احسان ناظم بكايي: اين كه از قرآن چگونه استفاده مي كنيم و چگونه بايد استفاده كنيم، دو مقوله مهمي است كه متأسفانه در حال حاضر اشتراك كمي با هم دارند. انگار انسان عادت كرده كه از هر چيزي براي منافع شخصي خودش و به ويژه منافع مادي اش استفاده كند و فراموش كرده كه قرآن كتابي است جامع و كامل كه دنيا و آخرت را مي توان در آن جست.

صبح روز كنكور
چند ساعتي به كنكور مانده. همه اهل خانه بيدار شده اند. وسايل و كارت ورود به جلسه براي نوزدهمين بار چك مي شود. پدر بيرون مي رود تا اتومبيل را از پاركينگ بيرون بياورد. مادر در حالي كه پلاستيكي پر از ميوه را دست پسرش مي دهد، كتابي قطور را برمي  دارد و به سختي آن را بالا مي گيرد و پسر سه بار از زير آن عبور مي كند و مي بوسدش. صداي بوق كوتاهي، سرعت رفتن او را بيشتر مي كند.

اموات
دور تا دور مسجد، پر است و چند نفري جلوي منبر نشسته اند. هر لحظه بر تعداد كساني كه وارد مي شوند تا خودشان را به مدير كل نشان بدهند و در فوت پدر ايشان، همدردي كنند، زياد مي شود. هر كس كه مي نشيند، پيرمردي با كلاه سبز با يك گلاب پاش و چند جلد لاغر حزب هاي قرآن، نزديك مي رود. اكثر همدردي كنندگان دست خود را دراز نمي كنند و ترجيح مي دهند گپي با بغل دستي بزنند.
آن چند نفري هم كه كتابچه ها را برمي دارند، بدون اين كه آن را را باز كنند، جلوي پايشان روي فرش مي گذارند. كسي كنار منبر مي نشيند تا قرآن بخواند. هنوز شروع نكرده چند نفر بيرون مي روند. با چنان صداي بدي، آيات الرحمن را مي خواند كه انگشت خيلي ها به سمت گوش مي رود. به آيه هفتم كه مي رسد، دوباره برمي گردد اول سوره!
يك ساعت بعد، مجلس تمام مي شود. اعلاميه ترحيم از بالاي تاج گلي بزرگ مي سرد وسط پياده رو. بالاي اعلاميه نوشته: انا لله و انا اليه راجعون. چند پا، بدون توجه روي آن فرود مي آيند و عبور مي كنند.
كتابخانه
غرفه ها پر است از كتاب هاي جورواجور. روي قفسه كتابخانه، كتاب ها پشت سر هم رديف شده اند. حدود 50 جلدي مي شوند. مثل قطعه هاي پازل به هم چسبيده اند و روي آن ها نوشته تفسير موضوعي قرآن مجيد . جان مي دهد براي كتابخانه هاي شيك كه كتاب هاي يكدست در آن ها به چشم بيايند. آن سوتر صاحب غرفه اي ديگر، مجموعه 70 جلدي تفسير تطبيقي قرآن كريم را پله پله از كف زمين تا 5/1 متري بالا آورده و مراقب است كسي به اين كتاب گذاري او برخورد نكند.
جلوي غرفه بعدي، شلوغ  تر است، چون نوشته: فروش مستقيم انواع ادعيه و آيات براي رفع بلا و چشم زخم در همه ابعاد. و ملت روي سر و كول هم مي پرند تا تمام نشده، مرغوب ترين ها را بخرند.
آن غرفه گوشه اي، با آن جلدهاي خاتم و تذهيب شده، خاص دخترهاي دم بخت است تا قرآن سفره عقد را طوري انتخاب كنند كه چشم فاميل بتركد.

