گروه دانش و فناوري- رويا راوري: امروزه در فرايند جهاني سازي هر چيزي كه در مقياس جهاني توليد شود، موفق و اقتصادي خواهد بود. به تعبير ديگر هر صنعتي كه تنها در قالب ملي فعاليت كند، در فرايند جهاني شدن نمي تواند دوام بياورد. اين قانون جهاني سازي است. صنعت فناوري اطلاعات هم از اين بحث مستثني نيست. حتي مي توان گفت اين عامل در فناوري اطلاعات نسبت به صنايع ديگر بيشتر قابل توجه و اهميت است. اين شرايط ايجاب مي كند كه فناوري اطلاعات در كشور داراي يك سازماندهي قابل توجه و مناسب باشد.
بيش از يك ماه از تصويب ادغام انجمن شركت هاي انفورماتيك با نظام صنفي رايانه اي كشور مي گذرد، اما هنوز موج اعتراضات برخي از برنامه ريزان فناوري اطلاعات كشور به گوش مي رسد.
محمدامين شهرستاني، رئيس مجمع ناشران الكترونيك مي گويد: «مأموريت سازمان نظام صنفي رايانه اي كشور در چارچوب هاي ملي تعريف شده است و قطعاً نمي تواند در بحث جهاني سازي بسترسازي كند.»
همه مسائل زير يك چتر
فناوري اطلاعات شاخه هاي بسياري دارد كه مي توان آموزش انفورماتيك، خدمات و تجارت انفورماتيك و نيز كميته هايي كه به صورت غيركارشناسي شكل گرفته اند را در اين مورد مثال زد. همين گستردگي باعث شده كه بتوان به صادرات نرم افزار به جاي نفت فكر كرد. در واقع بايد گفت صنعت فناوري اطلاعات آن قدر در همه جا نفوذ كرده كه تنها با يك تشكل نمي تواند اداره شود.
براين اساس تأسيس هر تشكل صنفي در صنعت فناوري اطلاعات اهميت دارد، زيرا مي تواند گوشه اي از اين دنياي گسترده را زير نظر بگيرد. به نظر بسياري از كارشناسان فناوري اطلاعات ادغام كردن اين دو تشكل (انجمن شركت هاي انفورماتيك و نظام صنفي رايانه اي كشور) موازي كاري نيست بلكه باعث انحصارطلبي اداره كنندگان فناوري اطلاعات كشور مي شود.
شهرستاني مي گويد: «هر تشكل هر چقدر گسترده باشد قادر نخواهد بود كه صنعت عظيمي مثل فناوري اطلاعات را به تنهايي در كشور اداره كند.»
او توصيه مي كند به جاي اينكه دائماً ديگران را نفي كنيم بياييد برحسب قوانين، و حقوق وظايفمان را انجام دهيم. اصلي ترين دليل وجود نظام صنفي رايانه اي كشور، حفظ حقوق پديدآورندگان نرم افزار است، اما با وجود ۸ سال فعاليت اعضاي انجمن شركت هاي انفورماتيك كه در نظام صنفي رايانه اي كشور نيز عضويت دارند، هيچ فعاليت مطلوبي كه بتواند حداقل حقوق پديد آورندگان را در دست گيرد انجام نشده است. در صورتي كه از اين تشكل انتظار مي رفت كه خيلي سريع به قانون حفظ حقوق مؤلف (كپي رايت) و بحث مالكيت معنوي رسيدگي كنند.
وي مي گويد: «در پشت اين تصميمي كه اتخاذ شده مي توان چيزهاي ديگري را تصور كرد و شايد مخدوش كردن حساب هاي مالي انجمن و عملكرد مالي انجمن شركت هاي انفورماتيك مي تواند يكي از دلايل اين ادغام باشد!
در واقع اما و اگرهاي انجمن توسط اين ادغام پوشش داده خواهد شد.»
از سوي ديگر مسعود شنتيايي،  يكي از فعالان فناوري اطلاعات كشور مي گويد: «چون در اساسنامه سازمان نظام صنفي چنين ادغامي متصور و پيش بيني نشده است بنابراين اين ادغام از نظر قانوني ايراد دارد.»
وي مي گويد كه در مرحله اول، اصول ساختار انجمن شركت هاي انفورماتيك با ساختار نظام صنفي كاملاً متفاوت است و بر اين اساس ادغام در صورتي امكان پذير است كه ابتدا يكي از آنها از نظر حقوقي منحل شود و اعضاي ديگري پس از انحلال با مقررات جديد در سازمان عضو شوند.
