مطالعه وضعيت كودكان راه يافته به دوره پيش دبستاني برخي از كشورهاي آفريقايي نشان داد با كاهش سن آغاز آموزش ها، خطر ترك تحصيل، تكرار مقطع تحصيلي، فرار از مدرسه، دلزدگي از درس يا درس هايي خاص، افت تحصيلي، بيكاري پس از فارغ التحصيلي از دانشگاه، به شدت كاهش يافت
در آخرين روزهاي سال۲۰۰۶ و اندكي مانده به سال نو ميلادي، گزارش هاي منتشر شده توسط سازمان يونسكو و يونيسف نشان داد سرمايه گذاري و برنامه ريزي منظم برخي از سازمان هاي مسئول چون يونيسف و يونسكو در آمريكاي لاتين و جزاير كارائيب، اين فقيرترين مناطق جهان از جهت آموزش و پرورش، به ويژه در دوره پيش دبستاني و دبستان اين مناطق را به مناطقي قابل اعتنا تبديل كرده و باعث شده تا لقب مناطق فراموش شده آرام آرام از ساختار آموزشي اين نقاط رخت بربندد؛ اما ترديدي نيست كه تا دستيابي به شرايط آرماني راه زيادي باقي است.
اگرچه براساس آمارها، سرمايه گذاري هاي كلاني براي بهبود وضعيت آموزشي و پرورشي كودكان و نوجوانان و به طور خاص براي دختران زير شش سال در بسياري از نقاط جهان صورت گرفته؛ اما هنوز كاستي هاي فراواني در اين زمينه مشاهده مي شود. اين نابساماني تا حدي است كه كودكان زير سه سال از حداقل امكانات آموزشي نيز محروم بوده و آموزش به اين رده سني تقريباً منتفي است و عملاً سرمايه گذاري براي آن صورت نمي گيرد؛ در حالي كه به عقيده بسياري از روانشناسان، رده سني زير 3سال، مهم ترين رده سني آموزش و فراگيري كودكان است.
طرح آموزش فراگير دوره پيش دبستاني (UPE) طرحي است كه توسط تعدادي از سازمان هاي مسئول در امر آموزش و پرورش تدوين و به تدريج تا سال۲۰۱۵ ميلادي براي آموزش كودكان تا شش سال سراسر جهان به اجرا گذاشته مي شود؛ طرحي كه بسياري از مسئولان آن را راهي براي حمايت از كودكان زير شش سال و برنامه ريزي بلندمدت براي همواركردن مسير آموزش هاي مقاطع بالاتر تحصيلي مي دانند.
در اين مطلب، سعي داريم تا به طور خلاصه نگاهي به اجراي برنامه، آمارها و برنامه هاي بلندمدت آموزشي ويژه كودكان پيش دبستاني داشته باشيم.
آمارها و ضرورت آموزش
كوجيرو ماتسورا؛ يكي از مشاوران و برنامه ريزان آموزشي يونسكو درباره لزوم آموزش كودكان در دوره پيش دبستاني معتقد است: شكي نيست كه آموزش اوليه به كودكان به ويژه كودكان متعلق به جوامع آسيب پذير و به طور خاص خانواده هاي آسيب پذير، بسيار حائز اهميت است؛ چرا كه به هر ميزان آموزش به اين كودكان از سن پايين تري آغاز شود؛ به همان ميزان مشكلات آموزشي- پرورشي اين گروه نيازمند كاهش مي يابد. كودكاني كه جز آموزش هاي بيرون از منزل، شانس آموزش و فراگيري ديگري ندارند.
آمارهاي يونيسف نشان مي دهد 62 درصد از كودكان ساكن آمريكاي لاتين و جزاير كارائيب در سن ورود به دوره پيش دبستاني و قبل از آن قرار دارند كه اين ميزان در كشورهاي توسعه يافته آسياي ميانه و پاسفيك 35 درصد، جنوب و غرب آسيا 32درصد، كشورهاي عربي 16 درصد و كشورهاي آفريقايي 12 درصد گزارش شده است؛ كه متأسفانه بسياري از اين كودكان حتي براي يك بار نيز قدم به مراكز آموزشي ويژه دوره پيش دبستاني نگذاشته و نمي گذارند. اين شانس تنها براي كودكان ساكن اروپاي غربي وجود دارد كه در روسيه نيز پس از فروپاشي شوروي سابق، كودكان شانس حضور در مراكز آموزشي پيش دبستاني را يافته اند.
