بي بي سي-پل رينكون: جويندگان فسيل، بقاياي آنچه را كه احتمالا جد مستقيم انسان است و بيش از ۴ ميليون سال قبل مي زيسته پيدا كرده اند. كشف بقاياي اين موجود كهن به دانشمندان كمك كرده است شكاف هايي بزرگ در مرحله اي مهم از تكامل انسان را پر كنند. پروفسور تيم وايت از دانشگاه كاليفرنيا در بركلي و همكارانش اين گنجينه فسيلي را در منطقه اواش مياني در اتيوپي كشف كرده اند. آنها اين يافته ها را كه مي گويند به گونه اي به نام «آسترالوپيتكوس آنامنسيس»(Australopithecus anamensis) تعلق دارند در نشريه نيچر تشريح كرده اند.
آسترالوپيتكوس يك نوع اصلي كهن از موجودات انسان نما يا همان هومينيدهاست. عموما تصور مي شود كه نوع ما انسانها، هومو، از اين گروه تكامل يافته باشد. بنابراين رابطه آسترالوپيتكوس با هومينيدهاي دو پاي حتي قديمي تر، براي درك سرمنشاء پيدايش ما انسان ها اهميت اساسي دارد. وقتي دانشمندان بقاياي ۱/۴ ميليون ساله آنامنسيس را در كنار فسيل هاي يافته شده در همان ناحيه كلي از اتيوپي قرار مي دهند، به اين نتيجه مي رسند كه اين نمونه ها ظاهرا سير تكامل ميان گونه هاي قديمي تر و جديدتر را كامل مي كند. تيم وايت گفت: «نكته با اهميت در مورد اين سلسله اتيوپيايي اين است كه آنامنسيس بين هومينيدها قديم تر و اخيرتر جاي گرفته است.»
انسان مياني
اين يافته شكاف ميان يك گونه كهن تر به نام آرديپيتكوس راميدوس با قدمت ۴/۴ ميليون سال و گونه هاي تازه تر موسوم به آسترالوپيتكوس آفارنسيس كه در حدود ۴/۳ ميليون قبل در اواش مياني مي زيستند را پر مي كند. آسترالوپيتكوس آنامنسيس نقش واسطه را ميان اين دو بازي مي كند؛ نه فقط از لحاظ ترتيب زماني بلكه همچنين به لحاظ آناتومي. گونه آنامنسيس براي دانشمندان تازگي ندارد، اما محققان مي گويند كه اين اولين بار است كه نشان داده مي شود اين سه گونه به ترتيب زماني و در يك مكان، يكي پس از ديگري ظاهر مي شوند.
يك توضيح ممكن براي اين كشف اين است كه يك گونه به سادگي به گونه ديگر تكامل يافته است. يك احتمال ديگر اين است كه آسترالوپيتكوس ابتدا به عنوان انشعاب فرعي آرديپيتكوس ظهور كرد. براساس اين نظر، گونه مادر براي مدتي در كنار گونه دختر مي زيسته تا اينكه منقرض شده است. اما هيچ نشانه اي مبني بر اينكه اين سه گونه همزمان در اتيوپي زيسته باشند يافت نشده است.
شكافي كه هنوز باز است
تيم وايت توضيح داد: «فكر مي كنم بتوان بدون اغراق استدلال كرد كه شواهد ضمني استوار بر جغرافيا و زيستگاه، نشانگر تكامل يكي از گونه ها به ديگري است و آنچه ما اينجا ناظر آن هستيم همانا شكل گرفتن مرحله دوم تكامل انسان يعني پيدايش آسترالوپيتكوس است.»
كشفيات تازه تا حدودي شكاف ميان آرديپيتكوس و آسترالوپيتكوس را پر مي كنند اما نه به طور كامل. پروفسور وايت گفت: «شكاف كاملا پر نمي شود؛ يك شكاف بزرگ پر شده اما دو شكاف كوچكتر ايجاد شده است. ما اكنون شكافي ميان ۴/۴ ميليون سال قبل و ۱/۴ ميليون سال را پيش چشم داريم. اين يعني ۳۰۰ هزار سال؛ كه با مقياس هاي انساني زماني بس طولاني است، اما نه در مقياس هاي زمين شناسي.»
اين فسيل ها متعلق به حداقل ۸ موجود بوده است و شامل بزرگترين دندان نيش متعلق به يك هومينيد، قديمي ترين استخوان ران شناخته شده از آسترالوپيتكوس و همچنين استخوان هاي دست و پا از اين موجود است.

ايسنا: تيم برنامه نويسي دانشجويي دانشگاه صنعتي شريف در مسابقه نهايي سي امين دوره مسابقات جهاني برنامه نويسي دانشجويي ACM در بين ۸۳ تيم از برترين هاي مسابقات منطقه اي برنامه نويسي دانشجويي از ۳۱ كشور به مقام سيزدهم جهان دست يافت.
