تاثير المپيك بر اقتصاد ژاپن
ژاپن هر چقدر در المپيك مدال هاي بيشتري به دست مي آورد، اقتصادش بهتر مي شود. طبق ارزيابي بانك تجاري گلدمن ساچز كسب مدال در روحيه مردم ژاپن تاثير زيادي مي گذارد و آنها بيشتر كار كرده و همزمان پول بيشتري هم خرج مي كنند.
كارشناسان آماري دقيق از نسبت رشد اقتصادي و تعداد مدال هاي به دست آمده از زمان بازي هاي المپيك ملبون در سال ۱۹۵۶ ارايه داده اند و اينگونه نتيجه گرفته اند كه در مجموع طي سال هاي برگزاري المپيك رشد اقتصادي افزايش مي يابد.آنها در گزارش خود آورده اند: «واضح است كه براساس آمار موجود، رشد اقتصادي با افزايش تعداد مدال ها رابطه مستقيم دارد و در اين شرايط اعتماد ميان مصرف كنندگان و توليدكنندگان بهبود مي يابد.» طبق آمار ارايه شده اگر ژاپني ها موفق به كسب ۲۶ مدال شوند رشد اقتصادي كشورشان به ۶/۴ درصد مي رسد و اگر ۳۳ مدال به دست آورند به ركورد رشد ۴/۶ درصدي دست خواهند يافت.
پيش از آغاز المپيك آتن هجوم مردم براي خريد تصاوير تلويزيوني و يا تصاوير ضبط شده آنها به صورت DVD باورنكردني بود. به همين دليل برخي كارشناسان اثر بازي ها را منفي ارزيابي كرده و مي گفتند وقتي مردم تمام شب را پاي تلويزيون مي نشينند ديگر روز بعد رمقي براي كار نخواهند داشت.

ممنوعيت تلفن همراه در مجلس ايتاليا
پير كاسيني، رئيس مجلس نمايندگان ايتاليا عليه استفاده از تلفن همراه در مجلس اعتراض كرد. او كاري كرد كه بلندگوهايي قوي روي ميز تك تك نمايندگان نصب شود تا آنها نتوانند موقع كار با تلفن حرف بزنند.
كاسيني ماهها است كه براي ممنوعيت استفاده از تلفن مي جنگد و معتقد است مكالمات نمايندگان كار مجلس را مختل كرده است. وي پيش از اين نيز براي ايجاد اختلال، دستگاه هايي در سالن نصب كرده بود. بلندگوهاي اخير كه روي تك تك جايگاه ها به چشم مي خورد ۱۰ برابر قوي تر از بلندگوهاي معمولي است به اين ترتيب زماني كه كسي حرف مي زند آنقدر صدايش بلند خواهد بود كه ديگران قادر به ادامه مكالمات تلفني نخواهند بود.

كانديداي بي طرف زير فشار دموكرات ها
رالف نيدر، نامزد بي طرف انتخابات رياست جمهوري آمريكا كه مدعي دفاع از مصرف كننده است دوباره براي مبارزه با دو قطبي بودن حاكم بر واشنگتن قد علم كرده است. در اين كشور فقط دو جبهه دموكرات و جمهوريخواه وجود دارد كه از نظر نيدر هر دو زير يوغ كارخانه ها هستند. نيدر كه در سال ۲۰۰۰ توسط حزب سبز حمايت مي شد اين بار به صورت مستقل ظاهر شده است.
دموكرات ها او را سرزنش مي كنند كه چهار سال پيش با شركت در انتخابات باعث شده ال گور چند راي از دست بدهد و از بوش شكست بخورد. نيدر در مجموع ۸/۲ ميليون راي به دست آورد. دموكرات ها براي مقابله با او تصميم گرفته اند او را درگير مسايل قضايي كنند تا بيشتر وقت و انرژي و پولش را صرف دفاع از خود كند و از تبليغ غافل شود.