با نگاهي به آمارها و فراواني آمارها به ويژه در مناطق محروم، به راحتي مي توان به ضرورت آموزش در اين مناطق پي برد؛ مناطقي كه اغلب كودكان آن آموزش و پرورش واقعي را زماني آغاز مي كنند كه به مراكز آموزشي راه يابند و خانواده نه تنها نكته اي براي آموزش آنها ندارد؛ بلكه در بسياري موارد رفتار والدين تأثير منفي نيز بر رفتار كودكان دارد.
سرمايه گذاري و آينده
سرمايه گذاري هاي كلان براي توسعه آموزش و پرورش و به طور خاص آموزش پيش دبستاني نشان از افزايش تقاضا براي گسترش آموزش پيش دبستاني دارد كه شايد دليل اصلي آن آگاهي بسياري از سياستگذاران آموزشي نسبت به تأثير مثبت آغاز آموزش از سن كم باشد. به عقيده اين سياستگذاران، دختران حتي بيش از پسران نيازمند آموزش و پرورش هستند، چرا كه با آموزش درست از بسياري از خطرات مصون مي مانند.
براساس آمار در سال 1975 ميلادي به طور متوسط از هر 10 كودك آماده ورود به دوره پيش دبستاني، فقط يك كودك شانس تجربه آموزش را پيدا مي كرد كه اين رقم در سال۲۰۰۵ ميلادي به يك كودك از هر 3 كودك كاهش يافته است؛ كه دلايل اصلي آن را مي توان نكاتي چون سرمايه گذاري هاي متمركز و كلان، برنامه ريزي هاي صحيح و پيشرفت شايان توجه سياستگذاران آموزشي بسياري از كشورها و سرمايه گذاري كشورهاي صنعتي در بخش آموزش كشور خود و كشورهاي نيازمند دانست.
بررسي ها نشان مي دهد كشورهاي صنعتي نه تنها براي خود كه براي بسياري از كشورهاي نيازمند نيز برنامه ريزي و سرمايه گذاري متمركز و كلاني را تدارك ديده و مي بينند؛ نمونه اين فعاليت ها، برنامه ريزي آمريكا در سال 1960 ميلادي در زمينه آموزش متمركز به كودكان دورگه آمريكايي- آفريقايي بود كه بررسي تأثير آموزش و پرورش به اين گروه نتايج جالبي را به اين شرح نشان داد. در اين برنامه كودكان تحت آموزش تا سن 40 سالگي مورد بررسي و نظارت قرار گرفتند و طي اين مدت (از دوره پيش دبستاني تا سن 40سالگي) چندين بار تحت بررسي هاي مختلف قرار گرفتند. بررسي آزمون هاي اين مدت نشان داد اين گروه كه از 5 سالگي تحت سرپرستي و آموزش هاي ويژه قرار گرفتند؛ مدرسه را با اشتياق آغاز كرده و با نمرات بسيار بالا وارد دوره راهنمايي شدند و پس از اتمام تحصيلات دوره دبيرستان وارد دانشگاه شدند. اكثراً اين افراد رشته هاي تحصيلي بسيار خوبي را براي ادامه تحصيل برگزيدند و پس از فارغ التحصيلي از جهت يافتن شغل نيز بسيار موفق عمل كردند.
اين گروه نه تنها از جهت تحصيلات، شغل و درآمد در شرايط بسيار مطلوبي قرار داشتند، بلكه از جهت رواني نيز كاملاً متعادل بودند. امكان برقراري ارتباط مطلوب با همسالان، ارتباط صحيح با جنس مخالف و داشتن روابط اجتماعي سالم و موفق از ديگر مهارت هاي اين گروه بود.
مطالعه ديگر روي كودكان راه يافته به دوره پيش دبستاني در برخي از كشورهاي آفريقايي نشان داد با كاهش سن آغاز آموزش، خطر ترك تحصيلي، تكرار مقطع تحصيلي، فرار از مدرسه، دلزدگي از درس يا درس هايي خاص، افت تحصيلي، بيكاري پس از فارغ التحصيلي از دانشگاه به شدت كاهش يافت.
