درمان آرتروز با سلول هاي بنيادي
گروه سلامت- از اين سلول هاي بنيادي هر چه بگوييد بر مي آيد. اين بار جديدترين تحقيقات نشان داده اند اين سلول ها براي ترميم سلول هاي غضروفي هم كاربرد دارند؛ غضروفي كه در سطح مفصل هاي پير و ساييده قرار دارد و به نوعي مي توان گفت در اثر سايش مداوم دو سطح روي همديگر، زخمي شده.
انجمن جراحي بسته مفاصل ايران و آلمان اعلام كرد، پروفسور محمد مهدي شكيبايي استاد دانشگاه مونيخ در يك طرح تحقيقاتي وجود اين امكان را براي درمان مبتلا به زخمهاي كوچك تا متوسط غضروف سطح مفصلي مطرح كرده و اميدهايي را براي درمان آرتروز به وجود آورده؛ البته اگر بيماري در مراحل اوليه اش باشد. چرا كه اگر بيماري خيلي پيشرفت كرده باشد، ديگر هيچ كاري نمي توان براي بيمار كرد، الا همان كاري كه قبلا هم بلد بودند بكنند، يعني جراحي و تعويض كامل مفصل.
در اين روش ابداعي، سلول هاي غضروفي در بيرون بدن كشت مي شوند و تكثير پيدا مي كنند. سپس اين سلول هاي سالم و زياد شده را به مفصل آسيب ديده پيوند مي زنند. پروفسور شكيبايي گفته است كشت سلول ها در خارج از بدن، كاري است پردردسر و سخت كه خوشبختانه تحقيقات انجام شده نشان مي دهد شدني است و سلول هاي به دست آمده از اين سلول هاي بنيادي روي بيماران به خوبي جواب مي دهد.
مادران شيرده
كمتر روماتيسم مي گيرند
گروه سلامت- اين شير دادن به بچه ها خير دنيا و آخرت را دارد، روز به روز هم اين آثار و بركاتش بيشتر شناخته مي شود. به تازگي محققان پرده ديگري از اسرار اين معجون قوي خدادادي برداشته اند و آن اين كه مادراني كه شير خودشان را به فرزندشان مي دهند، كمتر از بقيه زنان به روماتيسم مفصلي مبتلا مي شوند.
پژوهشي كه در دانشگاه هاروارد انجام گرفت، نشان داد زناني كه در طول عمرشان بين يك يا دو سال به فرزندشان شير داده اند تا 30 درصد كمتر از سايرين به روماتيسم مفصلي مبتلا مي شوند. حالا هر چقدر اين شيردهي مدتش بيشتر شود، اين اثر محافظتي بيشتر مي شود. آن قدر كه ممكن است با افزايش مدت شيردهي حتي به 50 درصد هم برسد. اين هم باز نتيجه ديگري از همين تحقيق است.
البته يك دليل ديگري كه محققان مي گويند باعث مي شود شيوع روماتيسم مفصلي بالا برود، نامنظم بودن سيكل هاي قاعدگي است و شروع زودرس آنها.
نتايج اين پژوهش را بگذاريد در كنار آنها كه مي گويند شيردهي باعث مي شود خطر سرطان تخمدان و پستان هم كم شود. انصافاً ارزشش را ندارد؟
چاقيم، وقتي سواد نداريم
گروه سلامت- اين كه كشور ما هم دارد پر مي شود از آدم هاي چاق، به كنار؛ اخيراً پژوهشگران گفته اند اين چاقي از نوعي است كه شايد خطرهاي بيشتري داشته باشد. اين را دكتر كريم اله حاجيان متخصص آمار زيستي و اپيدميولوژي در جشنواره آسيايي بهداشت خانواده گفته و همين تحقيق او به عنوان بهترين تحقيق اين جشنواره معرفي شد.
در اين مطالعه ???? فرد ?? تا ?? ساله انتخاب شدند و بررسي شاخص هاي بدني آنها نشان داد كه بيش از نيمي از آنها، يا چاقند يا اضافه وزن دارند. به اين ترتيب كه 9 درصد مردان و 27 درصد زنان اين مطالعه چاق بودند. اما وقتي نوبت به بررسي شيوع چاقي ميان تنه يا شكمي رسيد، وضع از اين هم بدتر بود، به خصوص در زنان. در مردان اين نوع چاقي 10 درصد و در زنان ?? درصد بود.
به گفته دكتر حاجيان، آمارهاي به دست آمده با مطالعات انجام شده در شهرهاي بزرگ كشور، مثل تهران و اصفهان سازگاري دارد و همچنين با الگوي اپيدمي چاقي در كشورهاي در حال توسعه نيز همخواني دارد.
اين مطالعه نشان داد زناني كه در اين مطالعه چاق بودند، سطح سواد پايين تري داشتند، تحرك كمتري داشتند و همچنين تعداد زايمان هايشان بيشتر بود.
كمتر به غذا فكركنيد!
گروه سلامت-شما روزانه چندبار تصميم تغذيه اي مي گيريد؟ اين كه چه بخوريد و چه نخوريد؛ چقدر بخوريد و چگونه بخوريد و... محققان دانشگاه كورنل مي گويند اگر از مردم بپرسيد كه در روز چند بار درباره غذا خوردن شان فكر مي كنند، حدس اكثر مردم اين است كه روزي 15 تصميم تغذيه اي بيشتر نمي گيرند، اما تحقيقات آنان نشان داده كه اين تخمين دور از واقعيت است و مردم روزانه به طور متوسط 200 بار درباره آن فكر مي كنند!
آنها ابتدا از يك گروه خواستند كه تعداد تصميم هاي تغذيه اي خود را در يك روز به ياد بياورند. متوسط اين تصميم ها، 15 تصميم بود. وقتي سؤال هاي بيشتر درباره مسايل حاشيه اي غذا خوردن آنها پرسيده شد، آنها متوجه شدند كه موارد زيادي را در اين باره ناديده گرفته اند.
پايگاه اينترنتي HealthDay اين مطالعه را كه در شماره ژانويه نشريه محيط و رفتار چاپ شده، گزارش كرده و نوشته كه اهميت اين يافته آن است كه ما بسياري از عواملي را كه برچگونه و چطور خوردن مان تأثير دارند، نديده مي گيريم يا از تأثيرشان غافليم و بنابراين تصميم در اين موارد را تصميم تغذيه اي به حساب نمي آوريم. مثلاً اين كه اندازه ظرف غذاي مان چقدر باشد، با چه كسي و در چه محيطي غذا بخوريم و موارد مشابه آن. اين ناآگاهي هاست كه باعث مي شد بيشتر و بدتر از آن چه كه برنامه ريزي كرده ايم، بخوريم.
