مسأله اشتغال در ميان كشورهاي مختلف جهان همواره يكي از موضوعات حساس و مورد توجه بوده است و نقش مهمي را در ارزيابي هاي اقتصادي و برنامه ريزي هاي مربوط به آن ايفا نموده و پيوسته يكي از فاكتورهاي مهم در سنجش توسعه يافتگي يا عدم توسعه يافتگي يك كشور محسوب مي گردد. در كشور ما نيز اين موضوع به ويژه با توجه به هرم سني جوان كشور كه 70 درصد جمعيت را در بر مي گيرد هميشه مورد توجه و بحث بوده است. طرح ها و برنامه هايي كه دولت هاي گذشته براي حل اين معضل ارايه نموده اند تا كنون به نتيجه مطلوب نرسيده است كه شايد يكي از دلايل آن تمركز بيش از حد اين برنامه ها در بخش دولتي و يا سرمايه گذاري در بخش هاي كم بازده است كه عملاً عرصه را بر بخش خصوصي جهت سرمايه گذاري و فعاليت در اين حوزه تنگ كرده است. گرچه در سال هاي اخير حركت هايي در جهت رفع اين نواقص صورت گرفته اما از آنجايي كه اين اقدامات مقطعي و ناقص است مطمئناً به نتيجه مطلوب نخواهد رسيد به عنوان مثال اعطاي وام هاي 5-3 مليوني خود اشتغالي با توجه به پايين بودن مبلغ آن و نبود يك سازوكار نظارتي فعال بر نحوه هزينه كرد آن و همچنين پروسه دشوار و طولاني دريافت آن عملاً هدر دادن منابع ملي است. متأسفانه در كشور ما كمتر در مورد مسأله مهمي مانند اشتغال يك برنامه  ريزي كاربردي و علمي همراه با دورانديشي وجود داشته است يا اقدامات كوتاه مدت و مقطعي بوده (كه بيشتر حالت مسكن دارد) و يا برنامه هاي بلندمدت غير واقع بينانه كه در بهترين حالت 25 درصد آن تحقق يافته است؛ وضعيت فعلي اشتغال در كشور به خوبي بيانگر اين مسأله مي باشد.
در اين ميان يكي از بخش هايي كه عليرغم دارا بودن پتانسيل بسيار بالا در كاهش اين معظل ملي هيچ گاه از سوي مسئولان و برنامه ريزان مورد توجه جدي قرار نگرفته بخش گردشگري مي باشد كه به قول يكي از اساتيد فن به علت همين كم توجهي ها به بخش كلنگي اقتصاد كشور تبديل شده است. در حالي كه كشور ما در اين بخش داراي قابليت بسيار بالايي بوده و در رديف 10 كشور نخست دنيا جاي دارد البته اشتغال در اين صنعت به صرف وجود جاذبه هاي گردشگري به وجود نمي آيد، بلكه همواره نيازمند توسعه زير ساخت ها و ساير امكانات مورد نياز آن مي باشد اما در سال هاي گذشته به علت نگاه سطحي به مقوله گردشگري نه تنها سرمايه گذاري بلند مدت و جدي در مورد آن از سوي دولت هاي قبلي صورت نگرفته بلكه اين فرصت براي بخش خصوصي نيز فراهم نگرديده است حتي در طرح هاي كوتاه مدت ايجاد اشتغال مانند طرح بنگاه هاي كوچك و زود بازده دولت فعلي نيز بخش گردشگري مورد توجه جدي قرار نگرفته است. به زبان ساده تر حسابي روي آن باز نشده است.
و اينها همه در حالي است كه در سه دهه اخير صنعت جهانگردي در سطح جهاني رشد چشمگيري داشته به گونه اي كه در سال 2004 تعداد گردشگران از مرز 800 ميليون نفر گذشت و درآمد ناشي از آن به حدود 800 ميليارد ريال رسيد و پيش بيني مي شود اين رقم تا سال 2010 به بيش از يك تريليارد دلار برسد اين صنعت علاوه بر اثرات فرهنگي و اجتماعي با ايجاد اشتغال براي بيش از 200 ميليون نفر حدود 12 درصد از كل اشتغال جهاني را به خود اختصاص داده است و نقش مهمي را در اقتصاد كشورها ايفا مي نمايد و اين در حالي است كه براساس پيش بيني شوراي جهاني جهانگردي تا سال 2015 صنعت گردشگري حدود 100 ميليون شغل جديد ايجاد خواهد نمود.