متأسفانه با وجود تجربه هاي موفق بسيار در زمينه آغاز آموزش از سن كم كماكان سرمايه گذاري در اين زمينه چندان رضايت بخش نيست؛ تا حدي كه در بسياري از كشورها، كمترين بودجه (كمتر از 10 درصد) به بخش آموزش به ويژه دوره پيش دبستاني اختصاص مي يابد. در سال 2005 ميلادي از 79 كشور سرمايه گذار در بخش آموزش پيش دبستاني، 65 كشور بودجه اي كمتر از 5 درصد را به اين بخش اختصاص دادند.
فقر و نيازها
گزارش هاي دريافتي نشان مي دهد كودكان خانواده هاي فقير و نيازمند، نخستين هدف  نابساماني هاي خانواده و اجتماع بوده و بيش از بزرگسالان از شرايط نامطلوب رنج مي برند.
به طور مثال در هند، نابساماني هاي اجتماعي، نامساعدبودن شرايط زندگي اغلب خانواده ها به ويژه خانواده هاي متعلق به محله هاي پايين؛ اختلافات قومي- قبيله اي؛ ازدواج زودهنگام دختران (اغلب با هدف كاستن از مخارج خانواده و يا آشتي مجدد دو قبيله متخاصم) كار كودكان و... همگي آفت هايي هستند كه كودكان را هدف قرار داده اند. اين وضع نه تنها در هند كه در كلمبيا، كنيا، ونزوئلا، افغانستان و اغلب كشورهاي آفريقايي به وضوح ديده شده و كودكان را در شرايط بسيار نامطلوبي قرار مي دهد.
در كشورهاي صنعتي، وضعيت كودكان فقير به مراتب وخيم تر از كودكان برخي ديگر از كشورهاست. به طوري كه اغلب كودكان خانواده هاي فقير به گروه كودكان كار پيوسته و هم پا و گاه فراتر از كارگران ديگر كار مي كنند. دستمزد پايين اين كودكان، ترك تحصيل آنها و اختلاف طبقاتي فاحش ميان كودكان كار و كودكان متمول كشورهاي صنعتي، بي هيچ توضيحي شاخص ترين ميزان سنجش وضعيت نامساعد كودكان فقير جوامع صنعتي است.
تلاش ها و كمبودها
سازمان ها و نهادهاي مسئول همواره سعي دارند تا به هر شكل ممكن اين تفاوت ها و معضلات را برطرف كرده و راه را براي تحصيل همه كودكان به ويژه از سن بسيار كم هموار كنند. نگاهي به آمارها و برنامه ها شاهد اين مدعا است:
* برنامه فراگير آموزش پيش دبستاني و دبستاني (UPE) به ويژه براي كشورهاي نيازمند يكي از گام هاي مؤثر نهادهاي مسئول است. اجراي اين طرح باعث شد تا ميزان ثبت نام در دوره پيش دبستاني در فاصله سال هاي 2005 تا 1999 ميلادي در آفريقا تا 27 درصد؛ غرب و جنوب آسيا تا 19 درصد و در كشورهاي عربي تا 16 درصد افزايش يابد. اين پيشرفت در مقايسه با رقم صفر درصد سال هاي پيش از اين تاريخ براي كشورهاي آفريقايي و اعراب، پيشرفت شايان توجهي است. برنامه UPE تا سال 2015 ميلادي تكميل خواهد شد.
* آمارها نشان مي دهد با وجود اجراي برنامه هاي آموزشي فراگير، كماكان تعداد زيادي از دانش آموزان واجد شرايط ورود به دوره پيش دبستاني و ساير مقاطع تحصيلي از حضور در مدرسه محروم اند. به اين ترتيب كه اين رقم از 21 ميليون نفر در سال 1999 ميلادي به 77 ميليون نفر در سال 2005 ميلادي رسيده است كه بيش از سه چهارم از اين تعداد فقط در آفريقا و غرب و جنوب آسيا حضور دارند. براساس آمار، چهار كشور نيجريه، پاكستان، هند و اتيوپي؛ 33 ميليون كودك ترك تحصيل كرده را در خود جاي داده اند.
