آثار مناسبتي در فرهنگ ما ايراني ها حرف اول را مي زنند و شايد جزو پرمخاطب ترين آثار هرساله رسانه هاي ما باشند و اين سهم در خصوص ماه مبارك رمضان بيشتر است. اما تنها در اين ماه نبايد به توليد آثاري اكتفا كرد كه قرار است شيوه هاي خوردن و انرژي رساندن به بدن، ساعات خوابيدن و تنوع غذا و آش و شله زرد و... را مورد توجه قرار دهد، بلكه قرار است خارج از اين فضاها به رسالت اين ماه و حتي امساك در خوردن غذا بيشتر توجه داشت. مثال مي زنم؛ يك مجري، يك مهمان كه كارشناس برنامه است يعني يا دكتر تغذيه است يا دكتر متخصص گوارش و از فوايد خوردن و چگونه انرژي رساندن به بدن صحبت مي كند. دو كانال ديگر در يك برنامه خانوادگي از شيوه هاي پخت غذا توسط خانم ها در ماه رمضان مي گويند و خانم روانشناس ديگري را به عنوان كارشناس در برنامه دعوت كرده اند تا از بعد رواني مسأله خوردن را مورد توجه و بحث قرار دهد. همان موقع كانال ديگري در حال نشان دادن سفره افطار با غذاهاي هفت رنگ است و غذا و پيازداغ آشي كه وسوسه انگيز است يا گزارشي از چگونگي تهيه زولبيا و باميه و باقلوا و مسقطي و... . نظر برنامه سازان و تهيه كنندگان درباره اين قضيه جالب و خواندني است. شايد از نظر شما كمي پيش پا افتاده به نظر آيد اما حسين حقگو يكي از برنامه سازان باتجربه تلويزيون كه اكنون در شبكه چهار برنامه ماه آسموني را ويژه افطار دارد و همين طور سال هاي گذشته، برنامه ضيافت نور را از شبكه ۴ داشت، پيشنهاد مي دهد كه اين سوژه بايد مد نظر مديران شبكه قرار بگيرد تا در جلساتي كه براي تهيه و توليد برنامه در شبكه ها برقرار مي شود، مطرح و به آن پرداخته شود. در هر حال اين هم يك سوژه اي است. اما درباره اين برنامه ساز و ساخت برنامه هايش براي شبكه ۴ بايد در همين شبكه توجه داشت چون اگر شبكه ها را تقسيم كرديم پس بايد برنامه هايي براساس مخاطبان آن شبكه ها بسازيم. حقگو مي گويد: با توجه به اينكه شبكه هاي ديگر، برنامه هاي داستاني مي سازند در اين شبكه ما بايد برنامه مستند و تركيبي داشته باشيم و من سعي كردم در اين دو برنامه اي كه داشتم، از جهت تنوع و همين طور انتخاب كارشناسان، متفاوت باشد. اما جدا از اين قضيه كه بيشتر برنامه هاي اين ماه از فوايد خوردن مي گويند و چگونگي انرژي رساندن به بدن، برعكس آن از فوايد نخوردن هيچ نمي گويند. حقگو در اين باره مي گويد: خيلي بحث جالبي نيست. بحث خوردن و نخوردن را درباره اش فكر نكردم چون بيشتر برنامه سازها و از جمله خود من در اين ماه تلاش داريم برنامه هايي بسازيم كه به جاي اينكه تغذيه جسم باشد به تغذيه روح بپردازد .  چه درست و به جا پيامبر اكرم(ص) مي گويد: رمضان ماه بهار قرآن است؛ در اين ماه بيشتر قرآن بخوانيد ؛ آن هم به خاطر تزكيه روح و دوري از تن پروري و نزديكي به خدا. اما اميرحسين خرمشاهي سابقه 8ساله اي در تهيه و توليد برنامه به مناسبت هاي مختلف اجتماعي و معارفي در تلويزيون دارد. او تاكنون برنامه هايي چون هر غروب يك پنجره ، صبح و رمضان و ميعاد شبانه را داشته و اكنون نيز برنامه ويژه افطار، نان و ريحان را دارد. او جدا از صحبت درباره برنامه سازي در اين ماه و فوايد خوردن و نخوردن، بيشتر درباره ساده بودن فضاي برنامه هاي ويژه افطار يا ويژه ماه رمضان مي گويد و اشاره دارد به اينكه موسيقي هر يك از مناطق كشو ما پر از مضامين عرفاني است و هيچ كدام از شعراي ما از موسيقي جدا نبودند و شعرا كلامي كه مي گفتند نت بوده اما چه خوب كه ما با استفاده از موسيقي فولكوريك خراسان، لرستان، جنوب و گيلكي و... بتوانيم آن حس خوب و ارتباط نزديك را با مخاطبان برقرار كنيم .
