ديروز در صفحه 5 (دانش و فناوري) خبري با عنوان يك دهه فرصت براي نجات زمين به چاپ رسيد كه درمورد روند افزايش گرماي زمين هشدار مي داد.
براساس اين خبر كه نتايج نشست روز سه شنبه گروهي از دانشمندان برجسته زمين شناس در بريتانيا را بازتاب مي داد، اكنون زمين بيش از هر زمان ديگر در 800 هزار سال گذشته گرم تر شده و اگر گرم شدن زمين با همين روند ادامه يابد، ممكن است ده سال ديگر به نقطه غيرقابل بازگشتي برسيم.
براي آشنايي خوانندگان روزنامه با اين پديده و در جهت تكميل اطلاعاتي كه در خبر ديروز منتشر شد، مقاله اي تهيه شده است كه درپي مي آوريم. اين مقاله مي كوشد دلايل گرم شدن زمين را از ابعاد گوناگون مورد واكاوي قرار دهد.

اقيانوس ها وسيع، عميق و اسرارآميز هستند. آنها 71 درصد از سطح زمين را مي پوشانند و تقريباً 97 درصد از آب موجود در زمين را در خود دارند. عمق متوسط اقيانوس ها حدوداً 4000 متر است. تقريباً نيمي از مناطق اقيانوسي نزديك 3000 متر عمق دارند.
اقيانوس ها، محيط زيست بخش عمده حيات گياهي و جانوري كره زمين را تشكيل مي دهند به گونه اي كه 90 درصد زيست توده (biomass) زنده دنيا را در خود جاي داده اند. هنوز هم در اعماق اقيانوس ها گونه هاي جديد بسياري كشف مي شوند. فقط در سال 2003، COML كه يك اتحاديه بين المللي از دانشمندان 70 كشور جهان است (The Census of Marine Life)، موفق به كشف حدود 13 هزار گونه جديد شده است. COML در حال گردآوري اطلاعاتي است كه بر مبناي آن خواهد توانست نقشه اي از توزيع 38 هزار گونه دريايي، از پلانكتون ها گرفته تا نهنگ ها را تهيه كند.
بر پايه يك نظريه، حيات روي كره زمين، در اطراف رگه هاي هيدروترمال (hydrothermal vents) موجود در بستر عميق دريايي كه درجه حرارت آب تا 450 درجه سلسيوس بالا مي رود آغاز شده است. امروزه، تعداد نادري از موجودات زنده ساكن در اين نواحي، هنوز توانايي آن را حفظ كرده اند كه انرژي مورد نياز خود را از طريق واكنش هاي شيميايي، به همان شيوه اي كه اشكال آغازين حيات عمل مي كردند، به دست آورده و براي تأمين غذا، به طور مستقيم يا غيرمستقيم به فتوسنتز وابسته نباشند (در مورد 97/99 درصد بيوسفر، چنين وابستگي اي وجود دارد).
اقيانوس ها و آب و هوا
اقيانوس ها به چندين شكل، روي آب و هوا تأثير مي گذارند. اقيانوس ها با ايفاي نقش يك مخزن عظيم آب، بيشترين حجم بخار اتمسفري (از طريق تبخير) را تأمين كرده و بدين ترتيب، چرخه گردش آب را در اختيار مي گيرند. 91 درصد از اين آب تبخير شده، در اثر بارندگي مجدداً به اقيانوس ها بر مي گردد و باقيمانده آن، جابه جا شده و روي خشكي ها مي بارد. آب هاي روان و زيرزميني مجدداً از خشكي به سمت اقيانوس ها جريان مي يابند.
اقيانوس ها و اتمسفر با يكديگر در پيوندي محكم هستند و باهم، پوياترين ساختار سيستم آب و هوايي زمين را تشكيل مي دهند. آنها موجب تأمين رطوبت در نواحي ساحلي مي شوند. اين رطوبت مي تواند توسط باد به داخل خشكي حمل شود. تيفون ها (Typhoons) و  هاريكين ها (hurricanes) در بالاي اقيانوس ها شكل مي گيرند. هر قدر اقيانوس ها گرم تر شوند وقوع چنين توفان هايي نيز بيشتر خواهد شد.