* گزارش ها حاكي از آن است كه دو سوم از كودكان به ويژه دختران ساكن در 181 كشور جهان، از نابرابري هاي جنسيتي در رنج هستند و از حداقل خدمات و امكانات به ويژه درباره دريافت خدمات آموزشي - پرورشي و بهداشتي نيز برخوردار نيستند. اختلاف جنسيتي باعث شده تا دختران كم ترين سهم از كليه خدمات و امكانات را دريافت كنند؛ به طوري كه در كشورهايي چون، افغانستان، آفريقاي مركزي، چاد، پاكستان، نيجريه و يمن دختران كمترين آمار تعداد دانش آموزان را نشان مي دهند و در عوض بالاترين آمار كارگران، كودكان كار هستند. بررسي ها نشان مي دهد تنها در يك سوم از كشورهاي جهان تبعيض هاي جنسيتي ديده نمي شود؛ كه در اين كشورها نيز شرايط به گونه اي ديگر براي دختران نامطلوب است. به طور مثال بالاترين آمار سوءاستفاده جنسي متعلق به دختران زير 18 سال كشورهاي اسكانديناوي است.
* تحت پوشش قرار نگرفتن دانش آموزان واجد شرايط ورود به مقطع پيش دبستاني، بزرگترين مشكل آموزشي بسياري از كشورهاي جهان است؛ به طوري كه در آمريكاي لاتين و جزاير كارائيب (با وجود اجراي طرح موفق آموزشي) 83 درصد از كودكان از آموزش هاي پيش دبستاني محروم بوده و مدرسه را با حضور در كلاس اول ابتدايي آن هم در شرايط بسيار نامطلوب، آغاز مي كنند و اغلب نيز براي همان يك سال، حضور در مدرسه را تجربه مي كنند. در بسياري از كشورهاي آفريقايي كمتر از دو سوم از كودكان به پايه اي بالاتر از پايه اول ابتدايي راه مي يابند؛ اما متأسفانه تحصيل آنها در همان سال هاي نخست و حداكثر تا پايان دوره ابتدايي دوام مي يابد.
* آمار افراد تحصيلكرده كشورهاي عربي، جنوب و غرب آسيا و آفريقا كمتر از 70 درصد است كه به اين ترتيب از هر پنج نفر در جهان، تنها يك فرد بالغ قادر به خواندن و نوشتن است (توجه كنيم كه تحصيلات بالا مدنظر نبوده و حداقل توانايي محاسبه شده است!)
چه كرده ايم، چه بايد بكنيم
سياستگذاران آموزشي معتقدند چند نكته به عنوان شاخص ترين حركت ها جهت رفع معضل تحصيل به ويژه فراهم كردن زمينه مناسب براي شروع آموزش از سن كم و دوره هاي پايين تحصيلي مطرح است:
* تربيت آموزگاران بيشتر و كارآمد؛ آمارها نشان مي دهد در كشورهاي آفريقايي نيازمند رقمي بيش از 4/2 تا 4 ميليون آموزگار زبده براي اجراي دقيق طرح آموزش فراگير مقطع پيش دبستاني (UPE) هستند كه اين ميزان نياز در مناطق دورافتاده آفريقايي بيش از اين ميزان است. توجه به تربيت صحيح آموزگاران و افزايش مهارت دانش  آموزگاران نكته اي بسيار حائز اهميت است.
* فراهم كردن زمينه مناسب براي تحصيل كودكان با راهكارهايي چون: كاهش هزينه هاي تحصيل، آموزش صحيح مفاهيم درسي، علاقه مند كردن دانش آموزان به درس و تحصيل به شيوه هاي مختلف، ارايه خدمات بهداشتي به دانش آموزان و خانواده هاي آنها براي جلوگيري از ابتلا كودكان و خانواده هاي آنها به انواع بيماري ها به ويژه ايدز در كشورهاي آفريقايي، تأمين نيازهاي اقتصادي - اجتماعي كودكان و خانواده هاي آنها براي جلوگيري از ترك تحصيل كودكان و پيوستن آنها به گروه كودكان كار و... از ديگر فعاليت هاي مهم سازمان ها و نهادهاي مسئول است.
