فارس: جوايز پنجمين دوره انتخاب كتاب سال شهيد حبيب غني پور پنج شنبه در مسجد جوادالائمه(ع) به برگزيدگان اين دوره اعطا شد.
در مراسم اعطاي اين جايزه، در ابتدا مطلبي، امام جماعت مسجد جوادالائمه به ايراد سخنراني پرداخت. وي با بيان اين مطلب كه انتخاب كتاب سال شهيد غني پور خدمت بزرگي به ادبيات خواهد كرد، افزود: مردم اين محله شهداي زيادي را در جنگ تحميلي داشته اند، اما چرا اين جايزه به نام شهيد حبيب غني پور نام گذاري شده، دليلي دارد كه در فرهنگ اسلامي  ما مي گنجد و به زماني بازمي گردد كه جبرئيل در اولين ديدارش با پيامبر اسلام(ص) فرمودند: «اقراء».  وي ادامه داد: بنابراين چون اين شهيد بزرگوار اهل قلم بود و توانسته بود در عمر كوتاهش، آثار ادبي از خود به جاي بگذارد، داراي ارجحيت  است. در اين راه هم بايد كاري كرد كه جوانان، با قلم هايي كه در راه دين برداشته مي شود، سروكار داشته باشند.
در ادامه اين برنامه اميرحسين فردي، دبير اين جايزه گفت: در سال هاي ابتدايي اين برنامه فكر نمي كرديم كه خداوند به اين حركت توفيق عطا نمايد و در مجامع هنري و رسانه اي نام اين شهيد را پرآوازه كند. وي با بيان اين مطلب كه ما نخستين NGO ادبي در كشور هستيم، ادامه داد: اين جايزه جايزه اي خاص است و ما با اين نگاه وارد داوري  ها شديم كه ادبيات كشور تعالي يابد، اما در اين راه نگاه ويژه اي هم به اعتقادات قلبي مردم داشتيم، چون ما اعضاي شوراي نويسندگان مسجد جواد الائمه بر اين باوريم كه هيچ حركتي جداي از اعتقادات ديني مردم هيچ وقت جواب نمي دهد. در بخش بعدي برنامه جواد محقق اشعاري را براي حاضران خواند و پس از آن محمد ناصري بيانيه هيات داوران را قرائت كرد. مجري در ادامه اين مراسم از پدر چهار شهيد دعوت كرد تا با حضور بر بالاي سن، جوايز نويسندگان را اعطا كنند. در بخش مجموعه داستان هاي كوتاه نوجوانان، اثري به عنوان كتاب سال معرفي نشد، اما از كتاب «زير درخت انجير» نوشته جابر تواضعي به  علت ترسيم تاثيرگذار و هنرمندانه از زندگي و شخصيت قهرمان نوجوان اثر، تقدير به عمل آمد.
در حوزه داستان بلند و رمان بخش نوجوان هم از كتاب «جام جهاني در جواديه» نوشته داود اميريان به دليل ارايه بن مايه اي تازه و نو، همچنين ساخت و پرداخت فضايي بانشاط همراه با گره افكني هاي ماهرانه و جذاب براي مخاطب نوجوان تقدير شد و كتاب «پارسيان و من» نوشته آرمان آرين در پايان به دليل تلاش در جهت پرداختي جديد از شخصيت هاي شاهنامه فردوسي، به عنوان كتاب سال داستان نوجوان انتخاب و معرفي شد.ادامه مراسم با معرفي برگزيدگان كتاب هاي بزرگسال در حوزه دفاع مقدس دنبال شد. در بخش زندگي نامه هاي داستاني، از ميان ۱۵ اثري كه مورد بررسي قرار گرفتند، هيچ يك از آثار انتظارات هيات داوران را برآورده نكرد، اما در مجموع جايزه كتاب سال اين بخش به «چه كسي ماشه را خواهد كشيد» نوشته رحيم مخدومي  اعطا شد.
در بخش داستان بلند و رمان نيز هيات داوران اعلام كرد از ميان ۴۰ اثر داستاني هيچ اثري را شايسته  كتاب سال ندانسته، اما در نهايت از ميان دو كتاب «با هم مي ميريم» نوشته سليمان كرمي و «صدرا» نوشته نسرين ارتجاعي رمان «صدرا» را شايسته تقدير اعلام كردند.
در داستان كوتاه اين بخش نيز داستان هاي «كلاغ پر» مهدي رسولي، «قايم باشك» نجمه عباسي و «حنانه» مريم برادران مورد تقدير قرار گرفتند.

