معمولاً ضعيف ترين فيلم داستاني بازتابش از شاخص ترين فيلم مستند بيشتر است. واژه بازتاب در اين جا هم به معناي مخاطب گسترده و امكان ديده شدن است و هم فضاي رسانه اي؛ مشتمل بر خبر، نقد، گفت وگو و...
سينماي مستند ايران در تمام سال هاي فعاليتش با اين كم توجهي ها مواجه بوده و البته همچنان بر حركتش ادامه داده است. چنانكه در حال حاضر سه نسل متفاوت از مستند سازان، كنار يكديگر به فعاليت مشغولند.
مستندسازان با گلايه از بي برنامگي حاكم بر سينماي مستند، بيش از هر چيز از لزوم ايجاد و امكان براي نمايش فيلم هاي مستند سخن مي گويند.
خسرو سينايي: مضرات دوربين ديجيتال
خسرو سينايي، از جمله كارگردان هاي موفق و باسابقه سينماي مستند محسوب مي شود كه البته غير از فيلم هاي مستند چند فيلم بلند سينمايي هم در كارنامه كاري خود دارد.
يكي از نكاتي كه مورد انتقاد كارشناسان مستند قرار مي گيرد، قائل نشدن حد و مرز ميان فيلم  مستند و گزارش هاي تلويزيون است. تلويزيون كه خود در دهه چهل نقش مؤثري در رشد و شكوفايي سينماي مستند ايفا كرده، ناخواسته باعث رواج نوعي سهل انگاري ساختاري در ميان مستندسازان شده است. گاهي اوقات تصاويري به عنوان فيلم مستند روي آنتن مي رود كه فاقد هر گونه ارزش زيبايي شناسانه است؛ فيلم هايي سفارشي كه با شتابي حداكثري و دقت و ظرافتي حداقلي توليد مي شوند.
او در اين رابطه مي گويد: سينماي مستند ايران يك دوره پنج شش ساله درخشان داشته است، اما به دليل برخي از كارهايي كه به سفارش تلويزيون توليد شده و بيشتر از كيفيت تنها توليد سريع كار مورد توجه قرار گرفته است، سينماي مستند به پايين ترين سطح خود يعني گزارش تبديل شده است . او ادامه مي دهد: در اين نوع كارها تنها موضوعي انتخاب مي شود و پس از آن تنها گزارشي از اين موضوع تهيه مي شود.
در سال هاي اخير هيچ چيزي به اندازه دوربين هاي ديجيتال بر سينماي مستند تأ ثير نگذاشته است. دوربين هاي كوچك و كم حجمي كه هم دسترسي به آن كار ساده اي است و هم كار كردن با آن دشواري هاي دوربين هاي 16 و 35 ميليمتري را ندارد.دوربين هاي ديجيتال به خاطر امكانات فوق العاده اش، دريچه تازه اي را براي مستندسازان، گشوده است. به طوري كه مي توان سينماي مستند را به دو دوران قبل و بعد از ديجيتال تقسيم كرد.هر چند سينايي معتقد است دوربين ديجيتال باعث شده تا فيلم مستند از قالب تيپ اثر هنري به سمت گزارش هاي ژورناليستي برود.او ادامه مي دهد: با رواج دوربين ديجيتال تفكر موجود در سينماي مستند كه بر حسب گرايش به هنري و فرهنگي بودن اثر دارد، از بين رفته و شكل گزارش در كارها غالب است از همين رو بخش كيفي فيلم ها ديگر چندان جاي بحث ندارد.