يك سال بعد
مرد كشوها را به هم مي ريزد و فرياد مي زند: پس اين قرآن كجاست؟ زن جواب مي دهد: اي بابا! باز شب احيا شد، تو ياد قرآن افتادي؟ من چه مي دونم كجاست؟ هر جا سال پيش گذاشتي همون جاست. مرد آخرين كشو را هم باز مي كند، كتابي خاك گرفته را بيرون مي آورد و در حالي كه لبخندي به لب دارد، آن را فوت مي كند.

دفع بلا
اتومبيل پت پت كنان راه مي رود. تابلوي كوچك و ان يكادي كه از آيينه جلو آويزان شده، تلوتلو مي خورد. قرآن كوچكي روي داشبورد قرار دارد. از بس نور خورشيد به جلدش خورده، رنگش پريده. انگار سال هاست از جايش تكان نخورده است. اتومبيل ناله اي مي كند و مي ايستد. پيرمرد كه همسن ماشينش است، چيزي زير زبان مي خواند و فوت مي كند. استارت مي زند. ماشين ضجه اي مي زند و ساكت مي شود. پيرمرد چند بار اين كار را تكرار مي كند ولي بي فايده است. مشتي به فرمان مي كوبد و پياده مي شود.
وديگر چه
هر روز شاهد صدها نمونه از اين تصاوير هستيم. از تولد تا مرگ، پر است از اين جور استفاده  هايي كه از قرآن مي شود. سنجاق زدن و ان يكاد به قنداق، استخاره هاي پي در پي، خواندن و فوت كردن، ماليدن صفحات آن به اعضاي بيمار، آويزان كردن بخش هايي از آن براي دفع چشم زخم، قسم خوردن طرف هاي دعوا، نوشتن بخش اعظمي از آن روي كفن، حكاكي آيات روي سنگ قبرو...
در اين كه ظاهر و جسم كتاب آسماني ما هم مقدس و تأثيرگذار است، هيچ شكي نيست. ولي آيا ما هر دو بهره ظاهري و معنوي را با هم برده ايم؟ تنها جايي كه قرآن ميان عامه مردم گشوده و احيانا شنيده مي شود، مجالس ترحيم و قبرستان هاست. هر چند اين تنها مورد خواندن قرآن هم اين روزها به دليل برپايي مجالس ترحيم و يادبود در سالن هاي مجلل، ديگر انجام نمي شود تا هيچ كس ديگر حتي آن خرده را هم نگيرد!
به نظر مي رسد اين روزها استفاده ما از قرآن در امور روزمره و بين خيلي هايمان ـ اگر اهل استفاده از قرآن باشيم ـ ابزاري است. ما سعي مي كنيم با وسيله قرار دادن وجه ملموس آن، خودمان را يك جورهايي به آن بالاها پيوند بزنيم و از صاحب كتاب، كمك بخواهيم. وقتي مسافرتي مي رويم يا مي خواهيم سراغ كار مهمي برويم، حتما بايد از زير قرآن رد شويم. تابلوهاي آيه الكرسي و و ان يكاد را بالاي در خروجي نصب مي كنيم يا از آيينه اتومبيل مان آويزان مي كنيم (خواندن ارجحيت ندارد). زيباترين قرآن را براي سفره عقد و هفت سين انتخاب مي كنيم (كه كار خوبي است ولي اين قرآن،
دست نخورده ترين كتاب خانه است) ميان صفحات، اسكناس هاي تا نشده سبز و آبي مي گذاريم تا عيدي هايمان پر بركت باشد. اسم فرزندانمان را در صفحه اولش مي نويسيم (كه چه ميراث جالبي است كه از پيشينيان قرآن خوان مان به ما رسيده است). روي اعلاميه ها و كارت هاي عزاداري، حتما آيات معروف مربوط به مرگ را مي نويسيم. روي سنگ قبر هم آيه كوچكي، حتما بايد حك شود (اين كه زير پا قرار مي گيرد، مهم است؟). در روزنامه ها با تيراژ وسيع چاپ مي شوند- مثل همين ستون كناري كه معلوم نيست فردا سر از كجا درمي آورد ـ و... اين ها استفاده هايي است كه در پايين ترين سطح ممكن، از قرآن مي كنيم. استفاده هايي كه در برخي مواقع بسيار تأثيرگذار هم هستند.
در كنار اين از هنرها و ظرافت هايي هم كه درباره آيات قرآن استفاده مي شود، نمي شود گذشت. اين كه بخشي از قرآن روي تار مو و يك تكه برنج نوشته شود يا كل قرآن با صورت هاي مختلف نگارش شود، بدون شك نشانه اي از هنر الهي و قدرت اوست. ولي آيا اين كار جز تعجب و تحسين لحظه اي، مي تواند تأثيري كه معناي آيات مي گذارند را بگذارد؟
بخش بعدي به غير از ماجراي ظاهري و هنرهاي تزئيني، ماجراي قرائت و حفظ است. چند سالي است كه حفظ آيات ميان بچه هاي كوچك مورد توجه والدين قرار گرفته است، كاري كه به دليل ذهن آمادة بچه ها، با سرعت، پيشرفت حاصل مي شود. ولي در اين كار چون بچه ها از معنا كمتر سر در مي آورند، برايشان به بازي شبيه است.
بعضي مواقع هم بچه ها دچار چشم  و هم چشمي والدينشان مي شوند و در مسيري تحت فشار قرار مي گيرند كه جز دلزده شدن بچه ها از قرآن، حاصلي ندارد.
در بقيه رده هاي سني هم متأسفانه كار چندان مناسبي انجام نشده. گواه اين ادعا، كلاس هاي روخواني قرآن در دانشگاه هاست كه اكثر دانشجوها، چنان كه سزاوار يك جوان مسلمان ايراني است، از خواندن معمولي قرآن عاجزند، هر چند همين عده، در بخش تفسير، صاحب نظرهاي جالبي هستند كه نشان مي  دهد چقدر جامعه به تفسير قرآن علاقه مند است.
به هر حال اميدواريم كه هر چه زودتر، قرآن ها را از گوشه كتابخانه بيرون بياوريم و آن را وارد زندگي مان كنيم.