اقيانوس ها حرارت را در خود ذخيره مي كنند. زماني كه سطح كره زمين خنك مي شود يا توسط خورشيد گرم مي شود نوسان درجه حرارت روي خشكي، در مقايسه با اقيانوس ها، شديدتر و سريع تر است. قابليت بالاتر اقيانوس ها در جذب حرارت، اين نتيجه را به دنبال دارد كه آنها محيط اطراف خود را زماني كه گرم است خنك مي كنند و موقعي كه سرد است گرم مي كنند. به همين دليل است كه آب و هواي ساحلي، در مقايسه با نوع قاره اي آن، كمتر نامتعادل است.
باد ها و جريانات، به طور دائم، آب هاي اقيانوسي را جابه جا مي كنند. جريانات سطحي كه به سمت شمال يا جنوب در حال حركت مي باشند حرارت را با خود منتقل مي كنند و آب سرد شده يا گرم شده را چندين هزار كيلومتر جابه جا مي كنند و بدين وسيله، باعث تعديل شدت سرما يا گرما مي شوند. جريانات اقيانوسي عميق نيز در سراسر كره زمين در جريان هستند. به عنوان مثال، جريان گلف استريم توسط آب هاي سرد، متراكم و پرنمك نيرو مي گيرد. آب هاي مزبور در نواحي ساحلي قطب شمال به پايين فرو مي روند و در اعماق، به سمت جنوب به حركت در مي آيند. بدين ترتيب، آب هاي گرم سطحي نيز از اقيانوس اطلس حاره اي و نيمه حاره اي (تقريباً از خليج مكزيك) به بالا، به سمت شمال رانده مي شوند تا از سواحل اروپاي غربي گذشته و آب و هوايي را پديد آورند كه براي آن عرض جغرافيايي به طور شگفت انگيزي، معتدل است.
گرم شدن كره زمين و ذوب شدن توده هاي يخ قطبي، آب سطحي را خنك كرده و چگالي آن را تقليل مي دهد و بدين ترتيب، از فرو رفتن آن در اعماق جلوگيري مي كند. در نتيجه، سرعت جريان گلف استريم كند مي شود يا حتي ممكن است جريان مزبور معكوس شود. اين امر موجب پديد آمدن زمستان هاي شديد در اروپاي شمالي مي شود در حالي كه در بقيه مناطق زمين، دماي هوا بالا خواهد رفت. آب و هوا در مناطقي كه آب هاي سرد عميق به سطح مي آيند، نظير حوالي سانفرانسيسكو در ايالت كاليفرنياي آمريكا، به اندازه دوبلين در ايرلند كه 1600 كيلومتر دورتر، در شمال واقع شده، خنك است.
اقيانوس ها و چرخه كربن
اقيانوس ها به واسطه چرخه كربن، در تغييرات آب و هوايي نقشي اساسي ايفا مي كنند. بازيگر اصلي در چرخه كربن، بيوسفر است كه خود به توانايي گياهان سبز، جلبك ها و باكتري هاي ويژه در توليد فتوسنتزي مواد غذايي مورد نياز براي خودشان و ساير ارگانيسم ها وابستگي كامل دارد. به همين دليل، آنها را توليدكننده هاي اوليه (primary producers) مي نامند.
روي خشكي، تقريباً همه گياهان عالي شامل درختان، بوته ها، علف ها، سرخس ها و خزه ها گروه توليدكننده هاي اوليه را تشكيل مي دهند. ولي در اقيانوس ها، توليدكننده هاي اوليه شامل جلبك ها، به خصوص فيتوپلانكتون هاي ميكروسكوپيكي هستند كه در لايه هاي سطحي آب، شناور هستند.
چرخه كربن پشتيبان حيات روي كره زمين است و آب و هواي آن را در وضعيت ثبات نگه مي دارد. كربن چهارمين عنصر فراوان در روي زمين است و 50 درصد از وزن خشك موجودات زنده را تشكيل مي دهد. چرخه كربن شامل گردش كربن بين مخازن عمده آن، يعني اتمسفر، اقيانوس ها، نباتات و خاك در اكوسيستم هاي خشكي و لايه هاي رسوبي مربوط به سوخت هاي فسيلي مي باشد.