خرمشاهي ادامه مي دهد: هيچ اشكالي ندارد كه در عين حال، ما هم مضامين مربوط به ماه رمضان را داشته باشيم و همين طور معنا و مفهوم عرفان و فرهنگ هم در آن رعايت شود؛ مثل نان و ريحان  كه ما تلاش كرديم موقعيت اجتماعي را بستري براي گپ و گفت وگوي معارفي كنيم يا به نوعي در موضوعات معارفي به دنبال مصاديق آن در اجتماع باشيم . خرمشاهي درباره ساخت برنامه اي جهت بيان فوايد نخوردن در ميان مخاطبان روزه دار گفت: من زياد با حرف شما موافق نيستم، چون هيچ حديثي را هم نديدم كه صرف خوردن در آن مطرح باشد. ماه رمضان را مي توانيم از اين جنبه نگاه كنيم كه درباره خوراك روحي صحبت شود نه خوراك زميني كه جاي اين گونه برنامه ها در برنامه هاي خانواده است. من به عنوان يك برنامه ساز اجتماعي و معارفي مي گويم كه ما بايد جشن رمضان را جشن رمضان ببينيم. ما در فرهنگ خودمان موضوعات شادي داريم كه اگر اينها را با موضوعات معنوي همراه كنيم مي توانيم برنامه اي پرمحتوا داشته باشيم كه غذاي روحي خوبي براي بيننده ها باشد . تهيه كننده نان و ريحان افزود: تمام مضامين معارفي ما پر از احاديثي است كه در چند مورد خاص خلاصه شده اند؛ مثل زندگي هاي اجتماعي، خانوادگي، همسايگي و... و اينها همه لازم و ملزوم ما در زندگي هستند و مي تواند به جاي بحث خوردن يا چه چيزي نخوردن، به اين مفاهيم توجه شود؛ البته با استفاده از فضايي شاد و فولكوريك .
نان و ريحان اكنون اين فضاي شاد و فولكوريك را ندارد؛ شايد ساخت يك برنامه اي ويژه ماه رمضان براي تهيه كننده اش نبايد خارج از فضاهاي معمول برنامه سازي در اين ماه باشد كه اين خودش يكي از مشكلات برنامه سازي است. اما به فرض كه چنين باشد، ماه آسموني به گفته حسين حقگو در سال گذشته با موسيقي همراه نبوده، اما امسال هم در تيتراژ برنامه و هم  بخشي از برنامه را موسيقي به خودش اختصاص داده است و حسام الدين سراج براي آن برنامه مي خواند. در هر حال استفاده از موسيقي نيز در برنامه هاي ما كاربردهاي ديگري دارد؛ آن هم بر اساس فرهنگ ما، به طوري كه در كشورهاي اسلامي و حتي عربي، موسيقي در اين ماه استفاده مي شود.
