وجود فرزندان دو قلويم در منزل كه يكي دختر و ديگري پسر بود و اختلاف هايي كه از دوران نوزادي در هر دوي آنها ديدم، همواره اين فكر را در ذهنم تداعي مي  كرد كه آنها فقط با هم به دنيا آمده اند و اصلا مثل هم نيستند؛ بنابراين سعي كردم تا قضاوت هايم را براساس تفاوت ها پايه گذاري كنم تا در رفع احتياجات مادي و معنوي شان عدالت را برقرار كرده باشم. من متوجه شدم كه بچه ها را نبايد به يك نگاه ببينم، اما متاسفانه برخي والدين به اين موضوع توجه نمي كنند و فرزندانشان را آنطور كه مي خواهند مي بينند نه آنطور كه آنها هستند، يعني حاضر نيستند آنچه را كه واقعيت دارد ببينند.
من آموزگارم و در مدت 20سال كار آموزشي دريافته ام كه اين موضوع در ارتباط با دانش آموزان نيز صادق است. هر دانش آموز علاوه بر ظاهر متفاوتي كه با ديگر كودكان همسال خود دارد(اختلاف در وزن، قد، رنگ، پوست و...) اختلافات دروني نظير توانايي هاي ذهني و باطني متفاوت با ديگر دانش آموزان نيز دارد.
بنابراين آيا سزاوار است پدران و مادران تنها به صرف همكلاس بودن فرزندانشان با گروه همسالان خود، آنها را با يكديگر مقايسه كنند و انتظاراتي يكسان داشته باشند؟
پيش به سوي واقع گرايي
مسلما درصد آگاهي پدران و مادران مي تواند نگرش اوليا و رفتار آنها را تغيير دهد و باعث شود كه انتظارات واقع گرايانه تري در مورد فرزند خويش داشته باشند. آموزش به اوليا، آنها را در مورد ظرفيت هاي فرزندشان آگاه كرده و سبب مي شود كه به هنگام برخورد با مشكلات درسي و... آگاهانه عمل كنند و نتايج مطلوب تري به دست آورند. در اين ميان، برخورد صحيح و آگاهانه معلم در اين زمينه مي تواند نقش به سزايي در پذيرش ناتواني هاي دانش آموزان از سوي اوليا داشته باشد، چرا كه در برخي موارد، بيان مشكلات دانش آموز از سوي معلم با عكس العمل از سوي پدران و مادران همراه است و در واقع، آنها حاضر به پذيرش موضوع نيستند.
در حالي كه اگر از دوران پيش دبستان و حتي قبل از آن، اين كمبودها و اختلالات كودكان تثبيت شده باشد آنها در صورت توجه بيشتر مسئولان آموزش و پرورش و آموزش و آماده سازي والدين در جهت شناخت دقيق تر مسايل و كمبودهاي كودكان، مي توان آنها را رفع كرد.
امروزه عقيده بر اين است كه اختلالات رفتاري، زمينه ساز اختلالات يادگيري در كودكان است كه بدون در نظر گرفتن توانايي  فرد، خلاقيت، اعتماد به نفس و... و با استفاده از اهرم زور نمي توان آن را برطرف كرد. هر ساله وجود اوليا نگران و مستاصل توجه من را به چاره جويي جلب كرد و نكات زير را به تجربه دريافته ام.
۱ -والدين ناآگاه براي سربلندي خود بين اقوام و همسايه ها و يا گاه به خاطر گرفتن هدايايي كه از سوي اداره ها به معدل هاي ممتاز داده مي شود، فشار بي اندازه اي را به فرزندان خود تحميل مي كنند.
۲ - گاه اين فشار از سوي مربيان و براي بالا بردن نام خود و مدرسه كه خواسته يا ناخواسته همان كاري را مي كنند كه اوليا مي خواهند و به برخي روش هاي غيرمعقول براي رسيدن به اين هدف متوسل مي شوند.
اما به جاي اين همه فشار بهتر است خودمان را جاي دانش آموزاني قرار دهيم كه كمترين توجه را به درس نشان مي دهند؛ يا دانش آموزاني كه در رقابت جا مي مانند و به دليل مشكلات، علاقه خود را از دست مي دهند.
