خبر نقش بسته روي صفحه خبرگزاري ها اين بود: تبديل زباله هاي عفوني به پسماند عادي در بيمارستان ها جريان از اين قرار است كه مدتهاست بحثي جدي ميان شهرداري تهران، وزارت بهداشت و سازمان حفاظت از محيط زيست درگرفته كه بالاخره چند روز پيش اين گفت وگوهاي طولاني نتيجه داد. ماجرا مفصل است، اما آنچنان اين داستان به سلامت شهروندان گره خورده كه به هيچ شكلي نمي توان از آن صرف نظر كرد. فكرش را بكنيد، اگر اين خبر به گوش شما برسد كه زباله هاي بيمارستاني مي توانند شهروندان را به ايدز، هپاتيت و بيماريهاي ديگر مبتلا كنند چه حسي به شما دست مي دهد؟!
مدتهاست كه زباله هاي شهر تهران، همراه با زباله هاي عادي، به دست نيروهاي شهرداري سپرده مي شوند تا در مركز دفن زباله به شكلي عادي سوزانده شوند. قسمت خطرناك ماجرا اينجاست كه شيرابه هاي توليد شده اين زباله ها مي توانند باعث ايجاد خطرهاي جدي براي سلامتي شهروندان شوند.
طبق قانون مصوب ارديبهشت ماه 83 در باره مديريت پسماند ها، وزارت بهداشت وظيفه جمع آوري و بي خطرسازي زباله هاي بيمارستاني را دارد، به شكلي كه با تأمين امكانات و تجهيزات لازم در محيط، مراكز درماني نسبت به اين امر اقدام كنند.
اما جالب است بدانيد كه در بيمارستان ها بيش از 630نوع ماده شيميايي استفاده مي شود كه از اين تعداد حدود 300 نوع آن غيرسمي و 300 مورد نيز سمي و خطرناك است. در هر شبانه روز هم هر تخت بيمارستاني 710/2كيلوگرم زباله توليد مي كند كه با لحاظ حدود 30هزار تخت بيمارستاني، مجموع زباله هاي توليدي در هر شبانه روز به 810هزار و 300 كيلوگرم يا حدود 81تن خواهد رسيد.
براساس استانداردهاي جهاني، رسيدگي به موضوع زباله هاي بيمارستاني روند ويژه اي را مي طلبد. معيارهاي جهاني مي گويند كه پسماندهاي بيمارستاني بايد در درجه حرارت بيش از هزار و در زباله سوز ها سوزانده شوند، سپس از صافي هاي قليايي و اسيدي عبور داده شوند، و سرانجام دفن بشوند. اما هم اكنون اين زباله ها با روش گندزدايي و كاملا سنتي از بين مي روند. شهرداري تهران به شكل رايگان اين زباله ها را جمع آوري و دفن مي كند، اما طبق قانون وزارت بهداشت بايد متولي بي خطرسازي زباله هاي بيمارستاني باشد؛ البته از سويي ماه ها پيش مدير عامل سازمان خدمات موتوري شهرداري تهران گفته بود كه چون شهرداري تهران رايگان اين خدمات را انجام مي دهد، وزارت بهداشت هيچ انگيزه اي براي اقدام هاي جدي و خريداري زباله سوز ندارد.
از سوي ديگر معاون سلامت وزارت بهداشت عقيده داشت كه بي خطرسازي زباله هاي بيمارستاني نيازمند 800 ميلياردتومان اعتبار است، در حاليكه امسال فقط يك ميليارد و 200 ميليون تومان به اين امر اختصاص داده شده و براي تحت پوشش قرار دادن تمام بيمارستان هاي كشور به 790ميليارد تومان اعتبار ديگر نياز است. در اين بين رئيس محيط زيست شهر تهران از پيگيري هاي سازمان محيط زيست در تجهيز بيمارستان هاي تهران به سيستم تصفيه فاضلاب و اتاق خنك كننده براي نگهداري زباله هاي خطرناك بيمارستاني گفت و اعلام كرد كه تعداد زيادي از مراكزي كه نسبت به سيستم هاي بهداشتي مقاومت كرده اند، به مراجع قضايي ارجاع شده اند. رئيس محيط زيست شهر تهران استفاده زراعي از آب هاي منطقه كهريزك را خطرناك دانسته بود؛ چرا كه زباله هاي بيمارستاني تهراني ها كه در كهريزك دفن مي شوند، ممكن است شيرابه هاي خطرناكي توليد كنند كه در صورت آميختگي با منابع آب اين منطقه، خطرات جبران ناپذيري را در پي خواهند داشت. با جدي تر شدن بحث ميان شهرداري تهران،  وزارت بهداشت و سازمان محيط زيست، نايب رئيس كميسيون بهداشت و درمان مجلس شوراي اسلامي وارد ميدان شد و اعلام كرد كه اگرچه اعلام نياز 800ميلياردتوماني وزارت بهداشت براي دفع زباله هاي بيمارستاني قابل قبول است، اما در دنياي واقعيت اختصاص چنين بودجه اي به اين وزارتخانه اصلا ممكن نيست، زيرا هنگامي كه بودجه بخش بهداشت و درمان در تمام حوزه هاي آموزش، بهداشت و درمان 5هزار ميليارد تومان است، اختصاص يك پنجم اين بودجه به زباله هاي بيمارستاني، دور از ذهن به نظر مي رسد. البته نايب رئيس كميسيون بهداشت و درمان مجلس اعلام كرده بود كه با تصويب بودجه 3ميليارد توماني در سال جاري، مي توان بخشي از نياز وزارت بهداشت براي نابودي زباله هاي بيمارستاني را تامين كرد كه در طول برنامه چهارم، اين رقم به 15ميليارد تومان خواهد رسيد.
