سال گذشته پيرو درج اطلاعيه هاي مبني بر فروش ملك توسط اداره كل فروش املاك و مستغلات ستاد، اقدام به خريد يك قطعه زمين از ستاد ياد شده كردم. شهرداري تهران پيرو بخشنامه سازمان زمين شهري مؤظف به دريافت وجوه مربوط به سازمان زمين شهري از اينگونه واگذاري ها مي باشد. اما ستاد حاضر به پرداخت هيچگونه وجهي از اين بابت نمي باشد، و از يك سال پيش با ادامه مكاتبات، هنوز نتيجه اي عايد نشده و ضرر و زيان هنگفتي به خريداران اين قبيل اراضي وارد آمده است. اميدواريم براي حفظ حقوق جامعه و پيشگيري از خدشه دار شدن اعتماد عمومي، نسبت به رفع اين قبيل مشكلات هرچه سريع تر اقدام شود.
محمد جعفر كرمي
پاسخ به نامه هاي شما
تهران- آقاي جمال الدين مشهدي
مطالب ارسالي شما را دريافت كرديم. از حسن توجه شما به همشهري سپاسگزاريم. از نثر و نگارش خوبي برخورداريد. هر دو موضوع مطالب ارسالي شما مرتبط با فصل زمستان بود در انتظارنوشته هاي تازه تري هستيم.
آقاي ..... شهروند تهراني
همچنان كه خواسته بوديد از ذكر نام شما خودداري كرديم. نوشته ايد كه پاره اي سختگيري ها در پست بازرسي فرودگاه مهرآباد موجب گلايه شما در ايام سفر نوروزي به اهواز شده است. اميدواريم با امعان نظر و سعه صدر بيشتر مسئولان، از بروز اين قبيل سوءتفاهمات جلوگيري شود.

هرازگاه از رسانه  هاي جمعي شنيده مي شود كه سوار نمودن دو نفر در قسمت جلو اتومبيلهاي سواري ممنوع است، اين اطلاعات را عمدتاً مسئولين ادارات راهنمايي و رانندگي اظهار مي كنند و تأكيد مي نمايند كه با متخلفين برخورد قانوني خواهد شد، اما در حال حاضر در تمام مسيرهاي خطي، راهي و... برخلاف قاعده فوق عمل مي شود و عمل خلاف قانون فوق تبديل به يك عمل قانوني و يك نابهنجار به يك هنجار مبدل شده است.
جا دارد به اجمال به آثار زيانبار اين عمل خلاف توجه شود.
۱- با توجه به اين كه ظرفيت اتومبيلهاي سواري پنج نفر پيش بيني شده است به لحاظ مقررات بيمه اي صرفاً ظرفيت مذكور مورد بيمه قرار مي گيرد و چنانچه خسارت و حادثه اي واقع شود بيمه مسئوليتي در قبال نفر مازاد بر ظرفيت نخواهد داشت!
۲- با عنايت به اين كه صندلي جلو اتومبيل سواري براي يك نفر تدارك ديده شده بنابراين استفاده از آن براي دو نفر به لحاظ فيزيكي نيز غيرممكن بوده و حتي در حالت عادي نيز موجب ورود آسيب به ستون فقرات، كمر و نواحي زانو مي شود و تحمل اين وضعيت براي كساني كه مبتلا به بيماري ستون فقرات يا مفاصل هستند به مراتب دشوارتر است.
زيان هاي روحي و رواني قرار گرفتن در چنين وضعيتي را نيز بايد درنظر گرفت. علاوه بر اين به دليل تنگي جا راننده براي عوض كردن دنده و اعمال دقت با محدوديت روبه رو مي شود.
قطعاً با توجه به بار حقوقي سوار كردن مسافر اضافي در صندلي جلو خودروهاي مسافربر و مشكلاتي كه برشمردم، جا دارد يك بار براي هميشه، اين اصل مراعات گردد.
