مراسم اسكار بدون شك مهمترين رويداد سينمايي سال محسوب مي شود. رويدادي كه در آن بهترين هاي سينماي جهان در شاخه هاي مختلف انتخاب شده و پس از رأي گيري كلي از داوران آكادمي علوم و هنرهاي سينمايي آمريكا، بهترين ها در هر شاخه برگزيده مي شوند.
اما منتقدان نشريات معتبر جهان نيز در اين ميان اقدام به پيش بيني برندگان در روزهاي پيش از برگزاري مراسم مي كنند و غالباً برآورد آنها براساس سابقه كارگردان و يا هنرپيشه ها در مراسم اسكار و همچنين سليقه داوران آكادمي است.
مارك اولسن از نشريه لس آنجلس تايمز در اين زمينه مي نويسد:در بين پنج نامزد دريافت جايزه بهترين فيلم بابل ، جداافتاده ، نامه هايي از ايوجيما ،
دوشيزه سان شاين و ملكه ؛ سابقه نشان مي دهد كه هر كدام از اين فيلم ها بنا به دلايلي تاريخي و يا آماري شانس دريافت جايزه را دارند. هر چند كه اگر فيلم دختران رويايي جايگزين فيلم ايستوود شده بود بدون شك شانس اصلي اسكار به حساب مي آمد اما اكنون شانس اين فيلم ها تا حد زيادي يكسان است. گرچه فيلم اسكورسيزي به دليل حضور خود او و هنرپيشگاني چون جك نيكلسون و لئوناردو دي كاپريو از شانس بيشتري برخوردار است.
اما من برخلاف ساير منتقدان تصور مي كنم كه در شاخه بهترين بازيگر شاهد شگفتي هايي باشيم. البته در شاخه بهترين هنرپيشه زن، جايزه را مي توان تا حدي از آن هلن ميرن براي بازي در فيلم ملكه دانست ولي دو رقيب اصلي براي دريافت جايزه بهترين بازيگر مرد وجود دارد كه پيتر اوتول براي فيلم ونوس و فارست ويتاكر براي آخرين پادشاه اسكاتلند است. اوتول 8 بار نامزد اسكار بوده و با توجه به سن و سال او شايد نتوان نامزد ديگري را براي او متصور بود از اين رو شايد داوران با وجود بازي خوب ويتاكر، اسكار را براي احترام به چندين دهه فعاليت اوتول به او واگذار كنند. در شاخه بهترين هنرپيشه نقش مكمل نيز هيچ چيز قطعي نيست و گرچه جنيفرهادسن اكثر جوايز ساليانه را براي بازي در فيلم دختران رويايي دريافت كرده است، اما اگر فيلم سان شاين برنده بزرگ مراسم اسكار باشد، بايد اين جايزه را در دستان برسلين متصور بود.
در شاخه بهترين هنرپيشه مرد نقش مكمل نيز داستان مشابهي وجود دارد و با وجود شانس خوب ادي مورفي به خاطر بازي در فيلم دختران رويايي، جكي ارل هيلي از فيلم دوشيزه سان شاين مي تواند شگفتي ساز باشد.
در شاخه بهترين فيلمنامه اقتباسي و غيراقتباسي، برندگان تا حد زيادي قابل پيش بيني هستند. در شاخه فيلمنامه غيراقتباسي بايد جايزه را براي مايكل آرنت به خاطر فيلم سان شاين در نظر گرفت، هر چند كه پيترمورگان براي فيلم ملكه و گيلرمو آرياگا براي فيلم بابل هم شانس اندكي دارند.
در شاخه فيلمنامه اقتباسي نيز ويليام موناهان بهترين گزينه براي دريافت اسكار به خاطر فيلم جدا افتاده است اما شايد فيلمنامه دو فيلم فرزندان انسان و بورات هر دو مورد توجه قرار گيرند.
اما با وجود اينكه سخت است كه در نظر بگيريم آهنگساز فيلم هايي چون خوب، بد، زشت ، روزي روزگاري آمريكا و مأموريت تا به حال اسكاري دريافت نكرده است. ولي لااقل مي توانيم خوشحال باشيم كه انيوموريكونه جايزه اسكار افتخاري امسال را دريافت خواهد كرد.
ريچارد كورليس منتقد نشريه تايم نيز در مورد اسكار و برندگان احتمالي آن در اين هفته نامه مي نويسد: اين احتمال وجود دارد كه امسال براي نخستين بار سه هنرپيشه سياه پوست- ادي مورفي و جينفر هادسن (براي فيلم دختران رويايي) و فارست ويتاكر (آخرين پادشاه اسكاتلند) جايزه اسكار دريافت كنند كه اين اتفاق براي نخستين بار در تاريخ اسكار خواهد بود. همچنين دو ناكام بزرگ در اسكار امسال مارتين اسكورسيزي و پيتر اوتول هستند كه قبلاً  به ترتيب پنج و هفت بار نامزد اسكار بوده اند، اما هر دوي آنها رقباي سرسختي دارند. پيتر اوتول، فارست ويتاكر را به عنوان رقيب دارد و كلينت ايستوود هم رقيب اصلي اسكورسيزي در شاخه بهترين كارگرداني است، ولي در شاخه بهترين فيلم گرچه بابل اكثر جوايز ساليانه را به خود اختصاص داده ولي چون در اكثر سالها جوايز بهترين فيلم و بهترين كارگردان به يك فيلم داده شده، جدا افتاده اسكورسيزي شانس فراواني را خواهد داشت. اما فيلم سان شاين كه جايزه بهترين فيلم را از انجمن تهيه كنندگان آمريكا دريافت كرد مي تواند شگفتي ساز مراسم امسال باشد.