استاد فلسفه دانشگاه تهران است و كمابيش مقالات او را در مطبوعات خوانده ايم. دكتر علي مطهري فرزند استاد شهيد مطهري است. او برخلاف پدر روحاني نيست اما مي توان در نوشته ها و گفته هايش رگه هاي فكري استاد مطهري را ديد. دست به قلم بودن او و آشنايي اش با كار مطبوعاتي باعث شد همان طور كه خواسته بوديم، صريح و كوتاه و نيز سريع برايمان مقاله اي بنويسد و از نگاه خودش به اين سؤال ما پاسخ دهد كه قرآن نمي خوانيم، چرا؟
خواندن مقدمه عمل كردن
ذكتر علي مطهري
سال هاست كه اين سؤال در ميان ما مطرح است كه چرا قرآن كريم در ميان ما مهجور است و توجه لازم به آن نمي شود؟ مخصوصا گاهي نسل جديد را متهم مي كنيم كه قرآن در ميان اين نسل مهجور مانده است و توجه نداريم كه قرآن در ميان نسل قديم نيز جايگاه لايق خود را ندارد. كمتر قرآن مي خوانيم و كمتر به معاني آن توجه داريم. البته بعد از انقلاب اسلامي اين نقص تا حدي جبران شده است، ولي تا كمال مطلوب، فاصله زيادي داريم. حقيقت اين است كه ما مردم شيعه توجه كافي به قرآن، كتاب آسماني خود، نداريم. رسول اكرم(ص) فرمود: من دو شي ء وزين و گرانبها در ميان شما باقي مي گذارم: كتاب خدا و عترتم. اگر به اين  دو تمسك كنيد هرگز گمراه نمي شويد. برخي از ما از اين حديث، چنين برداشت مي كنيم كه قرآن و عترت را فقط بايد احترام كرد. حال آن كه با توجه به ذيل حديث مقصود اين است كه به قرآن و عترت هر دو مراجعه كنيد تا گمراه نشويد. اگر برخي از اهل سنت در مراجعه به عترت پيامبر(ص) كوتاهي كرده اند، بايد اعتراف كنيم كه برخي از ما شيعيان نيز در مراجعه به قرآن قصور ورزيده ايم. اگر برخي از اهل سنت گفته  اند كتاب خدا براي ما كافي است، زبان حال برخي از ما شيعيان نيز اين است كه عترت پيامبر براي ما كافي است. حال آن كه رسول خدا قرآن و عترت را عِدل و همسنگ يكديگر در رجوع كردن قرار داده است. شايد برخي از ما به كتاب شريف مفاتيح بيشتر مراجعه مي كنيم تا قرآن. عظمت و اوج معنوي دعاهاي ائمه  اطهار عليهم السلام نبايد ما را از رجوع به قرآن بازدارد. پدرم، شهيد آيت الله مطهري، در نامه اي به من توصيه كرده اند كه هر روز بعد از نماز صبح، يك حزب قرآن كه فقط پنج دقيقه طول مي كشد تلاوت كن و به روح رسول خدا هديه نما. بديهي است كه قرآن خواندن، مقدمه عمل كردن به آن است.