وكيلي

چه كسي پاسخگوست؟
با وجود قول مساعد روابط عمومي شهرداري منطقه يازده تهران درخصوص بهسازي خيابان كارگر جنوبي حدفاصل ميدان قزوين تا چهارراه لشگر در بهمن ماه سال ۸۱، تاكنون هيچ  اقدامي در اين خصوص انجام نگرفته است و اين بخش از خيابان كارگر جنوبي به دليل نداشتن ايمني لازم حداقل هفته اي يك بار شاهد تصادف دلخراش عابرين پياده با وسائط نقليه شهري است. تاوان اين خسارت را چه كسي پاسخگوست.
اهالي محل
عاقبت قانون اعسار چه شد؟
قريب يك سال از تصويب قانون اعسار در مجلس شوراي اسلامي گذشت و اين طرح پس از مخالفت شوراي نگهبان به مجمع تشخيص مصلحت نظام ارسال گرديد. در حالي كه تعداد زيادي از محكومان مالي و خانواده هايشان چشم اميد به تصويب اين طرح دارند اميد است با تصويب اين قانون بسياري از محكومان مالي از حبس رها و به ميان خانواده هاي خود برگردند.
جمعي از محكومان مالي
فضاي طبيعي شهرها را حفظ كنيم
در نامه اي كه از سوي جمعي از مردم بوشهر دريافت كرده ايم اشاره شده است كه درختان قديم بلوارها و خيابان هاي اصلي شهر قطع و به جاي آنها بلوكهاي سيماني و سنگ نصب مي گردد. بعضي از اين درختان از قدمت ۵۰ و حتي ۱۰۰ ساله برخوردار مي باشند. با توجه به رشد كند و تدريجي اين قبيل درختان در خلال دهها سال، اكنون كه به اصطلاح زه زمين پايين تر قرار گرفته، امكان سبز شدن و رشد دوباره اين درختان وجود ندارد. درحالي كه يكي از وظايف مهم شهرداري ها حفظ فضاي سبز طبيعي است.

تقاضاهاي جمعي از مربيان كانون پرورش
جمعي از مربيان بخش استان تهران كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان، ضمن استقبال از پرداخت بن ۵۰ هزار توماني به كاركنان ستادي، طي نامه اي به همشهري پرسيده اند كه چرا اين بن به آنها پرداخت نشده است. آنها همچنين خاطرنشان كرده اند كه به دليل واگذاري امور مستخدمين به پيمانكار، به اين قشر زحمتكش عيدي پرداخت نشده است. در اين نامه همچنين يادآوري شده است كه طبق نظام هماهنگ پرداخت در آموزش و پرورش حق عائله مندي به خانم ها پرداخت مي گردد، اما در كانون، اين پرداخت صورت نمي گيرد.

تبريز - عكس: غلامرضا شفاعت طلب

در آستانه تخليه قرارداد
انجمن اولياء و مربيان دبستان دخترانه نيايش واقع در منطقه ۹ آموزش و پرورش تهران طي نامه اي به همشهري با اعلام نگراني از صدور حكم تخليه اين مدرسه كه بيش از ۵۰ سال از قدمت فعاليت هاي آموزشي آن مي گذرد از مقامات مسئول و كليه شخصيت ها حقيقي و حقوقي علاقمند براي كمك به حفظ اين مكان آموزشي استمداد كرده است. بخشي از اين نامه را مي خوانيم:
به نمايندگي از طرف بيش از ۵۰۰ دانش آموز و اولياء دبستان دختران نيايش منطقه ۹ آموزش و پرورش تهران با توجه به صدور حكم تخليه واحد آموزشي فوق، به منظور رفع اضطراب دانش آموزان و خانواده هاي آنان، در جهت ادامه فعاليت آموزشي دبستان مذكور، از آن بزرگوار طلب ياري داشته تا با همت و مساعدتان، باقيات صالحات و ذخيره دنيا و آخرتي ماندگار برجاي گذاشته شود.