هم اكنون براساس برآوردهاي سازمان جهاني جهانگردي ورود هر گردشگر به طور متوسط منجر به ايجاد 6 شغل به طور مستقيم و غيرمستقيم مي گردد.
در حال حاضر صنعت گردشگري به عنوان بزرگترين سازمان يا نهادي است كه نيروي انساني به كار مي گيرد و در بسياري از كشورها به عنوان بزرگترين كارفرما مطرح است به طور مثال در كشوري مثل اسپانيا ارزش صنعت توريسم و اشتغال ناشي از آن همان ارزشي را دارد كه نفت براي عربستان. به همين دليل مردم و مسئولان اين كشور با سرعت تمام پيش مي روند تا بتوانند از اين صنعت بهره كافي را ببرند. امري كه در كشورهاي شرق آسيا مانند چين، مالزي، سنگاپور تايلند و... نيز در حال گسترش است در حالي كه كشور ما در اين ميان فقط نظاره گر فرصت هاي ارزشمندي است كه از دست مي روند و برنامه ريزان ما بدون توجه به اين بخش براي ايجاد اشتغال عموماً درگير بخش هايي هستند كه نسبت به گردشگري هزينه بسيار بالا و بازدهي پاييني دارند، (مصداق بارز آب در كوزه و ما تشنه لبان مي گرديم) و در حالي كه در كشورهاي توسعه يافته بيش از 10 درصد مشاغل مربوط به گردشگري است در كشور ما چيزي در حدود 60-50 هزار نفر در اين بخش شاغلند كه رقم بسيار ناچيزي به حساب مي آيد.
به هرحال ما چه بخواهيم و چه نخواهيم جهانگردي تا چند سال آينده بالاتر از صنعت نفت و خودروسازي به عنوان اولين صنعت جهان مطرح خواهد گرديد و در اين بين اميد است متوليان امر فارغ از هياهوهاي تبليغاتي و وعده هاي بي حاصل به طور جدي به اين بخش توجه و اطمينان نمايند و در برنامه ريزي هاي خود سهم شايسته اي براي آن در جهت توسعه كشور به ويژه در مسأله اشتغال در نظر بگيرند.

اشتغال، در كشوري مانند ايران كه 70 درصد بافت جمعيتي آن جوان است، همواره يكي از دغدغه هاي بزرگ بوده است. طرح ها و برنامه هاي دولت هاي پيشين هيچ گاه نتوانسته به گونه اي چاره ساز، درد بيكاري جامعه را درمان كند. ترديدي نيست كه اقدامات مقطعي و ناقصي همچون اعطاي وام هاي ناچيز خوداشتغالي بدون هيچ سازوكار نظارتي بر چگونگي هزينه آن و نيز فرايند دشوار و طولاني دريافت اين گونه وام ها نتيجه قابل توجهي در پي نداشته و نخواهد داشت. در اين ميان بخش گردشگري با پتانسيل هاي اشتغالزايي فراوان خود مي تواند گره از مشكل بيكاري كشور بگشايد.

گروه شهري - در پي درج گزارشي با عنوان 2 ميليون و 250 هزار متر مربع پارك جنگلي تخريب مي شود كه در 5/7/85 در همين صفحه به چاپ رسيد مجري پروژه موزه ميراث روستايي گيلان، نوشتاري به منظور تنوير افكار عمومي به روزنامه ارسال كرده است كه از نظرتان مي گذرد.
گفتني است گزارش همشهري، براساس گفت وگو با يكي از مسئولان جامعه جنگلباني ايران تنظيم شده بود كه طي آن، نسبت به تخريب 225 هكتار اراضي پارك جنگلي سراوان - زيباترين پارك جنگلي كشور - به بهانه احياي سنت هاي فرهنگي و اجتماعي گيلان هشدار داده بود.
