لادن نصيري، مهندس محيط زيست
اشاره: ترافيك سنگين تهران در هفته هاي اخير، آلودگي روزافزون هواي پايتخت و تاثيرات ناگوار آن بر سلامتي شهروندان، به صورت يكي از مهم ترين مشكلات اين شهر بزرگ نمايان شده است. اكنون ديگر مسلم شده است كه از بين رفتن بخش وسيعي از طبيعت سبز تهران بر اثر ساخت وساز بي رويه، گسترش بي رويه شهر و افزايش سفرهاي درون شهري و مهم تر از همه افزايش بي رويه تعداد خودروها و موتورسيكلت ها در تهران در افزايش انواع بيماري ها به خصوص بيماري هاي قلبي و ريوي تاثير مستقيم دارد. بخشي نگري به جاي كلان نگري در برنامه هاي شهر تهران يكي از عوامل مهم به وجود آمدن اين مشكلات است. صنايع خودروسازي، تنها توليد بيشتر و تزريق آن به شهرها را مدنظر دارند و بيشترين تعداد خودروها نيز جذب تهران مي شوند، شهري كه به شدت از  آلودگي هوا رنج مي برد. در اين حال هنوز برنامه منسجمي براي تبديل به احسن خودروهاي فرسوده و همچنين جلوگيري قطعي از توليد خودروهاي آلاينده و غيراستاندارد به اجرا در نيامده است. شيوع بيماري هاي فصلي در دو هفته گذشته در شهري كه بسياري از روزها با سكون، وارونگي  دما و آلودگي شديد هوا روبه روست بسيار طبيعي به نظر مي رسد، اما هشداري است براي مسئولان كه تهران را دريابند.
طبق ماده ۵ قانون حفاظت از منابع زنده و غيرزنده طبيعي مصوب ۱۳۵۷ قانون اساسي كشور، حفاظت از منابع ملي، حيات وحش و غيره به عهده سازمان حفاظت محيط زيست است كه در تقسيم بندي هاي مختلف اين قانون و تبصره هاي آن، برگزيدن راهكارهاي لازم براي نجات حيات وحش، پرندگان مهاجر و غيره از وظايف قانوني آن سازمان است.
اين ماده قانوني در حالي كه بارها در سمينارها و مقالات مختلف تكرار شده است اما روند نگران كننده تخريب محيط زيست همچنان ادامه دارد.
تخريب جنگل و مرتع با شدت ۵۰ مترمربع در ثانيه، تخريب اراضي زراعي و باغي، فرسايش خاك با شدت ۳۲ تن در ثانيه وضعيت مخاطره آميزي را براي محيط زيست و ظرفيت توليدي كشور ايجاد كرده است و تمامي اين خبرها نشان دهنده آن است كه علي رغم تلاش هاي مستمري كه طي ساليان گذشته در جهت رسيدن به اهداف سازمان هاي مسئول حفاظت محيط زيست و منابع طبيعي صورت گرفته است، در بسياري از موارد به دليل نبود مديريت صحيح و يا وجود برخي قوانين و بوروكراسي هاي داخل سازمان ها و روند كند مراسلات، شاهد از بين رفتن بسياري از منابع و ذخاير كشور عزيزمان هستيم. به عنوان مثال آيا جايز است با توجه به ميانگين بارندگي سالانه به ميزان ۲۵۰ ميلي متر و واقع شدن ايران در منطقه نيمه خشك، ۷۰ درصد آب حاصل از نزولات جوي كشور به علت عدم مديريت منابع آب سطحي هدر رود.(۱) چه وقت زمان آن فرامي رسد كه شيوه هاي اصولي در جهت رفع اين مشكل اتخاذ گردد.
در خصوص آلودگي هوا نيز همچون ساير عرصه هاي محيط زيست، اوضاع بحراني و نامطلوب است چنانكه طبق آخرين آمار هر شهروند تهراني روزانه ۲۰ تا ۲۵ گرم مواد آلاينده استنشاق مي كند.(۲) در راستاي اين خبر، خبر ديگري مبني بر افزايش توليد خودرو در سال آينده از ۷۵۰ هزار به يك ميليون دستگاه منتشر مي شود كه اين سؤال را به وجود مي آورد در تهراني كه ۲ تا ۲/۲ ميليون دستگاه خودرو وجود دارد و آلودگي هوا و ترافيك چنين بيداد مي كند.