ما عيد نوروز را عيد مي دانيم اما آنها عيد فطر را عيد اصلي خود مي دانند و آن را شادتر برگزار مي كنند. از نظر مسعود يميني تهيه كننده برنامه خانه مهر برنامه اي كه مخصوص افطار و ويژه ماه رمضان است بايد برنامه خاص تري باشد؛ آن هم براساس تعريف ما از هر شبكه و مخاطبين آن. مسعود يميني در ادامه مي گويد: جدا از اينكه برنامه هاي اين ماه از رنگ و لعاب خاصي برخوردار نيستند، حتي كارگردانان و برنامه سازان نيز كمتر براي دكور در رنگ و حجم و تنوع خاص اين برنامه ها تلاش مي كنند؛ تنها براي اينكه هزينه سنگيني برايشان نداشته باشد . او در پاسخ ما درباره اين سؤال كه برنامه اي با فوايد نخوردن ساخته شود، چنين جواب داد: من در سال هاي گذشته وقتي جشن رمضان پخش شد خيلي از آن راضي بودم؛ براي اينكه اولين برنامه اي بود كه قرار بود اين ماه را جشن بگيرد و به جاي اينكه ما همه چيز را براي خود بخواهيم، اين برنامه نشان داد كه همه چيز را براي همسايه هم بخواهيم. همين طور محمد نوري زاد برنامه اي داشت به نام شبانه . در اين برنامه خيلي جالب بود كه دوربين را به نقاط دورافتاده برده بودند و يكي از پاره فرهنگ ها اين بود كه در اين ماه مردم دورهم جمع مي شوند و سنتي بود كه در يك كوزه دهان تنگ هر كس با مشت دستش را داخل كوزه مي كرد و درمي آورد. در اين حال كسي نمي دانست چه كسي پول مي گذارد و چه كسي نيازمند است و پول برمي دارد. يميني اين شيوه را بازي خوبي مي داند مثل گل يا پوچ. اما الان در برنامه هايمان فقر و بدبختي و فلاكت را نشان مي دهيم. دقت كنيد امسال شما در برنامه جشن رمضان چه تفاوت محسوسي نسبت به سالهاي گذشته ديديد، دوربين روي كرين است. محتوي، مجري و دو تا خواننده. با همان قالب و فضا. يعني شايد اين تنهاترين راه براي ساخت يك برنامه ساده است. يك سالن بزرگ با يك عده جمعيت زياد، يا اينكه در شبكه اي ديگر دو تا پيرمرد داخل يك مسجد چرت مي زنند و يك جوان آن طرف نشسته و دوربين هم يك لانگ شات از آنها نشان مي دهد، اين شيوه ضد تبليغ است، چون آن تصوير نه نور تنظيم شده اي دارد و نه كادربندي و هم اينكه مي تواند تبليغ نادرستي از مكان مذهبي مسلمانان داشته باشد، چه خوب كه در برنامه سازي هايمان به اين گونه موارد هم توجه كنيم.