ايسنا: رئيس سازمان صداو سيما بر ضرورت فعاليت هاي علمي و پژوهشي در كارهاي خبري و سياسي اين رسانه تأكيد كرد.
سيدعزت الله ضرغامي در ديدار با مديران اطلاعات و اخبار مراكز استان هاي سازمان صدا و سيما، برنامه ريزي دقيق و علمي در بخش هاي مختلف و به ويژه فعاليت هاي خبري و سياسي را از اولويت هاي كاري و هدف هاي اصلي اين سازمان اعلام كرد. ضرغامي، بهره گيري از خلاقيت و هنر را در بخش هاي مختلف حوزه سياسي از اولويت هاي مهم كاري اين حوزه خواند و افزود: يكي از روش هاي افزايش كيفيت كار در اين حوزه، بهره گيري از ويژگي هاي هنري است كه كارايي سياسي و خبري را جذاب خواهد كرد. ضرغامي با اشاره به بي طرفي برنامه ها و فعاليت هاي صدا و سيما در حوزه هاي گوناگون تصريح كرد: نظرسنجي هاي مركز نظارت منبع بسيار مفيد و قابل قبولي است و درباره منابع كسب خبر مي تواند راهگشاي همه مديران و مسئولان باشد.

فارس: فيلم سينمايي «سفر به هيدالو» به كارگرداني مجتبي راعي و تهيه كنندگي محمد حسين حقيقي با حضور جمع كثيري از هنرمندان و سينماگران كشور و دست اندركاران اصلي اين فيلم در موزه سينما مورد تقدير قرار گرفت.
مدير عامل موزه سينما در اين مراسم گفت: امروز، راه ناتمام خود را با خيزشي دوباره آغاز مي كنيم، راهي كه از ازل نشانه دارد و تا ابد ادامه خواهد يافت.
بزرگداشت برگزيدگان بيست و چهارمين جشنواره بين المللي فيلم فجر را به «آهستگي» آغاز كرديم. «بنام پدر» به ما انگيزه دوباره داد. سپس با «چهارشنبه سوري» سري به اعماق جامعه زديم. اما به يكباره داغدار حادثه يي تلخ شديم. صداي انفجاري كه در سامرا برخاست ما را برانگيخت تا هفته اي مكث كنيم و در مكثي سوگوارانه از خويشتن بپرسيم، سينماي معناگرا در نبرد هميشگي خير و شر و ظلمت و روشنايي در كجا ايستاده اند. به گزارش همشهري برنامه بزرگداشت فيلم هاي برگزيده امروز با فيلم وقتي همه خواب بودند و از يكشنبه تا چهارشنبه با فيلم هايي عصر جمعه، شاهزاده ايراني، زمستان و چند مي گيري گريه كني ادامه خواهد يافت.

ايسنا: انجمن ادب شهرستان رودسر، گردهمايي بزرگ شاعران گيلان را با عنوان ميان ماندن و رفتن در رودسر برگزار كرد.
سيدعلي شفيعي - دبير برگزاري اين گردهمايي اظهار داشت: گردهمايي بزرگ شاعران استان گيلان در حوزه شعر آييني و انقلاب اسلامي با حضور ۱۰۰ نفر از هنرمندان و شاعران گيلان با عنوان «ميان ماندن و رفتن» در رودسر برگزار شد. وي افزود: بيش از ۳۵۰ اثر از ۸۵ شاعر گيلاني به دفتر دبيرخانه اين گردهمايي رسيده بود كه پس از بررسي و داوري توسط ابوالقاسم حسينجاني، حميدرضا شكارسري و سيدضياء الدين شفيعي، ۱۵۰ اثر از ۵۰ شاعر به مرحله بعد راه يافتند.
شفيعي در پايان گفت: در اين گردهمايي پس از شعرخواني تعدادي از شاعران استان گيلان، در پايان مراسم از هشت شاعر آرش پورعلي زاده، اسماعيل محمدپور، رضا نيكوكار، فاطمه هادي نژاد، رقيه آزادنيا، زهرا رستمي، معصومه كيانپور و روزبه فروتن پي تقدير شد.