اين افزايش توليد بدون رفع نواقص خودرو و ارايه راهكارهاي عملي جهت كاهش آلودگي هوا و كاستن بار ترافيكي چه پيامدهايي مي تواند داشته باشد. آيا آمار وحشتناك و هولناك چندين برابر شدن بيماري هاي ريوي و قلبي نمي تواند گواه وخامت هواي تهران باشد. آيا تنها كافيست كه روز يا روزهايي در سال را به عنوان روز هواي پاك يا زمين پاك و ... بناميم و تنها در اين روزها به آگاه سازي و ارايه برنامه هاي آموزشي و نمادين بپردازيم. آيا ما تنها چندين روز در سال شاهد آلودگي هوا و ساير تخريب هاي گسترده زيست محيطي هستيم كه تنها چند روز در سال (تعداد آنها به حد انگشتان دست هم نمي رسد؟!!...) برنامه هاي آموزشي آن هم نه در سطح گسترده ارايه مي  شود.
در خصوص گنجاندن مطالب آموزش هاي زيست محيطي در كتب درسي و آشنا كردن كودكان با محيط زيست و علاقه مند كردن آنها به طبيعت و حيات وحش بارها و بارها مطالبي را از زبان مسئولان شنيده ايم ولي آيا شاهد برنامه ريزي جهت اجرا نيز بوده ايم؟
برداشت بي رويه چوب از جنگل ها، تخريب درختان و افزايش عرصه زمين هاي زراعي،  تخريب باغات و ساخت و سازهاي شهرها، آلودگي هواي شهرهاي بزرگ كه روزبه روز شهرهاي كوچك نيز به اين گستره مي پيوندند بدون اين كه لااقل شاهد يك برنامه ريزي مدون در جهت رفع آلودگي باشيم، ساخت سدهاي متعدد بدون مطالعه و برنامه ريزي، برداشت بي رويه شن و ماسه از حريم رودخانه ها، رهاسازي ميليون ها ليتر فاضلاب شهري و روستايي به منابع آبي، مخلوط شدن زه آب كشاورزي حاوي مقادير زياد سموم شيميايي به آب هاي طبيعي، شكار بي رويه در سطح كشور به ويژه از طرف افراد فرصت طلب و سودجو و در نهايت وضعيت دلخراش و نابسامان حفاظت اكثر مناطق چهارگانه تحت حفاظت سازمان حفاظت محيط زيست، همه و همه از مثال هايي است كه دل هر انسان ميهن دوستي را مي آزارد.
بدانيم بهبود وضعيت محيط زيست كشور و رهايي از انواع آلودگي ها مستلزم تلاش شبانه روز و مستمر همه مسئولان و دلسوزان محيط زيست است. پس بياييم با برنامه ريزي عملي و تخصيص سرمايه و نيروي انساني متخصص جهت حفظ طبيعت ايران زمين، طبيعتي كه بدان هجوم برده ايم بكوشيم.
به اميد احياي مجدد و هميشگي طبيعت سرزمينمان.
پي نوشت ها:
۱ـ همشهري مورخ ۱۸ آبان ۱۳۸۲
۲ـ همشهري مورخ ۱۷ آبان ۱۳۸۲

براي جلوگيري از كاهش آب بايد به جاي محصولات فانتزي، اراضي به كشت محصولات استراتژيك اختصاص يابد و با احياي آبخيزداري و جلوگيري از هرز رفتن آب، كمبود سفره هاي زيرزميني آب تامين گردد.
پدران ما آب را بس گرامي و آن را مايه حيات مي دانستند. از همين رو زندگي اجتماعي انسان ها در كنار منابع آبي برپا گرديد و پايه و اساس كلان شهرهاي امروزي را تشكيل داد.
