گروه شهري- اسدالله افلاكي: به دليل رعايت نكردن استاندارد در اجراي خط كشي هاي معابر و بزرگراه ها، رانندگان قادر به رعايت قانون نيستند. اين در حالي است كه بنا به اعلام سردار ساجدي نيا رئيس پليس راهور تهران بزرگ به زودي براي رانندگاني كه در بزرگراه ها و معابر شهري از ميان خطوط عبور نكنند ۴ هزار تومان جريمه صادر مي شود.
دكتر امير كاووسي كارشناس ارشد راه و ترابري در اين باره به همشهري گفت: پيش از آن كه پليس راهنمايي و رانندگي بخواهد براي رانندگاني كه در حين گذر از بزرگراه ها از ميان خطوط عبور نمي كنند قبض جريمه صادر كند ضروري است خط كشي ها به شيوه استاندارد اجرا شود تا امكان رعايت اين قانون وجود داشته باشد.
وي افزود: در حال حاضر خط كشي هاي معابر چه در بزرگراه ها و چه در معابر فرعي و اصلي بر اساس عرض معبر طراحي شده، به طوري كه در جايي كه عرض معبر كم بوده تعداد خطوط كم و به همان نسبت در جايي كه عرض معبر زياد بوده تعداد خطوط زياد مي شود. براي مثال اگر در معبري ۳ خط عبور براي وسايل نقليه طراحي شده و فاصله خطوط ۵/۳ متري است چنانچه در امتداد معبر، بزرگراه  وسيع تر شده باشد يك يا چند خط به آن افزوده شده و تعداد خطوط به ۴ يا ۵ خط افزايش يافته بي آن كه وضعيت انتقالي اعمال شده باشد. همين طور اگر در مسير عبوري، پل احداث شده و يا در بزرگراهي ديوار حايل و مانع فيزيكي وجود داشته باشد بلافاصله و بي آن كه خطوط انتقالي تعبيه شده باشد از تعداد خطوط كاسته شده و همين وضعيت باعث سردرگمي راننده مي شود چرا كه راننده اي كه در معبري با ۵ خط حركت مي كند ناگهان با وضعيتي مواجه مي گردد كه تعداد خطوط به ۳ خط تقليل داده مي شود و در چنين شرايطي، چاره اي جز تداخل براي راننده باقي نمي ماند و در خط ديگري تداخل مي كند.
به گفته اين استاد دانشگاه در مواردي كه از تعداد خطوط كاسته مي شود ضروري است وضعيت انتقال پيش بيني شود. به عبارت ديگر بايد با خط كشي به شيوه خط چين به راننده نشان داده شود كه از تعداد خطوط كاسته و خطوط در هم ادغام مي شود. با اين شيوه راننده درمي يابد كه بايد سرعت خود را كم كند ضمن آن كه راننده هايي كه در خطوط مجاور حركت مي كنند متوجه مي شوند كه بايد ميان آنها و خودروي جديد تعامل ايجاد شود. كما اين كه در مسيرهايي كه مي خواهد خطوط زياد شود ضروري است با اجراي وضعيت انتقالي، خط كشي به گونه اي اجرا شود كه راننده ناگهان از خطي به خط ديگر وارد نشود و مشكلي به وجود نيايد.
كاووسي افزود: پيش از آن كه بخواهد اين قانون اعمال شود لازم است راهنمايي و رانندگي با شهرداري، سازمان ترافيك و سازمان و شركت هايي كه در زمينه ترافيكي و خط كشي از توانايي و تخصص برخوردارند رايزني و هماهنگي كند تا مشكلات موجود براي اجراي قانون برطرف شود. چرا كه پيش از رفع معايب خطوط موجود، اجراي قانون باعث اجحاف در حق شهروندان و رانندگان مي شود.
وي يكي ديگر از مشكلات خط كشي ها را استفاده از رنگ سرد دانست و گفت: اين نوع خط كشي به دليل پايين بودن كيفيت رنگ،  از همان ابتدا با ضخامت اندك و شفافيت پايين اجرا مي شود. اين در حالي است كه به دليل شرايط آب و هوايي كشور و گرم شدن قير در فصل تابستان، سفيدي رنگ در قير جذب مي شود و شفافيت رنگ را به شدت كاهش مي دهد .افزون بر اين ، پس از زماني كوتاه رنگ كدر مي شود در نتيجه بسياري از راننده ها به دليل كوررنگي به ويژه در شب و هنگام بارندگي و مه نمي توانند خطوط را تشخيص بدهند و با مشكل مواجه مي شوند.
