شنبه ۱۳ اسفند ۱۳۸۴ - سال سيزدهم - شماره ۳۹۳۶ - Mar 4, 2006
جامعه بايد پرسشگر باشد!؟
يكي از دام هايي كه ناخواسته و آرام آرام مسئولان را گرفتار مي كند خطر تريبون است. كسي كه در جايگاه مسئوليت و مديريت قرار گرفته اندك اندك و بي آن كه متوجه باشد پشت تريبون قرار مي گيرد و حرف مي زند. گاه حتي حرف ها جاي اهتمام به مسئوليت تعريف شده او را مي گيرند و فراموش مي كند كه او قرار بوده «كار» بكند و براي اجراي اهدافي مشخص اين بار را بر دوش گرفته است. در نتيجه كساني كه قرار بوده به اميد آن مسئول باشند بايد خودشان به دنبال كارهايشان بروند و مسئول محترم به انجام وظيفه كساني مي پردازد كه قرار بوده در رسانه ها يا كلاس هاي درس و بحث «حرف» بزنند.
حضرت آيت الله هاشمي شاهرودي كه پيش از تصدي رياست قوه قضائيه از چهره هاي درخشان حوزه علميه به شمار مي رفتند و به عنوان يكي از برجسته ترين شاگردان و ياران مرحوم شهيد سيدمحمدباقر صدر شناخته مي شوند شايد با پذيرش اين مسئوليت به نوعي ايثار و خدمت بزرگ تن دادند اما از زمان تصدي اين پست گاه به اين دام افتاده و مي افتند.
سخنان ايشان البته به دليل شرايط اجتماعي كشور و تجربه هاي تلخ فراوان مردم از قوه قضائيه هميشه با استقبال مواجه مي شود و كام تلخ مخاطبان را اندكي شيرين مي كند و براي دقايقي بر دل خسته و مجروح مردم مرهم مي گذارد اما... كسي جرأت نمي كند بپرسد: پس چه كسي مسئول اين اوضاع است؟
نكته جالب و طنز آميز ماجرا اين است كه بسياري مسئولان در حوزه مسئوليت و رياست خود به انتقاد و بيان مشكلات مي پردازند و كسي سئوال نمي كند كه: «اينها را ما هم مي دانيم، چه كسي قرار است اين وضع را درست كند؟»
بارها از جناب آقاي هاشمي شاهرودي هم در طول رياست و مسئوليت شان سخناني چنين شنيده ايم و آخرين سخن اين كه جامعه بايد پرسشگر باشد!...
«مرحبا، آفرين، احسنت... جانا سخن از زبان ما مي گويي...» اين زبان حال كساني است كه اين سخن را مي شنوند و با خود مي گويند: «مدينه گفتي و كردي كبابم!»
عبارات ايشان چنين است: «جامعه پرسشگر نظام را پاسخگو تربيت مي كند، امنيت رواني جامعه را ارتقا مي دهد. آرامش و آسايش براي مردم به ارمغان مي آورد و در چنين جامعه اي بايد احترام به حقوق مدني در سرلوحه امور قرار گيرد.»
اين سخنان زيبا و دلنشين و اين ديدگاه روشن و مترقي را هر انسان منصف و عاقلي مي پسندد و تحسين مي كند اما به شهادت همين ادعا جامعه پرسشگر حق دارد از رئيس محترم قوه قضائيه بپرسد: شما يك استاد گمنام دانشگاه يا نويسنده بخش حقوقي يك روزنامه يا شهروند عادي نيستيد كه نياز به سخنراني تان باشد. جنابعالي حتي از موضع وزارت نفت يا سازمان تبليغات هم در مورد قوه قضائيه سخن نمي گوييد... جنابعالي رئيس همين قوه قضائيه هستيد!... آيا لازم است كسي اين موضوع را يادآوري كند؟
- آيا به راستي امنيت لازم براي كسي كه بخواهد پرسش كند و بدون نگراني و لرزش (البته با صداقت و بدون سوءنيت) پرسش خود را مطرح سازد وجود دارد؟
- چرا به جاي خبر دادن از آينده و اميد بخشيدن با سخنان زيبا كار را به عمل برنمي آوريد و از اهرم هايي كه براي پاسخگو كردن نهادهاي حقيقي و حقوقي مختلف در اختيار داريد استفاده نمي كنيد؟
جناب آقاي هاشمي شاهرودي، مطمئنا افكار عمومي جامعه اگر صراحت و جسارت و قاطعيت و صداقت عملي قوه قضائيه را در ايجاد فضاي مناسب براي پرسش گري ملاحظه كند پرسش هاي موجود و نقد خود را به راحتي مطرح خواهد كرد. پرسش ها هميشه هست. شما نگران فضايي باشيد كه بايد اجازه پرسش را بدهد و پاسخ صحيح را در اختيار پرسشگران بگذارد.

يادداشت
اجتماعي
اقتصادي
دانش فناوري
بـورس
حوادث
خارجي
قرآن
سياسي
سينما
داخلي
شهر
شهرستان ها
شهري
محيط زيست
ورزش
صفحه آخر
همشهري ضميمه
همشهري ايرانشهر
|  اجتماعي   |   اقتصادي   |   دانش فناوري   |   بـورس   |   حوادث   |   خارجي   |   قرآن   |   سياسي   |  
|  سينما   |   داخلي   |   شهر   |   شهرستان ها   |   شهري   |   محيط زيست   |   ورزش   |   يادداشت   |  
|  صفحه آخر   |  
|   صفحه اول   |   آرشيو   |   شناسنامه   |   چاپ صفحه   |