در قياس با ميزان كربني كه در اتمسفر تجمع مي يابد، مقادير عظيمي از كربن در اقيانوس ها (به ويژه در اقيانوس هاي عميق)، منابع سوخت هاي فسيلي و خاك ذخيره مي شود. در واقع هيچ پيكان معكوسي به سمت سوخت هاي فسيلي وجود ندارد تا برون رفت را موازنه كند (حداقل در مقياس هاي زماني كوتاه تر از چند ميليون سال). اين بدان معني است كه كربن آزاد شده به داخل اتمسفر نمي تواند مجدداً جذب شود. به علاوه، تغييرات حاصل از بهره گيري از خشكي ها موجب مي شود تا كربني كه هزاران سال در جنگل هاي قديمي ذخيره شده بود به اتمسفر آزاد گردد.
بازيگر اصلي در چرخه كربن، به خصوص در مقياس هاي زماني چندين ساعت، چندين روز يا هزاران سال، بيوسفر است. كربن از راه فتوسنتز وارد بيوسفر است. به واسطه فتوسنتز، دي اكسيدكربن موجود در اتمسفر به تركيبات قندي تبديل شده و بدين ترتيب، مواد ساختماني و انرژي مورد نياز براي همه اشكال زنده فراهم مي شود. زماني كه در فرايند تنفس، مولكول هاي پيچيده، به منظور تأمين انرژي مورد نياز براي فعاليت هاي زيستي، شكسته مي شوند دي اكسيد كربن به اتمسفر بر مي گردد.
مقدار كربني كه سالانه در اثر فتوسنتز جذب شده و مجدداً به كمك تنفس به اتمسفر بر مي گردد 1000 برابر بيشتر از ميزان كربني است كه در مقياس زماني ميليون ها سال، در چرخه زمين شناختي كربن (geological carbon cycle) در گردش بوده است. دي اكسيد كربن محلول در آب به شكل اسيد كربنيك در مي آيد. تركيب مزبور اسيد ضعيفي بوده و با كلسيم و منيزيم موجود در پوسته زمين به آهستگي تركيب مي شود و به صورت كربنات هاي غيرمحلول در مي آيد. اين فرايند، فرسايش ناميده مي شود. بدين ترتيب، در اثر فرسايش، كربنات ها به داخل اقيانوس ها حمل شده و نهايتاً در بستر اقيانوس ها ته نشين مي شوند. در ادامه اين چرخه، مواد مزبور در لايه هاي عمقي زمين مخلوط مي گردند و مجدداً اين كربن در حين فوران هاي آتشفشاني، به صورت دي اكسيدكربن به اتمسفر بر مي گردد.
بيوسفر در چرخه زمين شناختي نيز نقش دارد. نباتات موجود در خشكي موجب تشديد فرسايش خاك و جذب آهسته دي اكسيدكربن از اتمسفر به منظور ساختن كربوهيدرات ها مي شوند. در اقيانوس ها، بخشي از كربني كه توسط فيتوپلانكتون ها، يعني همان گياهان ميكروسكوپيك دريايي كه پايه شبكه غذايي دريايي را تشكيل مي دهند، زئوپلانكتون ها، و ديگر ارگانيسم هايي كه صدف هاي كربنات كلسيمي مي سازند جذب شده است در بستر اقيانوس ها ته نشين گرديده و رسوبات را مي سازند. در طول ميليون ها سال، در دوره اي كه فتوسنتز بيش از تنفس صورت مي گرفت، مواد آلي تجمع يافته و به زغال سنگ و ذخاير نفتي تبديل شدند. بدين ترتيب، دي اكسيدكربن از اتمسفر حذف شد و به شكل ذخاير كربني موجود در رسوبات زمين شناختي درآمد. بر همين اساس، سوزاندن سوخت هاي فسيلي موجب از بين رفتن ذخاير كربني مي شود كه ميليون ها سال طول كشيده بود تا ساخته شوند.