* افزايش اعتياد و بودجه به بخش آموزش و پرورش به ويژه آموزش و پرورش از دوره هاي پايين تحصيلي با وجودي كه در كشورهاي فقير بودجه اختصاص يافته به بخش آموزش (به طور خاص دوره پيش دبستاني و دبستاني) از 8/1 ميليارد دلار در سال 2000 ميلادي به 4/3 ميليارد دلار در سال 2005 ميلادي (در كشورهاي توسعه يافته از 6/2 به 4/4 ميليارد دلار افزايش يافته است) افزايش يافته؛ اما آن طور كه بايد رضايت، بخش آموزش را فراهم نكرده است.
آخرين آمارها نشان مي دهد نهادهاي مسئولي چون يونيسف و يونسكو قصد دارند تا سال 2010 ميلادي اين رقم را به 4/5 ميليارد دلار افزايش دهند؛ كه اين رقم هنوز با رقم يازده ميليارد دلار نياز سالانه آموزش و پرورش كشورهاي فقير، فاصله فاحشي دارد.
* توسعه سيستم هاي ارتباطي - اطلاعاتي به منظور دستيابي به اطلاعات برتر آموزشي. اكنون از 125 كشور جهان كه مجهز به سيستم هاي ارتباطي - اطلاعاتي هستند، 47 كشور اروپايي بوده و سهم اندكي شامل 6 كشور از آمريكاي لاتين و جزاير كارائيب، چهار كشور از آسياي مركزي قادر به دستيابي به اطلاعات روز دنيا و قرار گرفتن تحت پوشش برنامه هاي فراگير آموزشي هستند و بقيه نيز ارتباطي مستمر و مؤثر با سيستم هاي ارتباطي - اطلاعاتي ندارند.
جمع بندي
براساس طرح آموزش UPE، تا سال 2015 برنامه هايي به اين شرح در بسياري از نقاط جهان به ويژه كشورهاي توسعه نيافته به مرحله اجرا گذاشته مي شود:
- فراگير شدن خدمات و آموزش هاي آموزشي - پرورشي و بهداشتي براي همه كودكان و به طور خاص كودكان كشورهاي توسعه نيافته.
- فراهم كردن زمينه مناسب براي تحصيل كودكان همه اقشار جامعه؛ در نخستين گام كاهش هزينه هاي تحصيلي و اجراي برنامه هاي متعدد آموزشي تا سال 2015 ميلادي مرحله نخست اين طرح تا سال 2010 ميلادي به مرحله اجرا گذاشته مي شود.
- اجراي برنامه هاي آموزشي براي ارتقاي مهارت هاي زندگي به تاكيد خاص بر روي آموزش جلوگيري از ابتلا به بيماري ها تا سال 2015 ميلادي. آموزش جلوگيري از ابتلا به ايدز به طور ويژه براي دختران به اجرا درمي آيد.
- اجراي حداقل نيمي از برنامه هاي آموزشي ويژه بزرگسالان تا سال 2010 ميلادي.
- از بين بردن تبعيض جنسيتي براي فراهم كردن زمينه مناسب براي تحصيل دختران حداقل تا مقطع دبيرستان (تا سال 2010 ميلادي) و ادامه اين روند تا سال 2015 براي امكان حضور دختران در دانشگاهها.
- فراهم كردن زمينه مناسب براي برابري هاي آموزشي - پرورشي در همه كشورها بدون در نظر گرفتن جنسيت و نژاد.
- فراگير كردن شروع آموزش از سن پايين از مقاطع تحصيلي پيش دبستاني و قبل از آن.
منبع:ungei
ترجمه: مهتاب صفرزاده خسروشاهي

گروه علمي فرهنگي- يكي از جنبه  هاي مهم آموزش، مربوط به چگونگي مديريت رفتار دانش آموزان در كلاس درس است. در اين زمينه،  نقش آموزگار برجسته است، هر چند كه مدير و معاون هم در اين ميان بي تاثير نيستند اما به هر حال نقش اصلي، متعلق به آموزگار است كه بايد با حفظ انضباط در كلاس،  محيط مناسبي براي بهره گيري دانش  آموزان از مطالب درسي فراهم كند.
