رئيس مجلس كه دستي در مطايبه و ظريفه گوئي دارد پريروز با تشبيه بديعي وضعيت فعلي حاكم بر نامزدهاي رياست جمهوري اصولگرايان را به وضعيت انتخاب پاپ تشبيه كرد.
وي با تمثيل متصاعد نشدن دود سفيد از دودكش اصولگرايان كه اشاره به سنت متصاعد شدن دود سياه از دودكش واتيكان در هنگام مشاوره شوراي كاردينالها در مورد نامزدهاي سمت پاپي قبل از به تصميم رسيدن ايشان و تبديل آن به دود سفيد بلافاصله پس از نهايي شدن تصميم، دارد با ظرافت به ادامه اختلاف نظرهاي اصولگرايان در مورد شش كانديدايي كه در طول چهار ماه گذشته در شوراي هماهنگي نيروهاي انقلاب در دست بررسي هستند اذعان نمود. گرچه بلافاصله تاكيد كرد كه هنوز هم وقت باقي است و جاي نااميدي نيست، كمااينكه طولاني شدن تصاعد دود سياه از دودكش واتيكان در برخي از مقاطع در طول ده قرن گذشته هيچگاه منجر به قدرت نرسيدن پاپهاي مقتدر نشده است.
اما در اين تمثيل نكات آموزنده اي براي حل اختلافات مي توان يافت. نخست آنكه اختلاف سليقه در ميان اهل حل و عقد هيچگاه تا جايي ادامه نمي يابد كه به فروپاشي بنيانهاي نهاد مديريتي بيانجامد. در واتيكان كاردينالها كه ارشدترين روحانيون مسيحي گرد هم مي آيند بالاخره در آراء خود تجديد نظر مي كنند تا به انتخاب اصلح طبق معيارهاي خود برسند. در شوراي هماهنگي نيز گروهي از پخته ترين و پر تجربه ترين و در عين با تقوي ترين سياست ورزان كه همگي امتحان خود را در سخت ترين دورانهاي انقلاب اسلامي و جمهوري اسلامي به خوبي داده اند،  انتخاب شده اند تا با رايزني در ميان نامزدهاي صالح، اصلح را برگزينند. اما معيار صالح بودن نامزدها دين مدار و ولايت مدار بودن، وفاداري به مباني جمهوري اسلامي و سرانجام كارنامه درخشان اجرايي است. هر يك از اين شش نامزد نيز در طول بيست و شش سال گذشته در آزمايشهاي فراواني كه از سر گذرانده اند صلاحيت خود را به اثبات رسانده اند. هر يك از آنان در سوابق خود تاييدات تلويحي و حتي صريح رهبري را كه حاكي از رضايت ايشان است دارند و همگي اقبال افكار عمومي را نسبت به خود در برهه هاي مختلف دوران مديريت و حتي برهه اخير كه تا حدي وارد مبارزات انتخاباتي شده اند در كارنامه خود دارند. همگي آنان عشق خود به اسلام و اعتلاي ميهن را در اجرا، در مذاكرات با بيگانه، در تعامل با دوستان جمهوري اسلامي و در تقابل با دشمنان به اثبات رسانده اند. آنان همگي در شعارهاي خود عدالت و توسعه و استقلال و توجه به جوانان و در يك كلمه بهبود اجتماع را وعده مي دهند البته در چنين شرايطي انتخاب اصلح در ميان صلحايي اينچنيني بسيار دشوار است. چه بجاست كه با اعتماد به اهل حل و عقد اين مجال به ايشان داده شود تا در شرايطي آرام و دور از جنجال و جوسازي، اصلح را برگزينند و به ملت معرفي كنند. اما مرحله اصلي و سرنوشت ساز برهه راي دادن مردم است كه فرد نهائي را براي زمامداري كشورمان كه امروز در يكي از سخت ترين مقاطع بخصوص در عرصه بين المللي است انتخاب خواهند كرد. دشواري اين مقطع در آنست كه ايران پس از ربع قرن تجربه جمهوري اسلامي مي خواهد الهام بخش تر از گذشته بر جوامع اسلامي تاثيرگذارتر باشد و البته دشمنان ديرينه حكومت ديني كه چهار قرن تجربه مقتدرانه سكولاريسم عرضه شده توسط ايشان در اثر پيروزي انقلاب اسلامي در ايران به شكست انجاميد بيش از گذشته عزم خود را جزم كرده اند تا مانع تحقق اين هدف شوند. اينجاست كه رئيس جمهور با چالشي عظيم و مردافكن روبروست پس بايد مردي از ديار مردستان انتخاب شود تا در اين چالش با هدايت ولي اين ملت سرافراز بيرون آيد.