علي حجازي يكي ديگر از برنامه سازان با سابقه تلويزيون از ابتدا تكليف خود را با سؤال ما مشخص مي كند. او مي گويد: من تا حالا چنين برنامه هايي نساختم كه درباره خوردن و نخوردن صحبت كند، مثلاً من برنامه تا سپيده را دارم كه اين برنامه آنقدر فضاي سنگيني دارد كه شايد كمي نياز به تلطيف كردن هم داشته باشد، به نظر من هر برنامه شادي بايد زمان و موقعيت آن مد نظر قرار گيرد . حجازي بيش از اين چيزي نمي گويد، اما كيوان بخشي تهيه كننده برنامه تا مهر، ميعاد شبانه، گلچين شبانه و... مي گويد: برنامه سازي نوعي رابطه مستقيم با مخاطب دارد و يكي از طبيعي ترين سياست هاي آن جذب مخاطب است. حالا چه در ايام مذهبي باشد چه غيرمذهبي، اما تنها تفاوتش اين است كه ممكن است در اين ماه مخاطب بيشتري داشته باشد و هرنوع گروه سني را شامل شود. بخشي تأكيد بر برنامه سازي در حال و فضاي خاص خودش را دارد و در پاسخ به اين سؤال كه آيا شما به عنوان برنامه ساز به فكر ساخت برنامه اي افتاده ايد كه از فوايد نخوردن بگويد؟ گفت: اگر ساعت برنامه سازي مد نظر قرار گيرد ديگر مي دانيم براي مخاطب 10 صبح بايد از نخوردن  ها بگوييم و نزديك افطار و براي بعد از آن، نوعي ديگر با مخاطب ارتباط برقرار كنيم. تهيه كننده حوض فيروزه با اشاره به اينكه بيشتر برنامه هايش در ساعات 11، 12 و يك شب پخش مي شده گفت: من سعي كردم در برنامه هايم از اين فاكتورها استفاده نكنم و البته نمي توانم فكر اين هم باشم كه برنامه ها اين گونه سياستگذاري را نداشته باشند. اما اگر در اين ماه سعي شود كه برنامه سازان، موسيقي و ملودي شادي را طراحي كنند كه در عين سادگي، مخاطب را به تفكر وادارد و به قول معروف شادي ماندگاري داشته باشد، با مخاطب بيشتر ارتباط برقرار مي كند. بخشي كه تحصيلكرده كارگرداني و فيلمسازي است، مي گويد كه در برنامه هايش تاكنون به محدوديت استفاده از موسيقي برنخورده است، چون براساس چارچوب ذهني پيش مي رود كه ناشي از نگاه متفاوت او به رسانه است.
محمد قنبري كه صبح به خير ايران، كيميا و ... را تهيه كرده است و به عنوان تهيه كننده و برنامه ساز در شبكه قرآن نيز تجربه ساخت برنامه دارد، معتقد است كه برنامه سازي در اين ماه بستر مناسبي را براي مطرح كردن مضامين معنوي دارد. قنبري با اشاره به برنامه كيميا كه براساس اصول دين(نبوت، امامت، توحيد، معاد و عدل) ساخته شده بود و بازخورد خوبي ميان مخاطبان داشت، افزود: به نظر من صحبت كردن درباره فوايد نخوردن و اينكه بايد طي 11 ماه، يك ماه به معده استراحت داد، بحثي پيش پاافتاده است كه زياد به آن علاقه ندارم و فكر مي كنم كه بايد در يك برنامه پزشكي بهتر جواب بدهد.
قنبري به نكته خوبي هم اشاره دارد و آن اينكه بحث فوايد نخوردن نه تنها در يك ماه خاص مثل رمضان بلكه در تمام طول سال بايد به آن پرداخته شود؛ چيزي كه علي زاهدي و داود نجفي نيز با آن متفق القول هستند. زاهدي تهيه كننده كوله پشتي و جزر و مد به عدم تفاوت و تنوع در برنامه هاي هر ساله در اين ماه اشاره دارد و مي گويد: اينكه شما اشاره داريد در برنامه ها بيشتر تأكيد به چه چيز خوردن و چگونه خوردن است، فكر كنم ديگر زمان خودش را از دست داده است و بايد برنامه  هاي جديدي با قالب جديد تري ارائه دهيم. از علي زاهدي تهيه كننده جزر و مد مي پرسم كه چرا برنامه سازان و تهيه كننده ها كمتر به فكر ساخت برنامه اي با قالب بندي ديگري هستند، او مي گويد: خب، براي اينكه ساده تر و ارزان تر تمام مي شود تا اينكه يك برنامه ساز بخواهد كلاً قالب برنامه و محتوي و فرم آن را تغيير دهد. آن وقت تكليف مخاطب چيست؟ زاهدي پاسخ مي دهد: قهر مي كند و از جلو تلويزيون بلند مي شود يا اينكه تلويزيون را خاموش مي كند.
