مسئول واحد صوت شركت كنترل كيفيت هوا با اشاره به اين كه آلودگي صوتي در تهران به حد بحراني رسيده است، اعلام كرد: مناطق 6، 10، 11، 12، 7، 13، 19، 18 و۲ به ترتيب بيشترين آلودگي صوتي را در شهر تهران دارا هستند.
حسين مهرآوران در گفت وگو با ايسنا ضمن بيان اين مطلب افزود: منابع توليد آلودگي صوتي به خصوص در كلانشهري مانند تهران از نوع آلودگي جاده اي، هوايي و ريلي و همچنين ساخت و سازهاي شهري است.
وي تصريح كرد: بررسي حدود استاندارد آلودگي صوتي در هواي آزاد براي مناطق مسكوني به ترتيب از ساعت 7 صبح تاساعت 22 شب ، 55 دسيبل و از ساعت 22 تا 7 صبح 45 دسيبل است. همچنين استاندارد آلودگي صوتي در مناطق تجاري در روز 60 و در شب 55 دسيبل، در مناطق مسكوني و صنعتي طي روز 70 و در شب 65 دسيبل و در مناطق صنعتي در روز 75 و در شب 70 دسيبل است.
مهرآوران يادآور شد: با توجه به اين كه ارزيابي آلودگي صوتي بايد در نقاط نزديك به هم و در هر 5 متر اندازه گيري شود، بهترين راهكار براي اندازه گيري آلودگي صوتي از شيوه نرم افزاري و تعيين نقاط بحران و سپس ارائه راهكارهاي كنترلي است.
وي خاطرنشان كرد: نقشه آلودگي صوتي بر اساس اطلاعات مربوط به حجم ترافيك، سرعت و نوع خودروها در روز و شب و همچنين مشخصات و ارتفاع ساختمانها، خيابانها و پاركها تعيين مي شود.
مهرآوران اذعان كرد: با استفاده از نقشه آلودگي صوتي مي توان از صدور مجوز احداث مراكز توليدكننده آلودگي صوتي در نواحي بحراني و همچنين از صدور مجوز احداث مراكز حساس به صدا مانند مراكز آموزشي و درماني در نواحي پر سر و صدا جلوگيري كرد.
وي افزود: بررسي آلودگي صوتي در منطقه 10 شهر تهران نشان داد اين منطقه با دارا بودن 118 مركز آموزشي كه 63 مركز آن داراي آلودگي صوتي بالاتر از حد استاندارد است، همچنين با 13 بيمارستان كه حتي بعضا آلودگي صوتي آنها 35 دسيبل از حد استاندارد فراتر مي رود يكي از آلوده ترين مناطق شهري تهران به لحاظ صوتي است.
به گفته وي نصب سدهاي آكوستيكي در مجاورت بزرگراهها و خيابانها از جمله راهكارهاي كنترل آلودگي صوتي در نقاط بحراني است. البته در ايران اغلب سدهاي صوتي بتني است در صورتي كه امروزه سدهاي صوتي شفاف براي حفظ نماي شهر نصب مي شود.
وي خاطرنشان كرد: به عنوان مثال ديوار صوتي در اطراف بيمارستان فارابي مشهد، تراز صدا را از حدود 65 دسيبل در روز به 45 دسيبل كاهش مي دهد.
به گفته مهرآوران يكي از راهكارهاي ديگر براي كنترل آلودگي صوتي ايجاد خاكريزهايي در اطراف اتوبانهاست البته اين مدل نيازمند فضاي مناسب و كافي است.
مسئول واحد صوت شركت كنترل كيفيت هوا خاطرنشان كرد: برآورد هزينه احداث ديوار صوتي بتني به عرض 20 سانتيمتر و با چگالي 400، به ازاي هر مترمربع 140 هزار ريال، ديوار آجري 23 سانتيمتري به ازاي هر متر مربع 150 هزار ريال و هزينه اجراي ديوار صوتي شفاف به ازاي هر متر مربع دو ميليون ريال است.
وي خاطرنشان كرد: ديوار صوتي بايد از طول و ارتفاع و جنس مناسب برخوردار باشد.