در حالي كه اگر براي خط كشي از رنگ  گرم و ترموپلاستيك استفاده شود ديگر شاهد اين مشكلات نخواهيم بود. چرا كه رنگ گرم اين امكان را فراهم مي سازد كه هنگام اجراي خطوط، رنگ با دانه هاي شيشه اي كروي شكل كه اصطلاحاً به آن گلاسبيت گفته مي شود آميخته شود و در نتيجه شب هنگام باعث انعكاس نور شده و راننده به سادگي به سمت خطوط هدايت مي شود.

گره خوردگي ترافيك در معابر شهر فقط ناشي از ورود روزانه ۱۲۰۰خودرو به سطح شبكه معابر نيست تا بتوانيم با اعتراض به كارخانجات توليد كننده خودرو، دق دلمان را بر سر آنها خالي كنيم. خودروهاي تك سرنشين هم به تنهايي مقصر نيستند؛ جاي خالي فرهنگ ترافيك در ميان شهروندان هم بخشي از قضيه است، عقب ماندن سرعت احداث راه ها در مقايسه با سرعت توليد خودرو هم همين طور. اجازه بدهيد به يك مورد جديد اشاره كنيم و آن خط كشي غيرفني و غيراصولي شبكه معابر و رعايت نكردن اصول استاندارد در احداث ورودي ها و خروجي ها در بزرگراه هاست.

باز هم موسم ارديبهشت ماه و فرا رسيدن هنگام برپايي نمايشگاه بين المللي كتاب و اندك سهم ده روزه اختصاص يافته به يكي از مهمترين جنبه هاي حيات بشري در قرن ۲۱ يعني فرهنگ، البته با رعايت حق تقدم ضرورت فراغت از نيازهاي اوليه بشري يعني خوراك، پوشاك و مسكن. باز هم هجوم انتقادهاي گزنده و تحقيرآميز روشنفكران منتقد به سوي مردم كه چرا سرانه مطالعه كتاب براي هر ايراني زير دو دقيقه در روز است و چرا آستانه تحريك پذيري آنها نسبت به معضلات فرهنگي آن قدر بالاست كه بسته شدن يك روزنامه، كسادي بازار نشر، تيراژ پايين مطبوعات و نبود محصولات فرهنگي در سبد اقتصادي خانوار هيچ عكس العمل تعيين كننده اي را از سوي آنان موجب نمي شود و يا چرا مردم نسبت به اهل فرهنگ و انديشه بي تعهدند و چرا حاضر به پرداخت هزينه براي كتاب و نشر نيستند و چرا سياست و فرهنگ ضرورت اصلي زندگي مردم نيست و دست آخر روا داشتن يك سري نسبت ها به خلق و خوي ايرانيان و به سخره گرفتن و حتي هيچ انگاشتن مردم!
سالهاست اوضاع به همين منوال است «پريدن از روي ديوار كوتاه مردم» رسم شده است.
در اين رسم قشر انديشمند و روشنفكر جامعه كه هم فرصت مطالعه دارند و هم اساساً از همين راه ارتزاق مي كنند عموم مردم را كه ناچارند در اين اوضاع سخت اقتصادي به دنبال راه هاي ديگري براي تأمين خوراك و پوشاك و مسكن خانواده و نه بيشتر و نه حتي در يك شيفت كاري باشند به جرم نداشتن وقت و اصطلاحاً دل و دماغ مطالعه سرزنش مي كنند.
بي اختيار ياد شعري از تيمور گرگين افتادم كه چه دلنشين اوضاع و فضاي حاكم بر زندگي امروز خانواده ها را روايت مي كند:
او پهلوان نبود
هرگز به عمر خويش ميدان پهلواني مردان نديده بود
در سينه اش نبود هرگز مدال طلايي افتخار
اما...
او پهلوان زندگي سخت خويش بود
هر روز با اميد با كار
نان ز كوره خورشيد مي ربود
شبها كه تن به روزن كاشانه مي كشاند
فرياد شادماني فرزند و همسرش پر مي كشيد بار دگر سوي آسمان
آورد قرص نان اين است پهلوان! 
باور كنيم كه بر حسب ضرورت هاي جامعه اي كه در آن زندگي مي كنيم ما همانيم كه مجبوريم.