دموكرات ها روي اين نكته كه نامزد انتخاباتي ايالت به ايالت بايد ثبت نام كند و هر ايالتي نيز شرايطي تعيين مي كند، دست گذاشته اند. در برخي موارد نيز بايد امضا جمع آوري شود. در ايالات كليدي، وكلاي دموكرات ها در مورد نظم و زمان امضاهاي ليست او به دادگاه شكايت كرده و در نهايت در ويرجينيا، مريلند، ايلينويز و ميسوري امضاها را غيرمعتبر اعلام كرده و او را محروم كرده اند. طبق نظرسنجي ها نيدر توانسته يك درصد افكار عمومي را به خود جلب كند. اما اين رقم در برخي ايالات مهم مثل فلوريدا به دو تا سه درصد هم مي رسد.

بوش باز هم تپق زد
جورج بوش رئيس جمهور آمريكا هفته پيش در ميتينگ انتخاباتي اش واقع در ايالت ويسكانسين باز هم دچار اشتباه فاحش در حرف هايش شد. بوش وقتي داشت از ملاقات با عراقي هايي كه در زمان صدام حسين دست شان قطع شده بود حرف مي زد پول عراق را «دينار روس» ناميد.
بوش براي جلب نظر مردم و تبليغات انتخاباتي به تعريف ماجراي ميزباني از اين افراد در كاخ سفيد پرداخت. يكي از مهمانان او جواهرفروشي بوده كه صدام به علت قاچاق ارز دستش را قطع كرده بود و بوش در مورد او گفت: «او دينار فروخته بود كه ارز ديگري ـ يورو يا دلار ـ بخرد، اما وقتي ارزش دينار روس پايين آمد صدام اين مرد را تنبيه كرد.» اشتباهات بوش و استفاده نادرست از كلمات باعث شده روزنامه هاي مخالف آمريكايي خوراك تبليغاتي خوبي براي جان كري در انتخابات نوامبر به دست آورند.

سهيلا قاسمي
هنوز مدت زيادي از روي كار آمدن دولت جديد اسپانيا به رهبري خوسه لوئيس رودريگس ساپاترو نمي گذرد و او در اين مدت با ابتكارات و تفاوت هايي كه ايجاد كرده توانسته نظر همه را به سوي خود جلب كند. يكي از غيرمتعارف ترين حركت هاي او انتخاب هشت وزير زن در كنار هشت وزير مرد در كابينه اش است كه اين حركت بازتاب هاي متفاوتي داشت و در مجموع نگاه هاي جهاني را متوجه اسپانيا كرد.
اما هفته گذشته اتفاق غيرمنتظره اي در كابينه رخ داد كه برخلاف انتظار با خشم شديد فمينيست ها مواجه شد. هشت وزير زن دولت ساپاترو در حالي كه روي يك راحتي پوشيده از پوست پلنگ دراز كشيده و بعضي هايشان به ستوني مرمرين تكيه زده بودند درست مثل مانكن ها ايستاده و براي مجله اسپانيايي وگ (Vogue)عكس گرفتند. در وسط تصوير ماريا ترسا دلاوگا، نايب رئيس دولت، به چشم مي خورد كه دست ها را در جيب فرو كرده بود. در سمت چپ نيز كريستينا ناربونا وزير محيط زيست درست مثل يك ستاره سينما روي دسته مبل نشسته بود.
همه اين وزرا گريم شده و توسط بزرگترين طراحان مد و آرايشگران اسپانيا براي اين عكس تاريخي آماده شده بودند و در نهايت عكس در مقر دولت در مادريد گرفته شد. كارمن كالوو، وزير فرهنگ پس از اين جريان مي گفت كه مانكن بودن كار خيلي طاقت فرسايي است. النا سالگادو، وزير بهداشت، در عوض معتقد بود كه مانكن ها پول خيلي زيادي درمي آورند. هرچند يكي از اصلي ترين اهداف مجله وگ شناساندن اين وزراي زن به مردم بوده، اما اين حركت با اعتراضات بسياري از همه طرف مواجه شد.
