش آري!»
پيرمردي روي كلاهش برچسبي چسبانده كه اين عبارات در آن به چشم مي خورد: «بوش، چني» او مي گويد: «دموكرات ها تا به حال هيچ كار مثبتي براي كوبا نكرده اند.»
از نظر بيشتر آمريكايي هاي كوبايي الاصل، حزب دموكرات حزب جان اف كندي است و كندي همان رئيس جمهوري است كه از حمله به كوبا حمايت نكرد. بعد جيمي كارتر بود كه برخلاف خواسته آنها سعي كرد با فيدل كاسترو روابطي نزديك برقرار كند. بيل كلينتون هم كه يك پناهنده ۷ ساله را به كوبا برگردانده بود... كوبايي هاي آمريكا به طور سنتي از دموكرات ها متنفرند. در آخرين انتخابات رياست جمهوري نيز ۸۲ درصد آنها به جورج دبليوبوش راي دادند. آنهايي كه سن شان بالاتر است و در واقع به هنگام انقلاب كوبا وطن خود را ترك كرده اند معتقدند كه صف دموكرات ها آكنده از كمونيسم است.
اما درست روبه روي اين رستوران، حزب دموكرات دفتري تبليغاتي باز كرده است و جالب اين جا است كه دموكرات ها براي اولين بار در كل تاريخ آمريكا، با جديت بسيار سعي مي كنند نظر مثبت كوبايي ها را به خود جلب كنند. آنها شش ميليون دلار صرف تبليغات براي اين افراد كرده اند و به نظر مي رسد موفق هم شده باشند.
چندماه پيش نيو دموكرات نتورك نظرسنجي اي انجام داد كه طبق آن ۵۴ درصد كوبايي هاي متولد آمريكا قصد دارند به جان كري راي دهند. در مقابل، ۳۳ درصد نيز به بوش راي مي دهند. درواقع جوان ترها مثل پدرانشان به خاطر مسايل كوبا از دموكرات ها نفرت ندارند. خسوس آلوارس ۳۵ ساله هم كه در كوبا متولد شده مي گويد كه كري را ترجيح مي دهد چون حس مي كند در مورد مسايلي مثل كار و بهداشت نظرات او ارزشمندتر است. او در كوبا اقوامي دارد كه هنوز هم روابطش را با آنها حفظ كرده است. اما مي گويد: «زندگي من اين جاست. من آمريكايي هستم.»
دموكرات ها پس از انتشار نتايج اين نظرسنجي فكر مي كنند كليد پيروزي ايالت فلوريدا را در دست گرفته اند. اگر فقط ۱۰ درصد راي دهندگان كوبايي به دموكرات ها رو بياورند كري حدود ۵۰ هزار راي از بوش پيش مي افتد و اين تعداد راي، آن هم در ايالتي كه بوش در سال ۲۰۰۰ با ۵۳۷ راي بيشتر پيروز شد بسيار قابل توجه است.
در ميامي و در فاصله اي نه چندان دورتر از رستوران ورساي دفتر راديو مامبي واقع شده است. صداي اين راديو در فلوريدا (و اگر پارازيتي نباشد در كوبا) قابل شنيدن است. نينوسكاپرس كاستلون مجري اين برنامه از كوبا، ديكتاتور آن، جانشين احتمالي او و در عين حال از انتخابات آمريكا حرف مي زند. او به شدت از بوش حمايت مي كند.
مجري اين برنامه راديويي از طرفداران سرسخت مبارزه با كاسترو است و در برنامه هايش مي گويد: «همه جواناني كه به مسايل داخلي كوبا اهميت مي دهند بايد از جمهوريخواهان حمايت كنند.» او اصلاً از نظر سنجي هاي صورت گرفته حرف نمي زند و تنها و تنها به تبليغ جمهوريخواهان مي پردازد.
با همه اين حرف ها به نظر مي رسد جامعه كوبايي ها دلايل كافي براي اتخاذ تصميم نهايي را دارند. سيلويا ويلهلم، مدير كميسيون كوبايي - آمريكايي حقوق خانواده معتقد است از وقتي بوش تصميم گرفت فشار بر دولت كوبا را مضاعف كند تغييرات قابل توجهي در نظر كوبايي هاي ساكن آمريكا به وجود آمد. بهار سال گذشته، دولت بوش تصميم گرفت حق ملاقات آنها با خويشاوندان خود در كوبا را به جاي يك بار در سال به يك بار در هر سه سال كاهش دهد. كمك آنها هم محدود به خانواده درجه يك (پدر، مادر، خواهر، برادر و فرزندان) مي شود كه شرايط اين كمك هم بسيار محدود است.
به اعتقاد ويلهلم كوبايي هايي كه پس از دهه ۸۰ راهي آمريكا شده اند روابط گسترده خانوادگي شان با مردم آن جا را حفظ كرده اند و محدوديت هايي كه بوش ايجاد كرده به شدت آنها را عصباني كرده است. به اعتقاد او اين سخت گيري ها هيچ فشاري به كاسترو نمي آورد بلكه مردم بي گناه قرباني مي شوند. او مي گويد: «بوش مدعي است كه قهرمان ارزش هاي خانوادگي به حساب مي آيد. اما مطمئنم كه سزاي اين كار خود را در پاي صندوق هاي راي خواهد گرفت.»
با همه اين حرف ها بوش با تكيه بر برادرش جب هم حساب ها را به نفع خود مي داند. طبق برآورد آنها بي انگيزگي و راي ندادن جامعه كوبايي ها باعث مي شود همه چيز به نفع او تمام شود. بوش با اعمال فشار بر دولت كاسترو خود را يكي از ضد كاستروترين روساي جمهور مي داند. از طرف ديگر، كري تا به حال در مورد كمك هاي اين مردم به خانواده هايشان در كوبا حرفي نزده است. در واقع او هر وقت به فلوريدا مي رود از پرداختن به مسئله كوبا امتناع مي ورزد و اين مسئله باعث شده كوبايي - آمريكايي ها همچنان بلاتكليف بمانند.