مسئول واحد صوت شركت كنترل كيفيت هوا اظهار كرد: استفاده از آسفالتهاي متخلخل، استفاده از پوشش گياهي، اعمال قوانين نظارتي در ساخت و ساز براي جلوگيري از نفوذ صدا در ساختمانها، ممانعت از تردد خودروهاي سنگين از خيابانهاي فرعي شهر از جمله راهكارهاي كنترل آلودگي هاي صوتي است.
به گفته مهرآوران هيچ مقررات خاصي براي توليدكنندگان خودرو در ايران وجود ندارد و همچنان خودروي پيكان با بالاترين تعداد خودرو در شهر بيشترين آلودگي صوتي را دارد.
مسئول واحد صوت شركت كنترل كيفيت هوا به ايسنا گفت: ممنوعيت تردد پرواز هواپيما در ساعات شب و انتقال آن به روز و همچنين انتقال صنايع مزاحم و پر سر و صدا از جمله راهكارهاي كنترل آلودگي صوتي در نقاط بحراني است.
وي با تاكيد بر لزوم راهكارهاي مديريتي كاهش و كنترل صدا اظهار كرد: تبديل به احسن كردن خودروهاي فرسوده، تعيين محدوده هاي لازم در خارج از محدوده شهر جهت انتقال مراكز توليدكننده و آلودگي صوتي، احداث پاركينگ، عدم صدور مجوز احداث اماكني كه حتي درصد كمي آلودگي صوتي در داخل محدوده شهري ايجاد مي كنند، نهادينه كردن فرهنگ عدم توليد آلودگي صوتي و پراكنش مناسب كاربري هاي شهري از جمله راهكارهاي مديريت كاهش و كنترل صدا است.
مسئول واحد صوت شركت كنترل كيفيت هوا خاطرنشان كرد: دو ميليون و 300 هزار خودروي سواري در شهر تهران وجود دارد كه اغلب آنها در حال تردد هستند.
به گفته وي 25 درصد وسايل حمل و نقل را موتورسيكلت تشكيل مي دهد. اين در حاليست كه هر موتورسيكلت در حال تردد 83 دسيبل و در زمان شتاب 90 دسيبل صدا توليد مي كند.
مهرآوران افزود: همچنين 60 درصد وسايل حمل و نقل در شهر سواري هستند كه پيكان با توليد 6/81 دسيبل آلودگي صوتي، بالاترين تعداد خودروي سواري و بيشترين ميزان آلودگي صوتي خودروها را در شهر تهران داراست.
مسئول واحد صوت شركت كنترل كيفيت هوا تاكيد كرد: متوسط صداي توليدي توسط سواري و موتورسيكلت در تهران بيش از 81 دسيبل است. اين در حاليست كه استاندارد آلودگي صوتي در روز 55 و در شب 45 دسيبل است.

در حالي كه مسئول واحد صوت شركت كنترل كيفيت هوا مي گويد آلودگي صوتي در تهران به حد بحراني رسيده است هنوز هيچ مقررات خاصي براي توليدكنندگان خودرو در ايران وجود ندارد و همچنان خودروي پيكان با بالاترين تعداد خودرو در شهر بيشترين آلودگي صوتي را دارد.
همچنين وجود فرودگاهها و راه آهن در محيط شهري، وجود خودروهاي فرسوده، تردد خودروهاي سنگين در شهر در نواحي مسكوني و عدم وجود بزرگراههاي استاندارد از مهمترين معضلات در راستاي توليد آلودگي صوتي در شهر تهران است.

عكس: مسعود خامسي پور

توسعه پايدار به نتايج حاصل از آن دسته فعاليت هايي اطلاق مي شود كه در راستاي توسعه هاي اجتماعي و اقتصادي، ملزومات اجرايي براي حفظ طبيعت نيز در نظر گرفته  شود. به عبارت ديگر مي توان آن را توسعه اي تعريف كرد كه نيازهاي كنوني جهان را تأمين مي  كند، بدون آنكه توانايي نسل  هاي آتي را در بر آ}وردن نيازهاي خود از طبيعت به مخاطره بيفكند. بر  پايه چنين تعاريفي در سال 1372 اساسنامه كميته ملي توسعه پايدار كشور به تصويب رسيد و اين نهاد با عضويت نمايندگان تام الاختيارِ وزارتخانه هاي مسكن و شهرسازي، صنايع و معادن، جهادكشاورزي، نيرو، امورخارجه، فرهنگ و آموزش عالي، نفت، سازمان مديريت و برنامه ريزي، سازمان حفاظت محيط زيست و يكي از 4 مقام عضو زير نظر شورايعالي حفاظت محيط زيست تشكيل شد. با توجه به اينكه يكي از راهبردهاي مهم برنامه چهارم براي توسعه پايدار كشور توسعه گردشگري طبيعي(طبيعت گردي) است، به نظر مي آيد جاي نماينده اي از طرف يكي از سازمان هاي دولتي و يا تشكّل هاي غير انتفاعي متوّليِ امر گردشگري در ليست اعضاي تشكيل دهنده اين كميته  خالي است.