وقتي كودكان خيال پرداز، جا مي مانند
در جامعه امروزي، خانواده مسئوليت خود در تربيت فرزندان را بايد با همسايه ها، مدرسه و حتي قانونگذاران تقسيم كند. اگر كودك عادت كند كه با خيال پردازي با مشكلات و يا نااميدي ها برخورد كند، هرگز ياد نخواهد گرفت كه چگونه مشكلات خود را حل كند و طرز تفكر او براي اطرافيانش به شكل يك مشكل درخواهد آمد. ناكامي وخيم زماني بروز مي كند كه كودك، توانايي ارضاي نيازهاي ابتدايي خود را ندارد، اين نيازها به قرار زير است:
۱ -نياز به محبت، به ويژه محبت از طرف والدين و افراد خانواده.
۲ -نياز به امنيت كه از طريق تعلق داشتن به گروه يا مقبول ديگران قرار گرفتن، تبيين مي شود.
۳ -نياز به استقلال، يعني فرد بتواند خودش تصميم گيري و برنامه ريزي كند كه از دوران كودكي روبه رشد است و در نوجواني قوي تر مي شود.
۴ -نياز به عزت نفس، كه اين نياز وابسته به آن است كه فرد تا چه حد توانايي تطابق معيارهاي رفتاري خود و تجربه موفق شدن در هدفي كه انتخاب كرده را دارد. در اين ميان، هرچند كه لازم است كودكان را از رنج ناكامي شديد و حقارت باز داريم اما اين به آن معنا نيست كه هميشه از آنها در برابر مشكلات حمايت كنيم، چرا كه مقابله با مشكلات، نقش بسيار مهمي را در رشد زندگي فردي آنها دارد. در واقع والدين از طريق رو به رو شدن با مشكلات كودكان به حقايق و محدوديت هاي خود و طبيعت چيزهايي كه سعي به انجام آنها دارند، پي مي برند و تنها از طريق غلبه بر مشكلات است كه اعتماد به نفس به وجود مي آيد.
فردي كه اعتماد به نفس دارد، مشكلات را به مبارزه مي خواند و سعي مي كند به پيروزي دست يابد. در حقيقت پيروزي مفهومي است كه بدون وجود مبارزه، معني خود را از دست مي دهد.
نكته مهمي كه در اين ميان وجود دارد، اين است كه بسياري از كساني كه بر مشكلاتشان فايق آمده اند موفقيت خود را مديون كساني مي دانند كه آنها را تشويق كرده اند، بنابراين اگر علاقه منديم شاگردان بر مشكلات خود پيروز شوند لازم است بدانيم چه كمكي مي توانيم به آنها كنيم.
تجزيه و تحليل اطلاعات
براي از بين بردن نقايص فوق با استفاده از راهكارهاي زير مي توان عمل كرد:
۱ -والدين مي توانند با فراهم آوردن شرايط مساعد از پرخاشهاي كودك بكاهند.
۲ -كودك، بايد از نيازهاي حركتي خود لذت ببرد، مثلا فضايي در اختيار او قرار گيرد كه بدون ملاحظه ديگران هر وقت و به هر ميزان كه مي خواهد بازي كند و به دلخواه خود تحرك داشته باشد.
۳ - شرايط محيطي بايد طوري براي كودك تغيير كند كه بتواند همراه با انجام فعاليت هاي مثبت روند يادگيري را طي كند، براي دستيابي به اين موارد بهتر است به موارد زير توجه شود:
الف- سرمشق هاي صحيحي در اختيار او قرار دهيد.
ب-كودك را ياري دهيد تا پيامدهاي رفتارش را بشناسد و به آن توجه كند.
ج-به او فرصت دهيد تا اعتماد به نفس و تاييد را تجربه كند.
د-با او به كسب تجربه مشترك و تمرين بپردازيد تا بتواند با مشكلاتش دست و پنجه نرم كند.
۴ -كمك كنيد براي خود هدفي انتخاب كند.
۵ -آنان را ياري دهيد تا دريابند وقتي از دريچه منطق و استدلال حرف مي زنند، ديگران مي پذيرند.
۶ -آنان را ياري دهيد تا در جريان بحث و گفتگو با ديگران خويشتن خويش را تعديل كنند.
۷ -به خاطر داشته باشيد كه گاهي لازم است براي آزادي از دام خودمحوري از يك تصميم و عمل نادرست عقب نشيني كنند.
۸ - بدانيد كه والدين خود بهترين الگوي رفتاري براي فرزندانشان هستند.