غرض آنكه دبستان مذكور با بيش از ۵۰۰ نفر دانش آموز دختر در دو شيفت صبح و بعداز ظهر با بيش از ۵۰ سال قدمت آموزشي، به علت استيجاري بودن سه قسمت از فضاي متعلقه، تاكنون دو قسمت آن به تملك مالكين درآمده است و اينك كه فضاي محدودي به عنوان فضاي آموزشي مورد استفاده دانش آموزان قرار مي گيرد به موجب حكم تخليه صادره توسط مالك و اصرار ايشان، در شرف تخليه مي باشد. با توجه به محدود بودن امكانات آموزشي در منطقه مورد نظر بالاخص براي دانش آموزان دختر و اينكه مالك محترم آمادگي لازم را براي فروش ملك با تخفيف قابل ملاحظه به شرط ادامه فعاليت هاي آموزشي ملك مذكور را دارد، دست مساعدت و حمايت و كمك دراز مي كنيم. اميدواريم خدمات آموزشي ۵۰ ساله در اين مكان متوقف نشود.

چند وقت پيش از تلويزيون، فيلم سينمايي پخش شد با نام «يافتن فارستر». هر دوبار كه اين فيلم پخش شد، من نتوانستم آن را به طور كامل ببينم. اما مطلبي كه توجه مرا به خود جلب كرد اين بود كه فن نگارش نياز به تعليم دارد. پس از ديدن فيلم در خودم احساس اشتياق به نوشتن مي كردم. دلم مي خواست خودكاري بردارم و بنويسم. موضوع مشخصي در ذهنم نبود. يك بار به فكرم رسيد كه شرح يك روز از زندگي خودم را به روي كاغذ بياورم.
خودآگاه يا ناخودآگاه به ياد ساعتهاي انشاء در مدرسه و دوران تحصيلم افتادم. از كلاس دوم دبستان با جمله نويسي آغاز كرديم. با كلمات مختلفي كه به ما گفته مي شد، جمله مي ساختيم و مي نوشتيم. تا آنجا كه به خاطر دارم در كلاس سوم دبستان بود كه معلم يك روز به ما گفت، يك انشاء از سه بخش تشكيل شده است: مقدمه، شرح و نتيجه گيري. تا پايان تحصيلات متوسطه ساعت انشاء به اين صورت مي گذشت كه معلم دانش آموزاني را انتخاب مي كرد و از آنها مي خواست كه انشاء خود را در كلاس بخوانند و بعد به آنها نمره مي داد. در پايان ساعت، موضوعي كه معمولاً يك جمله كوتاه يا يك بيت شعر بود، بزرگ بر روي تخته مي نوشت.«اين موضوع انشاء هفته آينده است.»
من بيشتر اوقات با بي ميلي تكليف انشاء خود را شروع مي كردم. درباره موضوع فكر مي كردم و مطالبي را كه به ذهنم مي رسيد به روي كاغذ مي آوردم. گاهي نيز پس از مدتي فكر كردن، جرقه هايي در ذهنم زده مي شد و انديشه هايي در فكرم پديد مي آمد كه بي ميلي را تبديل به رغبت مي كرد. براي نوشتن آنچه در سر داشتم به وجد مي آمدم و با سرعت كلمات را بر روي كاغذ مي نوشتم.
در تمام سالهاي تحصيل يك چيز هميشگي بود، من از نمره انشايي كه مي گرفتم،  راضي نبودم. هيچ وقت نفهميدم ملاك نمره دادن معلمان چيست. هيچ وقت هم به دليل نارضايتي از نمره، اشتياقي براي خواندن انشاء خود و پيدا كردن اشتباهاتم نداشتم.
ما از كلمات براي بيان تفكر خود و آنچه كه در ذهن داريم استفاده مي كنيم و با گفتن جملات، آن را به ديگران انتقال مي دهيم. انسان داراي قدرت تعقل است و به همين دليل قادر به زيبايي شناسي است. هر چه كلمات و جملات زيباتر باشند، حس زيبايي شناسي شنونده بيشتر سيراب مي شود و مفاهيم بهتر انتقال پيدا مي كنند. استفاده از كلمات و الفاظ پيش پا افتاده، بيانگر مفاهيم پيش پا افتاده و سطحي است.