* * *
ميراث طبيعي؛ درد مشترك
۱ - موزه ميراث روستايي گيلان با شناختي كه از نويسنده محترم مقاله دارد، در صداقت و دلسوزي ايشان ترديد نمي كند، اما معتقد است كه آن نوشته بر پايه اطلاعات نادرست يا حداقل ناكافي، فراهم شده است. بنابراين ضروري است تا نخست براي ايجاد ذهنيت درست، به معرفي اجمالي اين موزه بپردازيم.
۱ - 1 - موزه ميراث روستايي گيلان از نوع اكوموزه است كه اگرچه در كشورهاي اروپايي و آمريكا نمونه هاي متعدد دارد، در خاورميانه بي نظير است. در اين نوع موزه ها، نه بااشياي ويتريني متعلق به سده ها و هزاره هاي پيشين، بلكه با شاخصهاي زندگي در گذشته نزديك سروكار داريم. فكر تأسيس اين موزه ها، اغلب پس از جنگ جهاني دوم، كه زندگي جامعه جهاني دستخوش تحولات پرشتاب و گاه لجام گسيخته شد، رونق گرفت.
۱ - 2 - انديشه تأسيس موزه ميراث روستايي گيلان پس از زمين لرزه ويرانگر خرداد 1369 جوانه زد، كه در نتيجه آن روند تخريب خانه هاي روستايي اين استان با معماري سنتي، عليرغم پايداري آنها در برابر حوادث طبيعي، به شكلي نگران كننده سرعت گرفت. روستاييان به دلايل عديده،  كه در اينجا مجال شرح و بسط ندارد، علاقه مند بودند تا در همان روستاهاي خود، اما در خانه هايي با مصالح جديد و معماري شهري، زندگي كنند. بنابراين زندگي روستايي كه در ابعاد گوناگون فرهنگي (اعم از معماري، آداب و سنن، پوشاك، كشاورزي، صنعتگري و...) طي قرون و هزاره ها، به رنگ طبيعت هر منطقه شكل گرفته بود، دچار بي مهري شد و روبه نابودي گذاشت. خانه هاي روستايي متروك ماند و به تدريج تخريب شد و مصالح چوبي آن خرج منقل كبابي هاي كنار جاده ها و شومينه هاي ويلاها و خانه هاي اعياني شد و مي شود. به باور ما، زندگي سنتي روستايي، در همه ابعاد، حرفهاي بسيار براي گفتن دارد و نمونه كاملي از همزيستي مسالمت آميز انسان و طبيعت را به نمايش مي گذارد. به واقع كيست كه در ضرورت حفظ اين مواريث فرهنگي با ما همداستان نباشد؟
۱ - 3 - استان گيلان به دلايل گوناگون، از جمله داشتن تنوع اقليمي، رنگارنگي فرهنگي اقوام، معماري روستايي مبتني بر چوب و خاص هر منطقه و... ازجمله مناسب ترين مكانها براي احداث چنين موزه اي است. براساس مطالعات، در گيلان 15حوزه فرهنگي شناسايي كرده ايم و بنا داريم آنها را در 9 بخش موزه به نمايش بگذاريم: بخش هاي كوهستاني، كوهپايه اي و جلگه اي، هر كدام در سه نقطه شرقي، غربي و مركزي. مجموعه هاي اصيل روستايي با مطالعات گسترده مردم شناسي و معماري، انتخاب مي شوند و با فنون خاصي كه كارشناسان و معماران زبده ما با گذراندن دوره هاي آموزشي در ايران و فرانسه آموخته اند، با عين مصالح قابل انتقال، در محل جايابي شده موزه، عيناً بازسازي مي شوند. تمامي سازه ها از خانه، تلمبار، كندوج، تنور، چاه و... با همه ابزار و تجهيزات و امكانات زندگي، دقيقاً در همان شكل اصيل خود، چنان كه بازديدكنندگان هيچ چيز غيرطبيعي و ناهماهنگ نبينند.