تيم برنامه نويسي دانشجويي دانشگاه صنعتي شريف شامل سياوش بن عباس ، محمد محرمي ، حامد احمدي نژاد و كامران باور(مربي ) در شرايطي كه برخي اعضاي تيم به دليل بروز مشكل در اخذ رواديد در آخرين فرصت به محل مسابقات (شهر سنت آنتونيو در تگزاس آمريكا) رسيدند، موفق شدند، در رقابت با حدود ۸۲ تيم خارجي از ۳۱ كشور جهان پيش از بسياري از تيم هاي آمريكايي، كانادايي و اروپايي كه از دانشگاه هاي صاحب نام اين كشورها بودند به رتبه دوم آسيا و سيزدهم جهان دست يابند. اين موفقيت در حالي صورت گرفته كه ۸۳ تيم حاضر در مرحله نهايي رقابت ها همگي از برندگان ۳۴ مسابقه منطقه اي بودند كه بين پنج هزار و ۶۰۶ تيم سه نفره از هزار و ۷۳۷ دانشگاه از ۸۳ كشور جهان در چند ماه آخر سال ۲۰۰۵ در سراسر دنيا برگزار شد.
دكتر محمد قدسي، عضو هيات علمي دانشكده كامپيوتر دانشگاه  صنعتي شريف و سرپرست تيم اعزامي گفت: «تيم دانشجويي دانشگاه شريف به دليل مشكلات پيش آمده به  خصوص با توجه به اين كه يكي از اعضاي تيم تنها چند ساعت قبل از مسابقه و پس از پروازهاي طولاني به مسابقه رسيد، شروع چندان خوبي نداشت و با گذشت سه ساعت فقط يك مساله حل كرده  و در رتبه ۷۳ بود ولي پس از چهار ساعت و حل دو مساله در مكان ۴۲ قرار گرفت و در انتها با حل دو مساله ديگر رتبه تيم به ۱۳ رسيد كه رتبه بسيار خوبي است، زيرا بر اساس آنچه در اختتاميه اعلام شد، از بين ۸۳ تيم شركت كننده، تنها دو تيم شش مساله (از ۱۰ مساله داده شده )، هشت تيم، پنج مساله و هشت تيم چهار مساله را حل كردند و تيم ما فاصله چنداني با كسب مدال برنز نداشت.»وي تصريح كرد: «تيم هاي اعزامي از روسيه و اروپاي شرقي از عمده برندگان اين مسابقه هستند به طوري كه پنج تيم از ۱۰ تيم اول از روسيه هستند. از تيم هاي آمريكاي شمالي، فقط تيم هاي دانشگاه هاي MIT آمريكا و واترلو و آلبرتا كانادا جلوتر از تيم  ايران بودند و بقيه، مانند دانشگاه هاي Caltech، CMU، Toronto و Princeton رتبه هايي بسيار پايين تر از تيم ايران كسب كردند. از سوي ديگر تيم دانشجويي دانشگاه شريف در بين ۲۷ تيم آسيايي به مقام دوم دست يافت.»
عضو هيات علمي دانشگاه صنعتي شريف خاطرنشان كرد: «آمريكا با ۱۷ تيم و روسيه و چين هر كدام با ۱۰ تيم بيشترين تعداد نمايندگان را در اين مسابقات داشتند. اين در حالي است كه تيم دانشجويي دانشگاه شهيد بهشتي ديگر نماينده كشورمان كه با كسب رتبه در مسابقات منطقه اي غرب آسيا در سايت تهران، به همراه تيم دانشگاه شريف و تيمي از ويتنام جواز حضور در مرحله نهايي اين رقابت هاي بين المللي علمي را كسب كرده بود به دليل عدم صدور ويزا از حضور در رقابت ها بازماند.»مسئول سايت تهران مسابقات منطقه اي برنامه نويسي دانشجويي ACM با اشاره به اهميت علمي بالاي مسابقات جهاني برنامه نويسي كه كسب جايگاهي بين ۲۰ تيم اول آن بسيار افتخار آميز است، از آنچه كه «عدم حمايت وزارت علوم از شركت تيم هاي ايراني در اين مسابقه معتبر جهاني» خواند، انتقاد كرده و اظهار داشت: دانشگاه صنعتي شريف براي حمايت از تيم تمام تلاش خود را كرد ولي با توجه به كمبود اعتبارات انتظار داريم كه وزارت علوم براي اعزام تيم هاي ورزشي و برخي تيم هاي علمي به خارج از قبل بودجه هاي زيادي را پيش بيني كرده از نمايندگان ايران در اين رقابت علمي بسيار معتبر بين المللي حمايت كند.