حقيقت اين است كه در جامعه ما اغلب افراد توانايي استفاده صحيح از كلمات را ندارند. اين واقعيت را مي توانيد هر روز تماشا كنيد. آن هم در تلويزيون. در برنامه هاي مختلف تلويزيوني، بخشي به گزارشات مردمي اختصاص دارد. گزارشگري از فردي از جامعه پرسشي مي كند و وي به آن پاسخ مي دهد. اغلب اين افراد بيان درستي ندارند، به خوبي از كلمات استفاده نمي كنند و اشتباهات دستوري فراوان دارند. جملات كليشه اي بيان مي كنند و يا جمله اي را آغاز مي كنند و به سختي آن را به پايان مي رسانند.
يك فرد وقتي در برابر دوربين تلويزيون قرار مي گيرد سعي مي كند كه بيان زيبايي داشته باشد و از كلمات به اصطلاح «قلمبه و سلمبه» استفاده كند. اما چون تمرين نكرده است، نمي تواند به خوبي و با تسلط از كلمات براي بيان عقيده خود استفاده كند.
وقتي ما اين توانايي را پيدا كنيم كه كلمات مناسب را كنار هم بگذاريم و جملات زيبا بسازيم، ديگر چندان فرقي نمي كند كه آنها را بنويسيم يا بگوييم. هنر كنار هم قراردادن كلمات همان فن نگارش است. فن نگارش بايد به همه افراد آموزش داده شود. اگر در نظام آموزشي توجه كافي به آموزش نگارش شود، مطمئناً گفت وگوهاي روزمره كه بين افراد جامعه شكل مي گيرد زيباتر خواهد شد و استفاده از كلمات و جملات سطحي كمتر مي شود. مفاهيم عميق تر مي شوند و ارتباط بين افكار و انديشه ها بيشتر مي شود. ارتباط بيشتر فكرها موجب پويايي تفكر افراد مي شود و افق هاي فكري را گسترش مي دهد.
آرش تقي خاني

در مدتي كمتر از ده سال ساخت و ساز چه در تهران و چه شهرستان ها رويكردي مغاير با آنچه در طول تاريخ كشور ما صورت گرفته، داشته است.
اين رويكرد را مي توان در هجوم عنان گسيخته به بكرترين دامنه هاي كوهستاني، بستر رودخانه ها، چشم اندازهاي واقع در خط افق مناطق ييلاقي و حتي مناطق حفاظت شده و زيستگاه وحوش خلاصه كرد. با نگاهي گذرا به كوه هاي شمال تهران، به وضوح مي توان ديد كه سوداي سود و سرمايه از قبل ساخت و سازهاي بي برنامه و عنان گسيخته چگونه اين دامنه ها را كه در گذشته اي نه چندان دور از گردشگاههاي مردم خسته شهرنشين و به ويژه كوهنوردان بود، زير سيطره آهن و سيمان و سازه هاي بتوني برده است. در اين هجوم بي امان ساخت و ساز بي رويه متأسفانه دستگاههاي دولتي و بخش خصوصي (از هر نوع) گوي سبقت را از هم ربوده اند. دره گرجي را وزارت آموزش و پرورش تحت ساخت و ساز قرار داده است و آن سوتر شاهد گسترش ساخت و سازهاي بخش ديگري هستيم. ارگان ها هم كه همچنان در تداوم ساخت و ساز در اين ارتفاعات از بلندي هاي كن تا گردنه قوچك همچنان دست اندركارند.