صف هاي راي و صف هاي دارو
اين روزها برخي ايالات آمريكا شاهد صف هاي طولاني راي گيري پيش از موعد براي انتخابات رياست جمهوري هستند. در هوستون اولين كساني كه راي دادند باربارا و جورج، والدين بوش بودند و بعد نوبت برادرش جب بود. به محض گشايش دفاتر راي گيري مشكلات آغاز شدند: راي دهندگاني كه از پيش ثبت نام نكرده بودند، كامپيوترهاي خراب و...
گردباد اخير هم خرابي هاي زيادي بر جاي گذاشته و همين مسئله باعث شد جب بوش فرماندار فلوريدا، با نگراني در تلويزيون ظاهر شده و بگويد كه اميدوار است رئيس جمهور اين اشتباهات را موجه بداند. جب تاكيد كرد كه قصد ندارد در سال ۲۰۰۸ نامزد ورود به كاخ سفيد شود و سومين بوش رئيس جمهور شود.
اما اين روزها مسئله ديگري كه فكر آمريكايي ها را مشغول كرده ويروس سرماخوردگي است و واكسن اين بيماري هم به شدت كمياب شده است.
تلويزيون ها علاوه بر صف هاي راي گيري تصاوير صف هاي بلندي را نشان مي دهند كه سالخوردگان به دنبال واكسن سرماخوردگي آن را تشكيل داده اند.
شركت انگليسي اي كه اين واكسن ها را به آمريكا صادر مي كرد به دليل سرايت نوعي باكتري موقتاً كار خود را متوقف كرده است. هفته پيش پيرزني ۷۹ ساله در كاليفرنيا در اين صف ها بيهوش شد و بعد به علت جراحت در ناحيه سر جان باخت. در بلومفيلد نيز مسئولان اعلام كردند از ليست ۸۰۰۰ نفره متقاضيان تنها مي توانند به ۳۰۰ نفر به قيد قرعه واكسن بدهند.
اين مسايل باعث شد كه بوش اعلام كند از واكسن خود به نفع مردم صرفنظر مي كند. چندي پيش نيز وزير بهداشت از دولت خواست اقدامي كند تا اين صف ها كه بازتاب رسانه اي گسترده اي پيدا كرده اند از بين بروند. اما به نظر مي رسد دموكرات ها از اين مسئله چندان ناراحت نيستند و اين وضع را به نفع خود مي دانند. جان كري در اين مورد گفت: «اگر شركت نفتي هاليبرتون واكسن مي ساخت ما در فلوريدا به اندازه پرتقال، واكسن داشتيم.» و بوش در جواب او گفت: «كري فقط مي خواهد افراد سالخورده را بترساند. اين تاكتيك او شرم آور است.»

عجيب ترين راي دهنده
لروي چيائو عجيب ترين شركت كننده در انتخابات رياست جمهوري سال ۲۰۰۴ آمريكا است. اين فضانورد آمريكايي كه از روز ۱۴ اكتبر در ايستگاه فضايي بين المللي (ISS) به سر مي برد قصد دارد از همان فضا در انتخابات كشورش شركت كند.
او با هماهنگي سازمان فضانوردي آمريكا راي خود را به وسيله يك اي ميل امن به زمين خواهد فرستاد. چيائو قرار است تا بهار آينده در فضا بماند. البته فكر نكنيد اين كار تازگي دارد. ديويد ولف هم سال ۱۹۹۷ مشابه اين كار را از ايستگاه مير انجام داد.
فضانوردان آمريكايي طبق قانوني كه جورج دبليو بوش به هنگام فرماندار بودنش در تگزاس تصويب كرد حق دارند از فضا راي خود را به زمين بفرستند. مركز كنترل ناسا هم در هوستون تگزاس قرار دارد.

بچه ها چه مي گويند
شبكه تلويزيوني نيكلودئون از ۴۰۰ هزار كودك نظرسنجي كرد و در نهايت اعلام كرد كه ۵۷ درصد بچه ها جان كري دموكرات را به بوش ترجيح مي دهند و تنها ۴۳ درصد بوش را قبول دارند. اين شبكه هفته گذشته ضمن اعلام اين نظرسنجي اظهار داشت از سال ۱۹۸۸ نظرسنجي از بچه ها را آغاز كرده و هميشه هم نظر بچه ها با نتيجه قطعي يكي بوده است. سال  ،۲۰۰۰ ۵۵ درصد به بوش راي داده بودند.
رئيس اين شبكه در بيانيه اي آورده است: «راي بچه ها نشان دهنده پيروز قطعي انتخابات است. بچه هاي دو تا ۱۱ ساله از خودشان هيچ نظري ندارند و فقط تفكرات والدينشان و بحث هاي محيط خانه را منعكس مي كنند. به همين دليل با استناد به راي آنها كري پيروز است.»
به هرحال نظرسنجي ها در ميان بزرگسالان همچنان رقابت تنگاتنگ دو نامزد را نشان مي دهد و هيچ كدام از نامزدها برتري قابل توجهي ندارند كه بتوان به اين سادگي نتيجه را حدس زد. اما به هرحال اگر به بچه ها ايمان داريد و باور مي كنيد بچه ها دروغ نمي گويند تا سه شنبه و چهارشنبه منتظر باشيد تا ادعايشان ثابت شود!