آنچه امروزه دغدغه اصلي مسوولين امر مي باشد دريافت اين حقيقت است كه حفظ و حراست از محيط زيست و حمايت از گونه هاي جانوري در هيچ كشوري بدون مشاركت و همياري مردمان آن سرزمين امكان پذير نيست. جلب حمايت هاي مردمي براي پرداختن به اين مهم تنها از طريق آگاه ساختن شهروندان به صدمات جبران ناپذيرِ ناشي از استفاده نادرستِ منابع طبيعي و برقراري رابطه دوستي بين آن ها و محيط  زيست شان ميسّر مي شود. يكي از بهترين روش هاي برقراري رابطه دوستانه و دلسوزانه با محيط  زيست، دعوت از مردم براي حضور در طبيعت و ملموس ساختن زيبايي هاي طبيعي بوسيله رويارويي تنگاتنگ با جاذبه هاي زيست محيطي مي باشد. مسلم است كه حضور مستقيم در دامان طبيعت بيش از هر ابزار ديگري زمينه هاي شناخت لازم از گنجينه هاي طبيعي و فرهنگ درست استفاده از طبيعت را در اختيار انسان قرار مي دهد. اين شناخت براي حفاظت و احياي ميراث طبيعي ملي هر سرزميني لازم است.
اين تفكر كه براي حفظِ محيطِ طبيعيِ وحشي تنها كافي است انسان ها را از آن مكان دور نگاه بداريم، نادرست است و در دنياي امروز و ميان متخصصين و آگاهان به مسايل زيست محيطي جايگاهي ندارد و نتيجه معكوس مي دهد. هيچ زيستگاهي به خوديِ خود پايدار نيست. حفاظت از هر محيطي به برنامه ريزي هاي صحيح، نيروي انساني و حمايت هاي مالي نيازمند است.
از طرفي طبيعت گردي زير شاخه هاي متنوعي از جمله دامنه نوردي و ديدار از حيات وحش، شكار و صيد، توريسم مردمشناسي، طبيعت درماني، ورزش هاي ساحلي و آبي، بيابانگردي، ورزش هاي زمستاني و همچنين كوه نوردي و غارگردي را شامل مي شود كه متاسفانه ايرانِ ما با وجود زمينه هاي بسيار مساعد و قابليت هاي جذب گردشگر در سطح جهاني از بازار داغ اين صنعت درآمدزا و بازخورد هاي مثبت آن جهت معرفي فرهنگ و طبيعت زيباي ايراني به جهانيان بي نصيب مانده است.