و اينكه در صورتي كه آئين نامه اجرايي نظام صنفي رايانه اي با قانون حمايت از پديدآورندگان نرم افزار مخالفت دارد ماهيتاً نمي تواند مدافع حقوق ساير فعالان فناوري اطلاعات باشد. براين اساس هنگامي كه يك قانون براي حمايت از توليد نرم افزار تصويب مي شود موازيني كه مي تواند در چارچوب آن قانون تصويب شوند ،توليد نرم افزار و توليد سخت افزار شرايط متفاوتي دارند. در واقع همه را نمي توان زير يك چتر برد و مسائل شان را حل و فصل كرد.
اعضاي انجمن الزاماً اعضاي نظام صنفي نيستند بنابراين نمي توان با يك رأي گيري در تشكل مسائل را حل كرد.
مشكل نظام صنفي رايانه اي
تشكل هاي فناوري اطلاعات برحسب نوع فعاليت هايشان تعداد اعضاي متفاوتي دارند. تعداد تشكل هاي توليدي و كارفرمايي نمي توانند با تشكل هاي توزيع كننده يكي باشد. و اين مشكل نظام صنفي رايانه اي است كه همه را در يك قالب قرار داده است. مسلم است كه در كشور تعداد توليدكنندگان از توزيع كنندگان كمتر است، بنابراين آيا رأي گيري در چنين شرايطي قابل قبول است؟
شنتيايي مي گويد: «پيشنهاد ما اين است كه به جاي اينكه چنين شرايطي ايجاد شود بهتر است هر صنف تخصصي بر نوع فعاليت خود تشكل خود را داشته باشد تا هيأت مديره و مسئولين را خود انتخاب كنند و تنها در يك جا كه فصل مشترك دارند نمايندگان هر تشكل در يك كنفدراسيوني به حل و فصل مسائل بپردازند.»
نظام صنفي با پايه هاي سست
امير حسين محبي رئيس سنديكاي توليدكنندگان فناوري اطلاعات مي گويد: «در هيچ جاي دنيا نمي توان موردي يافت كه يك نظام دولتي در يك انجمن خصوصي ادغام شده باشد. اين يك فرض محال است. برخي از فعاليت ها در كشور برخلاف قانون انجام مي شود و بعد از اينكه با بحران مواجه مي شود غيرقانوني بودنش بر همگان اثبات مي شود.»
وي با اشاره به شكل گيري پايه هاي اشتباه نظام صنفي رايانه اي مي گويد: «قانون تشكيل نظام هاي صنفي از سال ها قبل در كشور نوشته و تصويب شده است. اما چون در آن روزها صنعت فناوري اطلاعات به گستردگي امروز نبوده است، هيچ اشاره اي به قانون ثبت علائم و اختراعات و در يك كلام مالكيت معنوي نشده بود. براين اساس چون سنديكاها، انجمن ها و افرادي كه با فناوري اطلاعات سر و كار داشتند با مشكلات زيادي روبه رو شدند. بالاخره با تلاش هاي بسيار در سال ۷۹ قانون،  حقوق آنها را به رسميت شناخت و تصويب شد اما آئين نامه اجرايي قانون حمايت از پديدآورندگان نرم افزار بعد از ۴ سال در سازمان مديريت و برنامه ريزي تنظيم و به تصويب هيأت دولت رسيد.»
در واقع آئين نامه اجرايي در خرداد ۸۳ آماده شد و به طور شتاب زده اي توسط دولت برخلاف قانون تصويب شده، تأييد شد. يعني آئين نامه اجرايي سازمان نظام صنفي رايانه اي كشور با اصل قانون تصويب شده مغايرت داشت.
براين اساس آئين نامه اجرايي در سال ۸۴ با يك روش شتاب زده بدون توجه به ماهيت آن بناي انتخابات نظام صنفي شد كه سازمان نظام صنفي را از وجاهت قانوني برانداخت.
اكنون با اين پايه هاي تزلزل و سست مي خواهد بر كل تشكل ها و گروه هاي IT احاطه و تسلط پيدا كند، اين غيرقابل پذيرش و غيرقانوني است.