منتقدان كه اين عكس را بسيار سبك و جلف مي دانند با مجامع فمينيستي اسپانيا متحد شده اند. سازمان دفاع از حقوق زنان نيز كه پيش از اين حركت دولت سوسياليست جديد در انتخاب هشت وزير زن را احترام به برابري زن و مرد دانسته و به طور كامل از دولت دفاع مي كرد به شدت از تيم ساپاترو انتقاد كرد. به اعتقاد اين سازمان، دولت با سوءاستفاده از زن بودن اين وزرا مي خواهد براي خود محبوبيت كسب كند. خيلي ها مي گويند ساپاترو مردم را فريب داده و با اين كار قصدش فقط جلب مردم بوده است. يكي از مسئولان جنبش دفاع از حقوق زنان با تعجب مي گويد: «اگر ساپاترو اينقدر تساوي را رعايت مي كند پس چرا هيچ گزارش تصويري از مردان دولت به اين شكل تهيه نشده است؟»
برخي ديگر نيز اين كار را سوءاستفاده از جذابيت هاي زنانه دانسته و مي گويند: «اين عكس ها نشان مي دهند كه يك وزير زن مي تواند به مراتب بيش از وزراي مرد جذابيت داشته باشد.»
ماريسا كاسترو، يكي از تاريخي ترين چهره هاي فمينيسم اسپانيا نيز با عصبانيت مي گويد: «با همه احترامي كه به سوسياليست ها قايلم بايد بگويم كه آنها مردم را فريب داده اند. آيا واقعاً فعاليت زنان سياستمدار چنين شيوه اي دارد؟»
اين حركت مجله وگ در نظر برخي مجامع زنان به گونه اي بازتاب يافته كه ديگر دولت ساپاترو را يكي از بزرگترين كساني مي دانند كه از زنان استفاده ابزاري مي كند. ساپاترو كه روز ۱۴ مارس به قدرت رسيد پس از شروع به كار، قانوني عليه خشونت هاي خانوادگي ضد زنان به تصويب رساند كه در آن زمان به رغم استقبال گروه هاي فمينيست حزب رقيب مردمي به اين حركت خرده گرفت و آن را بي عدالتي و لطف زياد به زنان دانست.
در مجموع مطبوعات اسپانيا نيز به اين حركت واكنش نشان داده و گرفتن اين عكس پر خرج هنري را كاري بيهوده دانستند كه براي خانم هاي وزير هم هيچ اعتباري به همراه ندارد. سولداد خالخو در روزنامه الپائيس نوشت: «اين كه خانم ها مثل ستاره هاي سينما و قهرمانان تلويزيوني ظاهر شدند بدترين استراتژي ممكن بود. چيزي كه مردم از آنها انتظار دارند بسيار فراتر از جذابيت هاي ظاهري، هنر آشپزي يا موسيقي است.»
روزنامه الموندو نيز از مردم پرسيد: «آيا فكر نمي كنيد اين حركت تبليغاتي دولت به همان سبك و سياق مدرن ساپاترو باز مي گردد كه دوست دارد همه جا خودش را مدرن، داراي فكري باز و خونسرد جا بزند.» در اين ميان سوسياليست ها براي دفاع از خود به دولت قبلي حمله كرده اند و مي گويند همسر خوسه ماريا اسنار اولين كسي بود كه پاي مطبوعات را به اين مسايل باز كرد. در واقع همسر اسنار در گفت وگو با مجله پيپل از آشپزي حرف زده و با سه فرزندش عكس گرفته بود و با توجه به اين كه او هيچ پستي در دولت نداشت مي توان در مقام مقايسه، اين كار وزراي خانم را توجيه كرد.

كايران كوك
ترجمه: رضا كاشاني
منبع:بي بي سي
در نگاه اول مانند تمام خياطي  هاي ديگر به نظر مي رسد شايد هم كمي قديمي تر. كمد هاي كوچك چوبي فضاي اتاق را پركرده است. پيشخوان پهن و دراز اتاق پر است از طاقه هاي پارچه تيره رنگ و آماده برش كه كاركنان فروشگاه در حال جابه  جا كردن آن هستند. مرداني آراسته با كت و شلوار هاي شيك به تن و متر خياطي در دست در حال رفت و آمد و تكاپو هستند. عطر ادوكلن هاي گرانقيمت همراه با بوي نفتالين فضا را پر كرده است.
