شماره‌ 2700‏‎ ‎‏‏،‏‎ 21 Apr 2002 يكشنبه‌ 1ارديبهشت‌ 1381 ، ‏‎
Front Page
National
International
Across Iran
Industry
Economy
Oil
Thought
Metropolitan
Life
Metropolis
Women
Communications
Business
Stocks
Sports
World Sports
Science/Culture
Literature
Policy Globe
Business World
Art World
Cinema World
Sport World
Culture World
Internal Politics
Last Page
كند‏‎ مي‌‏‎ نصيحت‌‏‎ انتقاد‏‎ جاي‌‏‎ به‌‏‎ سعدي‌‏‎


به‌‏‎ نيسي‌‏‎ برگ‌‏‎ كاظم‌‏‎ دكتر‏‎ با‏‎ درگفت‌وگو‏‎ سعدي‌‏‎ عقايد‏‎ و‏‎ آرا‏‎
سعدي‌‏‎ روزجهاني‌‏‎ مناسبت‌‏‎ وبه‌‏‎ سعدي‌‏‎ غزليات‌‏‎ انتشار‏‎ بهانه‌‏‎


:اشاره‌‏‎
ادبيات‌‏‎ به‌‏‎ ويژه‌اي‌‏‎ علاقه‌مندي‌‏‎ ايرانيان‌‏‎ كه‌‏‎ آن‌‏‎ عليرغم‌‏‎
...و‏‎ فردوسي‌‏‎ و‏‎ مولوي‌‏‎ و‏‎ سعدي‌‏‎ و‏‎ حافظ‏‎ چون‌‏‎ شاعراني‌‏‎ و‏‎ كلاسيك‌‏‎
شايد‏‎.‎مي‌شود‏‎ خوانده‌‏‎ كمتر‏‎ بزرگان‌‏‎ اين‌‏‎ شعر‏‎ اما ، ‏‎ دارند ، ‏‎
روزه‌‏‎ هر‏‎ سعدي‌ ، ‏‎ و‏‎ مولوي‌‏‎ و‏‎ حافظ‏‎ اشعار‏‎ كه‌‏‎ كنند‏‎ عنوان‌‏‎ برخي‌‏‎
اگر‏‎ اما‏‎ مي‌شود ، ‏‎ خوانده‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ جاري‌‏‎ مردم‌‏‎ بيان‌‏‎ و‏‎ زبان‌‏‎ بر‏‎
بدانيم‌ ، ‏‎ مفهوم‌‏‎ يا‏‎ اثر‏‎ يك‌‏‎ دروني‌‏‎ فهم‌‏‎ را‏‎ خواندن‌‏‎ دقيق‌‏‎ تعريف‌‏‎
بزرگان‌‏‎ اين‌‏‎ اشعار‏‎ از‏‎ آنچناني‌‏‎ خوانش‌‏‎ كه‌‏‎ كنيم‌‏‎ اذعان‌‏‎ بايد‏‎
گرفتن‌‏‎ براي‌‏‎ نهايت‌‏‎ در‏‎ بزرگان‌‏‎ اين‌‏‎ حضور‏‎ و‏‎ نمي‌گيرد‏‎ صورت‌‏‎
از‏‎ بخشي‌‏‎ اگر‏‎.مي‌پذيرد‏‎ صورت‌‏‎ تفنن‌‏‎ و‏‎ سرگرمي‌‏‎ باب‏‎ از‏‎ و‏‎ فالي‌‏‎
ايراني‌‏‎ شهروندان‌‏‎ شفاهي‌‏‎ علايق‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ كاهلي‌‏‎ و‏‎ كاستي‌‏‎ اين‌‏‎
خاصي‌‏‎ نخبه‌گرايي‌‏‎ به‌‏‎ بايد‏‎ را‏‎ آن‌‏‎ اعظم‌تر‏‎ بخش‌‏‎ دهيم‌ ، ‏‎ نسبت‌‏‎
در‏‎.‎است‌‏‎ برگرفته‌‏‎ در‏‎ را‏‎ ما‏‎ كهن‌‏‎ ادبيات‌‏‎ كه‌‏‎ بدانيم‌‏‎ راجع‌‏‎
و‏‎ عادي‌‏‎ آدم‌‏‎ براي‌‏‎ خود‏‎ زمانه‌‏‎ در‏‎ بزرگان‌‏‎ آن‌‏‎ سخنان‌‏‎ كه‌‏‎ حالي‌‏‎
زبان‌‏‎ تغيير‏‎ و‏‎ گسترش‌‏‎ دليل‌‏‎ به‌‏‎ اما‏‎ مي‌شد ، ‏‎ فهم‌‏‎ و‏‎ هضم‌‏‎ عامي‌‏‎
و‏‎ معني‌‏‎ نيازمند ، ‏‎ مفاهيم‌‏‎ اين‌‏‎ از‏‎ برخي‌‏‎ فارسي‌ ، ‏‎
در‏‎ ادبيات‌‏‎ اهل‌‏‎ از‏‎ برخي‌‏‎ مقاومت‌‏‎ و‏‎ حجت‌‏‎.ساده‌نويسي‌اند‏‎
كاري‌‏‎ چنين‌‏‎ استمرار‏‎ صورت‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ بود‏‎ اين‌‏‎ ساده‌نويسي‌‏‎ برابر‏‎
كار‏‎ اين‌‏‎ علاج‌‏‎ براي‌‏‎ و‏‎ مي‌رود‏‎ بين‌‏‎ از‏‎ بزرگان‌‏‎ سخن‌‏‎ زيبايي‌‏‎
نخبگان‌‏‎ كار‏‎ به‌‏‎ هم‌‏‎ باز‏‎ كه‌‏‎ پذيرفت‌‏‎ صورت‌‏‎ مطول‌‏‎ شرح‌نويسي‌هاي‌‏‎
يكي‌‏‎ قبل‌‏‎ سال‌‏‎ چند‏‎ از‏‎ و‏‎ ميانه‌‏‎ اين‌‏‎ در‏‎.‎مردم‌‏‎ عموم‌‏‎ تا‏‎ مي‌آمد‏‎
در‏‎ را‏‎ "فارسي‌‏‎ ادب‏‎ كتابخانه‌‏‎" مجموعه‌‏‎ ذوق‌ ، ‏‎ خوش‌‏‎ ناشران‌‏‎ از‏‎