هيچ شكي نيست كه فعاليت هاي انساني، چرخه كربن را از حالت توازن خارج كرده است به گونه اي كه از زمان انقلاب صنعتي، يعني از اواسط قرن نوزدهم تاكنون، مقادير دي اكسيدكربن تا 30 درصد بالا رفته است. دي اكسيدكربن برجسته ترين گاز گلخانه اي مي باشد كه موجب افزايش درجه حرارت زمين و بروز اختلالات كلي در آب و هوا مي شود.
بخش عمده افزايش تراكم دي اكسيدكربن اتمسفري به دليل مصرف سوخت هاي فسيلي مي باشد، ولي در حدود 25 درصد آن، ناشي از تغييراتي است كه در نتيجه بهره برداري از خشكي ها (مثلاً به واسطه از بين بردن جنگل ها با هدف كشاورزي متراكم) به وجود مي آيد. دانشمندان مركز تحقيقاتWoods Hole Research Center نشان دادند كه بين سال هاي 1859 تا 2000، در نتيجه تغييرات به وجود آمده در اثر بهره برداري از خشكي ها در سراسر جهان، در حدود 155 Gt كربن وارد اتمسفر شده است. در طول اين دوره، مقدار كربن آزاد شده، معمولا ً هر سال افزايش يافته است، به گونه اي كه اين ميزان در طول دهه 1990، به طور متوسط به حدود 2 Gt كربن در سال مي رسيد.
فيتوپلانكتون ها
منشا سبز حيات در اقيانوس ها
فيتوپلانكتون ها اگرچه تنها 2/0 درصد از كل توده زيستي (total biomass) كره زمين را تشكيل مي دهند ولي، با احتساب نرخ رشد حيرت آورشان كه به واسطه آن مي توانند جوامع غني و متنوع دريايي، از زئوپلانكتون ها گرفته تا نهنگان را مورد تغذيه قرار دهند، تقريباً 50 درصد توليد اوليه كره زمين را به خود اختصاص داده اند.
فيتوپلانكتون ها شامل جلبك هاي تك سلولي هستند كه به سه گروه عمده دياتومه ها (diatoms)، كوكوليتوفورها (coccolithophores) و دينوفلاژله ها (dinoflagellates) تعلق دارند. دياتومه ها يك صدف خارجي از جنس سيليس دارند. از آنجايي كه سيليس در آب دريا نسبتاً نامحلول است دياتومه ها در مناطق بسيار بارور، به ويژه در كمربند پيرامون قطب جنوب و در قطب شمال، قسمت عمده رسوبات را تشكيل مي دهند. در مورد رسوباتي كه حداقل تا 30 درصد از صدف هاي دياتومي تشكيل شده باشند از واژه لجن دياتومي (diatomaceous ooze) استفاده مي كنند. صدف هاي سيليسي اشكال آرايشي بسياري دارند. دياتوم هاي مركزي (centric) گرد هستند و پنات ها (pennates) باريك و دراز هستند. برخي گونه ها تشكيل زنجير مي دهند. بسياري از آنها خار هايي دارند كه به واسطه آن، مساحت سطح سلول را افزايش داده و خود را از شكار شدن محافظت مي كنند.
كوكوليتوفورها توسط صفحات يا ديسك هاي كربنات كلسيمي به نام كوكوليت (coccolith) پوشيده شده اند. زماني كه سلول مي ميرد كوكوليت ها در بستر ته نشين شده و در ساختمان رسوبات شركت مي كنند. آنها به طور معمول، نسبتاً كوچك هستند.
دينوفلاژله ها به طور تيپيك، يك پوشش خارجي از صفحات سلولزي دارند كه مثل پازل، باهمديگر جفت شده اند. سلولز يك ماده آلي بوده و در تشكيل رسوبات شركت نمي كند. دينوفلاژله ها داراي تاژك مي باشند. تاژك ها ساختارهاي شلاق مانندي هستند كه براي حركت به كار مي روند. برخي از دينوفلاژله ها خاصيت نورزايي (bioluminescence) داشته و زيست نور (living light) توليد مي كنند در حالي كه ديگران عامل ايجاد كشند قرمز (red tides) مي باشند. كشند قرمز شكوفايي جلبكي سمي است كه در آب هاي آلوده كه از مواد مغذي، بيش از حد غني هستند روي مي دهد.