عطاء الله اسماعيلي: وقتي با او برخورد مي كني حسابي كم مي آوري و از خودت نااميد مي شوي. سماء بابايي واقعا روشندل است.
نور قرآن دل و روحش را نوراني كرده است. اين دختر نوجوان 15 ساله بدون اين كه از نعمت بينايي بهره مند باشد، كل قرآن را حفظ كرده و فقط مي گويد مدت زمان حفظش كمي طولاني تر از ديگران شد. اگر فكر مي كنيد كار خيلي بزرگي انجام مي دهيد كه پايان هر ترم نمرات قبولي مي گيرد، اين گفت وگو را بخوانيد.
با توجه به شرايطي كه داري، حفظ قرآن را چطور شروع كردي؟
از 9 سالگي و با حمايت هاي پدر و مادرم شروع كردم. آن ها برايم نوارهاي ترتيل و قرآن به خط بريل كه ويژه نابينايان است را خريدند و من هم با شنيدن نوار و خواندن از روي آن قرآن بريل، قرآن را حفظ كردم.
اين طوري حفظ كردن سخت نبود؟
سخت كه بود ولي اگر در انجام هر كاري علاقه وجود داشته باشد، همه سختي ها قابل تحمل مي شود.
تأثير انس با قرآن را تا به حال احساس كرده اي؟
بله، فراوان. انس با قرآن و به ويژه حفظ قرآن وقت آدم را پربركت مي كند و غير از اين كه در زندگي روزمره مدام به درد انسان مي خورد، يك حس نشاط، شادابي و معنويت هم در فرد ايجاد مي كند.
از ميان سوره  ها و آيات كدام يك برايت جذاب تر بوده اند؟
همه قرآن زيبا و جذاب است، ولي براي من سوره ياسين و آيه 53 سوره زمر خيلي لذت بخش است و آن ها را بيشتر زمزمه مي كنم و به طور كلي داستان هاي قرآني را هم دوست دارم.
اوضاع درس ات چطور است؟
امسال اول دبيرستان ام و در آزمون كارشناسي ارشد شركت كرده ام كه طبق قانون حافظان قرآن، اگر پذيرفته شوم، ليسانس مي گيرم و بعدش براي فوق ليسانس امتحان مي دهم.
غير از قرآن، متون مذهبي ديگري را حفظ نكرده اي؟
خيلي دلم مي خواهد كه نهج البلاغه را هم حفظ كنم، ولي هنوز توفيق پيدا نكرده ام.
برنامة روزانه ات چگونه است؟
علاوه بر زمان هايي كه در مدرسه هستم، روزي يك جزء قرآن را مرور مي كنم. البته مدتي هم به ورزش رزمي مي رفتم، ولي به دليل اين كه براي آزمون كارشناسي ارشد آماده مي شدم، كمي از ورزش دور شده ام.
يك آرزو؟
خدا كند بتوانم بنده خوب خدا باشم.
حرف آخر؟
به كساني كه مي خواهند قرآن را حفظ  كنند، پيشنهاد مي كنم كه وقت مداوم و هر روزه بگذارند و سعي كنند به طور منظم و با برنامه  حفظ كنند. اگر حفظشان منظم نباشد، نتيجه نمي گيرند.