درگذشته انسان دخالت زيادي در طبيعت و محيط زيست نداشت. با انقلاب صنعتي منابع آبي بيش از هر چيز دستخوش تغيير گرديده و در حقيقت نه تنها محيط زيست بلكه آب و خاك هم صدمات جبران ناپذيري از دخالت بشر در طبيعت متحمل شد. زماني نه چندان دور كارشناسان و دلسوزان متعهد فرياد برآوردند: اكوسيستم ها را دريابيد، به فكر منابع تجديدشونده باشيد، جنگل ها و مراتع و آبخيزها ويران مي شوند، حيات موجودات زنده اعم از فلورا و فونا در خطر است، به درستي عمق فاجعه را دريافته بودند و نيك مي دانستند تخريب جنگل و مرتع و آبخيز و آلوده شدن آب ها و برداشت غيرمعقول از سفره هاي آبي، خشك شدن منابع آب، شور شدن زمين ها و پيشروي كوير در مناطق خشك و نيمه خشك را به دنبال دارد و علاوه بر اينها مسايلي چون مهاجرت روستاييان به شهرها، افزايش آلاينده ها، پديده گلخانه اي، گرم شدن زمين و كمبود بارندگي وضعيت اقليمي را به هم خواهد ريخت و امروز در اثر خشكسالي باغات ميوه و محصولات زراعي از بين مي روند و با خشك شدن رودخانه ها، قنات ها، بركه ها و تالاب ها، اجساد وحوش، پرندگان و آبزيان ديده مي شوند كه در اثر تشنگي تلف شده و باقي مانده آنها به علت كمبود انرژي، قدرت پرورش جوجه ها و حتي مهاجرت و فرار را ندارند.
روستاهايي كه منابع آبي هريك صدها هكتار زمين را آبياري مي كرد فاقد آب شرب و چشم به راه تانكر آب هستند.
برداشت بي رويه از منابع آبي و حفر بي حساب و كتاب چاه ها در اكثر مناطق و آبياري بيش از نياز گياه، آن هم به روش غرقابي و اين كه هركس خود را مالك چاه و آب بداند و بدون برنامه و نياز به صرف رايگان بودن هر آنچه خواست برداشت كند، هرز دهد، تلف نمايد و با اين عمل نه تنها سفره آب را تهي بلكه مواد غذايي خاك را شست وشو و املاح خاك را اضافه و در نهايت واكنش آن را به هم ريزد.
در سال هاي بي خبري با برداشت بي رويه، اين مايه حيات افت داشته و پايين رفتن سفره ها كيفيت آب را كاهش و املاح آن را افزون كرده است.
آب تهران را با دهه هاي قبل مقايسه كنيد. در بهترين اراضي كشاورزي كه آب كافي داشتند مناطق شهري و صنعتي سربرافراشتند و كشاورزان توليدكننده خودكفا كه هركدام غذاي خود و ده ها نفر را توليد مي كردند، نسق هاي زراعي را رها به شهرها مهاجرت و بهترين اراضي كشاورزي و باغات حومه شهرها به كارخانه ها، مجتمع ها، اتوبان ها، انبارها و مناطق مسكوني اختصاص و اراضي كشاورزي از كاربري زراعي خارج و جهت حاشيه نشيني مهاجران و شهرك هاي اقماري اختصاص يافت.
سفره هاي آب  شيرين اين مناطق با پساب كارخانه ها و فاضلاب ها آلوده و در نهرها و رودخانه ها جريان يافت. آبزيان را از بين برد، به اراضي كشاورزي مسير خود لطمه زد و به حيات وحش و تنوع گياهي و جانوري صدمات جبران ناپذيري وارد كرد.
امروز با ديد نياكانمان به پديده نابهنجار خشكسالي نمي توانيم نگاه كنيم. در خشكسالي هاي سابق افت آب هاي زيرزميني در سطح مادر چاه و مظهر قنات بود، امروز از اين عمق ده ها متر پايين تر رفته ايم. چه مقدار بارندگي لازم است تا اين افت ها جبران گردد.
براي آب موجود در پشت سدها تا شروع بارندگي برنامه ريزي مي شود، غافل از اين كه آيا در سال زراعي جديد بارندگي خواهيم داشت؟ به فرض وجود ترولات، اين بارندگي موثر و كافي خواهد بود؟
در مناطقي كه ده ها متر افت سفره آب وجود دارد با ريزش تمامي سهميه بارندگي منطقه (۲۰۰ تا ۳۰۰ ميلي متر) آن هم به فرض موثر بودن چگونه مي توان تهي سفره ها را پر كرد؟
(بخش كشاورزي بزرگ ترين مصرف كننده آب كشور است. از حدود ۸۰ ميليارد مترمكعب آب مصرفي اين بخش حدود ۶۰ درصد آن يعني ۴۸ ميليارد مترمكعب در سال هدر مي رود و اگر سهم آب شرب مصرفي مردم ۵/۵ ميليارد مترمكعب در نظر گرفته شود حدود ۸ برابر آب شرب در بخش كشاورزي تلف مي شود(۱)
طرح هاي توسعه آبياري تحت فشار به عنوان يك نياز ملي براي مقابله با بحران كم آبي و تامين امنيت غذايي كشور اجتناب ناپذير شده است. قدر و اهميت و منزلت آب نخست بايد شناخته شود. توسعه پايدار و برداشت آن بايد قانونمند گردد. زمان و فواصل آبياري با استفاده از دستگاه هاي رطوبت سنج مشخص گردد تا آب اضافي مصرف نشود. روستاهاي تخليه شده كه آب آنها هرز مي روند يا قنات و چشمه شان كور شده است مورد بهره برداري قرار گيرند.
