سخنان اخير رهبر معظم انقلاب اسلامي، به ويژه نگاه موجز و ژرف ديروز ايشان بر حواشي و مشكلات جهان اسلام سه محور اساسي داشت.
اول اينكه، وجود مبارك پيامبر اعظم (ص) همانند دوران حيات آن عزيز نگران «سرنوشت امت اسلامي» است و اينك تنها راه آرامش اين روح الهي بازشناسي موفقيت سترگ جهان اسلام و تنظيم راهبرد عزت و فخر جامعه اسلامي با محور و «نقطه وحدت» قراردادن نبي مكرم اسلام (ص) است.
دوم موقعيت خطير فعلي است. موقعيتي كه دنياي اسلام را در «نقطه سرنوشت ساز و تاريخي خود» نشانده است. بازشناسي اين موقعيت از سوي امم و دول اسلامي راه عزت و سربلندي را براي آنان از مسير دنياطلبي و شكست ممتاز كرده است و لذا مسلمانان و دولتمردان آنها را در جايگاه «انتخاب» قرار داده است.
سوم؛ راهبرد پيش رو و راهبران آن است. راهبردي كه مؤلفه هاي اصلي آن افتخار و اهتمام به «تاريخ، ميراث ارزشمند و عزت اسلامي» ، «پرهيز از اختلاف و تنگ نظريها» ، «دوري از خودخواهي و دنياطلبي» ، «احساس مسئوليت» ، پايبندي به «وحدت و همبستگي» و نيز «همت و ايستادگي» است.
اما نكته مهم، تكيه اين راهبرد بر امت ها و ملل اسلامي و البته گروه ممتاز نخبگان سياسي، فرهنگي و اجتماعي جهان اسلام است، چرا كه به شهادت تاريخ و تجربه معاصر چنانچه نخبگان مستقل و ملتها مسيري را انتخاب نمايند اراده خود را به ظهور رسانده و دير يا زود عرصه تصميم گيري ملي و فراملي را از خود متاثر خواهند نمود.
و اما ترجيع اظهارات اخير و دغدغه همواره رهبر عزيز انقلاب، فلسطين است. جايي كه بي ترديد اكنون كانون اتحاد متقابل اسلام و كفر جهاني يا به عبارت بهتر نقطه رويارويي جهان خدامحور و دنياي مادي است. و البته عرصه امتحان و آزمايشي براي دولت ها و ملت هاي اسلامي.
فلسطين در پرتو تحولات اخير ظرفيت ارزشمندي را براي اتحاد مسلمانان و نيز شناخت توطئه ها و اهداف دشمنان اسلام فراهم آورده است. به راستي كدام عرصه بهتر از فلسطين مظلوم، اين پاره تن خون آلود جهان اسلام مي تواند بعد از سالها دلخوش كردن به وعده هاي دروغين و ترتيب دادن كنفرانس هاي فريبنده به نام صلح، نيرنگ دشمنان اسلام عزيز را برملا سازد. چطور مي توان ادعاي حقوق بشر و دمكراسي مناديان دروغگوي آن را به عنوان خيرخواهي هاي كشورهاي اسلامي تصور كرد، در حالي كه پاسخ انتخاب يكپارچه ملت فلسطيني را با انواع تهديدها، توطئه ها و فشارها مي دهند؟
چطور مي توان دولتمردان و برخي نخبگان عافيت طلب و خودخواه جهان اسلام را بخشيد كه عليرغم آنكه حقيقت را در دل دارند، شهادت روزمره جوانان فلسطيني و ضيق منتخبين آنها را كه خود سمبل مقاومت و مبارزه و از تبار شهادتند، مي بينند و مي گذرند!
اكنون مهمترين وظيفه همه نخبگان جهان اسلام به جاي چشم بستن بر دردهاي ملل مسلمان (از جمله فلسطين) كه پيامبر عظيم الشان اسلام (ص) را نگران سرنوشت امت خويش ساخته است؛ چشم نهادن بر اختلافات و تنگ نظريهايي است كه خود محصول برنامه ريزي مكاران سلطه جوي جهاني است.
چشم گشودن بر اين واقعيت بزرگ است كه استراتژي دشمنان اسلام براي فرار از وحشت يكپارچگي جهان اسلام، شكست اراده تك تك ملتهاي مسلمان است. كافي است سلسله كودتا و جنگ و خونريزي از شرقي ترين كشور اسلامي يعني فيليپين تا افغانستان و خاورميانه، آسياي ميانه و قفقاز تا شمال آفريقا، و همينطور خاطره تلخ نسل كشي مسلمانان در قلب غرب متمدن (!) يعني بوسني و هرزگوين را در ذهن مرور كنيم تا دريابيم راهبرد دشمنان دين پيامبر خاتم (ص) نشان دادن شكست اراده تك تك ملت هاي مسلمان و زمينه سازي كاذب و دهشت انگيز براي نيازمند نشان دادن آنان به قيموميت جهان سلطه است! عراق و آنچه هر روز بر سر مسلمانان شيعه و سني اين كشور مي رود و نيز فلسطين عزيز و غرقه به خون تازه ترين گواه اين راهبرد هستند؛ چنانچه تلاش ظالمانه و برخلاف تمام قوانين جهاني براي محقق نشدن اراده ملت بزرگ و مسلمان ايران در بهره گيري صلح آميز از انرژي هسته اي را نيز بايد در همين راستا ارزيابي نمود.
هم اينك ترساندن ملتها و دولتهاي مسلمان از فناوري صلح آميز اتمي ايران از اصلي ترين تاكتيك هاي جهان سلطه  براي حفظ قدرت سركش و ضدبشري رژيم صهيونيستي و در امان ماندن زرادخانه صدها كلاهك اتمي اين رژيم نامشروع است تا نه تنها ملت مظلوم فلسطيني، بلكه تمام ملتهاي مسلمان منطقه و بلكه جهان اسلام را به انقياد از غاصبان ميراث بزرگ اديان الهي وادار كند.
اكنون نوبت نخبگان جهان اسلام است تا براي رفع نگراني پيامبر اعظم (ص) چشمان خود را باز و دستان خود را متحد كنند، به تقويت و اهتمام اراده ملتهاي مسلمان بكوشند، نيرنگ هاي رنگارنگ و دروغ هاي آشكار و مدعيان دمكراسي و حقوق بشر را هر چه بيشتر برملا كنند، پيروزي و فلاح را در مقاومت بدانند و حمايت همه جانبه از فلسطين را به عنوان وظيفه اصلي جهان اسلام از دول خود مطالبه نمايند.
آري، اكنون نيز پيامبر رحمت (ص) نگران سرنوشت و احوال امت خويش است. پيامبر اعظم (ص) تحمل و تاب اختلاف نظر در بين پيروان خويش را هم ندارد.