كه‌‏‎ مجموعه‌‏‎ اين‌‏‎ اصلي‌‏‎ ويژگي‌‏‎.‎داد‏‎ قرار‏‎ خود‏‎ كار‏‎ دستور‏‎
آسان‌‏‎ شد ، ‏‎ شروع‌‏‎ گذشته‌‏‎ سال‌‏‎ در‏‎ و‏‎ "حافظ‏‎" ديوان‌‏‎ با‏‎ آن‌‏‎ نخستين‌‏‎
علاقه‌مند ، ‏‎ خوانندگان‌‏‎ تمامي‌‏‎ براي‌‏‎ متون‌‏‎ فهم‌‏‎ و‏‎ خواندن‌‏‎ كردن‌‏‎
واقع‌‏‎ در‏‎.است‌‏‎ ديگري‌‏‎ كتاب‏‎ يا‏‎ شرح‌‏‎ هرگونه‌‏‎ به‌‏‎ مراجعه‌‏‎ بدون‌‏‎
نيسي‌‏‎ برگ‌‏‎ كاظم‌‏‎ دكتر‏‎ مدد‏‎ به‌‏‎ كه‌‏‎ حافظ‏‎ ديوان‌‏‎ كتاب‏‎
نيز‏‎ و‏‎ معني‌‏‎ آن‌‏‎ مشكل‌‏‎ واژه‌هاي‌‏‎ تمامي‌‏‎ و‏‎ شد‏‎ اعرابگذاري‌‏‎
معني‌‏‎ ساده‌‏‎ و‏‎ روان‌‏‎ فارسي‌‏‎ به‌‏‎ نيز‏‎ آن‌‏‎ دشوار‏‎ مفاهيم‌‏‎ و‏‎ ابيات‌‏‎
آنكه‌‏‎ براي‌‏‎ نيز‏‎ مبتكر‏‎ ناشر‏‎.‎بود‏‎ هدف‌‏‎ همين‌‏‎ تحقق‌‏‎ پي‌‏‎ در‏‎ شد ، ‏‎
باشد ، ‏‎ دور‏‎ به‌‏‎ تعبي‌‏‎ و‏‎ رنج‌‏‎ هرگونه‌‏‎ از‏‎ مطلب‏‎ فهم‌‏‎ در‏‎ خواننده‌‏‎
ايران‌ ، ‏‎ چاپ‌‏‎ و‏‎ نشر‏‎ حوزه‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ داد‏‎ خرج‌‏‎ به‌‏‎ ويژه‌‏‎ ابتكاراتي‌‏‎
تازه‌‏‎ و‏‎ اعتنا‏‎ خور‏‎ در‏‎ حادثه‌اي‌‏‎ كارشناسان‌ ، ‏‎ اكثر‏‎ اعتقاد‏‎ به‌‏‎
از‏‎ كتاب‏‎ دومين‌‏‎ سعدي‌ ، ‏‎ سالروز‏‎ با‏‎ همزمان‌‏‎ و‏‎ امسال‌‏‎.‎است‌‏‎
از‏‎ است‌‏‎ "سعدي‌‏‎ غزليات‌‏‎" كه‌‏‎ "فارسي‌‏‎ ادب‏‎ كتابخانه‌‏‎" مجموعه‌‏‎
به‌‏‎ نيسي‌‏‎ برگ‌‏‎ كاظم‌‏‎ دكتر‏‎ كوشش‌‏‎ به‌‏‎ و‏‎ روز‏‎ فكر‏‎ انتشارات‌‏‎ سوي‌‏‎
نكات‌‏‎ اثر‏‎ اين‌‏‎ درباره‌‏‎ چه‌‏‎ اگر‏‎.‎است‌‏‎ شده‌‏‎ عرضه‌‏‎ كتاب‏‎ بازار‏‎
دكتر‏‎ با‏‎ كه‌‏‎ داديم‌‏‎ ترجيح‌‏‎ اما‏‎ است‌ ، ‏‎ گفت‌وگو‏‎ قابل‌‏‎ فراواني‌‏‎
و‏‎ عربپژوهي‌‏‎ و‏‎ ادبپژوهي‌‏‎ شاخص‌‏‎ چهره‌هاي‌‏‎ از‏‎ كه‌‏‎ نيسي‌‏‎ برگ‌‏‎
و‏‎ سعدي‌‏‎ درباره‌‏‎ است‌‏‎ كشورمان‌‏‎ بصيرت‌‏‎ صاحب‏‎ قرآن‌شناسان‌‏‎ از‏‎
وي‌‏‎ ديدگاههاي‌‏‎ نيز‏‎ و‏‎ ايرانيان‌‏‎ ميان‌‏‎ در‏‎ آن‌‏‎ جايگاه‌‏‎ و‏‎ غزليات‌‏‎
نظر‏‎ از‏‎ سعدي‌‏‎ جهاني‌‏‎ روز‏‎ با‏‎ همزمان‌‏‎ كه‌‏‎ بكنيم‌‏‎ گويي‌‏‎ و‏‎ گفت‌‏‎
.مي‌گذرد‏‎ گراميان‌‏‎ شما‏‎
مختاباد‏‎ سيدابوالحسن‌‏‎:‎گفت‌وگو‏‎
مي‌شود؟‏‎ خوانده‌‏‎ كمتر‏‎ او‏‎ غزليات‌‏‎ به‌خصوص‌‏‎ سعدي‌ ، ‏‎ آثار‏‎ چرا‏‎ *
نتيجه‌‏‎ حافظ‏‎ غزليات‌‏‎ با‏‎ قياس‌‏‎ در‏‎ لابد‏‎ را‏‎ "كمتر‏‎" صفت‌‏‎ -‎
و‏‎ سنايي‌‏‎ و‏‎ عطار‏‎ و‏‎ مولوي‌‏‎ با‏‎ مثلا‏‎ قياس‌‏‎ در‏‎ نه‌‏‎ و‏‎ گرفته‌ايد‏‎
در‏‎ / گيرند‏‎ مست‌‏‎ كه‌‏‎ شود‏‎ حكم‌‏‎ گر‏‎" وگرنه‌‏‎ ديگران‌ ، ‏‎ و‏‎ انوري‌‏‎
كه‌‏‎ هم‌‏‎ حافظ‏‎ ديوان‌‏‎ حتي‌‏‎ ‎‏‏،‏‎"گيرند‏‎ هست‌‏‎ كه‌‏‎ آن‌‏‎ هر‏‎ شهر‏‎
خريداري‌‏‎ بيشتر‏‎ است‌‏‎ فارسي‌‏‎ زبان‌‏‎ در‏‎ شعر‏‎ كتاب‏‎ پرتيراژترين‌‏‎
به‌‏‎ را‏‎ گرفتن‌‏‎ فال‌‏‎ اگر‏‎ البته‌‏‎.مي‌شود‏‎ خوانده‌‏‎ كمتر‏‎ و‏‎ مي‌شود‏‎
در‏‎ كتاب‏‎ نام‌‏‎ به‌‏‎ موجودي‌‏‎ اساسا‏‎.‎نگيريم‌‏‎ "خواندن‌‏‎" معناي‌‏‎