با توجه به مزيت هاي مسلّم سرمايه گذاري بخش طبيعت گردي نسبت به ديگر شاخه هاي صنعت گردشگري، جاي آن دارد كه مسوولين عنايت بيشتري نشان دهند و زمينه هاي مشاركت  و جذب سرمايه هاي خصوصي را براي رونق اين شاخه نيز همچون ديگر زمينه هاي جلب گردشگر هموارتر گردانند. با يك نظر كارشناسانه مي توان به راحتي دريافت كه صنعت طبيعت گردي به منابع انساني نيازمندتر از تأسيسات رفاهي و اقامتي است. طبيعت گردان اغلب مسافراني هستند كه با وجود عشق و علاقه وافر شان به ديدار از طبيعت و دريافت شناخت از گونه هاي متفاوت زيستي جهان، سرسختانه به هنجارهاي اجتماعي و مذهبي كشور ميزبان مقيّد هستند. آن ها به مراكز گرانقيمت رفاهي علاقه اي نشان نمي دهند و در بسياري موارد ترجيح مي دهند شب را به جاي يك هتل پنج ستاره مجهز، در پناهگاهي كوهستاني بگذرانند. بعلاوه ابزار جابجايي طبيعت گردان معمولا وسايل نقليه اسپرت است. در برخي از برنامه هاي مهيّجِ طبيعت گردي استفاده از حيواناتي چون اسب، شتر و قاطر براي جابجايي مسافران منظور مي شود و به اين ترتيب جهت رونق بخشي اين صنعت، صرفِ سرمايه هاي هنگفت براي ايجاد امكانات زير بنايي همچون جاده كشي و هتل سازي از ملزومات لازم الاجراي كار نيست. از سوي ديگر، صنعت طبيعت گردي به شكل غيرقابل انكاري وابسته به نيروهاي انساني مختلف از دانشمندان و محققين زيست محيطي گرفته تا بَلَدانِ محلي و راهنمايان است. اين صنعت قابليت آن را دارد كه با ايجاد فرصت هاي شغلي متنوع، جويندگان كار از اقشار مختلف جامعه را در حرفه هاي مورد نياز خود مشغول گرداند. شكار يكي از زير شاخه هاي اصلي طبيعت گردي است كه همواره مخالفان و موافقان زيادي را در كشاكش با خود داشته  و به طور مدام توسط كارشناسان مورد بحث قرار گرفته است. آيا مي توان منكر اين واقعيت شد كه شكار به شكل پرجاذبه اي مورد علاقه برخي از انسان ها است و حتي براي عده اي حرفه اصلي و منبع درآمد زندگي است؟ واضح است كه نفي مطلق شكار، نه تنها كمكي به محيط  زيست نمي كند، بلكه با به وجود آوردن مشكلات جدي براي اين افراد، آن ها را به سوي شكار غير مجاز سوق مي دهد. شكار غير مجاز عملي غيرقانوني است كه هيچ ضوابط و مقرراتي بر آن حاكم نيست و به شكل غير قابل كنترلي باعث به خطر انداختن تداوم و بقاي نسل بسياري از گونه هاي جانوريِ آسيب پذير مي گردد. شكار غيرمجاز و كنترل نشده نتايج هولناكي را سبب مي شود كه طبيعت هرگز قادر به جبران آن نخواهد بود چرا كه موجود زنده اي كه نسل اش منقرض گردد براي هميشه از بين رفته است.
آيا به نظر شما منطقي است كه دولتي تصميم بگيرد با سد كردن راه شكارچيان متعهد و طرفدار محيط زيست دشت ها و بيابان ها و جنگل هاي بي كران سرزمينش را به جولانگاهي آزاد براي پرداختن به شكارهاي غيرمجاز و ستم و تعدّي عليه حيوانات بي پناه تبديل كند و نيروي انساني و سرمايه سنگيني را به طور سالانه در راه مبارزه با اشرار تلف كند؟ نه تنها موضِع گيري افراطي ستيزه جويانه نسبت به مسأله شكار، سبب بقاي هيچ محيط زيستي نمي گردد بلكه دخالت به موقع و سنجيده انسان ها در بوجود آوردن تعادل زيستي چرخه حيات منطقه اي خاص در بسياري از موارد امري ضروري مي باشد. انسان ها مي توانند با شناسايي و سرشماري گونه هاي گياهي و جانوري مختلف سلامت زيستي آن ها را زير نظر بگيرند و در صورت بروز هر مشكلي به ياري آن ها بشتابند. بر اساس چنين دور انديشي ها و مصلحت بيني هاي بجا و سازنده اي ست كه سازمان حفاظت محيط زيست ايران مقررات خاصي را براي پرداختن به امر شكار تهيه و تنظيم نموده  و در قوانين جزايي كشور نيز محاكمات كيفري از جمله جريمه نقدي و حبس براي متخلفين در نظر گرفته  شده است.