فيتوپلانكتون ها در محدوده عمق 100 متري بالاي آب دريا يا بيشتر زندگي مي كنند. اين عمق با ميزان دسترسي به نور محدود مي شود. فتوسنتز مي تواند در 1 درصد از طبقه نور (light level) انجام پذيرد و فيتوپلانكتون ها بهترين رشد را، نه درست در سطح آب، بلكه در عمقي پايين تر، در حدود 100 متري دارند؛ جايي كه آب از نظر مواد مغذي نظير نيتروژن، فسفر و آهن غني تر است.
قسمت عمده كربن در بخش فوقاني اقيانوس، مجدداً وارد چرخه مي شود ولي مقداري از آن، به داخل آب هاي عميق تر پايين مي رود تا مورد تغذيه ديگر ارگانيسم ها قرار گيرد يا در بستر دريا مدفون شود. به همين ترتيب، زماني كه ارگانيسم ها مي ميرند لاشه هاي آنها در بستر دريا ته نشين مي شوند. در آن محل، تجزيه كننده ها به تغذيه از لاشه ها پرداخته و موجب آزاد شدن دي اكسيد كربن و ساير مواد مغذي مي شوند. به همين دليل، آب هاي عميق غني از مواد مغذي هستند.
در نواحي خاصي از اقيانوس، جريانات آبي در كنش متقابل با ساحل يا ساير جريانات يا هر دوي آنها، آب هاي سرد و غني از مواد مغذي اعماق اقيانوس را به سطح مي آورند. اين فرازجوشي (upwelling) براي بارور نگه داشتن فيتوپلانكتون ها حائز اهميت است.
تازه ترين شواهدي كه به كمك دوربين هاي ويدئويي غوطه ور در لايه هاي سطحي اقيانوس به دست آمده اند نشان مي دهند كه سيانوباكتري هاي تثبيت كننده نيتروژن (nitrogen-fixing cyanobacteria) كه در اين قسمت رشد مي كنند ممكن است تا 50 درصد نيتروژن مورد نياز فيتوپلانكتون ها را تأمين كنند.
با توجه به آنكه شبكه عظيم غذايي در اقيانوس ها به فيتوپلانكتون ها وابسته است فيتوپلانكتون ها مهم ترين توليد كننده اوليه محسوب مي شوند. فيتوپلانكتون ها با توجه به داشتن سريع ترين آهنگ رشد و همچنين، با در نظر گرفتن زمان مضاعف شدن شان كه بسته به شرايط، از چندين ساعت تا چندين روز طول مي كشد، جايگاه منحصربه فردي درميان توليدكنندگان اوليه دارند. جمعيت فيتوپلانكتون ها به واسطه همين نرخ رشد حيرت آورشان، تعيين كننده تراز كربني در اقيانوس ها هستند. اين موضوع بر تغييرات آب و هوايي نيز مي تواند تأثير گذار باشد.
براي رشد و نمو فيتوپلانكتون ها وجود يك منبع مناسب از مواد مغذي، ضروري است. اگر مقدار مواد مغذي كم شود فيتوپلانكتون ها قادر به رشد نخواهند بود و اگر مقدار اين مواد به يك باره، در نتيجه جريان فاضلاب هاي كشاورزي يا ديگر آلوده كننده هاي صنعتي زياد شود پديده شكوفايي جلبكي (algal bloom) روي خواهد داد كه مي تواند در ماهيان، احشام و انسان هايي كه از صدف هاي آلوده (صدف هايي كه در نتيجه تغذيه از اين فيتوپلانكتون ها سموم مزبور را در بدن خود جمع كرده اند) تغذيه مي كنند ايجاد مسموميت كند. علاوه بر اين، آب نبايستي بيش از حد گرم يا بيش از اندازه اسيدي باشد. تمامي اين شرايط باعث بدتر شدن وضعيت گرم شدن كره زمين مي شود. بر اين اساس، انتظار مي رود كه زيستگان (biota) دريايي از هم فرو پاشيده و اقيانوس ها به يك منبع عظيم كربن تبديل شوند كه اين وضعيت، خود باعث تشديد گرم شدن زمين خواهد شد.