سال‌هاست‌‏‎ آن‌‏‎ الامان‌‏‎ فرياد‏‎ و‏‎ دارد‏‎ رقت‌انگيزي‌‏‎ وضع‌‏‎ ايران‌‏‎
ديگر‏‎ پس‌‏‎ كرده‌اند‏‎ عادت‌‏‎ آن‌‏‎ شنيدن‌‏‎ به‌‏‎ همه‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ بلند‏‎ كه‌‏‎
و‏‎ كتاب‏‎ وانفساي‌‏‎ اين‌‏‎ در‏‎ !نيست‌‏‎ نگراني‌‏‎ هيچ‌گونه‌‏‎ جاي‌‏‎
پيچيده‌تري‌‏‎ موقعيت‌‏‎ فارسي‌‏‎ ادبيات‌‏‎ بزرگان‌‏‎ آثار‏‎ كتابخواني‌ ، ‏‎
كتابهاي‌‏‎ تيراژ‏‎ براساس‌‏‎ تنها‏‎ و‏‎ نسبي‌‏‎ طور‏‎ به‌‏‎ اگر‏‎.‎دارند‏‎
و‏‎ كم‌‏‎ آثار‏‎ اين‌‏‎ كه‌‏‎ بگوييم‌‏‎ بايد‏‎ تازه‌‏‎ كنيم‌‏‎ داوري‌‏‎ شده‌‏‎ چاپ‌‏‎
روز‏‎ به‌‏‎ روز‏‎ محدود ، ‏‎ و‏‎ نسبي‌‏‎ بختياري‌‏‎ اين‌‏‎ اما‏‎ بختيارند ، ‏‎ بيش‌‏‎
مي‌توان‌‏‎ روشني‌‏‎ به‌‏‎ زيرا‏‎مي‌شود‏‎ شكننده‌تر‏‎ و‏‎ كم‌رنگ‌تر‏‎
دورتر‏‎ خود‏‎ ادبي‌‏‎ ميراث‌‏‎ از‏‎ روز‏‎ به‌‏‎ روز‏‎ ما‏‎ كه‌‏‎ كرد‏‎ احساس‌‏‎
سوال‌‏‎ پاسخ‌‏‎ در‏‎ بگذريم‌ ، ‏‎ كه‌‏‎ كلي‌‏‎ حرف‌هاي‌‏‎ اين‌‏‎ از‏‎.‎مي‌شويم‌‏‎
آثارش‌‏‎ و‏‎ سعدي‌‏‎ مورد‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ بگويم‌‏‎ مي‌توانم‌‏‎ خاص‌‏‎ طور‏‎ به‌‏‎ شما‏‎
راست‌‏‎ رنان‌‏‎ ارنست‌‏‎ انگار‏‎.‎است‌‏‎ نگرفته‌‏‎ صورت‌‏‎ چنداني‌‏‎ كار‏‎ هنوز‏‎
[غربي‌ها‏‎] ما‏‎ نويسندگان‌‏‎ از‏‎ يكي‌‏‎ واقعا‏‎ سعدي‌‏‎" كه‌‏‎ بود‏‎ گفته‌‏‎
سعدي‌‏‎ درباره‌‏‎ غربي‌ها‏‎ كه‌‏‎ كارهايي‌‏‎ با‏‎ قياس‌‏‎ در‏‎ حتي‌‏‎."است‌‏‎
انجام‌‏‎ سعدي‌‏‎ زادگاه‌‏‎ در‏‎ يعني‌‏‎ اينجا‏‎ در‏‎ آنچه‌‏‎ كرده‌اند ، ‏‎
در‏‎ ادب‏‎ و‏‎ شعر‏‎ بزرگان‌‏‎ حضور‏‎.‎است‌‏‎ شرمساري‌‏‎ مايه‌‏‎ است‌‏‎ گرفته‌‏‎
تازه‌‏‎ پژوهش‌هاي‌‏‎ و‏‎ بررسي‌ها‏‎ ميزان‌‏‎ به‌‏‎ مختلف‌‏‎ نسل‌هاي‌‏‎ ميان‌‏‎
-را‏‎ توجهي‌‏‎ چنين‌‏‎ ما‏‎ و‏‎ دارد‏‎ بستگي‌‏‎ آنان‌‏‎ آثار‏‎ بازخواني‌‏‎ و‏‎
.كرده‌ايم‌‏‎ مضايقه‌‏‎ سعدي‌‏‎ از‏‎ -حافظ‏‎ با‏‎ قياس‌‏‎ در‏‎ مثلا‏‎
چرا؟‏‎ *
مسلما‏‎.‎ندارم‌‏‎ مشخصي‌‏‎ و‏‎ قطعي‌‏‎ جواب‏‎ هيچ‌‏‎ چرا‏‎ اين‌‏‎ براي‌‏‎ -
فقط‏‎ سعدي‌‏‎.‎دارد‏‎ متعددي‌‏‎ علت‌هاي‌‏‎ و‏‎ ريشه‌ها‏‎ غفلتي‌‏‎ چنين‌‏‎
ادبيات‌‏‎ تاريخ‌‏‎ در‏‎ نثر‏‎ كتاب‏‎ مهم‌ترين‌‏‎ نويسنده‌‏‎ نيست‌ ، ‏‎ شاعر‏‎
سلطان‌‏‎ كه‌‏‎ قرن‌هاست‌‏‎ كتاب‏‎ اين‌‏‎.هست‌‏‎ هم‌‏‎ گلستان‌‏‎ يعني‌‏‎ فارسي‌ ، ‏‎
نخستين‌‏‎ فارسي‌‏‎ غزل‌‏‎ عرصه‌‏‎ در‏‎.است‌‏‎ فارسي‌‏‎ نثر‏‎ قلمرو‏‎ بلامنازع‌‏‎
براي‌‏‎.‎است‌‏‎ سعدي‌‏‎ و‏‎ حافظ‏‎ مي‌كنند‏‎ خطور‏‎ ذهن‌‏‎ به‌‏‎ كه‌‏‎ نام‌هايي‌‏‎
را‏‎ او‏‎ غزل‌‏‎ بايد‏‎ فارسي‌‏‎ غزل‌‏‎ در‏‎ سعدي‌‏‎ تعيين‌كننده‌‏‎ نقش‌‏‎ درك‌‏‎
چنين‌‏‎.‎سنجيد‏‎ وي‌‏‎ از‏‎ پيش‌‏‎ شاعران‌‏‎ و‏‎ معاصر‏‎ شاعران‌‏‎ غزل‌‏‎ با‏‎
اين‌‏‎ زمينه‌‏‎ بي‌گمان‌‏‎ و‏‎ دارد ، ‏‎ بسياري‌‏‎ روشنگر‏‎ نتايج‌‏‎ سنجش‌‏‎
به‌‏‎ حافظ‏‎ نبود‏‎ سعدي‌‏‎ اگر‏‎ كه‌‏‎ مي‌آورد‏‎ فراهم‌‏‎ را‏‎ نتيجه‌گيري‌‏‎