اگر به ازاي هر ۱۰ هزار نفر كودك و نوجوان يك مركز فرهنگي لازم باشد و در ايران به ازاي هر ۵۰ هزار نفر يك مركز فرهنگي وجود داشته باشد مقصر كيست؟
اگر به ازاي هر ۴۰ هزار نفر يك كتابخانه در ايران وجود داشته باشد چه؟ چرا استاندار بين المللي مطالعه حداقل ۸ جلد كتاب در ماه و ۲ ساعت مطالعه در روز در كشور ما به ۲ دقيقه رسيده و تاكنون نهادهاي متولي از جمله وزارت ارشاد به فكر تحقيق و بررسي جدي به منظور يافتن دلايل اين معضل و راه حل هاي آن وادار نشده اند؟ 
اگر فرهنگ و پرداختن به امور فرهنگي حتي به گفته فعالان اين حوزه جزء موضوعات دست چندم نظام، سياست زده و گره خورده! با سليقه متوليان آن است، گناه مردم چيست؟
اگر نمايشگاه كتاب به طور متمركز قرار باشد فقط در تهران برپا شود، اگر اين رخداد فرهنگي فقط يك بار در سال اتفاق بيفتد، اگر در جانمايي محل برپايي نمايشگاه كتاب ملاحظات ترافيكي لحاظ نشده باشد، اگر امكانات و تسهيلات نمايشگاه كتاب پذيراي تعداد مراجعان نباشد چرا مردم را مقصر مي دانيم؟ و اشتياق همين تعداد معدود براي حضور در نمايشگاه كتاب را تمسخر كرده و آنها را «كتاب خري» ملقب مي كنيم و همانند افراد از خود راضي از فرط عصبانيت همه حاضران در نمايشگاه را عده اي آدم بيكار قلمداد مي كنيم كه هيچ قصدي جز تفرج براي حضور در نمايشگاه ندارند؟!
مردم مردمند، همانهايي كه به دنبال مسئولين صادق و دلسوز و درستكار و با تدبير در اداره كشور سال هاست در پاي صندوق  هاي راي مشاركت جدي دارند.
تا مگر در سايه آن، فارغ  از دغدغه هاي روزمره امرار معاش، مجالي هم براي انديشيدن به امور متعالي را داشته باشند.
حالا اگر ضعفي از ناحيه بيداري، شناخت و تحليلي درست حقايق امور و آگاه بخشي آنان وجود داشته باشد، بيش از مردم چه كساني مقصرند؟

كارشناسان با بررسي بيش از يك صد نقش برجسته، سكه و ظرف ساساني، موفق شدند بيش از يك صد نوع تاج پادشاهي را شناسايي كنند.
به گزارش ايسنا، دوره  پادشاهي ساساني يكي از مهم ترين دوره هاي تاريخي كشور است كه حدود ۴۰۰ سال برقرار بوده است. در چند سال گذشته، بسياري از باستان شناسان و كارشناسان در محوطه هاي باستاني اين دوره، كاوش و پژوهش هاي علمي كرده اند كه به شناسايي بقاياي معماري، ظرف هاي باستاني و صدها قطعه سكه  اين دوره منجر شده است.
يوسف مرادي -كارشناس دوره  ساساني و مدير پايگاه محور ساساني كرمانشاه، قصر شيرين - درباره  تاج هاي شاهان اين دوره، توضيح داد: در سال هاي گذشته و در بررسي ها و مطالعاتي كه توسط كارشناسان مختلف روي دوره  ساساني و آثار به جا مانده از اين دوره از جمله سكه ها، ظرف ها و نقش برجسته ها انجام شده است، بيش از يك صد نوع تاج كه ۳۲ پادشاه از آن استفاده مي كردند، شناسايي شده اند.
وي با اشاره به اين كه تعداد زيادي از پادشاهان ساساني از چند نوع تاج در دوره  حكومت خود استفاده مي كردند، گفت: بررسي تاج هاي پادشاه هاي ساساني و تنوع آنها، نوع فرهنگ، وضعيت اقتصادي، اجتماعي و تحولات تاريخي هر دوره را نشان مي دهد. هم چنين اين تاج ها، خصوصيت هاي شخصي هر پادشاه را مي توانند نشان دهند.

با حضور معاون رئيس جمهور و رئيس سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري، نمايشگاه صنايع دستي در كاخ گلستان افتتاح شد.