او قرار است خود نيز اول قالب برنامه خود را تغيير دهد و اين نويد را داد كه از سال ديگر نه از كوله پشتي خبري هست و نه از جزر و مد. او قرار است برنامه اي خارج از اين فضا ها بسازد. در پايان جالب است بدانيد كه هر كدام از برنامه سازان و تهيه كنندگان به اين امر واقف هستند كه برنامه ها در يك قالب مشخص ساخته مي شوند بدون اينكه هر ساله با تغييري خاص روبه رو باشند، اما مجدداً هر ساله از همان قانون هم پيروي مي كنند.
داود نجفي، تهيه كننده آفتاب شرقي مي گويد: مثل اينكه ساخت برنامه در هر شبكه به شكل قانون است، در صورتي كه ما مي توانيم در سه شبكه برنامه داشته باشيم آن هم برنامه هاي خوبي باشد به جاي اينكه در هر 5 شبكه برنامه داشته باشيم و هيچ تازگي در آنها وجود نداشته باشد. نجفي ادامه مي دهد: در اين ماه چه مخاطبان، چه برنامه سازان و چه مجريان حال و هواي ديگري دارند و پخش برنامه هاي اين ماه مي تواند حس و حال اين ماه را نيز براي آنها به ارمغان داشته باشد. اين تهيه كننده در برنامه آفتاب شرقي با نزديكي به اين ماه جهت القاي تغذيه معنوي، براي مخاطب مسابقه ختم قرآن را از طريق تلويزيون راه اندازي كرده است تا هر مخاطب با خواندن يك صفحه از پيش تعيين شده از ثواب معنوي اين ماه برخوردار شود. اكنون نجفي به عنوان يك بيننده از برنامه هاي تركيبي اين ماه راضي نيست و مي گويد: نمونه بارز آن برنامه جشن رمضان بود كه در سالهاي اوليه شيريني خاصي داشت اما حالا ديگر مخاطبان به اشباع رسيده اند. نجفي ادامه مي دهد: قرار بود شوراي عالي معارف براي برنامه سازان دسته بندي كند كه هر برنامه ساز در هر شبكه چه برنامه اي با چه ويژگي بسازد، اما مثل اينكه امسال موفق نبوده اند، چون ما شوراي طرح برنامه  نداريم، به همين خاطر من هم سعي مي كنم اگر قرار است برنامه اي بسازم برنامه اي باشد كه ابتدا به خودم بچسبد و وقتي به من به عنوان بيننده نچسبد، مسلم است كه به بيننده هم نمي چسبد.

ترجمه: امير نوري زاده - پليسي به شكل مخفيانه به درون باند تبهكاران نفوذ كرده و مي تواند اعتماد رهبر قدرتمند تبهكاران را به دست آورد اما اين خلافكار سابقه دار هم بيكار ننشسته و يكي از زيردستان معتمدش را به داخل نيروهاي پليس فرستاده است.
هر كدام از اين دو مأمور مخفي مي دانند كه يك نفوذي در طرف مقابل وجود دارد ولي هيچ كدام از هويت او مطلع نيستند تا اين كه در نهايت با يكديگر روبه رو شوند.