ما نياز به انجام يك اقدام فوري داريم تا اقيانوس هايمان را در برابر آلودگي و بهره برداري بيش از حد حراست كنيم. همزمان، ضروري است تا سوخت هاي فسيلي را با گزينه هاي بسياري از انرژي هاي تجديد شونده كه در حال حاضر، موجود هستند جايگزين كنيم.

معمولاً در اكثر كشورها، دارندگان مدرك دكتراي ph.D نيروهاي اصلي كاري اند كه وظيفه تحقيقات علمي و تكنولوژيكي را به عهده دارند. به همين دليل تعداد دارندگان مدرك دكتراي ph.D يك كشور، شاخصي براي پيشرفت هاي اقتصادي و فني به شمار مي روند. اين مطلب همچنين با درآمد ملي و سرانه يك كشور رابطه تنگاتنگ، مستقيم و مثبت داشته و بيانگر جهت گيري هزينه هاي هدفمند در راستاي توسعه آن كشور است.
با توجه به جنايت هاي رژيم صهيونيستي و بحث هاي جاري انرژي اتمي، بد نيست بدانيم كه كشور اشغالگر صهيونيستي داراي 110 دكتر ph.D براي هر يك ميليون نفر جمعيتش است. اين در صورتي است كه اين رقم در كشورهاي پيشرفته به حدود 300 مي رسد. گفته مي شود كشور اشغالگر صهيونيستي فقط در سال 2004 حدود 45000 فارغ التحصيل مدرك دكتراي ph.D داشته است. خوب است كه مسئولان نظام، جايگاه جمهوري اسلامي ايران را در اين ارتباط تعيين كنند تا برنامه ريزي هاي لازم به درستي صورت پذيرد. به علاوه دستگاه هاي ذي ربط بايد تعداد افراد مورد نياز با مدرك دكتراي ph.D اداره خود را نيز براي سال هاي آتي مشخص نمايند كه اين فقط در صورتي ممكن است كه برنامه ريزي توسعه اي آنها كاملاً مشخص باشد و اين خود بستگي به سياستگذاري هاي كلان و تصميم سازي هاي نظام جمهوري اسلامي در ارتباط با توسعه پژوهش و ارتقاي كمي و كيفي زيرساختارهاي مربوطه دارد.
بررسي ها نشان مي دهد كه هشت كشور ايالات متحده آمريكا، آلمان، روسيه، ژاپن، انگليس، چين و هند حدود 70 درصد افراد با مدرك دكتراي ph.D هاي جهان را توليد مي كنند كه اين رقم سالانه به حدود 210000 مي رسد. بد نيست بدانيم كه متوسط توليد سالانه كشور اشغالگر صهيونيستي حدود 1000 نفر با مدرك دكتراي ph.D است.
هرچند از تعداد دكتراهاي با مدرك ph.D در كشورمان اطلاع دقيقي در دست نيست، ولي بررسي اجمالي اين موضوع در دانشگاه هاي كشور، مؤيد اين مطلب است كه جمهوري اسلامي ايران در مقايسه با كشورهاي توسعه يافته و در حال توسعه، در رتبه بسيار پاييني قرار دارد.
به علاوه، با توجه به اين كه تعدادي از دارندگان مدارك دكتراي فعلي كشور را افرادي تشكيل مي دهند كه با استفاده از رانت و موقعيت خود و با تخفيف ها و تسهيلات گزينشي و استعدادي، مدارك دكتراي خود را دريافت كرده اند،  عملاً از كارايي تخصصي لازم برخوردار نيستند. لذا مشهود است كه براي كشوري كه در بعضي زمينه هاي علمي، جهش بسيار خوبي داشته است، پائين بودن تعداد افراد با درجه علمي دكتراي Ph.D در تمامي تخصص ها، هشداردهنده بوده و واكنش جدي مسئولان نظام را طلب مي كند.