قوانين سازمان حفاظت محيط زيست براي پرداختن به امر شكار شامل مواردي چون محدوديت ها و ممنوعيت هاي  زماني  و مكاني براي  شكار و صيد، تعيين  انواع  اسلحه  و وسايل  ممنوع، تعيين  انواع  حيوانات  حمايت  شده   و در معرض  خطر انقراض، تعيين  بهاي جانوران  وحشي  از لحاظ  مطالبه  ضرر و زيان  و همچنين شرايط و ضوابط و تعرفه هاي صدور مجوز هاي ساليانه شكار مي باشد. مشروح اين قوانين و كليه توضيحاتي كه براي شكارچيان ضروري است در دفترچه اي تهيه گرديده و در اختيار علاقمندان قرار مي گيرد؛ علاوه بر اين مي توان با مراجعه به آدرس اينترنتي سازمان حفاظت محيط زيست اطلاعات لازم را دريافت كرد.
توريسم شكار در ايران تنها تا يك دهه پيش عملاً متوقف بود؛ جمعيت شكارچيان را عموماً افراد نا متعهدي كه به  شكل غير قانوني اقدام به شكار مي كردند تشكيل مي دادند و در تمام طول سال هيچيك از دفاتر گردشگري حتي يك برنامه شكار نيز برگزار نمي كرد. در حال حاضر نيز برگزاري تور شكار براي هموطنان ايراني توسط شركت هاي فعال در اين زمينه ممنوع است و خدمات گردشگري آن ها تنها به برپايي برنامه هاي سفر براي شكارچيان خارجيِ علاقمند محدود مي شود. ولي متقاضيان ايراني نيز مي توانند پس از كسب اجازه حمل سلاح از سوي نيروهاي مسلح جمهوري اسلامي براي دريافت پروانه شكار و دفترچه شناسايي شكارچي شخصاً به سازمان حفاظت محيط زيست مراجعه نمايند. تعداد دفاتر مسافرتي كه در اين زمينه با سازمان همكاري دارند انگشت شمار و بسيار محدود است ولي مي تواند زمينه اي بر دريافت درك صحيح از شكار قانوني نزد عامه مردم باشد و روزنه روشن كوچكي نيز بر سهم اين شاخه از صنعت گردشگري در رونق اقتصاد كشور ما محسوب  گردد. امروزه در ايران متخصصان امر گردشگري در پي تعاملاتي سازنده با دانشمندان زيست محيطي به دنبال راه هاي ممكني هستند تا بتوانند با گسترش توريسم شكار گونه هاي جانوري در معرض خطرِ كشور را كه متأسفانه با وجود مراقبت هاي شديد و پرهزينه سير نزولي شديدي را در آمار جمعيتي شان طي مي كنند، نه تنها حفظ بلكه احيا كنند. حال بايد ديد كه چگونه چنين امري ممكن است؟ سازمان حفاظت محيط زيست هر ساله پس از برآورد تعداد وحوشِ هر منطقه  و مشخص نمودن جمعيت جانوري مازاد و سر ريز با در نظر گرفتن آن تعداد از حيواناتي كه ممكن است به علت عوامل طبيعي مانند خشكسالي و يا بيماري تلف شوند و همچنين احتساب آن ها كه طعمه جانوران ديگر مي گردند تعدادي پروانه شكار و صيد، در حد معقول و به ميزاني كه لطمه اي به طبيعت وارد نياورد صادر نموده و سهميه شكار هر منطقه را براي يك سال آينده مشخص مي كند.