شنيدن اين داستان مهيج مي تواند هر علاقه مندي به ژانر جنايي را به سالن هاي سينما بكشاند، كاري كه ابتدا فيلم هنگ كنگي روابط داخلي انجام داد و موجب شد تا سازنده اش يك باره به فيلمسازي سرشناس بدل شود و حالا پس از گذشت چهار سال، اين فيلم تحت عنوان جدا افتادگان توسط مارتين اسكورسيزي و با فيلمنامه اي از ويليام موناهان بازسازي شده است تا با حضور لئوناردو دي كاپريو در نقش شخصيت مثبت و مت ديمون به نقش شخصيت منفي و جك نيكلسون در نقش رهبر تبهكاران، اشتياق سينما دوستان براي تماشاي فيلم بيش از پيش باشد. نسخه اصلي فيلم نامزد دريافت 16 جايزه از جشنواره بهترين هاي سينماي هنگ كنگ شد و استقبال از آن در گيشه ها به قدري بود كه در سال هاي بعد قسمت هاي دوم و سوم آن ساخته شد. نقش هاي اصلي اين فيلم براي هر هنرپيشه اي در جهان وسوسه كننده بود چرا كه بيش از هر فيلم ديگري مي توانست توانايي هر هنرپيشه را محك بزند. در فيلم روابط داخلي كه از حدود دو سال قبل به روي دي وي دي، عرضه شده، سكانس فوق العاده 20 دقيقه اي معامله مواد مخدر را مي ديديم كه طي آن هر كدام از طرفين قصد دارند پيام مورد نظرشان را به فرد نفوذي شان برسانند بدون اين كه او لو برود و هنوز مشخص نيست كه اسكورسيزي در بازسازي خود تا چه حد اين سكانس را با اهميت تشخيص داده است.اين چهارمين بازسازي اسكورسيزي پس از نيويورك نيوريورك (براساس فيلم مردي كه دوست داشتم) و عصر معصوميت و تنگه وحشت (براساس رمان هايي كه قبلاً فيلم شده بودند) به حساب مي آيد. اسكورسيزي در سال 2004 در گفت وگويي اعلام كرد كه فيلم روابط داخلي را تماشا نكرده و قصد تماشاي آن را نيز ندارد. اما آنچه در نقدهاي اكران افتتاحيه فيلم به نظر مي رسد، اين است كه لئوناردو دي كاپريو با بازي خوب خود در اين فيلم شايد اصلي ترين رقيب خودش براي اسكار بهترين بازيگر نقش اول در مراسم اسكار امسال باشد چرا كه بازي فوق العاده اي را در فيلم جديد ادوارد زويك به نام الماس خونين از خود به نمايش گذاشته است. او از نقش يك پسر (گيلبرت گريپ چه مي خورد؟) وتين ايمبر احساساتي (تايتانيك) به يك هنرپيشه كامل تبديل شده است و با اكران سومين فيلمش با اسكورسيزي پس از فيلم دارودسته و هوانورد؛ جدا افتادگان شايد ثابت كند كه او مي تواند دنيرو جديد اسكورسيزي باشد.
***
* جك، تو مارتين را حدود سي سال است كه مي شناسي چه شد كه همكاري با او را قبول كردي؟
- نيكلسون: ما سالها است كه با هم در باره فيلم و سينما صحبت مي كنيم از طرف ديگر من با ساير هنرپيشه هاي فيلم هم آشنا بودم همه مي خواستيم فيلم مشتركي داشته باشيم.
ديمون: وقتي ديدم كه جك تا چه حد فيلمنامه نويس خوبي است، حسابي جا  خوردم [نيكلسون بخشي از ديالوگ هايش را نوشته است].
اسكورسيزي: شخصيت جك در پي كشف فرد نفوذي است و او از من پرسيد: فكر مي كني براي اين سكانس چه بايد بكنم؟ و من به او گفتم كه او در اين زمينه كاملاً آزاد است. در هنگام فيلمبرداري پس از پايان ديالوگ هايي كه در فيلمنامه بود، احساس كردم كه بايد فرمان كات بدهم ولي ناگهان ديدم كه جك اسلحه اي به سوي لئو گرفت و حتي من هم نمي دانستم كه او مي خواهد از اسلحه در اين صحنه استفاده كند و به اين خاطر وحشت لئو در اين صحنه كاملاً عادي است.
* هر كدام از شما در اين فيلم فرم كنترل نشده اي از خشم را ارايه مي دهيد. آيا ابراز خشم در فيلم ساده تر از ساير احساسات است؟
- نيكلسون: اين ديگر چه جور سوالي است؟ هنرپيشه بايد بتواند هر نقشي را ايفا كند. چه اين نقش يا بازي در نقش مادربزرگتان باشد يا اين كه نقش مقتولي كه مورد هدف قرار مي گيرد.