هفته گذشته با دعوت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي، جمع قابل توجهي از فعالان و مديران حوزه  هاي علمي، فرهنگي و هنري قرآني در يك جلسه طولاني، دغدغه هاي خود را با صفارهرندي وزير فرهنگ و ارشاد در ميان گذاشتند و وزير هم ديدگاه هاي رسمي وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي را بيان كرد.اگرچه جزئيات اين ملاقات اعلام نشده
اما اطلاعات موجود، حكايت از يك اتفاق قابل توجه دارد.
۱ ـ وزير اعلام كرد، كه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي بنا دارد با تشكيل شورايي از نمايندگان منتخب فعالان قرآني، نسبت به سياستگذاري اجرايي و هماهنگي فعاليت هاي قرآني كشور اقدام كند. اين اولين بار است كه چنين مطلبي از سوي يكي از اعضاي دولت به صورت رسمي اعلام مي شود.
۲ ـ نكته مهم ديگر جلسه، اعتراض برخي فعالان قرآني به بي توجهي قوه مجريه به وظايف قرآني خود و سپردن آن به نهادهاي خارج از دولت، و گلايه درخصوص روند تنظيم بودجه قرآني در لايحه تقديمي دولت بوده است. وزير هم در پاسخ گفته  است كه فعاليت قرآني و ترويج فرهنگ قرآني را وظيفه اصلي تمامي بخش هاي وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي مي داند و واگذاري اين مسؤوليت به ساير نهادها، حركتي ناخواسته در جهت دين زدايي از حوزه فرهنگ و هنر است.
۳ ـ موفقيت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي در رويكرد جديد خود در گرو عوامل متعددي است كه قضاوت درباره آن را بايد به آينده سپرد. اما اميدواريم كه وزير و همكارانشان نسبت به پيامدها و مسؤوليت هاي ناشي از اين رويكرد وقوف كافي داشته باشند.
۴ ـ اگرچه اسناد بخشي برنامه چهارم توسعه، ميراث آخرين جلسات دولت گذاشته است، اما به هر حال در يكي از بندهاي آن تهيه و اجراي طرح جامعه قرآني كشور به سازمان تبليغات اسلامي سپرده شده است.
۵ ـ راستي نفهميديم كه چرا خبر به اين مهمي در سايت خبرگزاري قرآني ايران وجود نداشت. مشتاقانه منتظر انتشار كامل مذاكرات اين جلسه هستيم.

بعد اخلاقي جامعه
مسؤولان به بعد اخلاقي و تعامل اجتماعي جامعه ديني كم توجه شده اند و گاهي آن را فراموش مي كنند. جامعه ما اسلامي است، اما متأسفانه ابعاد و شرايط متناسب با يك جامعه قرآني و ديني را به طور كامل دارا نيست و با آرمان نهايي فاصله زيادي دارد.
اين صحبت هاي حجت الاسلام اعرافي رئيس مركز جهاني علوم اسلامي است. اعرافي معتقد است كه برخي مواقع اخوت و برادري ناديده گرفته مي شود و منافع شخصي به مصلحت نظام ترجيح داده مي شود.
رئيس مركز جهاني علوم اسلامي يادآور شد: سالي كه با درايت و هوشياري مقام معظم رهبري، سال پيامبر اعظم (ص) نام گذاري شده، بهترين فرصت براي رسيدن به جامعه ديني موردنظر آن حضرت است.