آمار و ارقام لازم به منظور برنامه ريزي با عرضه و تقاضاي آب در هر منطقه تهيه گردد و اول براي آب شرب و سپس آب صنعتي و كشاورزي سهميه بندي شود و بازيافت آب ها در مناطق شهري مدنظر باشد.
به منظور بقاي حيات وحش و آبزيان سهميه آب تالاب ها حفظ شود. قدر، قيمت و منزلت اين بزرگ ترين نعمت خداوندي شناخته شود و در جايگاه رفيع از برنامه ريزي قرار گيرد. با سدسازي، پخش سيلاب، تزريق دشت ها، احياي آبخيزها، پوشش گياهي و جلوگيري از هرز رفتن آب ها از مرزها موجبات ذخيره سازي سفره ها فراهم گردد.
اين مايه حيات در كشاورزي به كشت محصولات استراتژيك، نه فانتزي اختصاص يابد و برنامه يكپارچه سازي اراضي و كشت منطقه اي با استفاده از آبياري تحت فشار در روستاها به كار گرفته شود و از كشت محصولات زراعي يونجه - چغندرقند و باغات سيب و حتي پنبه در مناطق كم آب خودداري گردد.
اول قيمت آب محاسبه و با كمترين آب، بيشترين محصول توليد گردد. سياست كشاورزي محور توسعه اقتصادي در سطح كلان مدنظر قرار گيرد.
پي نوشت:
۱ - روزنامه همشهري، شماره ۲۴۵۶ مورخ ۳۱ تير ۸۰.
مهندس معتمدنژاد

هند در واكنشي شديد نسبت به هرگونه كوششي در افزودن بار تعهدات جديد كشورهاي در حال رشد براي تغييرات اقليمي هشدار داد. معاون نخست وزير هند در اين زمينه خاطرنشان كرد: تعادل كنوني تعهدات و فرق گذاري ميان كشورهاي توسعه يافته و در حال رشد كه توسط كنوانسيون سازمان ملل براي تغييرات اقليمي در نظر گرفته شده، مطلوب است و بايد اين روند حفظ شود. وي خاطرنشان كرده است كه بار اصلي هزينه ها را بايد كشورهاي توسعه يافته كه با توليد گازهاي آلاينده تاثير اصلي را در تغييرات اقليمي داشته اند، بر دوش كشند و هرگونه كاهش ميزان كمك به كشورهاي در حال رشد براي انتقال فناوري، پيامدهاي سوئي براي اقتصاد اين كشورها و آينده جهان خواهد داشت. وي يادآور شد كه دهلي نو ضمن اهميت دادن به حفظ جنگل ها و حيات وحش براي امنيت درازمدت محيط زيست، اولويت ويژه اي قايل است و بهبود فناوري ها براي كاهش آلودگي محيط زيست در بخش هاي انرژي، صنعت و حمل و نقل را نيز به عنوان يك اصل مهم برگزيده است.

براي حفظ آمازون
در نتيجه تلاش و پايداري تشكل هاي زيست محيطي، دولت برزيل متعهد شده است كه در مورد طرح هاي زيربنايي آمازون كه گفته مي شود نتايج فاجعه بار زيست محيطي به همراه خواهد داشت، تجديدنظر كند. احداث دو جاده وسيع در قلب جنگل هاي آمازون از جمله اين طرح ها است. تشكل هاي زيست محيطي از جمله گروه دوستان زمين، هشدار داده اند كه احداث چنين جاده هايي راه هاي جديدي را براي پاك تراشي و نابودي جنگل هاي آمازون مي گشايد. كارشناسان نيز مي گويند: همان طور كه سال گذشته در پاك تراشي جنگل هاي آمازون يك جهش ۴۰ درصدي پيش آمد با احداث جاده در قلب آمازون اين روند به صورت تصاعدي تشديد مي شود. آمازون از بزرگ ترين ذخيره گاه هاي طبيعي و جنگل هاي حاره جهان و وسعت آن معادل ۵۰ درصد مساحت آمريكا است. طبق برآورد كارشناسان ۳۰ درصد جانوران و گياهان جهان در اين ذخيره گاه نادر سكني دارند.