را‏‎ خود‏‎ تصوير‏‎ ايراني‌‏‎ روح‌‏‎ كه‌‏‎ مي‌رسد‏‎ نظر‏‎ به‌‏‎.‎نمي‌آمد‏‎ وجود‏‎
اين‌‏‎ كه‌‏‎ زماني‌‏‎ تا‏‎ و‏‎ مي‌يابد‏‎ آشناتر‏‎ حافظ‏‎ غزل‌هاي‌‏‎ آينه‌‏‎ در‏‎
و‏‎ تناقض‌ها‏‎ و‏‎ سرگشتگي‌ها‏‎ و‏‎ اضطرابها‏‎ مهار‏‎ هنر‏‎ روح‌ ، ‏‎
آن‌‏‎ التذاذ‏‎ نياموزد‏‎ را‏‎ خود‏‎ غربت‌‏‎ احساس‌‏‎ و‏‎ تفريطها‏‎ و‏‎ افراط‏‎
.نيست‌‏‎ اين‌‏‎ ماجرا‏‎ همه‌‏‎ اما‏‎ ماند ، ‏‎ خواهد‏‎ ناتمام‌‏‎ سعدي‌‏‎ غزل‌‏‎ از‏‎
را ، ‏‎ غزل‌سرا‏‎ غول‌‏‎ دو‏‎ اين‌‏‎ ناخواسته‌ ، ‏‎ يا‏‎ خواسته‌‏‎ ما ، ‏‎ ادبي‌‏‎ سنت‌‏‎
.است‌‏‎ كرده‌‏‎ تبديل‌‏‎ يكديگر‏‎ رقيبان‌‏‎ به‌‏‎ دوستان‌ ، ‏‎ شعر‏‎ ذهن‌‏‎ در‏‎
بر‏‎ شاعر‏‎ دو‏‎ اين‌‏‎ از‏‎ يكي‌‏‎ برتري‌‏‎ سر‏‎ بر‏‎ كه‌‏‎ شيفتگاني‌‏‎ بسيارند‏‎
مانند‏‎ هنر‏‎ بهشت‌‏‎ اما‏‎ برخاسته‌اند ، ‏‎ جدل‌‏‎ و‏‎ بحث‌‏‎ به‌‏‎ ديگري‌‏‎
تازه‌اي‌‏‎ در‏‎ بزرگي‌‏‎ شاعر‏‎ هر‏‎ و‏‎ دارد‏‎ متعدد‏‎ درهاي‌‏‎ برين‌‏‎ بهشت‌‏‎
.مي‌كند‏‎ باز‏‎ بهشت‌‏‎ اين‌‏‎ روي‌‏‎ به‌‏‎
چه‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ آدمي‌‏‎ چگونه‌‏‎ شما‏‎ نظر‏‎ از‏‎ غزليات‌‏‎ سراينده‌‏‎ سعدي‌‏‎ *
دارد؟‏‎ دغدغه‌هايي‌‏‎
اثر‏‎.‎نيست‌‏‎ شاعر‏‎ احساسات‌‏‎ و‏‎ انديشه‌ها‏‎ مستقيم‌‏‎ بيان‌‏‎ شعر‏‎ -
امكان‌‏‎ و‏‎ هنرمند‏‎ واقعي‌‏‎ شخصيت‌‏‎ از‏‎ مستقل‌‏‎ است‌‏‎ مخلوقي‌‏‎ هنري‌‏‎
كاري‌‏‎ حداكثر‏‎.‎گرفت‌‏‎ نتيجه‌‏‎ ديگري‌‏‎ از‏‎ را‏‎ يكي‌‏‎ بتوان‌‏‎ كه‌‏‎ ندارد‏‎
روي‌‏‎ از‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ اين‌‏‎ بكند‏‎ مي‌تواند‏‎ شعر‏‎ منتقد‏‎ و‏‎ خواننده‌‏‎ كه‌‏‎
شاعر ، ‏‎ دنياي‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ خود‏‎ مستقيم‌‏‎ غير‏‎ نشانه‌هاي‌‏‎ برخي‌‏‎
.كند‏‎ نزديك‌‏‎ است‌‏‎ يافته‌‏‎ انعكاس‌‏‎ او‏‎ شعر‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ آن‌گونه‌‏‎
سخن‌‏‎ خود‏‎ شخصي‌‏‎ زندگي‌‏‎ و‏‎ خود‏‎ از‏‎ كمتر‏‎ ما‏‎ كلاسيك‌‏‎ شاعران‌‏‎
بوده‌اند‏‎ "حرفه‌اي‌تر‏‎" هرچه‌‏‎ شاعران‌‏‎ ظاهرا‏‎.‎گفته‌اند‏‎
.آورده‌اند‏‎ شعر‏‎ در‏‎ را‏‎ خود‏‎ شخصي‌‏‎ زندگي‌‏‎ از‏‎ بيشتري‌‏‎ اطلاعات‌‏‎
مهم‌‏‎ ديوان‌هاي‌‏‎ از‏‎ كه‌‏‎ اسماعيل‌‏‎ كمال‌الدين‌‏‎ ديوان‌‏‎ از‏‎ مثلا‏‎
زندگي‌‏‎ درباره‌‏‎ بسياري‌‏‎ كلان‌‏‎ و‏‎ خرد‏‎ اطلاعات‌‏‎ است‌‏‎ فارسي‌‏‎ شعر‏‎
اما‏‎ آورد‏‎ دست‌‏‎ به‌‏‎ مي‌توان‌‏‎ او‏‎ اجتماعي‌‏‎ و‏‎ خانوادگي‌‏‎ و‏‎ فردي‌‏‎
مرحوم‌‏‎.‎نمي‌آيد‏‎ دست‌‏‎ به‌‏‎ سعدي‌‏‎ غزليات‌‏‎ از‏‎ اطلاعاتي‌‏‎ چنين‌‏‎
يقين‌‏‎ تقريبا‏‎ شيخ‌‏‎ غزل‌هاي‌‏‎ در‏‎ تامل‌‏‎ از‏‎":است‌‏‎ نوشته‌‏‎ فروغي‌‏‎
كتاب‏‎ تصنيف‌‏‎ و‏‎ شاعري‌‏‎ مقصودش‌‏‎ غزلسرايي‌‏‎ از‏‎ كه‌‏‎ مي‌شود‏‎ حاصل‌‏‎
پيشامدي‌‏‎ و‏‎ مناسبتي‌‏‎ بنابر‏‎ طبيعت‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ غزل‌‏‎ هر‏‎ بلكه‌‏‎ نبوده‌‏‎