مدرسه قرآني در قم
كلنگ احداث مدرسه قرآني امام
حسن مجتبي (ع) در قم به زمين زده شد. اين مدرسه در زميني به وسعت سه هزار مترمربع توسط خيرين مدرسه ساز احداث خواهد شد.
اين دومين مدرسه قرآني است كه توسط آيت العظمي صافي گلپايگاني و با همت مدرسه سازان خير احداث مي شود و مديريت آن در اختيار مؤسسه جامعه  القرآن الكريم قرار مي گيرد.
اعتقاد مي خواهد
داوود رشيدي بازيگر سريال مختارنامه اخيرا گفته است: فيلمسازي كه فيلم قرآني و ديني مي سازد، بايد به كاري كه خلق مي كند اعتقاد داشته باشد. فردي كه به حماسه عاشورا اعتقاد قلبي نداشته باشد و فيلمي در اين باره بسازد، اثرش فيلمي خنثي خواهد شد.

وزارتخانه
متولي فعاليت  هاي قرآني
وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي در نشستي با مسؤولان، صاحب نظران و اهالي قرآن گفته است، رسمي ترين دستگاه و مرجع كه طبق قانون براي ترويج و تحكيم مباني قرآن و آموزه هاي قرآني در كشور پيش بيني شده، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي است.
صفار هرندي كه از رويكرد نو و حمايت همه جانبه وزارت فرهنگ و ارشاد از فعاليت هاي قرآني سخن مي گفت ادامه داد: فعاليت قرآني به يك ستاد مركزي نياز دارد تا از همه فعاليت هاي مرتبط، جمع بندي لازم را ارائه دهد و پاسخگوي اميدهاي مؤمنان باشد. در اين جلسه كه تعداد زيادي از فعالان قرآني، نظراتشان را بيان كردند، صفار هرندي به نگراني بعضي از اهالي قرآن كه وجود نداشتن متولي واحد را براي فعاليت قرآني كشور ضعف مي دانستند، اشاره كرد. او اعلام كرد كه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي به مثابه بستر فراگيري براي پرورش همه ذوق ها و استعدادهاي قرآني در كشور است.

روز نوراني
شبكه هاي تلويزيوني هر روز صبح سعي مي كنند در برنامه اي شاد و متنوع بينندگانش را براي شروع يك روز پركار آماده كنند. تصاوير ورزشي، گفت وگو با ورزشكاران و خواننده ها، مرور روزنامه ها، و خبر، مجموعه اين برنامه ها را تشكيل مي دهد. اما در اين ميان، برنامه اي هم از شبكه قرآن پخش مي شود با نام روز نوراني كه حال و هواي خاصي دارد. پخش ادعيه مربوط به هر روز، خبرها و رويدادهاي مرتبط با قرآن، سخنراني هاي كوتاه و مختصر ديني، انيميشن و چند بخش ديگر كه مي تواند غير از انرژي صبحگاهي، كمي هم حس معنوي را همان اول صبحي همراه بينندگان خودش كند.
روز نوراني برنامه خوبي است براي يك شروع معنوي كه مي توانيد از شبكه قرآن از ساعت 6:30 صبح آن را ببينيد.

بي شك بهترين الگو براي تشخيص راه درست و زندگي، راه و روش زندگي پيامبران است چرا كه آن ها الگو هايي هستند كه با آسمان مرتبط اند، آمده اند تا ديگران را نيز به سوي آسمان متوجه كنند.
كتاب الگوهاي تربيتي در قرآن در 21 فصل تنظيم شده است. شانزده فصل آن به بررسي رفتار پيامبران، اقوام و زنان نمونه كه در قرآن ذكر شده، پرداخته و در پنج فصل نيز صفات اين گروه ها بررسي و تبيين شده است.
ويژگي خاص كتاب، جمع كردن موضوعات مرتبط با هر پيامبر در ذيل يك فصل و به طور دسته بندي شده است. كتاب، اين امكان را به خواننده مي دهد كه مثلا همه آن چه درباره رفتار حضرت ابراهيم (ع) در قرآن آمده است را به يكباره و با ترجمه و توضيح مختصر مطالعه نمايد.

