مهم ترين ذخاير ژنتيكي گياهي كشور در حال نابودي است
مرگ درختان كهنسال
دكتر سودابه علي احمد كروري*
درختان در اجتماع زيستي يكي از مهمترين سيستم هاي حيات بخش زندگي انسان ها به شمار مي روند. درختان تضمين كننده بقا، پايداري آب و خاك و هواي كره زمين محسوب مي شوند به همين دليل پيش از حضور انسان در كره خاكي جنگلها به وجود آمده و تكيه گاه استواري را براي تكامل جوامع انساني به وجود آوردند.
درختان كهنسال هر كشور از جمله مهمترين ذخاير ژنتيكي گياهي آن به شمار مي روند. ارزش شناخت و حفظ اين منابع از نظر ملي و تاريخ طبيعي با حفظ ابنيه تاريخي هر كشور برابري دارد. درختان كهنسال ،يادمان زنده و ابنيه تاريخي ،يادمان خالي از حيات اين مرز و بوم محسوب مي شوند. حفظ ذخاير ژنتيكي از جمله درختان كهنسال از اهم وظايف هر قوم و ملتي است.
وقتي صحبت از كهنسالي مي شود بدين معني است كه اين درختان چندين برابر دوره ديرزيستي بيولوژيك خود را تاكنون پشت سر گذاشته اند. درختان كهنسال در دوران طولاني زندگي خود، گاه هزاران سال موانع اكولوژيك و تنشهاي نامساعد محيطي متعددي را پشت سر گذاشته و همچنان پايدار به زندگي خود ادامه داده اند. اگر بخواهيم مثالي در اين ارتباط داشته باشيم مي توانيم از سرو چند هزار ساله و به قولي ۴ هزار ساله ابركوه نام ببريم. نمونه برداري انجام شده از بذور اين سرو در سال ۱۳۷۷ معرف ۹۰درصد قوه ناميه در بذور اين درختان بوده است.
نتايج اين تحقيق به طريقي معرف توان فيزيولوژي بالاي اين سرو بعد از هزاران سال گذر زمان است. متأسفانه هر ساله به دلايل مختلف تعدادي از اين درختان آسيب ديده يا قطع شده اند. در اين راستا مي توانيم از سرو كهنسال فيروزآباد(يزد) نام ببريم. اين سرو با قدمت حدود هزار سال يادمان بيولوژي تاريخ حيات مردم اين منطقه بوده است. از ساليان پيش ساكنان منطقه طي نامه هاي متعدد يادآور خطراتي كه ممكن است بقاي زندگي اين سرو را تهديد نمايد، شده بودند. شرايط استقرار اين درخت و بادهاي سختي كه در اين منطقه معمولاً در جريان است از جمله مواردي بوده كه بارها توسط اهالي منطقه گزارش شده است و از مراجع ذيصلاح خواسته بودند به ترتيبي، نسبت به حفاظت اين سرو حساسيت بيشتري نشان دهند. متأسفانه باد شديدي كه در تاريخ ۸ خرداد ماه سال ۱۳۸۲ شهر يزد و اطراف آن را به شدت متأثر كرد موجب ريشه كني اين درخت شده است.
در روز حادثه اين جانب شاهد غم بزرگ اهالي منطقه بودم و كراراً پيران محل ابراز مي كردند اگر جواني در اين منطقه شهيد شده بود غم از دست رفتن جوان كمتر از غم از دست رفتن اين درخت كهنسال بوده است. اين در حالي است كه بنا به تعهد ملي و مذهبي از ساليان پيش (۱۳۷۲) طرح درختان كهنسال ايران تدوين و جهت انجام اين طرح از سازمانها و مراجع ذيصلاح درخواست مساعدت شد. هيچ سازمان و ارگاني رسماً اين پيشنهاد را رد نكرد؛ به عبارت ديگر اهميت موضوع آنچنان ژرف بود كه نياز به انجام طرح قاطعي در اين مورد احساس مي شد. ولي تاكنون هيچ سازماني از اين طرح پشتيباني مالي نكرده است.
اهداف طرح مورد نظر در مرحله اول شناخت درختان كهنسال، در مرحله بعد بررسي شرايط حاضر استقرار درختان كهنسال و بالاخره چگونگي نگهداري و تكثير جنسي آنها به عنوان ذخاير ژنتيكي ارزشمند ايران و جهان بوده است.اين در حالي است كه سالانه ناظر نابودي چندين پايه درخت در اقصي نقاط كشور هستيم. جاي افسوس دارد كه برخوردهاي ظاهراً مثبت با موضوع به دليل نداشتن پشتوانه تخصصي عميق مسئله نابودي اين درختان را تسريع كرده است. در بعضي از مناطق بدون دقت به اهميت همزيستي هاي چند صد ساله و شايد هزاران ساله جوامع گياهي قديمي، نوع آبياري را تغيير داده و با ايجاد پارك و فضاي سبز جديد در اطراف اين پايه ها تصور آن دارند كه نسبت به حفظ حيات اين درختان گام مثبتي برداشته شده است. در صورتي كه آبياري هاي مداوم و بدون رعايت اصول فني باعث شده كه رفته رفته از نظر طبيعي اين درختان براي كسب آب مورد نياز، ريشه هاي عميق خود را از دست داده و ريشه هاي سطحي تر آنها وسعت بيشتري بيابد. نتيجه آنكه سرنوشت مشابه سرو فيروزآباد را در اين راستا مي بايست انتظار داشته باشيم.
در كشور ايران بر حسب برآورد انجام شده حدود هزار پايه كهنسال از گونه هاي مختلف وجود دارد. از زمانهاي قديم رسم بر آن بوده است كه به دليل قدرت استقرار و طول عمر زياد، مردم هر منطقه علاقه خاصي به اين درختان ابراز داشته و حتي در برخي موارد شاخه هاي اين درختان را آذين بسته و يا زير آنها قرباني مي كنند. كه اين خود از مشكلاتي است كه حيات آينده اين درختان را تهديد مي كند.
از اين رو لازم است بار ديگر اهميت اين درختان به عنوان ذخاير بي رقيب ژنتيك گياهي ايران تذكر داده شود و هرچه زودتر نسبت به شناخت اين درختان و ثبت آنها در پرونده ميراث فرهنگي و زيست محيطي كشور و جهان اقدام گردد. بديهي است كه برنامه آينده حفظ و حراست اين درختان امري كاملاً تخصصي است و نبايد سليقه اي با آن روبه رو شد، به طوري كه در بسياري از مناطق كه اين درختان شناسايي شده اند متأسفانه بافت طبيعي منطقه ۱۰۰ درصد آسيب ديده است.
* عضو هيأت مركزي انجمن علمي جنگلباني ايران
|