شايد بتوان گفت جنبه هايي از رفتار معلم، تغييرناپذير بوده و مستقل از زمان، مكان، سن،  زمينه هاي كاري و فرهنگ محسوب مي شود. هدف همه اصول مديريت رفتار و انضباط،  قادر ساختن دانش آموزان به كنترل رفتار خود به شيوه اي است كه حقوق ديگران نيز رعايت شود. اين هدف، چالش هميشگي معلمان در جريان هدايت و مديريت كلاس است.
كتاب رهبري معلم و مديريت رفتار در مدارس؛ نگاهي نو به شيوه هاي مديريت و رفتار دانش آموزان مجموعه اي از مقالات را گرد آورده است كه به جنبه هاي گوناگون رفتار در كلاس و نقش رهبري معلم در آن مي پردازد. اين كتاب كه تاليف بيل راجرز است، توسط دكتر سيدرضا افتخاري به فارسي ترجمه شده است.
مطالب كتاب شامل ده مقاله از نويسندگان مختلف است. برخي از عناوين مقالات از اين قرار است: عناصر پايدار و عناصر تغييرپذير در مديريت رفتار، انضباط از ديدگاه انسان گرايانه و گرايش هاي معمول در مديريت مشكلات عاطفي و رفتاري.
چاپ اول اين كتاب با شمارگان 2000 نسخه و قيمت 2200 تومان به طور مشترك توسط دو ناشر (آواي كلك و قو) در دسترس علاقه مندان قرار گرفته است.

نقاشي نمونه
سال ها پيش معاون يكي از مدرسه هاي شهرمان بودم. در يكي از روزها، مربي آمادگي به دليل بيماري به مدرسه نيامده بود كه من بعد از اطلاع از عدم حضور مربي در كلاس حاضر شدم. زنگ اول با بچه ها شعر خوانديم. زنگ دوم بچه ها گفتند كه بايد نقاشي بكشيم. من هم شروع به كشيدن تصويري از يك شير جنگلي روي تابلو كردم و بعد از آن با غرور خاصي كه از كشيدن نقاشي سراغم آمده بود، از بچه ها پرسيدم: خوب بچه ها! چه تصويري روي تابلو مي بينيد؟
بچه ها همگي جواب دادند: گوسفند!
علي شاهپوري
مدير دبيرستان فردوسي نجف آباد
جنگل سؤالات
مي دانستم كه امروز قرار است بچه ها زنگ بعد به اردو بروند و من شاد و خرم و سرشار از انرژي به كلاس وارد شدم. بچه ها در جنگل سؤالات گم شده بودند و شوق بازي در جنگل، اردو را از ياد آنها برده بود. راستي جنگل سؤالات چه بود؟
پيام هاي درس و سؤال هاي درسي را روي كاغذ رنگي در اندازه هاي گوناگون نوشتم و پس از مچاله كردن، به صورت توپ هاي كاغذي رنگي درآوردم. توپ هاي كاغذي را با كش و در اندازه هاي متفاوت از بالاي ميز تحرير دانش آموزان در ورودي، سقف كلاس و راهروهايي كه بچه ها بيشتر در آن جا رفت و آمد مي كردند، وصل كردم و از كلاس خارج شدم.
وقتي بچه ها وارد كلاس شدند، يك آن سر و صدا و هيجان همه جا را گرفت. از دور حس شادي بچه ها را مي شنيدم. به سمت كلاس حركت كردم. وقتي وارد كلاس شدم، درست مثل اين بود كه بچه ها در جنگل سؤال ها و پيام ها گم شده اند. هر يك مشغول بالا پريدن و كشف مطالب داخل توپ هاي كاغذي بودم. چه قدر زيبا بود. چشم هايشان از شادي برق مي زد و هيجان و عشق در كلاس موج مي زد. وارد كلاس كه شدم، در درياي شوق آنها غرقه شدم و متوجه نشدم كه زنگ چگونه سپري شد. راستي ما آموزگاران، چرا سعي نمي كنيم كلاس هاي شادي داشته باشيم؟
شادي عزيزي
آموزگار دبستان نوردانش، منطقه 2

گروه علمي فرهنگي- همايش دانشجويي حمايت از محرومان با عنوان مهر باران با هدف فرهنگ سازي براي انجام فعاليتهاي خيرخواهانه در جوامع دانشگاهي با تقدير و نمايش آثار برگزيده طي روزهاي 13تا 15 اسفند در دانشگاه تهران برگزار مي شود.