اما فروشگاه «گامارلي» كمي آن طرف تر از «پياتزا مينروا» در مركز شهر رم، يك خياطي معمولي نيست. روي تابلويي بر در فروشگاه نوشته شده:
«Sartoria Per Ecclesiastici» يا «فروشگاه پوشاك روحانيون». در ويترين مغازه خبري از كت و شلوار و پيراهن نيست، بلكه كلاه هايي كه روحانيون مذهبي بر سر مي گذارند و رداي كشيش ها در آن به نمايش گذاشته شده است. در گوشه اي از فروشگاه يك «زو چتو»، عرقچين سفيد كوچكي كه پاپ بر سر مي گذارد ، روي ردايي ابريشمين جا خوش كرده است. گامارلي در واقع خياط اختصاصي پاپ است. البته علاوه بر پاپ براي ديگر شخصيت هاي مذهبي نيز لباس تهيه مي كند؛ رداهاي قرمز براق براي كاردينال ها، بنفش سير براي كشيش هاي عالي مقام و سياه ذغالي براي كشيش هاي عادي.
زمانه جديد
ايتاليا در زمان حاضر به عنوان مركز مد جهان شناخته مي شود و كليساي كاتوليك نيز از تغييرات سريع مد بي نصيب نمانده است. زماني نه چندان دور اسقف ها رداي بلند مي پوشيدند و در پي آنها قطاري از حرير بنفش رنگ بر تن كشيش ها روانه مي شد. تعداد زيادي منگوله نيز از اين رداها آويزان بود. اما در دهه ۶۰ ميلادي واتيكان ۲ ـ متشكل از شوراي عالي روحانيون ـ به اين نتيجه رسيد كه كليسا بايد فاصله خود را با مردم كم كند و با اقتضائات زمانه جديد هماهنگ شود. شورا در نوع خودش انقلابي دروني محسوب مي شد. بسياري از آيين هاي قديمي  از آن پس منسوخ شد و بنا بر تصميم جديد تشريفات به حداقل ممكن تنزل كرد و تجملات كه نمونه آن لباس هاي بسيار فاخر و پر كار بود از سوي واتيكان منع شد.
جوراب قرمز
وارد گامارلي مي شوم. به حساب بدسليقگي يا هر چيز ديگري كه مي خواهيد بگذاريد، اما سال ها ـ از زماني كه به خاطر دارم ـ دوست داشته ام جوراب قرمز رنگ بپوشم. غير از انگشت نما شدن مشكل ديگر اين است كه پيدا كردن جوراب قرمز مردانه كار آساني نيست. يك بار در يكي از كنفرانس هاي ملال آور اتحاديه اروپا يكي از مقامات فرانسوي حاضر در پي گفت و گويي به من گفت اين جا، فروشگاه گامارلي جايي است كه مي توانم چنين چيز هايي پيدا كنم. گفت:«بگو از همان جوراب هايي مي خواهم كه كاردينال مي پوشد.»
نفسي عميق و حاكي از عصبيت مي كشم و به پيشخوان نزديك مي شوم. تصوير مشتريان مشهور روي ديوار نصب شده است. آنها ستارگان دنياي سينما يا ورزش نيستند، بلكه تصاويري كم نورند از پاپ هاي قديم و جديد. به پيشخوان مي رسم و از مرد خنداني كه پشت آن ايستاده مي پرسم امكان خريد براي افراد غير روحاني هم وجود دارد يا خير. شش نسل از خانواده «ماكسيميليان گامارلي»، مرد پشت پيشخوان، كارشان همين بوده است. در نهايت ادب و احترام مي گويد:«البته كه وجود دارد. جناب عالي چيز خاصي مد نظرتان است؟» من پاسخ مي دهم: «اگر ممكن است مي خواستم يك جفت جوراب قرمز بخرم.» صداي قدم هاي ماكسيميليان را مي شنوم كه به طبقه بالا مي رود.
نكته جالب اين جاست كه ارزيابي جديدي از تغييراتي كه شوراي واتيكان ۲ در دهه ۶۰ دستور به اجراي آنها داد در جريان است. كساني هستند كه تصور مي كنند كليسا به از دست دادن برخي آيين ها و تشريفات خود، موقعيت و فضاي راز آلود خود را از دست داده است. برخي نيز اعتقاد دارند كه مراسم عشاي رباني در بعضي نقاط جهان تبديل به يك نمايش سرگرم كننده شده است. پاپ خود از حفظ و پاسداري از سنت هاي كليسا سخن مي گويد و همچنين ميراث فرهنگي آن را هم جلوه مي دهد. شايد بتوان گفت ناقوس كليسا آهسته تر از هر زماني مي نوازد. بعضي نيز مي گويند به زودي ردا ها و لباس هاي فاخر جاي خود را در كليسا باز خواهند يافت.