سرانجام محمدباقر قاليباف- شهردار تهران-  با اعلام اين كه زباله هاي بيمارستاني حامل آلودگي هاي عفوني و بيماري هاي مسري مثل هپاتيت و ايدز و ده ها مشكل بهداشتي هستند ، گفت: زمان آن رسيده كه دادستان كل كشور به ميدان بيايد و اجرانشدن قانون را پيگيري كند.
قرار شد كه به شهرداري تهران و وزارت بهداشت براي حل اختلاف در مسأله نابودي زباله هاي عفوني، فرصتي يك ماهه داده شود تا بتوان براي اين مشكل بزرگ شهري چاره اي انديشيد. آذرماه۸۵ حجت الاسلام دري نجف آبادي -دادستان كل كشور- اعلام كرد كه شهرداري تهران هيچ وظيفه اي در قبال زباله هاي بيمارستاني ندارد و اين موضوع فقط به وزارت بهداشت مربوط مي شود. در جلسه اي در روز پاياني آذر ماه در حضور نمايندگان شهرداري، وزارت بهداشت و سازمان حفاظت محيط زيست معين شد كه از اين پس تبديل پسماندهاي ويژه به زباله هاي عادي در فضاي بيمارستان ها انجام شود و در نهايت شهرداري وظيفه حمل زباله هاي عادي را داشته باشد. همچنين سازمان حفاظت محيط زيست هم مسئول نظارت بر عملكرد بيمارستان ها در تبديل پسماندهاي ويژه به عادي معرفي شد.  در صورتي هم كه بيمارستاني در اين زمينه سهل انگاري كند، به مراجع قضايي معرفي خواهد شد.
البته هنوز آيين نامه ويژه اي درباره چگونگي تبديل پسماندهاي ويژه به زباله هاي عادي تدوين نشده است و مشخص نيست كه اين روند تبديل به چه شكل خواهد بود اما بنا شده است سازمان محيط زيست و وزارت بهداشت با همكاري يكديگر در زمان كوتاهي اين آيين نامه را تهيه و تنظيم كنند. آيا بالاخره تهراني ها مي توانند ترسي از مبتلاشدن به بيماري هاي خطرناك از طريق زباله هاي بيمارستاني نداشته باشند؟!

سال هاست زباله هاي بيمارستاني شهر به جاي آن كه در دماي مخصوص و در دستگاه هاي ويژه سوزانده شود، به سادگي دفن مي شود و شيرابه هاي توليدشده شان مي تواند وارد منابع آبي زمين هاي زراعي شود و شهروندان را به انواع بيماري هاي مهلك دچار كند.
شهرداري تهران كه تا به حال جمع آوري زباله هاي بيمارستاني را به عهده داشت، اعلام كرده كه حل اين مسأله به عهده وزارت بهداشت است و وزارت بهداشت هم از كمي بودجه شكايت مي كند، اما پاسخگويي به شهروندان در قبال خطراتي كه تهديدشان مي كند، بر عهده چه كسي است؟ قرار است پس از مدت ها آيين نامه اي براي حل اين مشكل تدوين شود؛ آيين نامه اي كه كاش بين درگيري هاي وزارت بهداشت،  سازمان محيط زيست و شهرداري تهران سردرگم نماند. يعني اين بار خوش بين باشيم؟

آرش نورآقايي - اينجا شهر گفت  وگوي تمدن هاست. جاي پاي معماري ساساني و بيزانس و روم شرقي را مي توان در دزفول يافت. دزفول مكاني بوده براي تبادل فرهنگ ها. شهري كه در آن روزگاري، رومي ها مي زيستند و بر روي رودخانه اش سد ساختند.
