هرچند انقلاب اسلامي به رهبري حضرت امام خميني(ره)، از ابتداي شكل گيري با تأسي از نهضت حضرت اباعبدالله الحسين عليه السلام استراتژي اصلي خود را برپايه اصلاحات قرار داد، ليكن بعدها به دنبال طرح بحث اصلاحات در ميان دولتمردان، گروهي تلاش كردند تا با مصادره اين واژه و تهي كردن آن از معني اصليش، از آن به عنوان ابزاري براي مرزشكني و رواج اباحه گري در عرصه هاي مختلف سياسي، فرهنگي و اخلاقي استفاده كنند و به اين ترتيب قطار اصلاحات را از جاده اصلي خود خارج سازند. اما انتخابات نهم در پيام مهم خود، خواستار بازگشت به جاده اصلي اصلاحات شد؛ اصلاحاتي كه به موجب آن ريشه فقر و فساد و تبعيض برچيده شود و مردم رايحه دل انگيز عدالت اسلامي را استشمام كنند. براي تحقق چنين هدفي از رئيس جمهور منتخب انتظار مي رود كارگزاراني را به همكاري دعوت كند كه:
- به فضيلت ايمان، تقوي، امانت، پاكدامني و اطاعت از خداوند آراسته باشند؛
- مردم را باور داشته و نسبت به آنان مهربان، دلسوز، فروتن و خدمتگزار باشند؛
- عدالت محور باشند و مردم را در همه حال بر خود مقدم بدارند؛
- در ميان مردم خوشنام باشند؛
- در ميان صاحبنظران، به عنوان فردي خوشفكر، خردورز و آشنا با حوزه مسئوليتي كه براي آن انتخاب مي شوند، معروف باشند؛
- به شايسته سالاري در انتخاب همكاران خود اعتقاد داشته باشند؛
- اهل مشورت با صاحبان انديشه، دانش و تجربه باشند؛
- جامعه خود را به خوبي بشناسند؛
- ظرفيت هاي بالقوه نرم افزاري و سخت افزاري جامعه خود را باور داشته باشند؛
- تحول گرا و شجاع باشند.