محمدرضا اصلاني: توليد انبوه، افزايش كيفيت
محمدرضا اصلاني با مستند هايي كه ساخته و شاگرداني كه در زمينه مستند سازي تربيت كرده، نام خود را درميان كارگردانان سرشناس سينماي مستند جاي داده است. اصلاني رويكرد سينماي مستند را در سال هاي اخير، توليد انبوه مي داند. او در اين زمينه مي گويد: سينماي مستند در سال هاي اخير به سمت توليد انبوه پيش رفته است. اين مسئله نشانه بسيار خوبي براي سينماي مستند ايران محسوب مي شود. اصلاني معتقد است اين كميت در سال هاي آتي تبديل به كيفيت خواهد شد و مي گويد: هر چند كه در گوشه و كنار اين سينما، در حال حاضر هم فيلم هاي باكيفيتي توليد مي شود، فيلم ها راهي جشنواره هاي مختلف مي شوند و به اين شكل با آزمون و خطا، كارهاي درست و نادرست شناسايي مي شوند. بر خلاف سينايي، اصلاني استفاده از دوربين ديجيتال در فيلم هاي مستند را مثبت ارزيابي مي كند. چيزي كه به نظر اين مستندساز با سابقه اهميت دارد، آزادي عملي است كه دوربين ديجيتال در اختيار فيلمساز مي  گذارد.اصلاني تأثير ابزار جديد را بر سينما اينچنين تحليل مي كند: ابزار جديد راه يافته به سينماي مستند، تأثيراتي را بر اين سينما گذاشته است. اول اينكه با اين شيوه كار محصولات سينماي مستند مستقل از دولت توليد مي شود. با اين روش يا خود فيلمسازان تهيه كننده فيلمشان هستند و يا بخش خصوصي در زمينه تهيه فيلم مستند فعاليت مي كند.
يكي از معضلات جدي سينماي مستند ايران، مسئله نمايش فيلم هاست. بسياري از توليدات مستند امكاني براي ديده شدن ندارند و همين مسئله به مهجوريت سينماي مستند انجاميده است. چنانچه اصلاني مي گويد، نمي شود انتظار داشت كه فيلم مستند مانند محصولات سينماي داستاني امكان اكران گسترده در سينماها را داشته باشد. در سراسر دنيا بهترين و مناسب ترين محل نمايش فيلم مستند، تلويزيون است. جداي از اين بحث مخاطب شناسي را هم بايد در نمايش فيلم مستند جدي گرفت.اصلاني در اين رابطه مي گويد: مشكل عمده اي كه در حال حاضر مستند سازان با آن دست به گريبان هستند؛ مسئله پخش فيلم ها است. فيلم مستند به صورت معمول در هيچ كجاي دنيا مانند فيلم هاي داستاني به اكران عمومي گذاشته نمي شود. براي عرضه سينماي مستند بايد راهكارهايي متناسب با اين سينما طراحي و اجرا شود. اصلاني مي افزايد: راهكارهاي عرضه فيلم در ايران هنوز به درستي يافته نشده است. اين در حالي است كه اگر راه درستي براي عرضه فيلم هاي مستند يافته شود، مي توان به عنوان يكي از منابع غني درآمد در كشور روي آن حساب كرد.
اصلاني معتقد است براي اينكه عرضه فيلم هاي مستند به درستي صورت بگيرد، بايد مخاطبان فيلم ها شناسايي شود:  فيلم هاي مستند حوزه هاي تخصصي را پوشش مي دهند كه بايد براي عرضه اين فيلم ها مخاطبان و محل عرضه به درستي شناسايي شود. مخاطب فيلم هاي پزشكي، پزشكان هستند كه مطمئناً در صورت مطلع شدن از توليد تعدادي از فيلم ها خريدار كارها مي شوند. با توجه به شور عجيبي كه در نسل جوان براي فيلمسازي وجود دارد، مي توان انتظار توليد فيلم هاي با كيفيت و پرطرفدار را از سوي اين نسل داشت.