در معماري خانه هاي كوچك دزفول، از سبك مسجد ايراني گرفته تا كليساي رومي و از مكتب ساساني گرفته تا يوناني همه را مي توان ديد. شهري با بافت فشرده كه گويي مردمش طاقت دوري از هم را نداشتند كه خانه هايشان از سه طريق پشت بام، كوچه و زيرزمين به هم راه
داشته.
اينجا سرزميني است كه در آن پرتقال و خرما و موز در كنار هم مي رويند.
بايد در كوچه هايش گشت، منظره ديوارهايش را ديد، روبه روي هر دري ايستاد و سر را تا جايي بالا برد كه در آنجا ديوار و آسمان همديگر را ملاقات مي كنند و آنگاه گوش سپرد به همه نجواهاي شهر. بايد داخل خانه ها شد و سرك كشيد به شواوان ها (شوادون به زبان محلي).
راهي زيرزميني و دور و دراز كه گاهي از كنار رودخانه دز سردرمي آورد و بيشتر اوقات از خانه همسايه. اين راه زيرزميني پناهگاه مردم دزفول بود در زمان بمباران هوايي. وقتي در كوچه هاي دزفول راه مي روي، اگر هم تنها باشي، گويي تنها نيستي. در هر پيچي از كوچه، كوچه هم با تو مي پيچد و چشم به آساني و نرمي مي چرخد.
دزفول را در زمان ساسانيان به صورت يك دژ و براي محافظت از پل رودخانه دز استوار كردند و به همين دليل كالبد شهر شديداً فشرده است و تمام خانه هاي ناحيه قديمي شهر بر زمين هاي كوچكي احداث شده اند.
دزفول از معدود شهرهاي ايران است كه در معماري آن، آجر پخته به وفور به كار برده شده و گذشته از آنكه ديرپايي آن را باعث شده، اصالت و وقار خاصي نيز به آن
بخشيده است.

گروه شهري- 2 هزار و 604 گونه جانوري و گياهي كشور در معرض خطر انقراض قرار دارند.
دكتر دلاور نجفي، معاون محيط طبيعي و تنوع زيستي سازمان حفاظت محيط زيست با بيان اين مطلب به ايسنا گفت: 12 ميليون و 500 هزار هكتار از مساحت كشور تحت مديريت سازمان حفاظت محيط زيست قرار دارد كه اين رقم معادل 4/7 درصد كل مساحت كشور و شامل مناطق حفاظت شده، پناهگاه هاي حيات وحش، پارك هاي ملي و آثار طبيعي ملي است.
وي در خصوص آخرين وضعيت گونه هاي گياهي و جانوري كشور، اظهار داشت: از مجموع 10 هزار و 363 گونه جانوري و گياهي كشور، 2 هزار و 604 گونه در معرض خطر انقراض قرار دارند.
وي در خصوص مشكلات بخش محيط طبيعي تصريح كرد: مشكلات اين بخش متنوع هستند ولي در كل نبود امكانات جهت حفاظت از مناطق تحت مديريت سازمان با توجه به ميانگين استاندارد جهاني، تهديدات گونه هاي گياهي و جانوري و تخريب اكوسيستم حيات اين گونه ها مهمترين مشكلات ما در بخش محيط طبيعي به حساب مي آيند.
نجفي از راه اندازي بانك ژن سازمان خبر داد و به ايسنا گفت: در جهت مطالعه گونه ها در سطح اكوسيستم و ژن، سازمان حفاظت محيط زيست به عنوان متولي حفاظت از لايه ژني درصدد است بانك ژني راه اندازي كند.
وي با تاكيد بر اين كه ما مناطق تحت مديريت سازمان محيط زيست را با چنگ و دندان حفظ كرده ايم، خاطرنشان مي كند: تعرضات تعدادي از دستگاه هاي دولتي و غيردولتي به مناطق تحت حفاظت سازمان بسيار زياد و وحشتناك است و اين در حالي است كه شمار نيرو هاي حفاظتي ما محدود است.
معاون محيط طبيعي سازمان حفاظت محيط زيست تصريح كرد: در صورت ادامه اين روند مجبوريم درجه حفاظتي برخي از مناطق را كاهش دهيم و يا نام آنها را از فهرست مناطق حفاظت شده حذف كنيم.
وي به برخي تعرضات عمده به مناطق تحت حفاظت محيط زيست اشاره كرد و گفت: به عنوان مثال تنها بخش كوچكي از پارك ملي سرخه حصار در اختيار سازمان محيط زيست است و دستگاه هاي مختلفي در آنجا ادعاي مالكيت داشته و فعاليت مي كنند. از سوي ديگر در بخش عمده اي از اين پارك ملي ساخت وساز شده و احداث جاده هاي مختلف، خطوط لوله و ... نيز از ديگر تعرضات به اين پارك ملي است.