۹ - به پرسش هاي بچه ها در صورتي كه پاسخ آنها را مي دانيد، با صداقت، سادگي و كوتاه پاسخ دهيد.
۱۰ - سعي كنيد با ايجاد فضاي اطمينان بخش و اعتمادآفرين، رازدار و محرم اسرار كودكان خود باشيد.

آسوشيتدپرس : پرداخت رشوه براي پذيرش و نمره در دانشگاه ها و مؤسسات حرفه اي در روسيه پس از سقوط اتحاد شوروي در سال 1991 همه گير شده است. منتقدان از اين نگران هستند كه اين نوع فساد كه به گفته پليس و كارشناسان مشكلي فزاينده است، كيفيت اين نظام آموزشي را در معرض فرسايش قرار داده است. زماني نظام آموزشي روسيه جزو بهترين ها در جهان بود.
اكنون براي مقابله با اين قبيل اقدامات، پارلمان روسيه طرحي را براي اجراي آزمون هاي چند گزينه اي استاندارد در سال پاياني دبيرستان تصويب كرده است. اين آزمون قرار است جايگزين آزمون ورودي كتبي و شفاهي شود كه جا را براي اعمال نظر شخصي و ارتشاء باز مي گذارد.
ولاديمير يفيموف عضو كميته آموزش دوماي روسيه گفت: روشن است كه اين تحول، پذيرش دانشجو را بي طرفانه تر مي كند و در نتيجه كاركنان دانشگاه كمتر مي توانند بر فرايند پذيرش تأثير بگذارند. انتظار مي رود اين آزمون از سال 2009 به اجرا در آيد.
به نظر مي رسد از زماني كه ولاديمير پوتين به رياست جمهوري روسيه رسيد، مشكل فساد در تمام سطوح دولت بدتر شده باشد. برآورد يك گروه بين المللي ضد فساد حاكي از آن است كه ميزان تباني از سال 2001 تا به حال هفت برابر شده است. كارشناسان مي گويند فساد بر اثر بحران هاي اقتصادي دوران پس از شوروي، به آموزش راه يافت. در اين دوران، حقوق استادان و كاركنان دانشگاه پايين آمد و همين حقوق پايين هم با تأخير پرداخت مي شد.
در دانشگاه هاي دولتي كه بيشتر نظام آموزش عالي روسيه را تشكيل مي دهد، دستمزدها به شدت پايين است. در دانشگاه دولتي مسكو كه معتبرترين دانشگاه روسيه به شمار مي رود، حقوق استادان بين 470 تا 980 دلار در ماه است. تحصيل بيشتر دانشجويان رايگان است و بنابراين، افزايش شهريه معدود كساني كه شهريه مي دهند، مشكل را حل نمي كند.
در دوران شوروي، برخي دانشجويان مي توانستند از رهگذر ارتباطات پدر و مادران به دانشگاه هاي خوب راه پيدا كنند. اما اين نظام عمدتاً به موفقيت پاداش مي داد و امكان راهيابي دانشجويان تنگدست، اما مستعد را به دانشگاه هاي خوب فراهم مي كرد. اين قبيل دانشجويان هنوز در روسيه پوتين امكان موفقيت دارند، اما شكايت هاي زيادي وجود دارد كه حتي افراد مستعد نيز بايد با رشوه به دانشگاه راه يابند.
افزون بر اين، ادعاي برخي دانشجويان در اين مورد كه شماري از استادان با دريافت رشوه نمره مي دهند،  به نگراني در مورد پرورش پزشكان  ،  وكلا و ساير متخصصان فاقد صلاحيت دامن زده است . فيليپ زولوت نيتسكي، سخنگوي اداره جرائم اقتصادي پليس مسكو گفت: هر سال بين 30 تا 40 استاد در اين شهر در حين دريافت رشوه براي دادن نمره بازداشت مي شوند. وي افزود: در خلال پنج سال گذشته،  30 مورد رشوه گيري توسط كاركنان پذيرش دانشگاه گزارش شده است.
اتهام رشوه گيري برخي از استادان ثابت شده است، اما بيشترشان به خاطر پيري، محكوميت تعليقي گرفته اند. با اين حال،  كارشناسان هشدار مي دهند كه آزمون جديد به تنهايي جلوي فساد را نخواهد گرفت مگر آنكه كل نظام آموزشي متحول شود، حقوق استادان و كاركنان افزايش يابد و اصول اخلاقي در دانشگاهها بهبود يابد.