شكارچيان در پايان هر سال فرم گزارش شكار خود را به سازمان ارايه مي دهند تا برآوردي از جمعيت وحوش شكار شده و جمعيت فعلي آن ها صورت گيرد. به اين ترتيب تبادل سازنده و مناسبي همواره ميان جمعيت شكارچي و سازمان حفاظت محيط زيست برقرار است. فروش مجوزهاي شكار مي تواند منبع درآمدي باشد تا مسوولان را در حمايت، حفظ و پرورش گونه هاي وحشيِ منطقه ياري دهد و علاوه  بر آن بهانه اي نيز براي متخلفيني كه به شكار غير مجاز دست مي زنند، باقي نمي  ماند. هم اكنون تعداد مجوزهاي شكار صادره در ايران، چه براي اتباع خارجي و چه براي شكارچيان ايراني بسيار محدود است و به هيچ  وجه پاسخگوي نيازِ بازار تقاضا نمي باشد. اين در حالي است كه در برخي از كشور هاي جهان از جمله فرانسه كه هم از لحاظ وسعت قلمرو و هم از نظر گوناگوني تيپ هاي اقليمي و تنوع زيستي هرگز با طبيعت غني و ثروتمند كشور پهناوري همچون ايران قابل قياس نيست سالانه بيش از يك ميليون پروانه شكار و صيد فروخته مي شود. پاسخ مسأله اين است كه در اين كشورها سازمان هاي دولتي و يا سرمايه گذاران خصوصي با اقدام به پرورش گونه هاي جانوري وحشي و رها سازي آن ها در شكارگاه هاي حفاظت شده هم به ظرفيت زيستي سرزمين خود كمك مي نمايند و هم محيط امني را براي شكارچيان علاقمند و منبع اقتصادي سودآوري براي سرمايه خود بوجود مي آورند. در ايران تعيين مقررات منع و يا محدوديت خريد و فروش و همچنين عرضه و نگهداري جانوران وحشي از وظايف مهم و اساسي سازمان محيط زيست مي باشد. علاقمندان به سرمايه گذاري در بخش تكثير و پرورش حيوانات وحشي در نهايت بايد از اين سازمان براي فعاليت خود در اين زمينه كسب تكليف نمايند. بوسيله جذب سرمايه گذاران حقيقي و حقوقي و توسعه فعاليت هاي اقتصادي پر دامنه در اين رشته بازار كار شايسته اي براي بسياري از متخصصانِ متقاضي بوجود مي آيد، سرمايه هاي سرگردان صرف گسترش خدمات توليدي سودمند مي گردد و از ماليات حاصل از اين فعاليت ها دولت مي تواند در تامين بخش عمده اي از اعتبارات مالي مورد نياز براي طرح هاي عمراني و تحقيقاتي سازمان حفاظت محيط زيست استفاده كند.
فراهم  آوردن  موجبات  و محيط  مساعد جهت  تكثير و پرورش  جانوران  وحشي  و تشويق  سرمايه گذاران  به  تأسيس  باغ هاي  وحش  و آبگيرها و حوضچه ها جهت  پرورش  ماهي  و پرندگان  شكاري  از طريق  راهنمائي  هاي  فني صريحاً  در دستور كار سازمان محيط زيست قرار گرفته است. از اين رو، جا دارد سازمان به عنوان متوّلي قانونيِ نظارت و اِعمال حاكميت بر بهره برداري پايدار از تنوع زيستي راه هاي مشاركت  مردمي را در اين بخش هموارتر گرداند و با جذب سرمايه  بر اقتدار مسلم خود در حوزه مديريت حيات وحش و محيط زيست ايران  بيفزايد.صدور پروانه هاي انتفاعي جهت پرورش و رها سازي جانوران وحشي قابل شكار در مناطق حفاظت شده معامله شيرين دوجانبه اي قلمداد مي گردد كه علاوه بر افزايش ظرفيت زيستي كشور، فرصت طلاييِ ارزشمندي نيز براي رونق بازار طبيعت گردي و صنايع مرتبط ديگري همچون منسوجات چرمي و توليدات هنري از فرآورده هاي حيواني و ديگر محصولات شكار فراهم مي آورد. با گسترش گونه هاي جانوري در مناطق حفاظت شده سازمان محيط زيست امكان صدور مجوز هاي شكار بيشتري را هماهنگ با ظرفيت هاي بازار بدست مي آورد. در نتيجه روز به روز بر تعداد شكارچيان متعهدي كه در حرفه خود مرام هاي انساني والايي را دنبال مي كنند افزوده خواهد شد و اميد آن مي رود تا با ايجاد چنين رويكردي از مشكل اساسي سازمان در زمينه كمبود نيروي انساني براي پاسداري از محيط زيست و خطرات هميشگي كه جان قشر زحمت كش محيط بانان را در تعقيب و گريز هاي هميشگي شان در مقابله با متخلفان تهديد مي كند؛ به ميزان قابل توجهي كاسته شود.

آرش نورآقايي- اسم محلي اش اويي است. يك شهر زيرزميني دست كن كه راهروها و اتاق هاي متعدد دارد. مي گويند يك شهر سه طبقه است كه اولين طبقه از عمق سه متري زمين شروع مي شود و به سومين طبقه تا عمق 16 متري مي رسد. هر كدام از اين طبقه ها به وسيله چاه هاي عمودي به هم ارتباط دارند. براي ساخت اين شهر زيرزميني هيچ گونه مصالحي به كار نرفته است و به نظر مي رسد تا اواخر دوره قاجار هم مورد استفاده قرار
مي گرفته.