وي تصريح كرد: «اهميت و اعتبار علمي اين رقابت ها كه از آن به عنوان المپيك برنامه نويسي ياد مي شود به حدي است كه رييس انجمن ACM كه از اساتيد دانشگاه« بركلي»است در سخنراني اختتاميه از رتبه هاي پايين تيم هاي آمريكايي در اين دوره از رقابت ها به شدت ابراز نگراني كرد، در اين شرايط از وزارت علوم انتظار مي رود كه بيش از پيش از تيم هاي راه يافته به مسابقات برنامه نويسي دانشجويي كه نقش شاياني در رشد علمي دانشجويان رشته كامپيوتر و فراهم آوردن زمينه شكوفايي استعدادهاي آنان و ترغيب كار گروهي در توليد نرم افزار دارد، حمايت كند.»

ايسنا: به گفته رييس يك شركت فضايي روسيه، اين كشور مي تواند تا ۹ سال ديگر فضانوردي را به ماه بفرستد. نيكولا سواستينانو رييس شركت فضانوردي RKK Energia روسيه با اعلام اين خبر گفت: «روسيه همچنين در نظر دارد تا سال ۲۰۳۰ ميلادي فضانوردي را به مريخ بفرستد. همچنين طرح هايي وجود دارد كه براساس آن تا سال ۲۰۲۵ ميلادي استخراج هليوم ۳۰۰ به عنوان يك منبع ارزشمند جايگزين انرژي از سطح ماه آغاز خواهد شد.»
گفته مي شود كه پرتاب هاي به سوي ماه دو ميليارد دلار هزينه در بر دارد و استخراج و انتقال هليوم ۳۰۰ به زمين نيز بين ۴۰ تا ۲۰۰ ميليارد دلار هزينه در بر خواهد داشت با اين حال اين هزينه ها با توجه به ارزش بالاي اين گاز از محل فروش آنها تامين خواهد شد. اعزام فضانورد به مريخ بين سال هاي ۲۰۲۰ تا ۲۰۳۰ ميلادي صورت خواهد گرفت.
گفتني است كه در برنامه فضايي روسيه براي سال هاي ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۵ ميلادي هيچ رديف بودجه اي براي اين سه ماموريت مهم در نظر گرفته نشده است، با اين حال وي ابراز اميدواري كرد كه بودجه اين ماموريت ها از سوي نهادها و سازمانهاي تجاري تامين شود.

پارس اسكاي: تلسكوپ فضايي هابل ناسا براي نخستين بار به رصد سياره دور دست تازه كشف شده  كه در حال حاضر زنا نامگذاري شده است پرداخت و نشان داد كه اين سياره تنها كمي از پلوتو بزرگتر است. نتايج به دست آمده از رصدهاي انجام شده توسط پايگاه هاي زميني نشان مي داد كه اين سياره ۳۰ درصد از پلوتو بزرگتر است در حالي كه هابل در ۹ و ۱۰ دسامبر ۲۰۰۵ قطري معادل ۱۴۹۰ مايل را براي زنا محاسبه كرد. هابل پيش از اين قطر پلوتو را ۱۴۲۲ مايل محاسبه كرده بود. مايك براون پژوهشگر تيم  كاشف زنا در اين باره گفت: «هابل تنها وسيله اي است كه مي تواند ابعاد واقعي سياره را در نور مرئي اندازه گيري كند. زنا ۱۶ ميليارد كيلومتر از زمين فاصله دارد و اين سياره تنها ۵/۱ پيكسل از ميدان ديد هابل را اشغال مي كند ولي همين مقدار اندك  كافي است تا هابل بتواند اندازه اين سياره را تعيين كند.»
يكي از عواملي  كه دانشمندان احتمال مي دادند زنا سياره بزرگي باشد، درخشندگي آن بود  كه حاصل از بازتاب نور خورشيد است. اما اكنون معلوم شد قطر اين سياره بسيار  كوچكتر از آن چيزي است  كه تصور مي شد به همين دليل زنا مي تواند يكي از درخشان ترين سياره هاي منظومه شمسي با بازتاب بسيار زياد نور خورشيد باشد. در ميان اجزاي منظومه شمسي انسلادوس به دليل وجود سطح يخي و آبفشان هاي بسيار، بيشترين بازتاب سطحي را دارد. دانشمندان تصور مي كنند اين بازتاب بالا در اثر وجود متان يخ زده روي سطح سياره است. شايد اين سياره در هنگام نزديك بودن به خورشيد داراي اتمسفري از متان بوده است و اكنون  كه در اين فاصله دور از خورشيد قرار گرفته اتمسفر آن به صورت برف روي سطح اين سياره نشسته است.