۲ - براي جايابي موزه، مطالعات گسترده اي اغلب با حضور كارشناسان يونسكو و اكوموزه هاي فرانسه، انجام شد و نهايتاً از ميان مكانهاي پيشنهادي، اين منطقه خاص از پارك جنگلي سراوان براي احداث موزه تعيين شد. اين مكان از نظر توپوگرافي، استعداد نمايش گونه هاي متنوع معماري روستايي گيلان را دارد؛ در كنار مهم ترين جاده ورودي استان و در دسترس انبوه گردشگران است؛ آب، برق و گاز در آن بامخارج اندك قابل تأمين مي شود و بخش قابل توجهي از راه هاي ارتباطي ميان قسمت هاي مختلف موزه از پيش توسط منابع طبيعي، وزارت نيرو و وزارت نفت براي گشت زني و احداث دكلهاي فشار قوي و شبكه لوله كشي گاز، ايجاد شده است.
۲ - 1 - در اين نكته كه پاركهاي جنگلي از مناظر مهم زيست محيطي و بيوسفري كره زمين هستند با نويسنده محترم مقاله همداستانيم و جنگلها را ريه هاي كره زمين مي دانيم. ادعاي ما آن است كه تأسيس اين موزه در اين بخش از پارك جنگلي سراوان، نه تنها به بافت جنگلي آن آسيب نمي رساند، بلكه انتقال اين سازه هاي هماهنگ با طبيعت شمال، حتي به حفظ و تقويت آن ياري مي رساند. موزه ميراث روستايي گيلان حتي اگر در بيابان بنا مي شد، پيش از آن چاره اي جز جنگل كاري نبود؛ اساساً بافت سنتي روستاهاي گيلان كه بر مبناي الگوي جنگل - باغ - خانه است، بدون جنگل انبوه و پوشش گياهي مناسب، هيچ معنايي ندارد. تنها در سال گذشته، آن هم در محدوده كوچك فاز اول اين طرح عظيم، حدود هزار و هفتصد نهال بومي، غرس كرده ايم كه به فضل پروردگار اكثر ريشه دوانده و سبز شده اند. طرح برنامه مفصلي كه موزه براي احياي جنگلهاي اين منطقه دارد، مجال وسيع تري مي خواهد.
۲-2 - آنچه پارك جنگلي سراوان را به شدت تهديد مي كند، نه احداث اين موزه هماهنگ با طبيعت گيلان، بلكه عوامل ديگري است كه به اختصار شرح مي دهيم. ما هم، همچون اكثر هم ميهنان ارجمندي كه شمايي كلي از اين پارك را در نظر دارند، پيش از آغاز كار، تصويري از يك جنگل آباد در نظر داشتيم. وقتي پس از موافقت واگذاري 10 هكتار از مجموع 225 هكتار مورد نياز(كه شرحش خواهد آمد) به منطقه مورد نظررفتيم، متاسفانه ديدگاهمان به كلي دگرگون شد. اكثر درختان اين جنگل، از حدود 8-7 سال پيش، لابد دور از چشم منابع طبيعي، قطع شده و اكنون تنها ريشه ها مانده اند با خاطراتي از جنگل سرافراز گذشته. از هر ريشه بيش از سه- چهار شاخه سر برزده و در جاي آن جنگل در گذشته، شاخساري سربرآورده است و دريغ از نظارتي اندك كه به همين شاخسار سامان دهد! در همين محدوده، سه كوره زغالگيري غيرقانوني كشف كرده ايم! با اين وجود، همين جنگل مخروبه بازمانده در يكي از زيباترين نقاط استان با تهديدهاي جدي مواجه است:
الف) دفع غيراصولي زباله هاي شهري در نزديكي اين پارك نه تنها در مهم ترين ورودي استان و شهرستان با هجوم بوي تعفن به استقبال گردشگران و اهالي مي آيد، بلكه ورود پساب هاي آن در رودخانه سياه رود كه از وسط پارك جنگلي مي گذرد، نهايتاً شهر رشت را مي آلايد. حجم انبوه اين زباله ها اكنون به سه ميليون تن، و اگر بخواهيم به زبان نويسنده محترم مقاله بگوييم، به سه ميليارد كيلوگرم مي رسد.
ب) معلوم نيست با كدام مجوز يكي از بزرگترين مرغداري هاي صنعتي استان، در سطحي بسيار وسيع، در قلب اين پارك احداث شده است؟ ناگفته پيداست كه دفع مواد ضدعفوني شيميايي و بيماري هاي مشترك دام و انسان تا چه اندازه به اين تفرجگاه زيبا، آسيب مي رساند.