شادي‌‏‎ مي‌رسيده‌‏‎ وصال‌‏‎ به‌‏‎ وقت‌‏‎ هر‏‎ است‌ ، ‏‎ فرموده‌‏‎ حالي‌‏‎ حسب‏‎ و‏‎
مبتلا‏‎ فراق‌‏‎ به‌‏‎ زمان‌‏‎ هر‏‎ و‏‎ مي‌نموده‌‏‎ ابراز‏‎ شعر‏‎ به‌‏‎ را‏‎ خود‏‎
و‏‎ ديگر‏‎ حالات‌‏‎ همچنين‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ مي‌ناليده‌‏‎ شعر‏‎ زبان‌‏‎ به‌‏‎ مي‌شده‌‏‎
است‌‏‎ كساني‌‏‎ خواندن‌‏‎ آواز‏‎ مانند‏‎ كاملا‏‎ سعدي‌‏‎ براي‌‏‎ گفتن‌‏‎ شعر‏‎
آوازشان‌‏‎ حال‌‏‎ مقتضاي‌‏‎ به‌‏‎ و‏‎ نيست‌‏‎ خواني‌‏‎ آوازه‌‏‎ شغلشان‌‏‎ كه‌‏‎
زندگاني‌‏‎ حالات‌‏‎ و‏‎ هوا‏‎ و‏‎ آب‏‎ تاثير‏‎ از‏‎ كه‌‏‎ مرغاني‌‏‎ يا‏‎ مي‌آيد ، ‏‎
".است‌‏‎ همين‌‏‎ هم‌‏‎ اشعار‏‎ بودن‌‏‎ دلچسب‏‎ سر‏‎ يك‌‏‎ و‏‎ مي‌كنند‏‎ سروصدا‏‎
از‏‎ شاعر‏‎ آن‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ خلوتگاهي‌‏‎ سعدي‌ ، ‏‎ غزليات‌‏‎ بنابراين‌ ، ‏‎
نجواي‌‏‎ به‌‏‎ گوش‌‏‎ و‏‎ مي‌گيرد‏‎ فاصله‌‏‎ روزمره‌‏‎ و‏‎ گذرا‏‎ دغدغه‌هاي‌‏‎
از‏‎.‎ندارد‏‎ چهره‌‏‎ يك‌‏‎ غزليات‌‏‎ سراينده‌‏‎ اما‏‎.‎مي‌سپارد‏‎ خود‏‎ دل‌‏‎
معلم‌‏‎ هم‌‏‎ و‏‎ مي‌يابيم‌‏‎ را‏‎ نظرباز‏‎ پيشه‌‏‎ عاشق‌‏‎ هم‌‏‎ او‏‎ غزل‌هاي‌‏‎
است‌‏‎ عشق‌‏‎ او‏‎ غزل‌هاي‌‏‎ مسلط‏‎ نغمه‌‏‎ عارف‌ ، ‏‎ هم‌‏‎ و‏‎ نصيحتگو‏‎ اخلاق‌‏‎
عشق‌‏‎ و‏‎ حقيقي‌‏‎ عشق‌‏‎ ميان‌‏‎ او‏‎ عاشقانه‌‏‎ غزل‌هاي‌‏‎ از‏‎ بسياري‌‏‎ در‏‎ و‏‎
نقد‏‎.‎نيست‌‏‎ فاصله‌اي‌‏‎ انساني‌‏‎ معشوق‌‏‎ و‏‎ ازلي‌‏‎ معشوق‌‏‎ مجازي‌ ، ‏‎
در‏‎ مي‌يابيم‌ ، ‏‎ حافظ‏‎ غزل‌هاي‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ آن‌گونه‌‏‎ اجتماعي‌ ، ‏‎
به‌‏‎ سعدي‌‏‎ واقع‌‏‎ در‏‎.‎مي‌خورد‏‎ چشم‌‏‎ به‌‏‎ ندرت‌‏‎ به‌‏‎ سعدي‌‏‎ غزل‌هاي‌‏‎
خود‏‎ نصيحت‌هايش‌‏‎ مخاطب‏‎ اولين‌‏‎ و‏‎ مي‌كند‏‎ نصيحت‌‏‎ انتقاد ، ‏‎ جاي‌‏‎
و‏‎ اعتدال‌‏‎ و‏‎ متانت‌‏‎ و‏‎ آرامش‌‏‎ از‏‎ سعدي‌‏‎ غزل‌هاي‌‏‎ خواننده‌‏‎.‎اوست‌‏‎
هيچگاه‌‏‎ را‏‎ سعدي‌‏‎.مي‌كند‏‎ حيرت‌‏‎ او‏‎ طبع‌‏‎ مناعت‌‏‎ و‏‎ غرور‏‎
سر‏‎ ناله‌اي‌‏‎ اگر‏‎.‎نمي‌بينيم‌‏‎ نوميد‏‎ و‏‎ پريشان‌‏‎ و‏‎ برآشفته‌‏‎
از‏‎ او‏‎ ناله‌هاي‌‏‎.‎بس‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ عاشق‌‏‎ مقام‌‏‎ در‏‎ تنها‏‎ مي‌دهد‏‎
شكرانه‌‏‎ به‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ نبرده‌‏‎ ياد‏‎ از‏‎ هرگز‏‎ اما‏‎ است‌ ، ‏‎ يار‏‎ جدايي‌‏‎
روزگار‏‎ مردم‌‏‎ و‏‎ روزگار‏‎ از‏‎.‎دهد‏‎ سر‏‎ شادي‌‏‎ ترانه‌‏‎ يار‏‎ وصال‌‏‎
رنج‌ها‏‎ از‏‎.مي‌خواهد‏‎ چه‌‏‎ زندگي‌‏‎ از‏‎ مي‌داند‏‎ زيرا‏‎ نمي‌نالد ، ‏‎
گويي‌‏‎.‎است‌‏‎ گفته‌‏‎ سخن‌‏‎ كمتر‏‎ خود‏‎ دروني‌‏‎ كشمكش‌هاي‌‏‎ و‏‎
زيبايي‌‏‎ و‏‎ عشق‌‏‎ گسترش‌‏‎ او‏‎ غزل‌هاي‌‏‎ هدف‌‏‎ و‏‎ انگيزه‌‏‎ بزرگ‌ترين‌‏‎
راز‏‎ و‏‎ رمز‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ هنري‌‏‎ "ديدن‌‏‎ زيبا‏‎ را‏‎ جهان‌‏‎ و‏‎ زندگي‌‏‎".‎است‌‏‎