احياي جنگل ها در اكوادور
اما «اكوادور» كه مثل برزيل از كشورهاي قاره آمريكاي لاتين است، پس از، از دست دادن بخش اعظم پوشش جنگلي خود اينك درصدد اجراي برنامه هاي درازمدت به منظور حفظ باقي مانده جنگل هاي اين كشور است. «سزار ناروايز» وزير محيط زيست اكوادور اميدوار است كه اين برنامه ۸۰۰ ميليون دلاري سرعت جنگل زدايي را در اكوادور دست كم تا ۳۰ درصد كاهش دهد. در چارچوب اين برنامه دولت اكوادور قصد دارد، براي جايگزيني جنگل هاي از دست رفته درخت بكارد. برداشت بي رويه چوب از جنگل هاي بومي اكوادور سبب شد كه تا سال ۱۹۹۰، پوشش جنگلي اين كشور سه برابر سريع تر از آهنگ نابودي جنگل ها در آمريكاي لاتين، از دست بود.

آلودگي وسيع آب هاي زيرزميني در ۳۹ ايالت آمريكا
كشف آلودگي ناشي از نشت و نفوذ نوعي سوخت از ماده پركلرات در آب هاي زيرزميني سراسر آمريكا افكار عمومي اين كشور را در خصوص پائين  بودن استانداردهاي ايمني برانگيخته است. به گزارش خبرگزاري نيوزوسك در اينترنت، توليدكنندگان در ۳۹ ايالت از پركلرات استفاده مي كنند- كه ماده اي شيميايي آلاينده و پايدار است- و اثرات منفي و زيان آوري براي سلامتي انسان و ديگر موجودات زنده دارد. اين ماده در موشك ها، آتش بازي و شعله هاي هشداردهنده جاده اي مصرف مي شود. طبق اعلام اداره حفظ محيط زيست آمريكا، كارشناسان در ۲۵ ايالت آلودگي ناشي از اين ماده شيميايي را در آب هاي زيرزميني شناسايي كرده اند. براساس تحقيقات و بررسي هاي دقيق كارشناسان در كاليفرنيا، پركلرات ناشي از منابع و مكان هاي صنعتي در سراسر اين ايالت آب هاي آشاميدني و سامانه هاي آبياري را آلوده كرده است. اين ماده شيميايي در ساكرمنتوي شرقي، پليسر، سانتاكلارا، سن بنيتو، لس آنجلس، سن برناردينو و بخش هاي ريورسايدو در پائين دست رودخانه كلرادو يافت شده است.
«هاروي پاكارد»، يك مهندس ارشد در هيات كنترل كيفيت آب هاي منطقه اي سواحل مركزي كاليفرنيا درباره خطرات اين ماده شيميايي براي سلامت انسان مي گويد:  آلودگي آب هاي زيرزميني بسيار شديد است و دفع آن به هر طريق احتمالاً چندين دهه به طول خواهد انجاميد.
به نوشته مجله »كميكال اندانجينيترينگ نيوز«، فعاليت هاي پاكسازي تا اندازه اي آلودگي ها را كاهش داده، اما هنوز پائين دست رودخانه كلرادو بر اثر صدها كيلو پركلرات در روز آلوده مي شود و سلامتي ۱۵ ميليون نفر از مردم كاليفرنيا، آريزونا و نوادا به خطر افتاده است. اين خطر فراسوي آب  آشاميدني است. رودخانه كلرادو تقريباً ۴۰۰ هزار هكتار از مزارع كاليفرنيا و آريزونا را نيز مشروب مي سازد.