سازمان نظام صنفي
غيرقانوني است؟
مهندس نصرالله جهانگرد دبير شوراي عالي اطلاع رساني در گفت وگو با يك نشريه تخصصي در حوزه كامپيوتر مي گويد :به نظر من غيرقانوني حرف صحيحي نيست. چون فرآيند تشكيل نظام صنفي رايانه اي به صورت قانوني طي شده و همه چيز آن هم درست است و بايد بپذيريم. منتها به نظر من اين يك اخلاق بد ايراني هاست كه به نظم عمومي و وحدت جمعي انقياد نداريم. اين دوستان معترض به من مراجعه كردند و برايشان توضيح دادم كه آن فرآيند قانوني بوده و مشكلي ندارد. تا اين لحظه هم اين آقايان به همه مراجع رسمي كشور كتباً شكايت كردند و بررسي شده و جواب هم گرفتند. ولي به هر حال توقع آنها يك سهمي در مناسبات كاري است.
روش عادي اين است كه اينها هم در كارها شركت كنند و رأي و تأثير خود را داشته باشند و با اكثريت ۹۰ درصدي همكاري كنند. متأسفانه اين هم آفت حركت هاي توسعه در ايران است. يعني هر وقت توفيقي در يك جا حاصل مي شود، عده  اي ناراضي پيدا مي شوند كه شاخ كار هستند و تمام زحمات را هدر مي دهند. توصيه برادرانه ام اين است كه دوستان به حركت جمعي تمكين كنند و حتي بزرگوارانه اگر جايي هم فكر مي كنند حقي ضايع شده بايد همراهي كنند، به خاطر اينكه يك حق ارجح و بزرگ تري الان در جامعه به وجود آمده است.
به هر حال ممكن است من از دو نفر مسئولي كه امروز سركار هستند، خوشم نيايد، خب مي رويم تلاش مي كنيم، تحقيق مي كنيم و كسي را كه دوست داريم، بر سركار مي گذاريم. اينها اشكالي ندارد و خوب است كه نقد و تصحيح شود.
البته اگر مجموعه درخت را بخواهيم ريشه كن كنيم، قطعاً توان نداريم كه چيزي را جايش بگذاريم و كشور عقب مي افتد و خسارت چنين ريسك بزرگي را كساني بايد تحمل كنند كه كاملاً شخصي حركت مي كنند.
البته من هم تا به حال چنين تأكيدي در اين باره در صحبت هايم نكرده بودم و خواستم از چنين صحبت هايي دور بايستم، ولي مي بينيم كه اين آقايان بيش از حد جلو رفته اند و احتمال دارد اين نهال تازه كاشته شده تخريب شود كه اين به ضرر همه است.

گروه دانش و فناوري _ عميد نمازي خواه: شركت ريتون در آمريكا يك مجمع دولتي قدرتمند است كه همواره در قراردادهاي نظامي در زمينه هاي الكترونيك، فضايي، فناوري اطلاعات، خدمات و ساخت موشك از بزرگترين رقباي شركت هاي آمريكايي ديگر است.
به تازگي شركت ريتون يك قرارداد ۱۲۲ ميليون دلاري را با وزارت دفاع آمريكا به امضا رساند   مبني   بر پوشش كامل مهندسي و تحقيقات براي گسترش موشكهاي تاو و سيستم هاي كنترل آنها. اين قرارداد ۵ ساله است و پيش بيني مي شود در عرض ۵ سال آينده تغييرات كلي در موشكهاي ريتون ايجاد شود.
آقاي جيم دايلي قائم مقام بخش سامانه هاي موشكي ريتون گفت: سيستم موشكي تاو يك برتري كامل را براي سربازان ايجاد مي كند و آنها مي توانند با توجه به ديد راداري وسيع و واضحي كه در دسترس دارند هر متخاصمي را سرنگون كنند و ما معتقديم كه هنوز هم مي توان بر قدرت و دقت اين سامانه افزود.

شركت لاكهيد مارتين مسئول و طراح اصلي ساماندهي موقعيت ياب جهاني معروف به GPS است. اين شركت مجرب هوافضايي، تاكنون حدود ۱۳۵ هزار نفر را براي تحقيقات، طراحي، گسترش، ساخت و فناوري سيستم هاي GPS استخدام كرده است. مسئولان مالي لاكهيد مارتين درآمد سيستم هاي GPS را تاسال ۲۰۰۵ ميلادي ۲۵/۳۷ ميليارد دلار گزارش داده اند.
ساخت ماهواره ها و سامانه هاي موقعيت ياب جهاني تاكنون در ۲ فاز (مرحله) انجام گرفته و پيش بيني مي شود كه پس از سال ۲۰۰۶ فاز سوم اين پروژه نيز آغاز شود.