خواننده‌‏‎.‎نمي‌داند‏‎ جهانديده‌‏‎ رند‏‎ اين‌‏‎ از‏‎ بهتر‏‎ كسي‌‏‎ را‏‎ آن‌‏‎
او‏‎ روي‌‏‎ به‌‏‎ رو‏‎ كسي‌‏‎ كه‌‏‎ مي‌كند‏‎ احساس‌‏‎ گهگاه‌‏‎ او ، ‏‎ غزل‌هاي‌‏‎
لبخند‏‎ و‏‎ مي‌درخشند‏‎ عجيب‏‎ برقي‌‏‎ از‏‎ چشم‌هايش‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ نشسته‌‏‎
بي‌جواب‏‎ سوال‌هاي‌‏‎ به‌‏‎ كردن‌‏‎ فكر‏‎ براي‌‏‎ مي‌گويد‏‎ مليحانه‌اش‌‏‎
تا‏‎ است‌‏‎ گفته‌‏‎ جايي‌‏‎ در‏‎ كولريج‌‏‎.هست‌‏‎ وقت‌‏‎ هميشه‌‏‎ ابدي‌‏‎ و‏‎ ازلي‌‏‎
.نمي‌شود‏‎ بزرگي‌‏‎ شاعر‏‎ نباشد‏‎ بزرگي‌‏‎ فيلسوف‌‏‎
مي‌توان‌‏‎ كه‌‏‎ آنجا‏‎ تا‏‎ -سعدي‌‏‎ شخصيت‌‏‎ بارز‏‎ ويژگي‌هاي‌‏‎ از‏‎ يكي‌‏‎
ويژگي‌‏‎ اين‌‏‎است‌‏‎ تناسب‏‎ و‏‎ اعتدال‌‏‎ -كرد‏‎ استنباط‏‎ او‏‎ آثار‏‎ از‏‎
و‏‎ خوشبيني‌‏‎.‎مي‌شود‏‎ ديده‌‏‎ روشني‌‏‎ به‌‏‎ نيز‏‎ او‏‎ زبان‌‏‎ و‏‎ سبك‌‏‎ در‏‎
و‏‎ شكوه‌ها‏‎ از‏‎ پرهيز‏‎ او ، ‏‎ تزلزل‌ناپذير‏‎ خاطر‏‎ رضايت‌‏‎
شاعر‏‎ آنها‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ لحظاتي‌‏‎ از‏‎ گريختن‌‏‎ اعتراض‌آميز ، ‏‎ فريادهاي‌‏‎
و‏‎ زمين‌‏‎ و‏‎ مي‌آيد‏‎ تنگ‌‏‎ به‌‏‎ روزگار‏‎ و‏‎ ديگران‌‏‎ و‏‎ خود‏‎ دست‌‏‎ از‏‎
به‌‏‎ دست‌كم‌‏‎ و‏‎ مي‌گيرد‏‎ ناسزا‏‎ و‏‎ بيراه‌‏‎ و‏‎ بد‏‎ باد‏‎ به‌‏‎ را‏‎ زمان‌‏‎
امروزي‌‏‎ خواننده‌‏‎ گاه‌‏‎ مي‌كند ، ‏‎ خالي‌‏‎ را‏‎ خود‏‎ دل‌‏‎ دق‌‏‎ موقت‌‏‎ طور‏‎
و‏‎ دلنشين‌‏‎ لحن‌‏‎ اما‏‎ درمي‌برد ، ‏‎ كوره‌‏‎ از‏‎ و‏‎ مي‌كند‏‎ كلافه‌‏‎ را‏‎
عصبانيت‌‏‎ و‏‎ كلافگي‌‏‎ اين‌‏‎ آرام‌‏‎ آرام‌‏‎ سعدي‌ ، ‏‎ بي‌رياي‌‏‎ و‏‎ صميمانه‌‏‎
اگر‏‎ مي‌خواهد ، ‏‎ چه‌‏‎ كه‌‏‎ مي‌داند‏‎ عميقا‏‎ سعدي‌‏‎ مي‌كند‏‎ محو‏‎ را‏‎
به‌‏‎ سعدي‌‏‎.‎سعدي‌‏‎ نه‌‏‎ اوست‌‏‎ مشكل‌‏‎ ديگر‏‎ اين‌‏‎ نمي‌داند‏‎ خواننده‌‏‎
را‏‎ او‏‎ چندان‌‏‎ خالي‌‏‎ نيمه‌‏‎ مي‌بيند ، ‏‎ را‏‎ ليوان‌‏‎ پر‏‎ نيمه‌‏‎ اصطلاح‌‏‎
را‏‎ روزگار‏‎ مردم‌‏‎ و‏‎ روزگار‏‎ با‏‎ سازگاري‌‏‎ هنر‏‎.‎نمي‌دهد‏‎ آزار‏‎
و‏‎ پليدي‌‏‎ و‏‎ بيدادها‏‎ و‏‎ عيبها‏‎.‎است‌‏‎ آموخته‌‏‎ اعلا‏‎ حد‏‎ در‏‎
ويرانگري‌‏‎ در‏‎ را‏‎ راه‌حل‌‏‎ اما‏‎ مي‌بيند ، ‏‎ خوبي‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ زشتي‌ها‏‎
آن‌‏‎ گرداننده‌‏‎ به‌‏‎ زيرا‏‎ دارد‏‎ اعتماد‏‎ هستي‌‏‎ جهان‌‏‎ به‌‏‎.‎نمي‌داند‏‎
عشق‌ ، ‏‎.‎مي‌داند‏‎ او‏‎ جمال‌‏‎ جلوه‌‏‎ را‏‎ هستي‌‏‎ جهان‌‏‎ و‏‎ مي‌ورزد‏‎ عشق‌‏‎
سر‏‎ بر‏‎ سعدي‌‏‎است‌‏‎ كرده‌‏‎ خوشبين‌‏‎ بشريت‌‏‎ رستگاري‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ او‏‎
شرطبندي‌‏‎ از‏‎ هيچگاه‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ كرده‌‏‎ شرطبندي‌‏‎ انسان‌‏‎ رستگاري‌‏‎
كه‌‏‎ است‌‏‎ دليل‌‏‎ همين‌‏‎ به‌‏‎ درست‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ نكرده‌‏‎ پشيماني‌‏‎ اظهار‏‎ خود‏‎
