در ارتفاعات پربرف البرز مركزي و در ضلع شرقي قله «علم كوه» درياچه اي طبيعي و كوهستاني وجود دارد كه به «حصار چال» موسوم است و در ارتفاع ۳ هزار و ۸۰۰ متري اين قله واقع شده است.
اين درياچه زيبا را فقط كوهنوردان، گله داران و شكارچياني كه از مسير قديمي و تاريخي كلاردشت به طالقان عبور كرده باشند از نزديك ديده اند.
با اين وجود، درياچه «حصارچال» از ديدگاه كوهنوردان و گردشگران خارجي پنهان نمانده و اين نقطه شاهد حضور علاقه مندان به طبيعت و كساني است كه دوست دارند برفها و بهمن هاي باقي مانده از زمستانهاي سالهاي پيش را در مرداد ماه به تماشا بنشينند.
درياچه «حصارچال» از طرف شمال بعد از دشت زيبايي با همين نام و در پاي دو قله لشگرك بزرگ و لشگرك كوچك قرار گرفته و بيش از سه هزار متر از سطح درياي خزر ارتفاع دارد و يكي از راههاي قديمي و مالرو شمال به طالقان و قزوين و در مسير زيبا و كوهستاني كلاردشت به طالقان است.
اين مسير قديمي از رودبارك كلاردشت آغاز شده و پس ازعبور ازاين منطقه قديمي و نداربن و «برير» ، به نقطه اي به نام خرم دشت متصل مي شود.
خرم دشت محل استقرار گله داران درفصل تابستان بوده و دراين نقطه جاده اي كه فقط خودروهاي مناطق كوهستاني قادر به عبور از آن هستند، به اتمام مي رسد و اولين بهمن در برفچال قديمي و «تنگ گلي» زمستان سالهاي گذشته را تداعي مي كند و سپس مسير مالرو و پياده رو آغاز مي گردد.
عبور از شيب تند «تنگ گلي» ساعت ها به طول مي انجامد و پس از آن دشت زيباي حصار چال كه هرگز تابستان را به خود نديده است در مقابل ديدگان قرار مي گيرد.بهار اين منطقه از اواسط تيرماه آغاز مي گردد و اولين برف زمستاني نيز اواسط شهريور ماه آغاز مي شود و دشت و كوههاي اطراف آن را مي پوشاند و به همين خاطر اين منطقه هرگز تابستان را به خود نمي بيند.
پس از پايان اين دشت، درياچه «حصارچال» در مقابل ديدگان قرار مي گيرد و در كنار آن گردنه معروف لشگرك و هزار چم و راه مالروي قديمي طالقان تا ارتفاع چهار هزار متري ادامه پيدا مي كند.مساحت اين درياچه حدود سه هكتار برآورد شده و شيب آن به سوي شمال است.
هر از چند گاهي، هياهوي كوهنوردان و چوپانان و در پاره اي موارد آوازهاي بومي «چاروادارني» كه به سوي طالقان رفت و آمد مي كنند سكوت غريبانه درياچه حصار را مي شكند اما اين منبع زيباي آبي از نظر گردشگران خارجي و عاشقان طبيعت چندان ناشناخته نيست.
حاشيه اين درياچه در مردادماه محل استقرار گردشگراني است كه به اين منطقه زيبا سفر كرده اند.
رنگ آب درياچه حصار چال به سان آسمان آبي رنگ به نظر مي رسد و از جمله درياچه هاي متعلق به دوران چهارم زمين شناسي محسوب مي شود.
علاه بر درياچه مذكور دو درياچه كوچكتر هم در پايين دست اين منبع آبي قرار دارد كه اهالي منطقه و چوپانان در مجموع به آن دريوئك مي گويند و اين واژه در اصطلاح گويش اهالي كلارستاق به معناي درياي كوچك است.
پوشش گياهي دشت «حصارچال» گياهان دارويي و مرتعي است و اما در اطراف درياچه به لحاظ ارتفاع بالا و وجود برف هاي پراكنده، گياهان مرتعي كمتر رشد مي كنند و محل رشد گياهان دارويي و قارچ هاي خوراكي است كه پس از درخشش آذرخش پديد مي آيند و اگر زود مورد استفاده قرار نگيرند، خشك خواهند شد.
منابع آبي اين درياچه از برف ها و بهمن هايي است كه از ديواره هاي كوه لشگرك به اين نقطه سرازير مي شوند و توده هاي عظيم بهمن در اطراف و مخصوصا ضلع جنوبي آن در تمام سال وجود دارد و هرگز به طور كامل ذوب نمي شود، عمق درياچه چندان زياد نيست.
آب درياچه ازطريق يك جوي طبيعي بسوي شمال سرازير مي شود و پس از پيوستن به رودخانه «برير» رودخانه معروف سرد آبرود چالوس را تشكيل مي دهد.اين رودخانه معروف پس از عبور از رودبارك وارد دشت وسيع كلاردشت شده واز طريق جنگلهاي دانيال نبي به جلگه چالوس مي رسد و درنقطه اي به همين نام به دريا مي ريزد.
درياچه حصار چال به دليل مقياس نقشه هاي جغرافيايي و وسعت اندك درياچه در تصاوير و نقشه هاي ايران قابل رويت نيست، اما در نقشه هاي مربوط به كوه ها و قلل معروف ايران كه از طرف فدراسيون هاي كوهنوردي تهيه گرديده كاملا مشهور و شناخته شده است.
براي ايجاد امكانات و توسعه گردشگري در منطقه «حصارچال» و درياچه هاي آن، به رغم برخورداري از مناظر طبيعي زيبا و داشتن علاقه مندان بسيار به ويژه در بين كوهنوردان و دوستداران طبيعت، اعم از ايراني و خارجي، برنامه ريزي خاصي از سوي مسئولان و متوليان امر نشده است.
در اطراف اين درياچه حتي محلي براي بيتوته شبانه گردشگران و كوهنوردان وجود ندارد در حالي كه اين منطقه اي داراي پتانسيل هاي بالاي ايرانگردي و گردشگري و حتي ورزش هاي زمستاني است.مسئولان ذيربط منطقه به علت اطلاع نداشتن از قابليتهاي گردشگري اين منطقه، در اين خصوص اظهار نظر نكردند.