لذا پيشنهاد مي شود با توجه به درآمدهاي نفتي موجود و امكانات پيشرفته ارتباطاتي و اينترنتي، مسئولين ذي ربط و خصوصاً وزير و شوراي گسترش... وزارت علوم، تحقيقات و فناوري دوره هاي دكتراي Ph.D را در تمامي زمينه ها گسترش داده، تعداد پذيرش دانشجويان در اين مقاطع تحصيلي را به چندين برابر افزايش دهند. البته لازم است مراحل فارغ التحصيلي اين دوره ها را نيز به طور معقول و منطقي (مثلاً ارائه مقالات معتبر، ارتباط تحقيقات انجام شده با نياز جامعه، كاربردي بودن موضوع پايان نامه و...) دشوارتر كرده تا ضمن افزايش تعداد دارندگان مدرك دكتراي Ph.D، كيفيت آنها نيز مورد توجه جدي قرار گيرد.
با توجه به اين كه اكثر داوطلبان تحصيل در اين دوره ها حاضر به پرداخت هزينه هاي تحصيل خود هستند، ديگر مشكلاتي يا بهتر بگويم بهانه اي از قبيل نداشتن بودجه و اشتغال فارغ التحصيلان باقي نخواهد ماند زيرا در تمامي دنيا پائين ترين درصد بيكاري در هر كشور مربوط به دارندگان مدارك دكتراي Ph.D آن كشور بوده و به علاوه اين افراد از مولدين موفق و واقعي شغل نيز به حساب مي آيند.
همچنين توصيه مي شود دستورهاي كاري و فعاليتهاي شوراهاي تحصيلات تكميلي دانشگاهها به طور دقيق زير نظر مسئولين حاذق و دلسوز قرار گرفته و سوابق، تجربه، توانمندي هاي مديران و اعضاي اين شوراها با حساسيت كافي دنبال شده و اجازه داده نشود افرادي ضعيف و با تخصصهاي غيرمرتبط در شوراهاي يادشده مانع توسعه و رشد تحصيلات تكميلي كشور شوند.

دومين همايش بين المللي پژوهش هاي زيست محيطي
و ارزيابي وضعيت محيط زيست
1 - تاريخ برگزاري: 8- 5 اكتبر 2006
۲ - مكان برگزاري: روماني‎/ بخارست
۳ - آخرين مهلت ارسال مقاله: 20 سپتامبر 2006
۴ - پست الكترونيكي:
icera2006@portiledefier.ro
۵. صفحه الكترونيكي:
http://www.portiledefier.or/icera2006
۶ - نيم نگاه: دومين همايش بين المللي محيط زيست فرصت مناسبي براي ارايه آخرين پژوهش ها و دستاوردهاي پژوهشگران در زمينه محيط زيست و علاقه مندان به حفظ حيات بشر و موجودات ساكن در اين كره خاكي است. اين نشست با هدف بحث و تبادل نظر درباره؛ بوم شناسي مناطق شهري؛ مديريت دفع زباله و فاضلاب ها اعم از خانگي، صنعتي، بيمارستاني و... ؛ حفظ تنوع  زيستي و مديريت مناطق حفاظت شده؛ ارزيابي كيفيت محيط زيست و نحوه حفاظت از محيط زيست؛ سوخت هاي پاك، كنترل، آموزش و رفع نواقص موجود در تكنولوژي كارخانه ها به منظور حفظ سلامت محيط زيست؛ آشنايي با طراحي هاي كامپيوتري و آشنايي با آخرين دستاوردها در زمينه طراحي مدل هاي زيست محيطي به منظور ارتقاي سطح كيفي وضعيت حفاظت از محيط زيست؛ آموزش هاي پيشرفته به دانشجويان براي افزايش كارآمدي آنها در حفظ محيط زيست؛ دانشگاه، پژوهشگران محيط زيست و... برگزار مي شود.