يك بسته پارچه اي روي پيشخوان است. روكش آن كه برداشته مي شود يك جفت جوراب قرمز رنگ تا زير زانو پديدار مي شود. ماكسيميليان از من مي خواهد دستم را مشت كنم و قسمت پايين جوراب را دور دستم مي پيچد. مي گويد اين روش چك كردن سايز بسيار عالي عمل مي كند. روي برچسب جوراب به انگليسي نوشته شده: «جوراب مردانه. با آب ولرم و صابون غير قليايي بشوييد.» من نگرانم كه جريان كار عادي آنها را كه قاعدتاً به روحانيون مسيحي مربوط مي شود، دچار وقفه كرده باشم. هرچند كه به نظر نمي آيد پاپ شخصاً براي خريد رداي جديدش معطل شده باشد، اما شايد يك كشيش بخواهد چيزي بخرد. قيمت جوراب را مي پرسم. جواب مي دهد: ۹ يورو و ۳۰ سنت. كمي  بيش از شش پوند. دو جفت بر مي دارم و از پيشخوان دور مي شوم. در حالي كه كمي  احساس معنويت و روحانيت مي كنم از فروشگاه بيرون مي آيم و در آفتاب رم شروع به قدم زدن مي كنم.

سرويس هاي اروپايي كه در مبارزه با تروريست ها مشاركت دارند، پس از بررسي اطلاعات به دست آمده از آخرين دستگيرشدگان در پاكستان و بريتانيا به اين نتيجه  رسيده اند كه شبكه هاي مصمم براي حملات گسترده روز به روز افزايش مي يابند. هرچند هسته رهبري القاعده همواره و به شكل «تاريخي» وجود داشته، اما اينطور كه به نظر مي رسد ساختار شبكه ها ديگر مركزيت خود را از دست داده تا حملات به شكلي موثرتر انجام شود. دستگيرشدگان بريتانيايي ـ پاكستاني مي گويند اين روزها تروريست ها بيشتر تلاش مي كنند اعضايي را كه به چشم پليس كمتر مشكوك هستند در صف اول حملات قرار دهند.
هشدارهايي كه داده مي شود به دليل زمان اعلام آن از نظر سياسي مشكوك به نظر مي رسد. تدابير امنيتي و هزينه هايي كه دولت پذيرفته بود سرسام آور بود. به ويژه اطلاعات شومي كه از شبكه  اي خبر مي داد كه حلقه هايش شناسايي نشده بودند، كمي مبالغه آميز به نظر مي رسيد. اما مسئولان اروپايي مبارزه با تروريسم كه تصميم به همكاري با همتايان آمريكايي شان گرفته بودند پس از سه هفته تحليل و بررسي اطلاعات، ترديد ها را زنده كردند.
زماني كه همه پرژكتورها روي جان كري و كنوانسيون حزب دموكرات متمركز شده بودند، به نظر مي رسيد زياده روي آمريكايي ها براي افزايش تدابير امنيتي، ترفندي است از سوي بوش و جبهه جمهوريخواهان. حتي روزنامه هاي بزرگ و منتقدان دموكرات  هم به شدت از اين رويه انتقاد كردند و اذعان داشتند كه اطلاعات اصلي و منبع اين هشدارها به سال هاي ۲۰۰۰ و ۲۰۰۱ و پيش از حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ باز مي گردند. روز ۱۶ اوت هفته نامه نيوزويك گزارشي تحقيقي چاپ كرده و در آن ادعا كرد كه يكي از مسئولان بلندپايه اطلاعاتي گفته است: «احتمالاً طرح القاعده هنوز هم دنبال مي شود» و در واقع آنها اطلاعات مستدلي براي اثبات ادعايشان ندارند.