سينماي مستند ايران در كنار آمدن امكانات و تجهيزات تكنولوژيك مدرن، هنوز نسل تازه اي را هم تجربه مي كند. در اين سال ها شاهد افزايش توليد فيلم هاي مستند بوده ايم؛ مستند هايي كه شايد بسياري از آنها با دوران طلايي سينماي مستند در دهه چهل فاصله داشته باشند. مثلاً در سالهاي اخير مستندي در حد و اندازه هاي اون شب كه بارون اومد كامران شيردل نداشته ايم. در حالي كه مي توان انتظار داشت با دوربين هايي كه كار كردن با آنها بسيار ساده تر از دوربين هاي 35 ميليمتري است و به خاطر امكانات فوق العاده شان، زمينه مناسبي براي خلاقيت ايجاد مي كنند، فيلم هاي بهتري ساخته شود. نوعي ذوق زدگي در استفاده از دوربين هاي ديجيتال به چشم مي خورد كه شايد دليلش جا نيفتادن اين تكنولوژي باشد.
اصلاني سينماي مستند را در حال حاضر در دوران گذار مي داند و مي گويد: وسايل و تكنولوژي موجود در سينما به تازگي عوض شده و هنوز اين ابزار ظرفيت خود را نشان نداده است. سينماگران بايد از اين فرصت براي فرهنگ سازي استفاده كنند. او ادامه مي دهد: البته تعدادي از توليدات فعلي سينماي مستند چندان در قالب يك فيلم مستند قرار ندارند. مستندهاي تلويزيوني بيشتر شامل تعدادي مصاحبه و تصاوير هستند كه ارتباط چنداني با سينماي مستند ندارد.
سينماي مستند و سه ركن اساسي
تلويزيون به عنوان مهم ترين مكان عرضه فيلم هاي مستند چندان دغدغه ساخت فيلم هاي باكيفيت مستند و عرضه آنها را نداشته است. در اين ميان جشنواره ها مي توانند امكاني براي نمايش فيلم  هاي مستند به وجود آورند كه به نظر مي رسد از ظرفيت هاي اين امكان به درستي بهره گرفته نمي شود. مسئولان سينماي ايران بايد بيش از اين ها سينماي مستند را مورد توجه قرار دهند؛ سينمايي كه نيازمند سرمايه گذار، حامي و عرضه كننده است. تأمين اين سه ركن براي سينماي مستند ايران مي تواند به رشد و اعتلاي اين سينما بينجامد.

۱ - در حال حاضر در شرايط بسيار متنوعي فيلم مستند توليد مي شود. تعداد زيادي از فيلم هاي مستند ايراني توسط دانشجويان ساخته مي شود. جشنواره دانشجويي نشان داد، دانشجويان مراكز سينمايي و غيرسينمايي از طريق دوربين هاي ارزان توانسته اند در دورافتاده ترين مناطق كشور فيلم هاي بسيار قابل توجهي بسازند.
گروه ديگر مستند سازان كارمنداني هستند كه با نهادهاي مختلف قرارداد دارند و براي طرف مورد قرارداد خود فيلم مي سازند.
دسته سوم مستند سازان حرفه اي سينما هستند كه عشق ساخت مستند را دارند. از بين اين سه گروه، دانشجويان و كساني كه به عنوان علاقه مندان سينماي مستند از آنها ياد مي شود، به بازگشت سرمايه فكر نمي كنند.
كارمندان حقوق خود را از نهاد مورد قرارداد
مي گيرند و كساني كه در چرخه آزاد به توليد فيلم مستند مي پردازند، در سخت ترين شرايط كار مي كنند.
۲ - معمولاً مراكز پخش فيلم موضع روشني در قبال توليدات اعلام نمي كنند. اين مسأله روشن نيست كه فيلم ها خريده مي شوند يا نه؟ و اين شرايط وضعيت بدي براي فيلم هاي مستند به وجود مي آورد.
سينماي مستند هميشه از عدم امكان نمايش مطلوب،رنج برده است .بارها پيش آمده كه فيلمي با هزينه هاي فراوان توليد شده و بعد بدون اينكه در جايي به نمايش درآيد راهي آرشيو شده است .
با چنين رويكردي انگيزه اي براي مستند سازي باقي نمي ماند .چون فيلمساز فيلم مي سازد كه بازتابش را در اجتماع مشاهده كند.