اما نخبگان و اهل حل و عقد و معتمدان كه نظر كارشناسي خود را به مردم خواهند داد بر اين باور نيز هستند كه فرد اصلح بدون همياري صالحان قادر به تدبير و سامان دادن امور اين سرزمين نخواهد بود. استراتژيست هاي جهان بسيار گفته اند كه ايران هميشه سرافراز در تاريخ مي رود تا توانايي تبديل از موقعيت ژئوپلتيك به موقعيتي ژئواستراتژيك را بدست آورد. اين توانايي بدون ياري نخبگان صالح و پشتيباني ملتي كه نمونه بودن خود در تاريخ را بارها به اثبات رسانده حاصل نمي شود. اما از صالح ترين نخبگان همانا اصولگراياني را مي توان ذكر كرد كه امروز وارد عرصه رقابت انتخاباتي شده اند. پس چه مطلوب كه در كنار ميثاقهايي كه هرازگاهي خبر انعقاد آن بين برخي از آنان به بيرون درز مي كند عهدي نيز بسته شود كه تك تك اعضاء اين گروه اصولگرا خود را يار و همكار هر آنكس از ميان ايشان به عنوان اصلح انتخاب مي شود قرار دهند و براي قانع كردن نامزدها به اين مهم هيچ مرجعي بهتر از شوراي هماهنگي نيروهاي انقلاب و اهل حل و عقد منتخب ايشان به اضافه بزرگان سپيدموئي كه دربذرپاشي و رشد بوته انقلاب كه امروز درخت تناوري شده است نقش داشته اند نيست. چرا كه بسياري از ايشان هم اكنون بدون ادعا و بدون منصب اجرائي در گوشه هاي درس و بحث دغدغه اعتلاي انقلاب اسلامي را دارند ولي توقع مشورتهاي برآمده از تجربيات خود را در طبق اخلاص نهاده  اند، و شائبه اي در مورد اشتياق ايشان به قدرت نيست. اما در اين موضوع گروهها و تشكلهاي سياسي اصولگرا كه هم اكنون هر چند تائي از آنان به حمايت يك نامزد برخاسته اند و ستادهاي انتخاباتي براي ايشان تشكيل داده اند نيز نقشي اساسي دارند. گرچه بي شائيه بودن براي رسيدن به قدرت در مورد اين گروهها به اندازه بزرگان و معمرين صادق نيست زيرا اين گروهها به شكلي حرفه اي تر سياست ورزي مي كنند. به همين دليل در ميان ايشان كم نيستند كساني كه از هم اكنون سخن از تقسيم سهم قدرت و عزل و نصب هاي پس از پيروزي و تعيين وزرا ومقامات به ميان مي آورند. افراط در اين اشتياق گاهي معدودي از آنان را به ورطه جسارت و اهانت به بزرگان انداخته تا حدي كه عباراتي زشت چون «اين عتيقه هاي سياسي ديگر به درد موزه ها مي خورند» از دهانشان خارج مي شود و يا تحت عنوان جوانگرايي و تكريم نسل دوم و سوم به بي احترامي نسبت به نسل اول كشيده مي شوند.
اما عقلاي اين گروهها نيز بايد بدانند كه پيروزي براي هيچيك از نامزدها تضمين شده نيست و حتي توفيق اصولگرايان در انتخابات مجلس به معناي ضمانت پيروزي در انتخابات رياست جمهوري نمي باشد پس وظيفه سنگيني در پيش روي دارند تا به ديگر اصحاب بفهمانند كه پيروزي اصولگرايان به معني به رياست جمهوري رسيدن يك فرد نيست بلكه مراد از آن توفيق يك انديشه بنيادي و تبديل پارادايم مسلط سكولاريسم به الگوي انديشگي حكومت ديني است، حكومتي كه عدالت و رفاه و اعتلاء و پيشرفت را بر مبناي احكام الهي تفسير مي كند نه خودخواهي هاي انسان زميني. اداره امور بر مبناي احكام الهي و الگوي حكومت علي(ع) همان آرماني است كه نظرسنجي هاي مراكز وزارت ارشاد و سازمان ملي جوانان و صدا و سيما و وزارت اطلاعات نشان داد اكثريت قاطع مردم و جوانان خواهان آن هستند و ايرانيان براي آن بپاخاستند كه نه تنها رژيم قبلي را سرنگون كنند بلكه الهام بخش ملتهاي ديگر شوند و اين الهام بخشي همان چيزي است كه در چشم انداز بيست ساله جمهوري اسلامي وعده آن داده شده است. اما اين مهم جز با كار جمعي صلحا و اخلاص پديد نمي آيد و نشانه اخلاص نداشتن هواي رياست جمهوري است كه نشانه آن نيز انعطاف و سعه صدر در برابر معرفي شدن و انتخاب هر يك از ياران و اعلام آمادگي براي ياري ايشان در اداره امور است.