ستاد ويژه توسعه فناوري نانو: در سه سال گذشته برخي از مطالعات سخت و دشوار نشان دادند كه مولكول هاي كوچك RNA موسوم به ميكرو (miRNA) RNA نقش مهم و حياتي در مرتب كردن ژن هاي مرتبط با سرطان دارند. تلاش محققان براي درك بهتر نقش دقيق miRNA در بيماري هاي انسان منجر به دستيابي ابزار جديد آزمايش سنجش مبتني بر نانوذرات شده است كه مي تواند مقادير بسيار اندك miRNA را در سلول ها تشخيص دهد.
دكتر ژيگوانگ ژا و زيچااو يانگ هر دو در دانشگاه صنعتي نانجانگ در سنگاپور با استفاده از نانوذرات واكنش پذير ساخته شده از اكسيد اسميوم روش سنجش  جديدي ابداع كرده اند. اين نانوذرات مي توانند تركيب شيميايي هيدرازين را اكسيد كنند. اگر اين نانوذرات به يك الكترود متصل شوند، در اثر اكسيد شدن هيدرازين، سيگنال الكتريكي حساس و تيزي توليد مي شود.
محققان براي ساخت اين وسيله سنجش، ردياب هاي كوتاهي از RNA را به سطح الكترودهاي ساخته شده از اكسيد قلع اينديم كه به صورت آرايه اي روي يك اسلايد شيشه اي رشد داده شده بودند متصل كردند. هر ردياب طوري طراحي شده است كه فقط به يك miRNA ويژه كه ممكن است از ميان تمام مولكول هاي RNA استخراج شده از بافت، يافت شوند متصل شود. همچنين اين گروه نانوذرات اكسيد اسميوم توليد كرده و سطح آنها را با ايزونيازيد (مولكولي كه با عامل هاي شيميايي موجود در انتهاي miRNA پيوند برقرار مي كند) پوشش دادند.
نتايج به دست آمده از اين روش عيناً مشابه نتايج به دست آمده از سنجش هاي آزمايشگاهي متعدد و وقت گير مانند اندازه گيري هاي الكتروفورز و فلوئورسانس بود. آنها همچنين گزارش دادند كه نانوذرات ساخت آنها به قدري حساسند كه مي توانند تغييرات ترازهاي miRNA را تشخيص دهند. اين كشف مهم نشان مي دهد كه در اثر تغيير شرايط سلولي، ترازهاي miRNA تغيير چشمگيري نمي كنند.

بي.بي.سي: ديويد كينگ، بالاترين مقام علمي در دولت بريتانيا، هشدار داده است كه گرماي كره زمين به دليل ناتواني دولت ها براي توافق بر سر كاهش توليد گازهاي گلخانه اي، ممكن است به حدي خطرناك برسد. به گفته اين مقام رسمي دولت بريتانيا، درجه حرارت زمين ممكن است بيش از ۳ درجه گرمتر شود. پروفسور كينگ گفته است كه اين افزايش دما مي تواند باعث به وجود آمدن خشكسالي و قحطي شود و در نتيجه زندگي ميليونها نفر را با خطر مواجه كند.
بر اساس حد رسمي پيشنهاد شده از سوي مقامات اتحاديه اروپا هدف آن است كه افزايش دما در حدود دو درجه باشد. اما به گفته آقاي كينگ به نظر نمي رسد كه توافقي بين كشورها به دست آيد كه بر اساس آن بتوان اين افزايش دما را كمتر از ۳ درجه نگه داشت. آقاي كينگ در عين حال گفته است كه جهان نبايد از اين موضوع دلسرد شود و بايد تلاش كند تا خود را با شرايط جديدي كه ممكن است پيش آيد آماده كند.
توني بلر، نخست وزير بريتانيا، خواهان انعقاد پيمان جهاني جديدي در مورد كنترل توليد گازهاي گلخانه اي است كه گفته مي شود بر تغييرات آب و هوايي كره زمين موثر است. اين درحالي است كه آمريكا با كاهش گازهاي گلخانه اي توليدي خود مخالف است و در عين حال گزارش ها حاكي است كه توليد اين گونه گازها در چين و هند در حال افزايش است.نخست وزير بريتانيا، با تاكيد بر اينكه لازم است كشورهاي با رشد سريع اقتصادي در حال حاضر و آينده نيز پيمان جديد را امضا كنند، افزود كه هدف اصلي بايد دست كم تثبيت شرايط زيست محيطي كنوني و جلوگيري از وخامت بيشتر آن باشد. پيمان كيوتو در سال ۱۹۹۷ تصويب شد و پس از پيوستن تعداد لازم كشورهاي جهان به آن، حالت اجرايي يافته است، اما آمريكا، هند و چين، كه بزرگترين توليد كنندگان گازهاي گلخانه اي هستند از تصويب اين معاهده خودداري ورزيده اند.