به گزارش خبرگزاري ميراث فرهنگي و گردشگري ، با حضور «اسفنديار رحيم مشايي» ، معاون رئيس جمهور و رئيس سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري نمايشگاه صنايع دستي و گردشگري در كاخ گلستان افتتاح شد.
بر اساس اين گزارش، «راد محمدي» ، مسئول برگزاري نمايشگاه صنايع دستي و گردشگري در مراسم افتتاحيه اين نمايشگاه گفت: نمايشگاه صنايع دستي و گردشگري جلوه اي از هنرهاي ايراني است كه به مناسبت نخستين كنفرانس بين المللي صنايع دستي و گردشگري برگزار شده و تا ۳ خرداد ماه ادامه خواهد داشت.
وي تصريح كرد: در اين نمايشگاه هنرمندان استان هاي كشور، صنايع دستي خود را در بيش از ۴۰ غرفه به نمايش مي گذارند.

خرابه هاي ديوار شهري با قدمت ۲۰۰۰ سال در مخزن آبي در مرز شمال شرقي چين و كره شمالي كشف شده است.
به گزارش خبرگزاري ميراث فرهنگي و گردشگري، روز چهارشنبه گذشته مقامات رسمي آژانس خبري چين اعلام كردند: خرابه ها كه به وسيله گل و لاي پوشيده شده بود زماني كه آب درون مخزن يون تنگ جهت تعميرات كشيده و سطح كاهش يافت، ظاهر شد.آژانس خبري شين هوا از سوي مقامات دولتي شهر اعلام كرد مخزن بر روي انشعابي از رود يالو كه شكل  دهنده مرز دو كشور است، بنا شده است.
گزارش هاي رسيده نشان مي دهد كه اين خرابه ها نزديك شهر جيان است كه باستان شناسان معتقدند به سلسله «هان» بين سال هاي ۲۰۲ قبل از ميلاد تا ۲۲۰ بعد از ميلاد باز مي گردد. اما در آن زمان پادشاهي كوگوريو بر اين منطقه حكم مي راند و در گزارش تصريح شده است كه مقبره اي به سبك معماري كوگوريو در اين منطقه يافت شده است.
يك محوطه مدفون شده ديگر نيز ۱۲ مايل دور از اين مكان زير مخزن آب يافت شد كه داراي ۲۳۶۰ مقبره است و باستان شناسان بر اين باورند كه به پادشاهي كوگوريو باز مي گردد.

گروه شهري:رئيس سازمان ميراث فرهنگي  و گردشگري در هر يك از مصاحبه هاي مطبوعاتي خود از لابه لاي صحبت هايش تيتري انتخاب كرده و به خبرنگاران مي دهد. تيتر مصاحبه اخير اسفنديار رحيم مشايي، اين مضمون را داشت كه نمي توان به صرف داشتن يك دستگاه براي ميراث فرهنگي فكر كنيم كه امكان حواله كردن مسئوليت حفاظت و مرمت ميراث فرهنگي از سوي دولت يا ملت به يك دستگاه وجود دارد. مشايي، ماموريت مهم خود و همكارانش را اصلاح اين نگرش عنوان مي كند. اين ديدگاه نقطه عطفي در ميراث فرهنگي كشور است ولي بايد ديد كه چقدر عملي است؟ آيا در حد شعار باقي مي ماند يا بسترها و شرايط آن در حال فراهم شدن است.
سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري در عين حال كه چنين ديدگاهي دارد، نهايت سعي خود را نيز به كار مي گيرد تا محوطه هاي تاريخي و حريم آنها را براي حفاظت، آزادسازي كند. اين اقدام در برخي موارد كه ساختمان هايي روي آثار و تپه هاي تاريخي قرار گرفته و آنها را تخريب مي كنند قابل توجيه است،  ولي درباره حفظ ساختمان ها و خانه هاي قديمي هم هنوز آخرين راه حلي كه به نظر مي رسد، همان تامين اعتبار از سوي ميراث فرهنگي و خريد اين بناهاست.چنانكه به گفته رئيس سازمان، بودجه ۶۰۰ ميليارد توماني آزادسازي حريم آثار تاريخي در سال گذشته، امسال به ۸۰۰-۹۰۰ ميليارد تومان رسيده است. مشايي خود مي داند كه هر چه اين بودجه افزايش پيدا كند، باز هم در ارزش افزوده اي كه زمين در كشور ما دارد گم مي شود.پس با اين آرمان بزرگ سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري چه بايد كرد؟ تا به حال چه اقدامات مثبتي  به جز حرف و شعار براي ترغيب مردم به زندگي در خانه هاي تاريخي صورت گرفته؟ تا به حال از كدام راه براي اقناع مردم نسبت به حفظ آثار تاريخي منطقه اي كه در آن زندگي مي كنند استفاده شده است؟ و تا به حال كدام نهاد يا دستگاه بدون اينكه منتي بر ميراث فرهنگي داشته باشند، بدون در نظر گرفتن منافع مستقيم يا غير مستقيم خود، حفظ ميراث كشور را وظيفه خود دانسته اند؟

مدير اداره  حفظ و احياي سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري اصفهان گفت: با طرح مساله  جهان نما در آخرين اجلاس يونسكو، مقرر شد كه محور تاريخي اصفهان كه خيابان چهارباغ بالا را نيز شامل مي شود، از سوي ايران در فهرست ميراث جهاني ثبت شود كه در صورت تخريب خيابان چهارباغ اين فرصت مناسب از دست خواهد رفت.