امسال برخلاف سالهاي گذشته تنها يك فيلم در بين 5 نامزد دريافت جوايز اسكار جدا افتاده فروشي بالاتر از يك صد ميليون دلار داشته است كه البته به لطف حضور هنرپيشگان سرشناس آن است و دو فيلم بابل و نامه هايي از ايوجيما حدود 50 ميليون دلار فروختند. گرچه ايستوود از نگاه برخي منتقدان يك رقيب اصلي محسوب مي شود ولي خود او چنين نظري ندارد و مي گويد: من اسكار را ميدان رقابت نمي دانم و تصور نمي كنم مارتين اسكورسيزي و ساير كارگردانها چنين عقيده اي داشته باشند و هر كسي كه بهترين كار را ارائه داده باشد، مي تواند اميدوار به دريافت جايزه باشد. در شاخه بهترين هنرپيشه نيز گرچه ويتاكر اكثر جوايز بازيگري را دريافت كرده است ولي شگفتي در ثانيه آخر هميشه قابل پيش بيني است و به اين خاطر نبايد پيتر اوتول را براي فيلم ونوس بدون شانس بدانيم. همانطور كه در سال 1987 باب  هاسكينز تمامي جوايز ساليانه را براي فيلم موناليزا گرفت ولي اسكار به پل نيومن براي دنباله فيلم بيلياردباز اهدا شد. اما قطعي ترين گزينه براي گرفتن اسكار امسال، هلن ميرن براي بازي در فيلم ملكه است. به نحوي كه بنگاه شرط بندي ويليام هيل تصميم گرفته تا هيچ شرطي را براي اين هنرپيشه نپذيرد، چرا كه در صورت انتخاب او در مراسم روز 25 فوريه حداقل بايد 100 هزار پوند به افرادي كه تا به حال روي او شرط بسته اند، بپردازد!
در نهايت، ديويدكار، او اسكات و شارون وكسمن در يك رأي گيري مشترك برندگان احتمالي اسكار را در شاخه هاي اصلي انتخاب كرده اند. آنها فيلم جدا افتاده از اسكورسيزي را شايسته دريافت اسكار بهترين فيلم و مارتين اسكورسيزي را لايق جايزه اسكار كارگرداني مي دانند. در شاخه بهترين هنرپيشه مرد و زن، انتخاب اين منتقدان همچون اكثر انجمن هاي منتقدان است و فارست ويتاكر را براي فيلم آخرين پادشاه اسكاتلند و هلن ميرن براي فيلم ملكه برگزيده اند.

گروه ادب و هنر-كلينت  ايستوود كه به عنوان كارگردان محبوب آكادمي شهرت يافته در تازه ترين اظهار نظرش اسكار را مراسمي دانسته كه در آن بهترين ها برگزيده مي شوند. اتفاقي كه اگر امسال بيفتد، قطعآً  نامه هايي از ايوجيما موفقيت فيلم هاي گذشته ايستوود را تكرار نخواهد كرد.
فراموش نكنيد كه در اين جذاب ترين ضيافت سينماي جهان، در بسياري از دوره ها داوري منصفانه اي صورت نگرفته است.
اعضاي آكادمي هيچ گاه به آلفرد هيچكاك اسكار بهترين كارگرداني را ندادند، اما چه كسي است كه هيچكاك را يكي از بزرگترين كارگردان هاي تاريخ سينما نداند؟ يا مروري به برندگان اسكار بهترين هنرپيشه، نشان دهنده اين نكته است كه اعضاي آكادمي خيلي وقت ها تحت تأثير مسائل فرامتني به بازيگران جايزه مي دهند.
در تمام اين سالها هر بازيگري كه نقش يك آدم عقب  افتاده يا بيمار رواني را بازي كرده شانس زيادي براي گرفتن مجسمه طلايي داشته است، همچنان كه به قول دوستي، خيلي  وقت ها گريم يك بازيگر باعث شده تا حضورش توجه اعضاي آكادمي را به خود جلب كند!
مهمترين شاهد مثال بر قضاوت هاي عجيب و غريب آكادمي، مارتين اسكورسيزي است. او كه مي گويند امسال براي جدا افتاده شانس جدي دريافت مجسمه طلايي است و البته تاكنون اين جايزه را دريافت نكرده است.
در سالهاي كه اسكورسيزي شاهكارهايي چون راننده تاكسي و گاو خشمگين مي ساخت، جايزه كارگرداني به او اهدا نشد و بايد ديد آكادمي امسال جبران مافات مي كند يا باز هم اين ايستوود است كه به عنوان كارگردان برگزيده براي دريافت اسكار به روي سن دعوت مي شود؟
اگر تجربه سالهاي پيش را ملاك قرار دهيم باز هم اين ايستوود است كه شانس بيشتري دارد، چون آكادمي نشان داده كه به موعظه هاي اخلاقي علاقه بيشتري دارد تا سينما و سينما چيزي است كه حتي در يك فيلم متوسط اسكورسيزي نمود بيشتري دارد تا يك فيلم خوب ايستوود.
بايد ديد در بازي بزرگان امسال، در نهايت سينما پيروز مي شود يا مسائل فرامتني؟