دولت ها موظف هستند وضعيت زندگي جامعه خود را ثبت كنند. براي عملي شدن اين خواسته راه حلي غير از ساخت فيلم مستند و عكاسي وجود ندارد. فيلم مستندي كه براساس تحقيق، ساختار زيبا و كار هنري ساخته شده باشد، مي تواند سال ها ارزش و جايگاه خود را حفظ كند و مخاطبان بسيار زيادي داشته باشد.نمي توانم اين مسأله را بپذيرم كه فيلم هاي مستند با گذر زمان غيرقابل استفاده مي شوند و ديگر مخاطب خود را نخواهند داشت. در حال حاضر بسياري از كساني كه قصد تحقيق دارند به فيلم هاي مستند و عكس هايي كه از دوران گذشته بر جاي مانده است مراجعه مي كنند، زيرا غير از اين ها منبع ديگري در دسترس نيست.بايد از مستند ها حمايت كرد، زيرا كه مستند تنها مسأله مستند ساز نيست. فيلم مستند مسأله يك ملت است. همان طور كه يك انسان نيازمند شناسنامه است، ملت هم نياز به شناسنامه دارد كه مستند مي تواند شناسنامه يك ملت باشد.بايد با اختصاص امكانات به مستند سازان ياري رساند كه بدون دغدغه به تحقيق و ساخت فيلم بپردازند؛يكي از مهمترين مسائلي كه بايد در سينماي مستند مورد توجه قرار گيرد.

Law and order
سيستم:PC
سبك: ماجرايي
معمولاً بازي هاي بسيار مفيد براي آموزش زبان انگليسي، بازي هاي سبك ماجرايي هستند كه در آنها علاوه بر سروكله زدن با معماهاي بازي بايد از طريق صحبت كردن و كسب اطلاعات از طريق خواندن نامه ها و مدارك موجود در هر مرحله گليم خود را در بازي از آب بيرون بكشيد.
Law and order كه از روي سريالي به همين نام ساخته شده، يكي از بهترين مثال هاي آموزش زبان از طريق بازي هاي كامپيوتري است. در اين بازي شما در نقش يك بازرس جنايي ظاهرمي شويد و در هر مرحله بايد پرده از راز قتلي برداريد.
وظيفه شما زير نظر گرفتن افراد مشكوك به قتل و بررسي مدارك مرتبط با پرونده و جمع آوري موارد محكمه پسند براي يافتن قاتل است.

Prey
سيستم:PC/Xbox/PS2
سبك: اكشن
باز هم ماجراي زمين و بيگانگان فضايي در دنياي بازي هاي كامپيوتري. در اين بازي شما در نقش يك سرخپوست بازي مي كنيد كه تصادفاً به اسارت موجودات فضايي در مي آيد و حالا بايد براي بازگشت به زمين با بيگانگان مبارزه كند.
بازي روايت داستاني بسيار جالبي دارد. شايد يكي از نكات تمايز اين بازي از ساير بازي هاي اكشن تيراندازي، سلاح هاي عجيب و غريب و نسبتاً جالبش باشد. شما در Prey با تعدادي اسلحه كاملاً بيگانه كه تقريباً شبيه موجودات جاندار هستند سروكار خواهيد داشت. گرافيك بازي كاملاً گرافيك نسل بعدي و با جزئيات فراوان است.
نسخه كامپيوتري Prey روي كارت هاي سري Geforce 5000 بسيار با زحمت و با سرعت فريم بسيار بدي اجرا مي شود و براي اجراي خوب آن نياز به كارت هاي قوي تري است. استفاده از تكنولوژي هاي Bump Mapping و نورپردازي هاي واقعي و ديناميك، گرافيك بسيار زيبايي را براي بازي ايجاد كرده است. علاقه مندان بازي هايي مثل Doom 3 و يا Quake 4 اين عنوان را كاملاً مطابق سليقه خود خواهند يافت.