عليرضا خواجويي  در گفت وگو با ايسنا درباره  قطع درخت هاي خيابان چهارباغ بالا، اظهار داشت: درخت هاي خيابان چهارباغ بالا تاريخي هستند و در صورت قطع آنها، امكان رويش مجدد آن درخت ها ديگر به وجود نخواهد آمد.
وي با بيان اين كه درخت هاي خيابان چهارباغ حداقل به ۵۰ سال پيش تعلق دارند، اظهار داشت: چهارباغ به دليل درخت ها و محور مياني آن است كه شناخته مي شود و قطع آنها براي احداث ايستگاه مترو، سطحي بتوني پديد مي آورد كه حالت لجن پيدا مي كند و چهره  خيابان را بسيار ناپسند مي سازد.
وي افزود: بارها گفته ايم كه با عبور مترو از خيابان چهارباغ بالا مخالفيم؛ چرا كه محور مياني چهارباغ آسيب مي بيند و حتي اگر قرار است مترو از اين محور عبور كند، دست كم در اين مسير، ايستگاه ساخته نشود و ايستگاه ها در فاصله هاي دورتري احداث شوند؛ اما متاسفانه اين اقدامات انجام نشده است.
خواجويي با توضيح اين كه خيابان چهارباغ بالا، دو خيابان كمكي در بخش غربي و شرقي دارد، تصريح كرد: بهترين گزينه، خيابان كمكي غربي يعني خيابان شمس آبادي است كه در صورت عبور مترو از زير آن خيابان، تا حدود زيادي چهارباغ حفظ مي شود.
وي اضافه كرد: در دوره اي محورهاي غربي و شرقي خيابان چهارباغ براي حفاظت از اين خيابان احداث شدند كه در زمان هاي بعد، محور شرقي حذف شد؛ اما محور غربي هم چنان باقي مانده است.
وي درباره  اين كه چرا تاكنون محور مياني و تاريخي خيابان چهارباغ كه آب نماهايي متعلق به دوره  صفويه دارد، احيا نشده است، اظهار داشت: در سال ۱۳۸۳ طرح مشتركي ميان ميراث فرهنگي و سازمان طراحي شهرداري اصفهان تصويب شد تا خيابان چهارباغ عباسي به گونه اي احيا شود كه كف خيابان برداشته و كف تاريخي آن با آب نماهاي دوره  صفويه مشخص شود؛ اما متاسفانه با شروع اجراي اين پروژه به دلايلي كار متوقف شد.
خواجويي درباره  اين كه يكي از ايستگاه هاي مترو نيز قرار است در نزديكي سي وسه پل ساخته شود، تاكيد كرد: سي وسه پل فرسوده شده است و امكان تخريب آن وجود دارد؛ به دليل آن كه در سال هاي اخير، با مداخله هاي سازه اي پايه هاي پل آسيب ديده اند و استحكام مناسبي ندارند، لذا مترو به اين پل تاريخي نيز آسيب هاي جدي وارد مي كند. وي در پاسخ به اين پرسش كه آيا عبور مترو از محور تاريخي اصفهان اقدام نادرستي است؟ اظهار داشت: بايد تلاش شود كه وسايل نقليه  سريع السيري مانند مترو، محورهاي حاشيه  اصفهان مانند سپاهان شهر، بهارستان و فولادشهر را به شهر متصل كنند. اين گونه محورها بايد تقويت شوند و براي بافت تاريخي اصفهان نيز راه حل هاي مناسب اتخاذ شود.