فاز دوم هم اكنون در حال اتمام است و متخصصان شركت لاكهيد پس از تحقيقات مستمر موفق به طراحي يك ماهواره به نام ۲R شده اند كه مي تواند۵۰ سال در مدارهاي فضايي به دور زمين بچرخد و پوشش كامل و جامعي از تمام نقاط زمين را در دسترس متقاضيان قراردهد.
سيستم موقعيت ياب جهاني علاوه بر استفاده  هاي نظامي گسترده، به صورت غير نظامي نيز در اختيار مشتريان قرار مي گيرد و براي در دست داشتن موقعيت مكاني هر شخص و يا وسيله استفاده مي شود.
لاكهيد مارتين در فاز دوم ساخت ماهواره هاي موقعيت ياب جهاني روي اهداف و مقاصد نظامي تمركز كرده است ولي هنوز نمي تواند تمام زمين را پوشش دهد و نقاط كور وجود دارد. فاز دوم پرتاب ماهواره ها در كل متشكل از ۲۸ ماهواره است، ولي هنوز تنها ۱۳ ماهواره در مدار هستند.
دون دگريز قائم مقام بخش سيستم هاي ناوبري در اين باره گفت: «با تكميل فاز دوم ديگر هيچ مشكلي از لحاظ پوشش مكاني نداريم.
ما معتقديم كه سيستم GPS علاوه بر استفاده هاي نظامي تا چند سال آينده از سيستم هاي لاينفك زندگي بشري خواهد شد و لاكهيد مارتين به عنوان اولين طراح و سازنده اين سامانه ها به مردم نويد در دست داشتن موقعيت مكاني و جهانيشان را مي دهد.»
هم اكنون لاكهيد مارتين در حال تكميل ماهواره ۲R-M است و تا اواخر سال ۲۰۰۶ پس از انجام تستها و آزمايش هاي لازم، طبق برنامه ماهواره مذكور از قرارگاه كيپ كاناورال پرتاب خواهد شد.
لاكهيد مارتين به عنوان رهبر يك تيم چند شركتي است و قرار است براي ساخت ماهواره هاي نسل بعد GPS (فاز سوم) به عنوان مسئول و راهنماي آنها باشد.
به احتمال زياد ماهواره هاي نسل سوم با خود سامانه هاي جديدي حمل مي كنند تا جوابگوي تمامي نيازهاي بخش هاي نظامي و غيرنظامي باشند.

گروه دانش و فناوري- محمدتقي رسولي: شركت هاي بزرگ كه اي ميل مي دهند، گفته اند كه براي ارسال مستقيم نامه الكترونيكي بدون فيلترينگ، پول مي گيرند. گروه هاي مختلف مردم از اين خبر شاكي شده اند و گفته اند كه اين كار باعث فاصله اندازي بين فقير و غني در دنياي اينترنت مي شود.
شركت اي او ال اخيراً سرويس جديدي را معرفي كرده كه با استفاده از آن كاربران مي توانند با پرداخت هزينه اي ميل خود را مستقيماً به مقصد ارسال نمايند و مرحله فيلترينگ را حذف نمايند. البته اي او ال اين سرويس را به منظور امور تجاري و شركت هاي تجاري ارائه داده است.
ديگر ارائه دهنده سرويس اي ميل يعني ياهو نيز در ماه آينده اقدام به آزمايش سرويس مشابه خود خواهد نمود. البته اين سرويس ياهو اختياري بوده و كاربران قديمي مي توانند از اي ميل هاي خود استفاده نمايند ولي كساني كه علاقه به سرويس جديد دارند و مي خواهند از رسيدن اي ميل خود بدون فيلترينگ به مقصد مطمئن شوند مي توانند سرويس جديد را خريداري نمايند.
مسئولان سايت MoveOn.org اعتقاد دارند كه طرح جديد اي او ال در واقع حركت به سوي نابودي بوده و به زودي سرويس اي ميل  اي او ال بي مصرف مي شود زيرا با وجود سرويس هاي متفاوت، متنوع و كارآمد زياد جهت اي ميل بر روي اينترنت، بعيد است كاربران اقدام به پرداخت هزينه براي اين كار نمايند.
علاوه بر گروه MoveOn، گروه محافظه كار RightMarch.com، انجمن هاي كارگري و گروه هاي اينترنت همگي مخالفت خود را با اين طرح اعلام نمودند. با اين حال سخنگوي اي او ال اعلام نمود كه بر مواضع خود باقي خواهند ماند و كاري به اظهارنظرهاي گروه هاي سياسي نخواهد داشت.