* آيا در فيلمي بوده ايد كه دوست نداشته باشيد آن را تماشا كنيد؟
- اسكورسيزي: اكثر آنها؟
نيكلسون: وقتي در فيلمي بازي مي كنيد، تحمل تماشاي خودتان كمي ناراحت كننده است.
* پس عدم تماشاي فيلم ها از سوي بازيگران و كارگردان ها يك پديده جدي است؟
- دي كاپريو: حداقل ده سال طول مي كشد تا شما از فيلم قبلي تان فاصله بگيريد.
ديمون: چون شما همه چيز ازآن فيلم را به خاطر مي آوريد و وقتي آن را تماشا مي كنيد غيرممكن است كه مثلاً به ياد نياوريد كه در سكانس شام چه اتفاقي رخ داد.
* آيا فيلمي وجود دارد كه نتوانيد از تماشاي آن دست بكشيد؟
- ديمون: اگر فيلم تايتانيك پخش شود، نمي توانم از ديدن آن دست بكشم (همه با هم مي خندند).
اسكورسيزي: از فيلم هاي كوبريك نمي توان گذشت. يكي از اين شب ها تلويزيون فيلم درخشش را پخش مي كرد و ناچار شدم تا انتها نگاه كنم.
دي كاپريو به نيكلسون: دوست داشتم در فيلم ديگري از كوبريك بازي مي كردي.
نيكلسون: خودم هم از اين موضوع متأسفم وقتي كه خبر مرگ او را شنيدم اولين نكته اي كه به ذهنم خطور كرد اين بود كه ديگر نمي توانستم در فيلمي از او بازي كنم.
* اگر امكان داشت در فيلمي از اسكورسيزي بازي كنيد، كدام فيلم را انتخاب مي كرديد؟
- دي كاپريو: راننده تاكسي. جالب است كه شما فيلمي را در دوران نوجواني تماشا كنيد و فيلم به شكلي در شما تأثير بگذارد كه نتوانيد آن را توصيف كنيد.
تداويس بيكل يك قهرمان مجنون است ولي شما گاهي فراموش مي كنيد كه فيلمي را تماشا مي كنيد و با او همذات پنداري مي كنيد.
ديمون: من به سراغ جك لاموتا از فيلم گاو خشمگين مي رفتم هر چند كه از نظر ظاهري هيچ شباهتي با او ندارم.
نيكلسون: خب پاسخ به اين سوال بستگي دارد به اين كه شما چه نقشي را مي توانيد بازي كنيد يا اين كه چه نقشي را دوست داريد بازي كنيد.
من نمي توانم نقش جك لاموتا را انتخاب كنم چون نمي توانم در نقش او بازي كنم. ولي آن فيلم با آن طرفدار ديوانه نامش چه بود؟
ديمون: سلطان كمدي و روبرت پاپكين
نيكلسون: آن صحنه كه جري لوئيس در خيابان قدم مي زند فوق العاده است. يادم مي آيد در روزهاي اولي كه به نيويورك آمده بودم ديدم كه دان جانسون اين طور قدم مي زد و من هم احساس پاپكين را داشتم بنابر اين فكر مي كنم در نقش پاپكين بتوانم بازي كنم.
منبع : تايم . 10 اكتبر

برنامه هاي ويژه مذهبي در كنار سريال ها، مهمترين برنامه هاي شبكه هاي مختلف سيما در ماه مبارك رمضان هستند.
در اين برنامه ها كه اغلب پيش يا پس از افطار روي آنتن مي روند بخش هاي مختلفي وجود دارد كه در آنها سعي مي شود با تفسير قرآن كريم يا اشاره به احاديث و سيره معصومين، مفاهيم معنوي و مذهبي براي مخاطبان تشريح و تبيين شود.
