يكي  از علت هاي طراحي حادثه سامرا، وضعيت وخيم آمريكايي ها در عراق است. هنگامي كه در آغاز سال ۱۳۸۲ نيروهاي نظامي آمريكا و هم پيمان هاي او بدون هيچ توجيه منطقي و حقوقي عراق را به اشغال خود درآوردند، كمك به استقرار آزادي و دموكراسي را هدف از اين لشكركشي كور وانمود مي كردند. گرچه كسي اين دروغ بزرگ را باور نكرد، اما پيش بيني آنچه اتفاق افتاد نيز ممكن نبود. در آن روزها طراحان نادان اشغال عراق تصور هم نمي كردند كه استفاده ابزاري از اين مفاهيم، همچون تيغي دولبه است كه آن كشور را به ميدان آزمون و رسوايي آنان تبديل خواهد كرد.
رهبران ديني و سياسي عراق با هوشمندي شعار آزادي و مردم سالاري را در عمل به بوته نقد نهادند و با تحمل مصيبت  ها، قدم به قدم مردم را به سوي استقرار اراده آنان رهنمون شدند تا جايي كه پس از سه سال، اكنون عراق داراي قانون اساسي، مجلس و دولتي برآمده از خواست و رأي مردم است.
اين گفته به معناي نفي نقطه هاي ضعف يا خطا نيست اما آنچه اجمالاً پذيرفتني است، درستي راه و روش مردم آن كشور است كه با كنار نهادن اختلافات سياسي و مذهبي، توانسته اند به نوعي توزيع قدرت و همزيستي برادرانه نزديك شوند.
آمريكايي ها كه به رغم سنگ اندازي ها و دبه هاي مضحك، اكنون شاهد از دست رفتن فلسفه حضور خود در عراق هستند، درصدد برآمده اند تا با ايجاد ناامني و درگيري داخلي رسالت خويش در عراق را ناتمام معرفي و براي تداوم حضور خود دليلي دست و پا كنند. آنان تمايلي ندارند كه تجربه تشكيل حكومتي ديني و مردم سالار تكرار شود و معلوم شود حتي ملت هاي ضعيفي چون مردم عراق هم مي توانند، به رغم چند دهه تحقير و سركوب، بر پاي خود بايستند و اثبات كنند كه نيازي به قيم ندارند. در اين صورت آمريكايي ها هيچ توجيهي براي تداوم اشغالگري، چپاول دارايي هاي عراق و حفظ جاي پا در منطقه استراتژيك خليج فارس نخواهند داشت.
انفجارهايي كه هر روز در گوشه و كنار شهرها اتفاق مي افتد و گاه در طول روز چند بار تكرار مي شود، حمله به مساجد فريقين و بدبين كردن هريك به ديگري، حملات تروريستي به مردم بي پناه و اماكن عمومي و اخيراً هتك حرمت مكان هاي مورد احترام همگان كه فوق العاده حساسيت برانگيز و تحريك كننده است، حقله هايي از زنجيره عمليات رواني در عراق است.
بمب گذاري در حرم دو امام بزرگوار، نه تنها براساس تحليل فوق، كه براساس اطلاعات و شواهد موثق و متعدد در همين راستا و با همان انگيزه صورت گرفته است. سامرا از ابتدا تحت كنترل شديدتر مأموران آمريكايي بوده است و از سوي ديگر انتقال، تعبيه و آماده سازي چنين حجمي از مواد منفجره در روز روشن و در مكاني پرتردد، اگر نگوييم ناممكن، حداقل نيازمند فرصتي فراخ و خاطري آسوده است، همچنين انتخاب مجريان از گروه هاي منحرف و تندرو، پخش يكباره و وسيع شايعه انتساب جنايت به برادران اهل سنت و حمله مشكوك به چند مسجد آنان، همگي نشان از آلوده بودن دست شيطان بزرگ در اين حادثه غمبار و بي سابقه است.
حتي اگر چنين نباشد ناتواني ابرقدرت پرادعايي چون آمريكا در تأمين امنيت مردم و اماكن متبركه و مجزا و از شناسايي عوامل اين جنايت هاي پي درپي بهترين دليل براي اخراج او از سرزمين امامان معصوم است. معلوم نيست اين جماعت كه اگر جاني نباشد، بي عرضه و ناتوان است چرا باز هم چنين گردن كشي و فزون طلبي مي كند.