قبله
بوبكر شبلي گفت: قدس الله روحه: قبله سه اند _ قبله عام و قبله خاص و قبله خاص الخاص. اما قبله عام كعبه است در ميان جهان و قبله خاص عرش است بر آسمان و قبله خاص الخاص دل مريدان و جان عارفان.
كشف الاسرار - رشيدالدين ميبدي

ايسنا: مراسم گرامي داشت چهلمين روز درگذشت م.آزاد در محل انجمن شاعران ايران و دفتر شعر جوان برگزار شد.
اين مراسم با حضور عبدالعلي دستغيب، مرتضي اخوان كاخي، محمدرضا عبدالملكيان، غزل تاجبخش و جمعي ديگر برگزار شد.در اين يادبود، عبدالعلي دستغيب گفت: در دوره اي كه نيما كار مي كرد، كسي به تلاطم نمي افتاد؛ چنان كه خود مي گويد يك سر از اين دخمه براي شنيدن يك نغمه بيرون نيامد، اما بعد از شهريور ۲۰ عده اي با تكيه بر ميراث گذشته به نوآوري دست زدند و برخي از آنها شاخص بودند. م.آزاد از آن دسته اي بود كه زحمت زياد كشيدند.

ظهر جمعه ما هم مثل خيلي از شهروندان گرفتار ترافيك وحشتناك و غيرقابل تحمل شديم با اين فرق كه ما در زيرگذر مانديم. براي فرار از ترافيك خيابان
۱۷ شهريور مثل هميشه به داخل زيرگذر امين  حضور آمديم و حواسمان نبود كه بعضي ماشين ها به دهانه  زير گذر نرسيده، دارند دور مي زنند و برمي گردند.
مشغول صحبت با بچه ها بودم كه از پدر شانس نياورده اند و شب ها موقع برگشتن آقاي سردبير خواب هستند و صبح ها موقع بيدار شدن دلشان نمي آيد پدر خسته و كوفته را بيدار كنند.
چشمتان روز بد نبيند... وقتي به خود آمدم كه وسط سه چهار رديف ماشين  گير كرده بودم. نمي دانستم آن طرف اين زيرگذر بسيار طولاني چه خبر است كه همه خودروها درست تا دهانه شرقي زيرگذر توقف كرده اند. دود اگزوز ماشين ها در فضاي بسته زيرگذر اجازه نمي داد شيشه ها پائين باشد. چند لحظه اي تحمل كردم و بعد ديدم ديگر نمي شود. نفسم داشت مي گرفت... احساس كردم ديگر نمي توانم صبر كنم... حالت چهره و رفتار بقيه راننده ها و مسافران خودروها نيز عادي نبود... همسرم پشت فرمان نشست سراسيمه بيرون آمدم و با تصور اين كه مي توانم خود را به سرعت از آن جهنم بيرون بكشم حركت كردم. يكي دو نفر ديگر نيز به راه افتاده بودند... چند نفر حالشان به هم خورده بود... دوان دوان خود را به سمت نور و هواي دهانه غربي تونل مي كشاندم... ما هر روز در همين هوا زندگي مي كنيم!... صداي اعتراض همراهان پيرمردي كه قلبش را گرفته بود بلند شد... كنار يكي از كانال هاي هواي زيرگذر ايستادم تا نفس تازه كنم... برخلاف كانال هاي ديگر براي خروج اضطراري نردبان داشت... اگر ملاحظه لباس روحانيت نبود از اين نردبان بالا مي رفتم... دوباره دويدم... چرا اين راه تمام نمي شد... نفس زنان و عرق ريزان خود را به خروجي تونل رساندم و ديدم ترافيك وحشتناك تر است... همه براي خريد لوازم منزل در اين روز تعطيل جمع شده اند در خياباني كه صد سال پيش براي عبور گاري و درشكه ساخته اند... خدايا چرا اثري از پليس نيست... چرا تدبيري براي اين آشفتگي اتخاذ نكرده اند... شماره ۱۱۰ را با عجله و ناراحتي گرفتم... موفق نشدم... يك مأمور خسته و تنها را با دسته اي قبض جريمه در دست پيدا كردم و سراسيمه به سويش رفتم... از حالت چهره و كلمات بريده بريده ام فهميد چه خبر است... گفتم خدا پدرت را بيامرزد... عجله كن كه الان چند نفر آن زير سكته مي كنند... بنده خدا همكار ديگرش را از آن سوي خيابان صدا زد و براي چند دقيقه مسير خيابان ري را بستند و من هم اين طرف به كمك شان شتافتم... با خود مي گفتم كساني كه از داخل تونل بيرون مي آيند از قضيه باخبرند اما ديگران كه از اطراف يك روحاني را در حال راهنمايي كردن خودروها مي بينند چه مي گويند! اما وضع آشفته تر از آن بود كه بخواهم ملاحظه كنم، قلبم اندكي درد گرفته بود و تير مي كشيد... هرچه خودرو از اين تونل سياه بيرون مي آمد باز تمام نمي شد... مأمور پليس مجبور شد دوباره راه را براي ماشين هاي خيابان ري باز كند... هرچه با اشاره اصرار مي كردم به همكارانش بي سيم بزند تا راه ورودي زيرگذر را مسدود كنند نمي شد... بالاخره موفق شديم سراسيمه خود را از آن وضعيت خلاص كنيم و چند دقيقه بعد در حوالي ميدان امام خميني كه ترافيك سبك تر بود از اضطراب و فشار عصبي ما كاسته شد... نيم ساعت بعد داشتيم آن لحظات را فراموش مي كرديم... لحظاتي كه وقتي در آن قرار مي گيريم قاطعانه تصميم مي گيريم هر جور هست تهران را ترك كنيم... لحظاتي كه يادمان مي آيد هركدام از ما به اندازه دو پاكت سيگار در روز گازهاي سمي استنشاق مي كنيم... لحظاتي كه به ياد مي آوريم مرگ و مير در اثر بيماري هاي تنفسي و فشارهاي عصبي چه قدر افزايش يافته است... لحظاتي كه مي شنويم اثر سوء اين وضعيت بر نوزادهاي تهراني آنقدر نگران كننده است كه مسئولين براي جلوگيري از ناآرامي و ناامني رواني مردم از آن سخن نمي گويند... لحظاتي كه توجه ما به پائين آمدن سن سكته هاي قلبي در حد سي سال و سي  وپنج سال جلب مي شود... لحظاتي كه مي گذرند و دوباره همه چيز را فراموش مي كنيم... با زندگي در اين شهر لعنتي كه دوستش داريم... با گرفتاري در اين جهنمي كه قصرهاي بهشتي اميدها و آرزوهايمان را در آن ساخته ايم...
چند ساعت بعد تنها درد خفيفي در قلبم احساس مي كردم و... دوباره مشغول زندگي بودم... مطالعه خبرها... شوراي تيتر... امضاي صفحات... گفت وگو درباره سرمقاله...
بچه هايمان در همين هوا به مدرسه مي روند... باز هم در ترافيك آزاردهنده گرفتار مي شويم... اعصابمان به هم مي ريزد... با هم دعوا مي كنيم... با صداي بوق خودرو ديگران را آزار مي دهيم... به خانه مي رسيم و بر سر همسر و فرزندانمان فرياد مي كشيم... مسئولان براي خلوت كردن تهران كاغذ سياه مي كنند... بر جمعيت تهران هر روز اضافه مي شود... گاهي يك نفر، دو نفر از تهران مهاجرت مي كنند و در همان حال كه يك كاميون اثاث و لوازم منزل آنان را از تهران خارج مي كند دهها كاميون براي آوردن اثاث مهمانان جديد تهران به شهر داخل مي شوند... در اين جهنم كه خودمان ساخته ايم زندگي مي كنيم... آلوده ترين شهر دنيا... تهران...و چيزي كه براي هيچ كس
_ تأكيد مي كنم _ براي هيچ كس از ما مهم نيست سلامت ماست... اينجا تهران است!