  واي بر نمازگزاران آنان كه در نمازشان سهل انگارند، آن ها كه ريا مي كنند
ماعون-6

برخي مي گويند حجاب خانم ها ربطي به قرآن ندارد و اين موضوع را مسلمانان مردسالار درست كرده اند. واقعا قضيه چيست؟
واژه حجاب به معناي پرده و حاجب است و تنها موردي كه در قرآن در ارتباط با بانوان به كار رفته، آيه 53 سوره احزاب است كه مي فرمايد: هر گاه از زنان پيامبر متاعي خواستيد، از پس پرده بخواهيد. اين آيه، معروف به آيه حجاب است و همچنان كه مي بينيد، ربطي به نوع لباس پوشيدن خانم ها ندارد. البته در دو سوره از قرآن مجيد مطالبي در رابطه با پوشش زنان مسلمان مطرح شده است.
۱ ـ آيه 39 سوره احزاب خطاب به پيامبر مي فرمايد: به همسران و دختران خود و زنان مسلمان بگو كه جلباب هايشان را كاملا بر خود بپوشانند تا چنين كاري موجب شناسايي آنان و مانع آزارشان شود. (لسان العرب، جلباب را لباس بلندي معرفي مي كند كه سر و سينه را به طور كامل مي پوشاند.)
۲ ـ در سوره نور پس از بيان آداب داخل شدن به خانه ديگران، از پيامبر مي خواهد كه مردان و زنان مسلمان نگاه خود را فرو گيرند و دامان خويش را بپوشانند. در ادامه نيز از زنان مسلمان مي خواهد كه زينت خود را ـ جز آن مقدار كه نمايان است ـ آشكار نكنند و روسري هاي خود را بر سينه ها افكنند و زينت خود را جز براي همسران، پدران و... آشكار نسازند. (آيه 31)
در آيه 60 همين سوره مي فرمايد: زنان از كارافتاده اي كه اميدي به ازدواج ندارند، گناهي بر آنان نيست كه لباس هاي خود را بر زمين گذارند، به شرط آن كه قصد خودآرايي نداشته باشند، البته اگر خود را بپوشانند برايشان بهتر است. و خدا شنواي داناست. در قرآن توصيه هايي نيز به همسران پيامبر شده است كه برخي كارشناسان اسلامي، مخاطب آن را عام مي دانند. در هر حال، بد نيست نگاهي به سوره  هاي نور و احزاب بيندازيم و در مفاهيم آن و به ويژه تفسير شهيد مطهري از اين آيات دقت كنيم.

... وَ لَيسَ البِرُّ بِأن تَأتُوا البُيوتَ مِن ظُهورِها و لكِنَّ البِرَّ مَنِ اتَّقي وَ أتُوا البُيوتَ مِن اَبوابِها وَ اتَّقُوا اللهَ لَعَلَّكُم تُفلِحونَ / بقره- 189
و نيكي آن نيست كه از پشت خانه ها درآييد، بلكه نيكي آن است كه كسي تقوا پيشه كند، و به خانه ها از در ورودي آن ها درآييد و از خدا بترسيد، باشد كه رستگار گرديد.
از در وارد شويد
گفته اند: روش عرب  جاهلي اين بود كه چون از سفر باز مي گشتند، از بام خانه يا سوراخي كه در پشت ديوار باز مي كردند وارد خانه خود مي شدند و يا در روزهاي حج از پشت چادرها به درون آن ها راه مي يافتند. آيه چنين عادت جاهلي را نكوهش و نفي مي نمايد.
روزي پيامبر اكرم صلي الله عليه وآله در حضور ياران، رو به علي عليه السلام كرده، فرمودند: علي جان! من شهر علم و حكمت ام و تو درِ آني. هر كس از در آن وارد شود به مقصد مي رسد. تو درِ مني و من درِ خدايم. هر كه از غير تو بر من وارد شود به من نمي رسد و هر كه از غير من بر خدا وارد شود به او نخواهد رسيد.
كه من شهر علمم عليم در است
درست اين سخن گفتِ پيغمبر است مثنوي مهدي ملك محمدي