ج) گسترش روزافزون شهر صنعتي و اختصاص جنگل هاي اطراف پارك به احداث واحدهاي صنعتي كه مصداق كامل پاك تراشي جنگل هاست.
۲-3 - درخصوص مجوز احداث اين موزه نيز به اطلاع مي رساند كه بهره برداري از پارك جنگلي سراوان طي مزايده اي به سازمان همياري هاي شهرداري كه زير نظر استانداري فعاليت مي كند، واگذار شده بود. مجريان طرح پس از توجيه برنامه ريزان و با دستور، مجوز و حمايت استاندار وقت، در مرحله اول، 10هكتار از مجموع زمين مورد نياز را انتخاب و در ارديبهشت۱۳۸۴ فاز اول طرح را آغاز مي كنند. كلنگ احداث اولين خانه روستايي نيز در همان تاريخ، با حضور معاون وقت رئيس جمهور و رئيس سازمان ميراث فرهنگي كشور، استاندار وقت و جمعي از نمايندگان و مديران استان كه معاونان محترم سازمان منابع طبيعي استان نيز در ميان آنان بوده اند، به زمين مي خورد. مي بينيد كه هيچ گونه مخفي كاري در ميان نبوده و اگر مسئولان محترم منابع طبيعي استان شبهه اي در مجوز احداث اين موزه داشته اند، قاعدتاً مي بايد از همان آغاز مانع اجراي طرح مي شدند.
-3 اما درباره مشخصات طرح كه نويسنده محترم با اعداد و ارقام به شرح آن پرداخته اند، متاسفانه در مقاله يادشده چنان وانمود مي شود كه گويا جز 75 هكتار اختصاص يافته به فضاي سبز(؟)، بقيه 225هكتار كلاً پاك تراشي خواهد شد. لازم به توضيح است كه اولاً ارقام ياد شده از طرح اوليه موزه استخراج و به نادرست تفسير شده و اصلاحيه طرح توجيهي كه پس از رايزني با سازمان منابع طبيعي و شوراي عالي جنگل ها فراهم آمده، مدنظر قرار نگرفته است. در اين اصلاحيه كل مزارع از مجموعه طرح حذف شده و برخي از فضاها همچون مكان نمايش ها و بازي هاي سنتي به 3000 مترمربع تقليل يافته است. از هفت هكتار راه هاي ارتباطي بيش از نيمي، راه هايي است كه توسط منابع طبيعي، وزارت نيرو و وزارت نفت احداث شده است و مابقي به صورت راه هاي مالرو با مصالح روستايي احداث خواهد شد. پاركينگ ها به گونه اي طراحي مي شوند كه كمترين آسيب متوجه درختان جنگل شود. مهمانپذيرها نيز كه با معماري سنتي و به سادگي تمام براي اقشار كم درآمد طراحي شده، در مجموع حدود 5/2 هكتار را زيربنا خواهد برد. مجموعاً تمام سطح اشغال موزه شامل بناها، محوطه سازي ها، راه ها و... حدود 8درصد از كل 225 هكتار، يعني چيزي كمتر از 18 هكتار خواهد بود.
۳-1 - آنچه نياز موزه را به زميني با وسعت بيش از 220هكتار توجيه مي كند، يكي حريم 100 متري دورتادور آن است كه چون كمربندي سبز موزه را دربرمي گيرد و ديگر فاصله هاي طبيعي كه بايد ميان حوزه هاي مختلف فرهنگي- معماري و ديگر بخش هاي اداري، خدماتي و رفاهي باشد.
