به رغم تلاش هاي آمريكا براي منزوي ساختن ايران در صحنه بين المللي و منطقه خاورميانه، ايران همچنان كانون تحولات و محور تصميمات اساسي در منطقه است.
كاندوليزا رايس وزير امورخارجه آمريكا بنا دارد در سفر دوره اي به خاورميانه، برخي كشورها را با سياست كشورهاي غربي در مخالفت با برنامه هسته اي ايران و در انزوا قراردادن اين كشور هماهنگ و همنوا كند.
خانم رايس مدعي شده است جمهوري اسلامي توانايي مقابله با انزوا را ندارد و ايالات متحده با اتخاذ ديپلماسي جديد، كشورهاي بيشتري را عليه ايران بسيج خواهد كرد.اما به نظر مي رسد وزير امورخارجه آمريكا بايد چند نكته اساسي را به خاطر بسپارد:
اول: فلسطين همچنان مساله اصلي خاورميانه به حساب مي آيد و به رغم تلاش هاي چندين و چند ساله آمريكا و قدرت هاي غربي و همراهي برخي دولت هاي سازشكار عرب نه تنها هيچيك از تلاش ها و پيمان هاي خيانت بار سازش به نتيجه نرسيده است بلكه دولت جديد فلسطين به مدد حمايت مردم مظلوم اين كشور و نتيجه ۲ دهه انتفاضه و مقاومت، اينك دردست مخالفان سازش و حاميان مقاومت در برابر رژيم صهيونيستي است.
رهبر معظم انقلاب اسلامي در ديدار اخير خالد مشعل رئيس دفتر سياسي حماس، راي فلسطيني ها به حماس را انتخاب مقاومت و مبارزه با رژيم صهيونيستي دانستند و از آن به عنوان معجزه شيرين الهي ياد كردند.
خالد مشعل نيز در اين ديدار به رسميت نشناختن رژيم صهيونيستي، مذاكره نكردن با اين رژيم، بازگشت آوارگان فلسطيني و پايتختي بيت المقدس را مسايل اصلي و خطوط قرمز دولت جديد فلسطين اعلام كرده است.
اين موارد دقيقاً همان چيزي است كه واشنگتن به شدت از آن نگران است و ساليان متمادي براي آن وقت و هزينه صرف كرده است.
دوم: عراق با وجود سالها روابط خصمانه رژيم بعث و تحميل جنگ ۸ ساله به جمهوري اسلامي و به رغم لشكركشي آمريكا با هدف هم مرزشدن با ايران كه هزينه اي چندصد ميليارد دلار و كشته و زخمي شدن دهها هزار نظامي، اكنون شاهد استقرار يك حكومت اسلامي و مردمي و برخلاف ميل آمريكا هستيم.
واشنگتن حتماً به خوبي درك مي كند كه تلاش هاي او در مدت ۳ سال اشغال عراق در برابر قدرت نرم و پرنفوذ مرجعيت شيعه در اين كشور بي اثر مانده و نتايجي كاملا معكوس براي آن كشور به دنبال داشته است.
سوم: جريان بيداري اسلامي در منطقه در ميان مسلمانان جهان بسيار فراتر و گسترده تر از توان محدود و فرسوده چند دولت سازشكار و همراه ساختن آنها با خواسته هاي آمريكاست. گيرم كه يكي، دو مقام سياسي در كشوري كوچك تحريك شوند و درباره مسايل هسته اي ايران اظهار نظري كنند، چنين دلخوشي هايي براي دولتمردان آمريكا نهايت سرافكندگي است. آنچه سردمداران كاخ سفيد بايد براي آن فكر اساسي كنند، افزايش روزافزون نفرت مسلمانان جهان از ظلم و بي عدالتي و بي خردي است.
حركت خودجوش و خشم برانگيخته مسلمانان جهان در جريان توهين به ساحت مقدس پيامبر عظيم الشأن اسلام از اين بابت يادآوري خوبي مي تواند باشد تا كاخ سفيدنشينان تأملي بيشتر بر روي واقعيت ها داشته باشند.