چشم‌پوشي‌‏‎ آدمي‌‏‎ گناهان‌‏‎ و‏‎ لغزش‌ها‏‎ از‏‎ است‌‏‎ حاضر‏‎.‎مي‌دهد‏‎ پند‏‎
اما‏‎.‎است‌‏‎ باز‏‎ توبه‌‏‎ در‏‎ است‌‏‎ نيامده‌‏‎ مرگ‌‏‎ وقتي‌‏‎ تا‏‎ كند ، ‏‎
اندازه‌‏‎ به‌‏‎ چيز‏‎ هيچ‌‏‎ نمي‌كند ، ‏‎ تحمل‌‏‎ را‏‎ تزوير‏‎ و‏‎ رياكاري‌‏‎
:نمي‌ترساند‏‎ را‏‎ او‏‎ زهدريايي‌‏‎
ناقوس‌‏‎ و‏‎ ناي‌‏‎ و‏‎ زمر‏‎ و‏‎ خمر‏‎ از‏‎ چنان‌‏‎
ريايي‌‏‎ زهد‏‎ از‏‎ كه‌‏‎ نمي‌ترسم‌‏‎
بگويم‌؟‏‎ بازهم‌‏‎ يا‏‎ است‌‏‎ كافي‌‏‎
و‏‎ چگونه‌‏‎ را‏‎ زندگي‌‏‎ و‏‎ چيست‌‏‎ زمانه‌‏‎ و‏‎ زندگي‌‏‎ به‌‏‎ سعدي‌‏‎ نگاه‌‏‎ *
مي‌بيند؟‏‎ زاويه‌اي‌‏‎ چه‌‏‎ از‏‎
.است‌‏‎ قبلي‌‏‎ سوال‌‏‎ از‏‎ ديگري‌‏‎ بيان‌‏‎ واقع‌‏‎ در‏‎ شما‏‎ سوال‌‏‎ اين‌‏‎ -‎
با‏‎ پاگيرند ، ‏‎ و‏‎ دست‌‏‎ هميشه‌‏‎ كلي‌‏‎ و‏‎ گسترده‌‏‎ سوال‌هاي‌‏‎ اين‌گونه‌‏‎
شامل‌‏‎ سعدي‌‏‎ كليات‌‏‎.بدهم‌‏‎ جواب‏‎ آن‌‏‎ به‌‏‎ مي‌كنم‌‏‎ سعي‌‏‎ همه‌‏‎ اين‌‏‎
مقداري‌‏‎ و‏‎ قصايد‏‎ و‏‎ غزليات‌‏‎ نامه‌ ، ‏‎ سعدي‌‏‎ يا‏‎ بوستان‌‏‎ گلستان‌ ، ‏‎
كدام‌‏‎ هر‏‎.نثر‏‎ به‌‏‎ رساله‌‏‎ چند‏‎ البته‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ رباعي‌‏‎ و‏‎ قطعه‌‏‎ هم‌‏‎
را‏‎ سعدي‌‏‎ هنري‌‏‎ شخصيت‌‏‎ از‏‎ بعدي‌‏‎ يا‏‎ چهره‌اي‌‏‎ آثار‏‎ اين‌‏‎ از‏‎
شيفته‌‏‎ را‏‎ غرب‏‎ و‏‎ شرق‌‏‎ كه‌‏‎ كتابي‌‏‎ گلستان‌ ، ‏‎ در‏‎.‎مي‌دهند‏‎ نمايش‌‏‎
كه‌‏‎ داريم‌‏‎ سروكار‏‎ واقع‌گرا‏‎ نويسنده‌اي‌‏‎ با‏‎ است‌ ، ‏‎ كرده‌‏‎ خود‏‎
زيبايي‌هايش‌‏‎ و‏‎ زشتي‌ها‏‎ همه‌‏‎ با‏‎ هست‌ ، ‏‎ كه‌‏‎ آن‌گونه‌‏‎ را‏‎ جامعه‌‏‎
نويسنده‌اي‌‏‎ زيسته‌‏‎ تجربه‌‏‎ فشرده‌‏‎ گلستان‌‏‎.‎است‌‏‎ كرده‌‏‎ تصوير‏‎
و‏‎ نشست‌‏‎ حضر‏‎ و‏‎ سفر‏‎ در‏‎ مختلف‌‏‎ طبقات‌‏‎ با‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ جهانديده‌‏‎
دوربين‌‏‎ مانند‏‎ او‏‎ تيزبين‌‏‎ چشم‌‏‎ و‏‎ است‌‏‎ داشته‌‏‎ برخاست‌‏‎
زندگي‌‏‎ گوناگون‌‏‎ موقعيت‌هاي‌‏‎ از‏‎ صحنه‌هايي‌‏‎ فيلمبرداري‌‏‎
اوضاع‌‏‎ آينه‌‏‎ گلستان‌‏‎ پس‌‏‎.‎است‌‏‎ كرده‌‏‎ ثبت‌‏‎ و‏‎ ضبط‏‎ را‏‎ آدم‌ها‏‎
اخلاقي‌‏‎ و‏‎ ارزشي‌‏‎ تناقض‌هاي‌‏‎.است‌‏‎ سعدي‌‏‎ روزگار‏‎ اجتماعي‌‏‎
البته‌‏‎.‎مي‌جوشد‏‎ آن‌‏‎ شخصيت‌هاي‌‏‎ واقعي‌‏‎ زندگي‌‏‎ درون‌‏‎ از‏‎ گلستان‌‏‎
گلستان‌‏‎ اما‏‎ نيست‌‏‎ غافل‌‏‎ تربيت‌‏‎ و‏‎ تعليم‌‏‎ از‏‎ گلستان‌‏‎ در‏‎ سعدي‌‏‎
از‏‎ يكي‌‏‎ اين‌‏‎ و‏‎ باشد‏‎ بايد‏‎ آنچه‌‏‎ نه‌‏‎ هست‌‏‎ آنچه‌‏‎ از‏‎ است‌‏‎ روايتي‌‏‎
با‏‎ بوستان‌‏‎ يا‏‎ نامه‌‏‎ سعدي‌‏‎ در‏‎.‎است‌‏‎ گلستان‌‏‎ بودن‌‏‎ زنده‌‏‎ رموز‏‎
.دارد‏‎ غلبه‌‏‎ برآن‌‏‎ آرماني‌‏‎ جنبه‌‏‎ كه‌‏‎ داريم‌‏‎ سروكار‏‎ دنيايي‌‏‎
بوستان‌‏‎ در‏‎.است‌‏‎ سعدي‌‏‎ فاضله‌‏‎ مدينه‌‏‎ كلي‌ ، ‏‎ طور‏‎ به‌‏‎ بوستان‌ ، ‏‎