۴ - به رغم تمامي توضيحات، مي پذيريم كه همچنان دغدغه تخريب اين بخش از پارك جنگلي سراوان، اذهان دلسوزان را به خود مشغول كند. اين نوشته همه ادعاست و دو صد گفته چون نيم كردار نيست. كردار موزه ميراث روستايي گيلان با طبيعت، از ارديبهشت 1385 كه فاز اول آن افتتاح شده، در پيش چشمان تيزبين آحاد ملت عزيزمان آشكار است. فاز اول موزه از ارديبهشت تا پايان شهريور سال جاري (در روزهاي پنج شنبه و جمعه هر هفته) مجموعاً بيش از 30 هزار نفر بازديدكننده داشته است. ابراز شعف بازديدكنندگان كه گوشه اي از اظهاراتشان در دفترچه هاي يادداشت موزه به خط و امضاي آنان ثبت شده، بزرگترين دلگرمي براي مجريان اين طرح عظيم است. موزه ميراث روستايي گيلان از فردفرد ملت ايران عموماً و از تمام سازمان ها و تشكل هاي دلسوز محيط زيست خصوصاً و از نويسنده مقاله ياد شده بالاخص، دعوت مي كند تا در روزهاي پنج شنبه و جمعه هر هفته از ساعت 10 صبح تا 5عصر، از فاز اول طرح، بازديد كنند. ترديد نداريم كه تمامي بازديدكنندگان، با هر علاقه و سليقه و تفكر، از ياران پشتيبان ما در اجراي اين طرح خواهند بود.
مجري پروژه
موزه ميراث روستايي گيلان

گروه شهري جايگاه  زباله سوز زباله هاي  عفوني  شهرداري  رشت  پلمپ شد.
رييس  روابط  عمومي  اداره  كل  محيط  زيست  استان  گيلان  در گفت وگو با ايرنا افزود: اين جايگاه  به  دليل  خرابي  دستگاه  زباله سوز، نداشتن  فيلتر استاندارد دودكش ،رعايت  نكردن  اصول  بهداشتي  و ناقص  سوزي  زباله ها به  يك  منبع  عظيم  آلوده كننده  ثانويه  تبديل  شده  بود.
وي  گفت : اين  واحد به  استناد ماده  11 قانون  حفاظت  و بهسازي  محيط  زيست  وماده  16 قانون  جلوگيري  از آلودگي  هوا تا رفع  نقايص  فني  آن  پلمپ  شده  است .
فرج  پور افزود: هم اكنون  روزانه  بيش  از پنج  تن  زباله  عفوني  در بيمارستانهاي  رشت  توليد مي شود كه  تاكنون  مديريت  صحيحي  براي  نابودي  آنها از سوي مسؤلان  ذيربط  انجام  نگرفته است .
وي  گفت : با رايزني هاي  محيط  زيست  گيلان  امسال  شش  ميليارد ريال  اعتباربراي  ساماندهي  زباله سوزهاي  بيمارستاني  و تجهيز سيستم هاي  تصفيه  هوا به دانشگاه  علوم  پزشكي  گيلان  اختصاص  يافته  اما اين  نهاد در اين  زمينه  هيچ عمليات  جديدي  نداشته  است .
وي  خواستار اراده  مسؤلان  محلي  استان  براي  حل  مشكل  دفع  اصولي  زباله هاي بيمارستاني  گيلان  شد.

گروه شهري ستاد جاده ابريشم به منظور شناسايي جاذبه هاي گردشگري فرهنگي و اقتصادي جاده ابريشم در پژوهشكده گردشگري تشكيل مي شود.
حسن الماسي، رئيس پژوهشكده گردشگري، با بيان اين مطلب به خبرگزاري فارس گفت: در اين ستاد، 4 گروه پژوهشي بررسي هاي اجتماعي _ فرهنگي، بررسي هاي اقتصادي و سرمايه گذاري، بررسي هاي تسهيلات و خدمات گردشگري و بررسي هاي استراتژيك تشكيل شد. وي با اشاره به اينكه ستاد جاده ابريشم از مدتها پيش فعاليت خود را آغاز كرده از تعيين اعضاي اين ستاد خبر داد. به گفته وي سيد طه هاشمي رئيس پژوهشگاه سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري رياست اين ستاد را عهده دار خواهد بود. رئيس پژوهشكده گردشگري تعداد اعضاي اين ستاد را 19 نفر برشمرد و گفت: در اين ستاد نمايندگاني از معاونت هاي سازمان همچون معاونت گردشگري، حفظ و احياء توسعه مديريت، امور فرهنگي و ارتباطات و مديركل روابط عمومي سازمان، مجري طرح پرديسان، سرپرست معاونت اجرايي، معاون پژوهشي، مديردفتر حقوقي و همكاري هاي بين الملل پژوهشگاه حضور خواهند داشت.