به هر حال طرح حمله القاعده آن هم در زمان جنگ تبليغاتي براي انتخابات رياست جمهوري آمريكا، در نظر اكثريت يك احتمال صرف بود. اما پس از دستگيري هشت تروريست در روز ۱۷ اوت در لندن، اروپايي ها نيز به اين نتيجه رسيدند كه بايد هشدار القاعده را جدي گرفت و هر چند هنوز هم ميان سرويس هاي اطلاعاتي آمريكايي و اروپايي اختلاف بسياري وجود دارد اما آنها تصميم به همكاري گرفتند. اروپايي ها در مورد سازماندهي موجود در پس حمله جديد به آمريكا نظري متفاوت دارند. به اعتقاد اروپايي ها القاعده ديگر سازماندهي منسجمي ندارد و مثل گذشته از يك مغز متفكر بهره نمي برد. اما آمريكايي ها معتقدند اسامه بن لادن و بازوي راستش الظوهري و بسياري از سران تاريخي القاعده فعالان اصلي هستند و به نسل جديد تروريست ها فرمان مي دهند.
آنها براي اثبات ادعايشان از گردهمايي ماه مارس در وزيرستان پاكستان و در نزديكي مرز افغانستان صحبت مي كنند. پرويز مشرف معتقد است در اين جلسه اعضاي القاعده به برنامه ريزي سوءقصدهاي بزرگ آتي شان پرداختند و پيش از ۱۱ سپتامبر نيز چنين جلسه اي داشتند.
اما كارشناسان رسمي اروپايي معتقدند كه اطلاعات به دست آمده نشان دهنده آن است كه نسل جديد تروريست ها فقط به دنبال موفقيت صد در صد عمليات هستند. در واقع تنها نكته مشترك بين آنها محور فكري شان براي انجام سوءقصدهاي بزرگ است و بررسي نحوه عمليات، چگونگي اجراي آن و در مجموع كليه جزييات به گروه هاي مستقل و محلي واگذار مي شود.اطلاعات به دست آمده نشان مي دهد كه اين روزها افراد با ظاهر مسيحي، به ويژه زنان بيشتر مورد استفاده قرار مي گيرند، چرا كه اعراب و مسلمانان در نظر پليس مشكوك هستند. FBI  به افراد چچني و بوسنيايي و همچنين اروپايي هايي كه در دهه ۹۰ مهاجرت كرده اند بسيار مشكوك است.
انگلستان بيش از همه كشورهاي اروپايي در معرض تهديد است. پس از دستگيري ابوعيسي الهندي اين تهديدات به شكل جدي تري در اين كشور مطرح شده است. الهندي ۳۲ ساله كه شخصيت ها و هويت هاي متعددي براي خود درست كرده، براي حمله به بانك ها و مراكز تجاري آمريكا طرح هايي ريخته بود و مدارك مختلفي در مورد سلاح هاي شيميايي و بيولوژيك به همراه داشت. بن لادن شخصاً قبل از ۱۱ سپتامبر او را براي حمله به اهداف «مالي و يهودي» منصوب كرده بود. الهندي نه فقط به اين دليل كه در حال آماده كردن سوءقصدهايي در فرودگاه هاي لندن و نيويورك بوده، مورد توجه كارشناسان ضد تروريست واقع شده، بلكه به خاطر هندي بودنش نگاه مسئولان بريتانيايي را به خود جلب كرده است. او كه زاده ايالت گجرات است اولين تروريست هندي الاصل به شمار مي رود.
اطلاعات به دست آمده از سوي هشت دستگير شده در بريتانيا نشان مي دهد كه جوانان، افراد تحصيلكرده و مسلماناني كه سال هاي زيادي در كشورهاي غربي بوده اند اين روزها بيشتر جذب گروه ها مي شوند و پليس كه فقط به افغان ها، پاكستاني ها و اعراب مظنون است به آنها شك نمي كند.
اروپايي ها در مورد همكاري ناگهاني و قوي پاكستان در شكار القاعده دچار بهت شده اند. ظرف كمتر از يك ماه حدود ۶۰ تروريست توسط آنها دستگير شده اند. محمد نعيم نورخان ۲۵ ساله يكي از آنها است. به نظر مي رسد او يكي از ماموران ارشد باشد، چرا كه دست كم با شش نفر در آمريكا در ارتباط بوده و سفرهاي متعددي به انگليس و آمريكا داشته و با مالزي، اندونزي و نپال تماس داشته است. ارسال پيام به الهندي باعث دستگيري او شد. مقامات كراچي معتقدند اگر نام افراد مظنون منتشر نمي شد شبكه گسترش خارق العاده اي مي يافت.