يحيي دشتبان
وسايل نوين ارتباط جمعي و رسانه هاي فرامرزي از طريق بزرگراه هاي ارتباطي و نظام هاي هماهنگي جهاني، دنيا را به هم نزديك كرده است. اما وضعيت كنوني محيط زيست در جهان و در سال هاي آغازين هزاره سوم به شدت بحراني است. افزايش جمعيت، بهره برداري نادرست انسان از طبيعت و منابع طبيعي، تحولات صنعتي سده هاي اخير و افزايش توان مداخله بشر در محيط زيست از طريق فناوري هاي بسيار پيشرفته چنين بحراني را دامن زده است. به نظر كارشناسان تا زماني كه آدمي به جاي همراهي در صدد ايجاد سلطه بر طبيعت باشد، مشكلات و چالش هاي زيست محيطي همچنان و به صورت روزافزون ادامه خواهد يافت. زيرا طبيعت در مسير خلقت  و با حفظ قانونمندي هاي خود واكنش ها و عكس العمل هاي طبيعي خويش را دارد و انسان را گريزي از اين واكنش ها نيست. برتري و غلبه ديدگاه هاي اقتصادي مبتني  بر بهره برداري هرچه بيشتر از منابع طبيعي و به تبع آن رشد مصرف گرايي موجب بروز مشكلات جدي اجتماعي از جمله فقر و آلودگي وسيع محيط زيست شده است. با چنين چشم اندازي دستيابي به توسعه پايدار هر روز دشوارتر مي شود. يكي از پيامدهاي بسيار مهم و خطرناك بهره برداري بي رويه از طبيعت و تخريب محيط زيست بروز بحران تنوع زيستي است. اكوسيستم ها كه در تعادل زيستي و حفظ منظومه حيات نقشي حياتي دارند، بر اثر تخريب محيط زيست يكي پس از ديگري نابود مي شوند. به همين دليل كارشناسان و مجامع زيست محيطي در عرصه هاي جهاني و تشكل ها به اين نتيجه رسيده اند كه در پيش گرفتن راه هاي موثر حمايت از اكوسيستم ها و استفاده پايدار از منابع طبيعي بسيار اجتناب ناپذير و حياتي است. آسيب ديدگي زيست بوم ها، ويراني محيط زيست  طبيعي بسياري از گونه هاي گياهي و جانوري را يا نابود كرده يا در معرض انقراض قرار داده است. براساس تازه ترين آمارها كه از سوي منابع محيط زيست سازمان ملل متحد انتشار يافته در سراسر جهان بسياري از پرندگان، پستانداران، آبزيان و گياهان در خطر انقراض كامل قرار گرفته اند. اين اطلاعات بسيار محدود بوده و ميليون ها گونه ناشناخته را شامل نمي شود. در برابر خطر فزاينده از ميان رفتن تنوع زيستي، تنها چشم انداز اميدواركننده در آغاز قرن بيستم، افزايش آگاهي هاي عمومي در عرصه جهاني و فعاليت هاي سازمان يافته اي است كه از طريق كنفرانس ها، اجلاس ها و كنوانسيون هاي بين المللي، براي نجات محيط زيست و  تنوع زيستي صورت مي گيرد. به هر حال تا زماني كه انسان به جاي همراهي با طبيعت در صدد تسلط بر آن باشد، وضعيت بحراني كنوني با پيامدهاي بسيار ناگوار و غيرقابل پيش بيني آن ادامه خواهد يافت.

هديه براي پاكسازي
قطب شمال
با شناسايي ۱۴۷ نقطه از نقاط به اصطلاح داغ آلودگي در قطب شمال توسط كارشناسان محيط زيست سازمان ملل متحد، ۱۰ مركز براي پاكسازي در اولويت قرار گرفته اند.
در اين نقاط عواملي چون دفن ضايعات هسته اي، آلودگي هاي نفتي و انتشار جيوه باعث آلودگي وسيع محيط زيست شده است.روسيه اعلام آمادگي كرده است كه براي اجراي اين طرح، يك اعتبار ۳۰ ميليون دلاري اختصاص دهد. در چارچوب اين طرح قرار است از نوعي جلبك قهوه اي كه همچون اسفنج عمل مي كند و نقش مهمي در جذب مواد نفتي دارد، استفاده به عمل آيد. كارشناسان بر اين باورند كه از اين جلبك مي توان براي پاكسازي آلودگي هاي نفتي در ديگر نقاط جهان نيز استفاده كرد.
يك كارشناس محيط زيست سازمان ملل همچنين اعلام كرده است كه براي مهار گاز متان كه انتشار روزافزون آن نقش بسيار مهمي در تغييرات اقليمي كره زمين دارد، در چارچوب همين برنامه اقدام خواهد شد.