تخت سليمان محل آشنايي آب و آتش است. مي گويند شهر قديمي شيز كه از آن در متون قديمي ياد شده، همين جاست و آتش مقدس آتشكده آذرگشنسب همواره در آن روشن بوده. از طرفي يك درياچه زيبا دارد كه قرار است دختري پانزده ساله در آن شنا كند و از نطفه زرتشت كه سال هاست در آن درياچه نگهداري مي شود باردار شود تا منجي بشر دين زرتشت پا به عرصه گيتي بگذارد و جهان را نجات بخشد.
تخت سليمان آن قدر روح معنوي در مسافر ايجاد مي كند كه گروه هاي مديتيشن، آنجا را براي آرامش ذهني خود انتخاب مي كنند و از شهرها و كشورهاي مختلف به دامان طبيعتش پناه مي برند. چشمه هاي آب گرم، طبيعت سرسبز و مردم منطقه كه از اقوام ترك و كرد هستند و آنها را مي توان در مجموعه تخت سليمان با لباس هاي زيباي محلي تماشا كرد، جذبه اي افسونگر به تخت سليمان مي بخشد.
اينجا ديگر سليمان تنها نيست؛ بلقيس هم همان نزديكي  هاست و بر كوهي نشسته و گويي هر كدام، امپراتوري خود را دارند و در عين حال شيفته يكديگرند.
محوطه تاريخي تخت سليمان به غير از اينها كه گفتيم، شامل ايوان خسرو، معبد آناهيتا، بناهاي ايلخاني، موزه، دروازه و حصار قلعه، اژدهاي سنگي و... است.

گروه شهري- معاون محيط زيست دريايي سازمان حفاظت محيط زيست چندي پيش در گفت وگو با همشهري از اشغال و تصرف 60 درصد از سواحل درياي خزر توسط دستگاه ها و نهادهاي دولتي خبر داد و گفت: براساس برنامه چهارم توسعه تلاش مي شود اين سواحل آزاد شود تا همه مردم بتوانند از آن بهره مند شوند.
در پي آن، وزير مسكن و شهرسازي نيز در نشست مطبوعاتي خود در پاسخ به خبرنگار همشهري از تشكيل جلسه اي در آينده نزديك خبر داد كه طي آن با حضور مسئولان كشوري و استاني چگونگي آزادسازي سواحل خزر بررسي و تبيين خواهد شد.
با اين همه به رغم آن كه مسئولان از عزم جدي دولت براي آزادسازي سواحل درياي خزر خبر داده اند اما تاكنون اقدام چشمگيري در اين خصوص صورت نگرفته است.
اين درحالي است كه به اعتقاد كارشناسان، آزادسازي اين سواحل از يك سو، امكان استفاده يكسان و برابر را براي همه شهروندان و گردشگراني كه براي گذران اوقات فراغت به اين بخش از كشور سفر مي كنند فراهم مي آورد و از سوي ديگر راه اندازي و رونق ورزشهاي آبي در اين سواحل را ميسر مي سازد.
هادي حق شناس، نماينده بندرانزلي با تأكيد بر اين كه گردشگري دريايي و استفاده از قابليت هاي آن نيازمند آزاد بودن حريم ساحل است در غير اين صورت توسعه گردشگري امكان ندارد، مي گويد: ورزشهاي آبي مانند اسكي روي آب و جت اسكي احتياج به ايجاد امكانات در كنار ساحل دارد اما در حال حاضر اين امر غيرممكن است.
وي با اشاره به مستعد بودن ساحل بندر انزلي براي توسعه گردشگري به خبرگزاري ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري گفته است: در اين شهر 35 كيلومتر ساحل وجود دارد كه بيش از نصف آن در اختيار دستگاه هاي مختلف دولتي و بخش خصوصي است و به همين دليل سرمايه گذاري در آن امكان پذير نيست.
اين نماينده مجلس تأكيد كرده است: آزاد سازي حريم سواحل علاوه بر هزينه نياز به هماهنگي لازم ميان سازمان هاي مختلف دارد. از سوي ديگر تغيير نوع كاربري در صورت عقب نشيني از اين حريم مي تواند انگيزه اي براي همكاري بيشتر بخش خصوصي باشد.