فرهنگ سازي جهت انجام فعاليتهاي خيرخواهانه در جوامع دانشگاهي، ترويج فرهنگ فعاليت هاي جهادي در جامعه، معرفي فعاليت ها و خدمات نهادهاي مسئول در عرصه حمايت از محرومان و مستضعفان، گام برداشتن در جهت استقرار عدالت اجتماعي با پشتوانه جامعه دانشگاهي، معرفي فعاليت گروه هاي فعال دانشجويي در عرصه فقر و محروميت زدايي، ايجاد بستر براي ارتباط، تعامل و انتقال تجربه هرچه بيشتر گروه هاي دانشجويي فعال در عرصه حمايت از محرومان، ايجاد ارتباط منسجم بين نهادها و سازمانهاي مسئول در عرصه فقر و محروميت زدايي با گروه هاي دانشجويي حمايت كننده از محرومان و ايجاد ارتباط منسجم بين گروه هاي دانشجويي حمايت كننده از محرومان از ديگر اهداف اين همايش است كه توسط سازمان دانشجويان جهاد دانشگاهي برگزار مي شود.
دومين همايش سراسري گروه هاي دانشجويي حامي محرومان شامل برپايي نمايشگاه دستاوردهاي سازمان ها و نهادهاي دولتي و گروه هاي دانشجويي، تقدير از گروه هاي دانشجويي فعال در حوزه محروميت زدايي و كمك به محرومان، تقدير از حاميان فعاليت هاي دانشجويان در عرصه حمايت از محرومان، برگزاري د يدار گروه هاي دانشجويي با مسئولان نظام، نمايش فيلم هاي مرتبط با حوزه فقر و محروميت، برگزاري كارگاه هاي تخصصي آشنايي با روش هاي رشد و ارتقاي محرومان با زير شاخه هاي فرهنگي، علمي، بهداشتي و .... ، ميزگرد با حضور مسئولان و مديران نهادهاي دولتي مسئول در حوزه كمك رساني به محرومان، نشست گروه هاي دانشجويي به منظور ارائه فعاليت ها همراه با تبادل نظر و انتقال تجربيات، راه اندازي شبكه ارتباطي بين گروه هاي دانشجويي حامي محرومان، تقدير ويژه از بهترين غرفه گروه ها در به نمايش گذاشتن فعاليت گروه جهت انتقال تجربيات به گروه هاي ديگر و بازديد كنندگان از نمايشگاه است. جشنواره سراسري فرهنگي، هنري حمايت از محرومان نيز در پنج بخش عكس، مقاله نويسي،  خاطره نويسي، شعر و ايده هاي نو برگزار مي شود. نشاني سايت اينترنتي همايش: www.mehrbaran.ir است.

ليدا كاكيا
اگر به امر تربيت معلم به عنوان يك نظام توجه شود، ورودي ها و فرآيندهاي دروني و خروجي آن بايد داراي ويژگي هاي خاصي باشد. اين ويژگي ها در قالب مجموعه اي از اصول و ضوابط، با عنوان اصول و ضوابط حاكم بر برنامه ريزي تربيت معلم، بدين شرح تدوين و ارائه مي شود:
اصل اول: دانشجويان تربيت معلم بايد از سلامت جسمي و رواني، متناسب با امر معلمي برخوردار باشند.
اصل دوم: دانشجويان تربيت معلم بايد داراي صلاحيت اعتقادي، اخلاقي و علمي، متناسب با امر معلمي باشند و علاقه و توان كافي براي كسب صلاحيت هاي حرفه اي در رشته خاص تحصيلي خود را داشته باشند.
اصل سوم: برنامه هاي آموزشي و پژوهشي تربيت معلم بايد به گونه اي باشد تا معلمان را براي رشد معنوي، اخلاقي، عاطفي، عقلاني و جسماني دانش آموزان مهيا سازد.
اصل چهارم: برنامه ريزي تربيت معلم بايد پژوهش و خلاقيت را در دانشجويان تقويت نمايد و به نحوي باشد كه فارغ التحصيلان آن، توانمندي هاي علمي و حرفه اي معلمي را به طور كامل كسب كنند.