منبع: Computer World.Com

گروه دانش و فناوري- مريم افضلي:تصور كنيد يادآوري بعضي خاطرات شما را آزار مي دهند .تصاوير چنين ضربه روحي (مثلاً تصادف) واكنش هاي روحي غيرقابل كنترلي به وجود مي آورند. اكنون دانشمندان روي روش هايي تحقيق مي كنند كه اثرات آزاردهنده ضربه روحي را از بين ببرند. تحقيقات بر اين اساس كه چگونه خاطرات خود را به ذهن مي سپاريم، نشان مي دهد كه مي توان روشي كه خاطرات در ذهن جا مي گيرند را تغيير داد. راجر پيتمن روانپزشك دانشگاه هاروارد، نشان داد تجويز داروهاي خاصي به قربانيان ضربه روحي دقيقاً بعد از حادثه موجب كاهش اختلال استرس بعد از ضربه شديد (PTSD) مي شود و اكنون وي معتقد است مي توان بيماران PTSD را سال ها بعد از حادثه درمان كرد.
او مي گويد: «افزايش هورمون استرس موجب مي شود خاطره عميقاً شكل گيرد. اگر از تاثيرات هورمون هاي استرس بكاهيم، مي توانيم از تبديل خاطرات فراموش نشدني به PTSD جلوگيري كنيم» .
وقتي خاطره اي شكل مي گيرد، فوراً در ذهن ذخيره نمي شود. اين خاطرات جديد به صورت موقتي روي شبكه سلول هاي مغز باقي مي مانند كه بعد از مدتي در حافظه بلندمدت ثابت مي شوند. پيش از اين عصب شناسان مي گفتند كه اگر اين خاطرات ثابت شوند به سختي تغيير مي كنند.
اما با آزمايش روي موش ها، اين ديدگاه تغيير كرد. محققان موش ها را آموزش دادند كه از يك محرك مثلاً يك چيز داغ بترسند. بعد با نشان دادن محرك، خاطره را به ياد آنها آورند.
آنها دريافتند كه به ياد آوردن يك خاطره ثابت موجب مي شود كه خاطره دوباره در حالت ناپايدار قرار بگيرد. مثل يك خاطره جديد كه قبل از ذخيره در حالت ناپايدار قرار دارد.
دكتر نادر مسئول اين تحقيقات مي گويد: «اگر از تثبيت دوباره آنها جلوگيري كنيم مي توان خاطره را براي هميشه از بين برد. هر وقت كه سيناپس (محل تماس دو عصب) فعال مي شود جريان هايي اتفاق مي افتد كه موجب تقويت يا تضعيف خاطره مي شود. البته اينكه چطور خاطرات تثبيت مي شوند به پاسخ هاي احساسي كه در زمان وقوع حادثه مي دهيم بستگي دارند. همه افراد چيزهايي را كه معناي احساسي براي آنها داشته اند را بهتر از موارد معمولي به خاطر مي آورند. وقتي موردي مهيج (احساساتي) اتفاق مي افتد، آدرنالين در بدن كاهش مي يابد. از طريق تشديد مكانيزم هاي گيرنده در مغز شدت انتقال اطلاعات كه بايد در مغز ذخيره شوند بيشتر مي شود.
در شرايطي مثل PTSD هنگام ثبت خاطره در مغز، به علت وجود احساسات، خاطرات بسيار عميق در مغز قرار مي گيرد كه تا سال ها بعد فرد را تحت تاثير قرار مي دهند.
دكتر پتمن، بيماراني كه از ضربه روحي رنج مي بردند داروي پروپرانولول داد. اين دارو براي درمان فشارخون به كار مي رود و روي گيرنده هاي مغز كه در ذخيره خاطرات دخالت دارند عمل مي كند. او به ۱۹ بيمار ده روز از دارو و ده روز قرص هاي غيرواقعي داد. بعد از سه ماه، بيماران به نواري كه حادثه دردناك آنها را توصيف مي كرد گوش كردند و آنهايي كه پروپرانولول مصرف كرده بودند استرس كمتري از آنهايي كه قرص هاي غيرواقعي مصرف كرده بودند، داشتند.
البته پاك كردن خاطرات هدف اين تحقيقات نيست. براي بسياري از افرادي كه از PTSD رنج مي برند خاطره بد جزئي از هويت آنهاست. دكتر نادر مي گويد:« كاري كه مي خواهيم انجام دهيم اين است كه تاثير خاطرات بد را كاهش دهيم تا حدي كه درمان هاي سنتي مثل روان درماني براي آنها موثر باشد ».
منبع: Guardian,3Feb2006