معاهده پاريس
پس از تصرف هرات در افغانستان از سوي قواي ناصرالدين شاه قاجار، دولت انگلستان كه از اين امر ناراضي بود، به ايران اعلان جنگ داد و جزيره خارك و بوشهر را به اشغال خود درآورد. در اين حال درگيري هايي بين نيروهاي ايراني و انگليسي روي داد كه به شكست سربازان ايراني انجاميد. از اين رو مذاكراتي براي صلح آغاز شد كه به عقد معاهده پاريس در فرانسه بين ايران و انگليس انجاميد. به موجب اين معاهده ننگين، دولت ايران تعهد سپرد كه هرات و تمام خاك افغانستان را تخليه نمايد و از هر ادعايي نسبت به حكومت خود در هرات و تمامي افغانستان دست بردارد. انگليسي ها نيز پذيرفتند كه قواي خود را از ايران خارج كنند و اسراي جنگي ايران را آزاد سازند. اين معاهده، دست ايران را به كلي از دخالت در افغانستان كوتاه كرد و باعث نفوذ انگلستان در دربار ايران گرديد. بنابراين، هرات به كلي از ايران جدا شد و افغانستان نيز با عنوان استقلال يابي، از ايران استقلال يافت. عهدنامه پاريس، ضربه شديد ديگري بود كه بر پيكر استقلال سياسي و اقتصادي ايران وارد آمد و بر اثر آن كه كمتر از معاهدات گلستان و تركمنچاي بين ايران و روسيه نبود، قلمرو حكومتي ايران به كمترين حد خود رسيد.