سفال هايي مربوط به قرن هفتم هجري قمري از نوش آباد به دست آمده ولي احتمالاً قدمت آن به قبل از اسلام برمي گردد. اين شهر زيرزميني محلي براي اختفا از دست دشمنان و ادامه زندگي در زمان محاصره بوده است. چنانكه مي گويند مردم نوش آباد در زمان قاجار از ترس راهزن معروفي به نام نايب حسين به آن پناه مي بردند. همچنين در زمان حمله مغول مورد استفاده قرار گرفته و شايد در زمان ساسانيان محل مخفي شدن اقليت هاي مذهبي بوده است.
در نزديكي اين دالان هاي تودرتوي زيرزميني يك قلعه روي زمين قرار گرفته كه به قلعه سيزان معروف است و به احتمال زياد از درون اين قلعه راهي به شهر زيرزميني وجود دارد. نوش آباد، شهري كه هنوز پررمز و راز است در 10 كيلومتري كاشان واقع شده است.

در تاريخ 26/9//85 در همين صفحه، ذيل مطلبي با عنوان كهريزك از آلودگي پاك مي شود بخشي از اظهارات ابراهيمي مديرعامل سابق سازمان بازيافت و تبديل مواد بدون ذكر مديرعامل سابق سازمان درج گرديده بود. لذا ضمن تصحيح اين خطاي سهوي به اطلاع مي رساند بيش از 3 ماه است كه مديريت اين سازمان تغيير يافته و در حال حاضر مهندس حسين بيژني مديرعامل سازمان بازيافت و تبديل مواد است.

گروه شهري آمار سازمان حفاظت محيط زيست درخصوص شدت آلودگي هوا نمي تواند شدت واقعي آلودگي هوا در مناطق مختلف را نشان دهد.
دكتر كاظم ندافي با بيان اين مطلب به ايرنا افزود: اين آمار بر اساس ميانگين غلظت آلاينده هاي هوا در ايستگاههاي اندازه گيري آلودگي هوا گزارش مي شود كه بيانگر شدت آلودگي هوا در مناطق مختلف نيست.
وي گفت: در گزارش كيفيت هوا درجات مختلف ميزان آلودگي هوا در ايستگاه هاي مختلف سنجش ميزان آلودگي هوا كه در مناطق مختلف وجود دارد جمع آوري مي شود و ميانگين آنها به عنوان درجه شدت آلودگي هوا اعلام مي شود.
وي افزود: اين روش نمي تواند بيانگر شدت واقعي آلودگي هوا باشد. به عنوان مثال اگر در منطقه اي شاخص آلودگي هوا ?? و در منطقه اي ديگر ??? باشد ميانگين اين دو، عددي كمتر از ???را نشان مي دهد كه نشانگر هواي استاندارد است در صورتيكه واقعيت اينطور نيست و مردم يك نقطه در معرض آلودگي هواي بالاتر از استاندارد قرار دارند.
اگر شاخص آلودگي هوا ???باشد هوا استاندارد و چنانچه غلظت آلاينده ها كمتر از اين ميزان باشد كيفيت هوا خوب يا متوسط است و اگر بالاتر از ??? باشد نشان دهنده افزايش غلظت آلاينده هاي هوا است.
مسئول بخش آلودگي هواي دانشكده بهداشت دانشگاه علوم پزشكي تهران گفت: بررسي آمارهاي جهاني نشان مي دهد سالانه حدود چهار و نيم ميليون نفر در جهان بر اثر آلودگي هوا جان خود را از دست مي دهند.
وي گفت آلاينده هاي هوا متنوع هستند از جمله آنها ذرات معلق و گازهاي آلاينده اي از جمله دي اكسيد گوگرد، دي اكسيد نيتروژن و ازن است كه ازن در غلظت هاي خاصي مي تواند براي سلامت انسان ضررداشته باشد.
وي مي گويد هر چه زمان تماس با اين آلاينده ها و غلظت آنها بيشتر باشد سلامت انسان بيشتر در معرض خطر قرار مي گيرد.