اصل پنجم: برنامه هاي درسي تربيت معلم در هر رشته، علاوه بر دروس تخصصي، شامل مجموعه اي از دروس تربيتي است تا دانشجويان علاوه بر كسب دانش مورد نياز، با فنون معلمي و مهارت هاي تدريس آشنا شوند.
اصل ششم: در تربيت دانشجويان تربيت معلم بايد به اصل تزكيه توجه شود. اين اصل در انتخاب دانشجو، گزينش استاد و نيز در تنظيم و تدوين برنامه ها و نحوه  اجراي آنها، بخصوص در شيوه هاي آموزشي و تربيتي، ايجاد محيط آموزشي و انتخاب مديران بايد لحاظ گردد، به طوري كه اين دانشجويان بتوانند الگوي دانش آموزان شوند.
اصل هفتم: براي جذب كردن جوانان مستعد به امر معلمي و تقويت مراكز تربيت معلم، برنامه هاي تربيت معلم بايد به گونه اي طراحي شود كه ادامه تحصيل معلمان در سطوح بالاتر، مطابق با ضوابط و مقررات وزارت فرهنگ و آموزش عالي به سهولت ممكن شود و از لحاظ انتخاب رشته و ادامه تحصيل آنان محدوديتي ايجاد نشود.
اصل هشتم: برنامه ريزي هاي تربيت معلم بايد با نظام آموزشي، برنامه هاي درسي مدارس، آيين نامه هاي اجرايي، مقررات آموزشي و نياز آموزش و پرورش به نيروي انساني در دوره هاي مختلف تحصيلي اعم از پيش دبستاني، ابتدايي، راهنمايي، دبيرستاني و پيش دانشگاهي، منطبق و هماهنگ باشد. ايجاد اين هماهنگي بين وزارت آموزش و پرورش، وزارت فرهنگ و آموزش عالي و ديگر نهادهاي ذي ربط در تمام مراحل و سطوح برنامه ريزي و آموزش هاي ضمن خدمت معلمان ضروري است.
اصل نهم: از آنجا كه ماهيت تربيت معلم به سطوح توسعه اقتصادي و زمينه هاي اجتماعي وابسته است و از ويژگي هاي فرهنگي و تاريخي تأثير مي پذيرد، بنابراين در برنامه ريزي و تعيين سطوح تحصيلي دوره هاي تربيت معلم و همچنين در به كارگيري شيوه هاي گزينش و شمار دانشجويان، بايد به نيازهاي بومي و منطقه اي توجه خاصي شود.
گرچه با تصويب اين مصوبه، تكليف نظام تربيت معلم در زمينه فلسفه، اهداف، گزينش دانشجو، برنامه ريزي تحصيلي تا اندازه اي روشن شد و به فعاليت هاي پراكنده مراكز تربيت معلم به ويژه در زمينه شرايط ورود داوطلبان، مدت تحصيل، تنوع رشته هاي آموزشي، گواهينامه هاي معلمي، به عنوان عوامل بازدارنده در توسعه كمي و كيفي تربيت معلم، توجه شده است، به موارد اساسي مانند گزينش دانشجو، كيفيت علمي و حرفه اي مدرسان مراكز تربيت معلم، رفاه عمومي دانشجويان، ضرورت ايجاد فضاهاي آموزشي و مهياسازي تجهيزات و وسايل كار مطلوب و چگونگي فرآيند چشم اندازهاي تحصيلي و شغلي فارغ التحصيلان اين مراكز اشاره نشده است. علاوه بر آن، اين مصوبه همانند ساير مصوبات نتوانسته است خط مشي و برنامه اجرايي مشخصي را به صورت جامع در زمينه تربيت معلم تضمين كند.

منابع:
۱ - آقازاده، احمد، مسائل آموزش و پرورش ايران، تهران: سمت، 1383.
۲ - توما، ژان، مسائل جهاني آموزش و پرورش، ترجمه احمد آقازاده، 1366.
۳ - راسخ، شاپور، تعليم و تربيت در جهان امروز، تهران: انتشارات اميركبير، 1347.
۴ - آقازاده، احمد، مسائل آموزش و پرورش و رشد و توسعه در ممالك جهان سوم (جزوه درسي)؛ تهران: دانشگاه علامه طباطبايي، 1380.