مهندسي شهرسازي و بررسي چالش هاي پيش رو در صنعت ساخت و ساز
۱ - تاريخ برگزاري: 25 – 24 نوامبر 2006
۲ - مكان برگزاري: هند / لوديانا
۳ - آخرين مهلت ارسال مقاله: 15 اكتبر 2006
۴ - پست الكترونيكي:
civil@gndec.ac.in يا jha@gndec.ac.in
۵ - صفحه الكترونيكي:
http://www.gndec.ac.iin/con/iin/conf
۶ - نيم نگاه: با پيشرفت جوامع بشري و تغيير در شيوه زندگي مردم تحولات چشمگيري نيز در زمينه ساخت و ساز و زندگي شهر پديد آمده است. اين تحول، نه تحولي مقطعي كه تحولي جدي و در حال پيشرفت است. همايش مهندسي شهرسازي در هفت محور اصلي شامل: معماري و ساخت و طراحي منازل مسكوني مدرن و مقاوم؛ مديريت حوادث و شيوه هاي كاهش تخريب بناها، فونداسيون و زيرسازي مناسب ساختمان ها و مهندسي معماري، حمل و نقل و ساخت جاده ها و راه هاي درون شهري؛ مهندسي ساختمان؛ تكنولوژي استفاده از مصالح مقاوم در ساخت و ساز در عين حفاظت از محيط زيست؛ آب و مديريت دفع زباله ها برگزار شده و در هريك از اين بخش ها پژوهشگران به بررسي نكاتي چون؛ خانه سبز و مفهوم ساخت اين نوع بناها، ساخت منازل ارزان قيمت با كيفيت بالا، استفاده از سيستم هاي هوشمند در ساختمان ها؛ ارزيابي امنيت و حفظ امنيت در ساختمان هاي مدرن و آسمانخراش ها؛ طراحي و ساخت ساختمان هاي مقاوم به زلزله؛ طراحي ساختمان ها با قابليت انعطاف در مقابل زلزله؛ استفاده از مصالح ساختماني مناسب و سبك جهت كاهش خسارت هاي جاني و مالي ناشي از زلزله؛ مسئله فونداسيون در خاك هاي سنگين؛ ارتقاي كيفي زيرساخت هاي بناها؛ برنامه ريزي و بررسي نحوه ساخت جاده هاي بين شهري و برون شهري با كيفيت و مقاومت بالا؛ طرح توسعه استفاده از سيستم هاي هوشمند در جاده هاي درون و برون شهري؛ مديريت دفع زباله هاي ناشي از ساخت و ساز و بسياري موضوع هاي ديگر مي پردازند.

شانزدهمين همايش نوروفارماكولوژي
1 - تاريخ برگزاري: 13 – 11 اكتبر 2006
۲ - مكان برگزاري: آمريكا‎/ آتلانتا
۳ - پست الكترونيكي:
Conferenci@elsevier .com
۴ - صفحه الكترونيكي:
http://www.neuropharmacology-conference.elsevier.com
۵ - نيم نگاه: همايش نوروفارماكولوژي (داروشناسي عصبي) با هدف بررسي قابليت ها و ظرفيت هاي علم داروسازي، مرتبط با علم اعصاب و روان و مطالعه علمي آثار داروها روي سيستم عصبي برگزار مي شود. پژوهشگران درباره نكاتي چون؛ تاريخچه ساخت داروهاي ويژه بيماري هاي عصبي؛ آينده و گذشته علم فارماكولوژي عصبي؛ ساخت داروها از مرحله طرح تا ارايه به بازار مصرف؛ بررسي مكانيسم هاي ملكولي براي تركيب و بازسازي داروها براي ساخت انواع جديدتر دارد؛ بررسي نحوه گسترش تاثير داروهاي موثر بر گيرنده هاي پيش سيناپسي NMDA در بيماران مبتلا به افسردگي مزمن؛ بررسي ساختار اتصالات Glur1 با دنباله (c(C-tail و تاثير و كاربرد آنها در داروسازي؛ بررسي ساختار قطعات حاوي باندهاي گلوتامات؛ آگاهي از ميزان و نحوه مصرف دارو در بيماران مبتلا به افسردگي، افسردگي مزمن و بيماران رواني و بسياري موضوع هاي ديگر بحث و تبادل نظر خواهند كرد.
مهتاب خسروشاهي