قناعت‌ ، ‏‎ گذشت‌ ، ‏‎ دوستي‌ ، ‏‎ انسان‌‏‎ انسانيت‌ ، ‏‎ حقيقت‌ ، ‏‎ عدالت‌ ، ‏‎ از‏‎ سخن‌‏‎
ساير‏‎ و‏‎ خردمندي‌‏‎ ايثار ، ‏‎ خلق‌ ، ‏‎ به‌‏‎ خدمت‌‏‎ نيكوكاري‌ ، ‏‎ وارستگي‌ ، ‏‎
مي‌گويد‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ تعليمي‌‏‎ كتابي‌‏‎ بوستان‌‏‎است‌‏‎ انساني‌‏‎ فضايل‌‏‎
(مي‌زيست‌‏‎ هفتم‌‏‎ قرن‌‏‎ در‏‎ كه‌‏‎ حكيمي‌‏‎ ديد‏‎ زاويه‌‏‎ از‏‎ البته‌‏‎)
بخشي‌‏‎ محتواي‌‏‎ مفاهيم‌‏‎ همين‌‏‎.‎شد‏‎ رستگار‏‎ تا‏‎ بود‏‎ بايد‏‎ چگونه‌‏‎
.مي‌دهد‏‎ تشكيل‌‏‎ را‏‎ او‏‎ پندآموز‏‎ غزليات‌‏‎ يعني‌‏‎ سعدي‌ ، ‏‎ غزليات‌‏‎ از‏‎
سعدي‌‏‎ آنجا‏‎ در‏‎ مي‌گويند ، ‏‎ عشق‌‏‎ از‏‎ سعدي‌‏‎ غزل‌هاي‌‏‎ اعظم‌‏‎ قسمت‌‏‎
عاشق‌‏‎ است‌‏‎ عارفي‌‏‎ يا‏‎ عارف‌ ، ‏‎ و‏‎ باز‏‎ نظر‏‎ است‌‏‎ پيشه‌اي‌‏‎ عاشق‌‏‎
عشق‌‏‎ و‏‎ ورزيدن‌‏‎ عشق‌‏‎ يعني‌‏‎ زيستن‌‏‎ او‏‎ براي‌‏‎.نظرباز‏‎ و‏‎ پيشه‌‏‎
عشق‌‏‎.‎است‌‏‎ حيات‌‏‎ مقصود‏‎ و‏‎ انگيزه‌‏‎ عشق‌‏‎زيستن‌‏‎ يعني‌‏‎ ورزيدن‌‏‎
نتواند‏‎ عشق‌‏‎ اگر‏‎.است‌‏‎ انساني‌‏‎ كمال‌‏‎ و‏‎ اخلاقي‌‏‎ تعالي‌‏‎ شالوده‌‏‎
چيز‏‎ چه‌‏‎ ديگر‏‎ پس‌‏‎ برساند ، ‏‎ اخلاقي‌‏‎ تعالي‌‏‎ به‌‏‎ را‏‎ انسان‌‏‎
"اوست‌‏‎ از‏‎ خرم‌‏‎ جهان‌‏‎ كه‌‏‎ آنم‌‏‎ از‏‎ خرم‌‏‎ جهان‌‏‎ به‌‏‎" مي‌تواند؟‏‎
"جهان‌‏‎ در‏‎ بودن‌‏‎ خرم‌‏‎".‎است‌‏‎ سعدي‌‏‎ جهان‌بيني‌‏‎ و‏‎ فلسفه‌‏‎ چكيده‌‏‎
كه‌‏‎ مي‌گيرد‏‎ سرچشمه‌‏‎ نگاهي‌‏‎ با‏‎ جهان‌بيني‌‏‎ از‏‎ شادكامي‌ ، ‏‎ يا‏‎
.است‌‏‎ زيبايي‌‏‎ مسحور‏‎ سعدي‌‏‎.‎نمي‌ماند‏‎ رنج‌‏‎ و‏‎ درد‏‎ و‏‎ زشتي‌‏‎ اسير‏‎
.آفريده‌اند‏‎ عاشقي‌‏‎ و‏‎ پرستي‌‏‎ جمال‌‏‎ براي‌‏‎ تنها‏‎ را‏‎ او‏‎ گويي‌‏‎
ريشه‌‏‎ او‏‎ در‏‎ شيرخوارگي‌‏‎ دوران‌‏‎ از‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ خويي‌‏‎ و‏‎ خلق‌‏‎ عشق‌‏‎
.است‌‏‎ گرفته‌‏‎ شكل‌‏‎ و‏‎ دوانده‌‏‎
تحذير‏‎ و‏‎ مي‌كنند‏‎ عشق‌بي‌فايده‌‏‎ از‏‎ ملامت‌‏‎ نظران‌‏‎ كوته‌‏‎
باشير‏‎ فروشده‌ست‌‏‎ كه‌‏‎ برآيدخويي‌‏‎ جسد‏‎ از‏‎ من‌‏‎ جان‌‏‎ با‏‎
كه‌‏‎ اينجاست‌‏‎ از‏‎ و‏‎ جهانشمول‌‏‎ است‌‏‎ مقوله‌اي‌‏‎ سعدي‌‏‎ نظر‏‎ در‏‎ عشق‌‏‎
ديگرند ، ‏‎ يك‌‏‎ اعضاي‌‏‎ بني‌آدم‌‏‎ مي‌گويد ، ‏‎ سخن‌‏‎ انسان‌ها‏‎ اخوت‌‏‎ از‏‎
جهان‌‏‎ شهروند‏‎ سعدي‌‏‎.مغول‌ها‏‎ تاز‏‎ و‏‎ تاخت‌‏‎ روزگار‏‎ در‏‎ هم‌‏‎ آن‌‏‎
دلبستگي‌‏‎ شيراز ، ‏‎ خود ، ‏‎ زادگاه‌‏‎ به‌‏‎ كه‌‏‎ است‌‏‎ راست‌‏‎است‌‏‎ اسلام‌‏‎
بغداد‏‎ در‏‎ را‏‎ خود‏‎ اما‏‎ نمودي‌ ، ‏‎ عجب‏‎ بودي‌‏‎ اين‌‏‎ جز‏‎ دارد ، ‏‎ خاصي‌‏‎
و‏‎ نمي‌كند‏‎ احساس‌‏‎ بيگانه‌‏‎ نيز‏‎ ديگر‏‎ سرزمين‌هاي‌‏‎ و‏‎ شام‌‏‎ و‏‎
كه‌‏‎ است‌‏‎ طبيعي‌‏‎ مي‌گيرد‏‎ كلي‌‏‎ به‌‏‎ شيراز‏‎ صحبت‌‏‎ از‏‎ دلش‌‏‎ وقتي‌‏‎
.بگيريد‏‎ بغداد‏‎ در‏‎ را‏‎ سراغش‌‏‎


Copyright 1996-2002 HAMSHAHRI, All rights reserved.
HTML Production by Hamshahri Computer Center.