آنچه در اين ميان غريب مانده، يك شهر پرجمعيت، پرسروصدا با ترافيك سنگين و هواي آلوده است كه اين چنين حلقه محاصره ساخت و سازهاي بي برنامه بر گردش تنگ تر مي شود. اين ساخت و سازها پارك هاي جنگلي اطراف تهران را كه براي بهبود هواي آلوده شهر به وجود آمده اند، بي نصيب نگذاشته است و به عبارتي لجام گسيختگي ساخت و ساز در تهران، وضع بسيار تأسف آوري به خود گرفته است. آنچه در طول تاريخ و در حيات ملت ما وجود داشته است، يك نگرش متعادل و هماهنگ در ساخت بناها با مراعات حريم طبيعت، رودخانه و فضاهاي كشاورزي بوده است اما معلوم نيست به چه دليل، اختيار ساخت و ساز، به صورت نامحدود و بدون در نظر گرفتن فضاهاي حياتي براي شهرها، به كساني سپرده مي شود كه تا حد ممكن سعي دارند، فضاها را تصاحب و به زير ساخت ببرند، در پايخت هاي بزرگ اروپايي كه شهرسازي نوين را پيش از ما آغاز كرده اند، شهرداري ها قوانين پايداري براي حفظ حقوق مردم وضع و اجرا كرده اند، به عنوان مثال، تعيين نوع نماي بيروني ساختمان ها در شهر پاريس در اختيار شهرداري هاست و يا تعيين تعداد طبقات و ارتفاع ساختمان ها نيز در هر خياباني تحت نظارت قانونمند شهرداري ها قرار دارد. اما چرا اين قوانين در شهر تهران به اجرا درنمي آيد، مشخص نيست. به عنوان مثال صدور پروانه ساخت و ساز در ارتفاعات شمال تهران كه طبق قانون مجاز نمي باشد به چه دليلي صورت گرفته است و يا اراضي واقع در بلندي هاي كن كه بايد به ايجاد و گسترش فضاي سبز، پارك هاي جنگلي اختصاص پيدا كند، تحت چه ضوابطي به اشخاص حقيقي و حقوقي فروخته شده تا امروز از بازار مكاره دلالي زمين سردربياورد؟
و يا در ارتفاعات محدوده دارآباد طبق چه مجوزي اجازه ساخت و ساز داده شده است؟
كارشناسان مي گويند شهر تهران روي گسل هاي زلزله خيز قرار دارد يكي از راههاي پيشگيري از خسارات زلزله در اين شهر جلوگيري از ساخت و ساز در روي گسل ها و همچنين در نظر گرفتن فضاهاي باز براي پناه بردن مردم به هنگام ضرورت است. اما در بعضي از محله هاي شميران برج ها چنان درهم تنيده شده اند كه حتي مبادله هوا با مشكل روبه رو مي شود. اگر شرايط اضطراري مثل زلزله، پيش بيايد. تكليف ساكنان اين ساختمان ها چيست؟ در شهر كرج، اكثر باغ ها براي ساختن ساختمان هاي جديد اختصاص پيدا كرده است و توسعه در اين شهر به هيچ وجه ضابطه مند نمي باشد. چندي پيش در خبري همراه با تصوير در روزنامه همشهري چاپ شده بود كه حكايت از دست اندازي عده اي از دلالان و بساز و بفروش ها به حريم و بستر رودخانه كرج داشت. اين كار علاوه بر آن كه خطرات بي شماري از قبيل سيل به همراه دارد، آلودگي هاي بسيار وسيعي نيز ايجاد مي كند.
به هر حال وقت آن فرارسيده است كه دستگاههاي مسئول با همكاري و هماهنگي شوراهاي شهر و شهرداري ها، مقررات جديدي را براي قانونمند كردن ساخت و ساز در محدوده شهرها به اجرا دربياورند تا در آينده با خسارات و فجايع طبيعي روبه رو نشويم. كما اين كه به علت بارش برف و باران در سال جاري، خطر طغيان رودخانه ها و به تبع آن به خطر افتادن آن تعداد از واحدهاي مسكوني كه به  صورت غيرمجاز در بستر رودخانه ها ساخته شده اند در پيش است.
جواد سفري