با توجه به حال و هواي خاص ماه رمضان و آمادگي روحي و ذهني مردم براي تقويت ايمان، تزكيه نفس و بازنگري در خود، مخاطب اين برنامه ها و بخش هاي كارشناسي شان كم نيست. بنابر اين سازندگان اين برنامه ها بايد از اين فرصت مغتنم، درست استفاده كنند.
در جامعه امروز مسائل و مشكلات زيادي وجود دارد كه دين اسلام درباره آنها توضيح و راهكار كامل و عملي دارد. طرح اين مسائل و ارائه راهكارهاي ديني برايشان در اين برنامه ها ضروري است. اما متأسفانه در اغلب بخش هاي مذهبي ويژه برنامه هاي ماه رمضان، موضوع هايي مطرح و بررسي مي شوند كه بارها به آنها پرداخته شده است.
مسائلي مانند اهميت و جايگاه نماز، فضيلت روزه داري، غيبت و... درست است كه انسان هميشه به تذكر و يادآوري محتاج است و طرح اين مباحث براي چندمين بار، همچنان مفيد و ارزشمند محسوب مي شود؛ اما اگر در اين برنامه ها موضوع هايي انتخاب شوند كه جامعه امروز با آنها دست به گريبان است، قطعاً مخاطب، نتيجه بهتري از اين بخش هاي كارشناسي به دست خواهد آورد.
روحانيان، كارشناسان ديني و سازندگان اين برنامه ها با انتخاب موضوع هاي مربوط به زندگي امروز و ارائه راه حل هاي اسلامي براي بهتر زندگي كردن تصويري غني تر از دين اسلام ارائه مي دهند.
جامعه امروز درگير مشكلات و بحران هاي بزرگي مانند فقر، بيكاري، فساد، رشوه، رياكاري و.... است. دين اسلام درباره تمام اين مسائل توضيح كامل دارد.
وظيفه روحانيان، كارشناسان مذهبي و مبلغان ديني اين است كه ديدگاه دين مبين اسلام و ائمه معصومين را درباره اين مسائل مطرح كنند. بدون حل اين مشكلات اجتماعي نمي توان انتظار داشت مردم، دين دار و مسلمان واقعي باشند.
حضرت علي(ع) مي فرمايد: هر گاه فقر وارد خانه اي شود، ايمان از آن خارج مي شود. اين حديث ثابت مي كند كه سرمنشأ بسياري از بزه ها و جرم هاي جامعه فقر و فساد و فاصله طبقاتي است.
اما متأسفانه به اين معضل جدي كمتر در تلويزيون اشاره مي شود و اگر اشاره اي هست، سطحي و ظاهري است. رواج فرهنگ تجمل گرايي و اسراف يكي ديگر از بيماري هايي است كه جامعه ما را تهديد مي كند.
ميل به تجمل گرايي را مي توان در ضيافت هاي افطاري خانوادگي و سازماني به وضوح ديد. هر سال، ميليون ها تومان از بودجه بيت المال صرف افطاري هاي مجللي مي شود كه سازمان ها، نهادها و اداره هاي مختلف برگزار مي كنند. ميهماني هاي خانوادگي هم از اين آفت در امان نيست. مراسمي كه مي تواند ساده و خالصانه برگزار شود، مجالي است براي خودنمايي و فخرفروشي.
درباره اين مسائل هم كمتر در تلويزيون چيزي مي بينيم و مي شنويم. آيا خداوند اسرافكاران را برادران شيطان نمي داند؟ آيا پيامبر(ص) و ائمه اطهار(ع) با هم سفره شدن با نيازمندان لزوم توجه به آنها را يادآوري نكرده اند.
قطعاً در ميان آيات قرآن كريم و روايات و احاديث بارها تجمل گرايي و اسراف نكوهش شده است. پس چرا از قابليت هاي آموزشي رسانه  قدرتمندي مثل تلويزيون براي ترويج اين آيات و روايات استفاده نمي شود؟
اسلام، ديني است با آموزه هاي اجتماعي. تصويري كه بحث هاي مذهبي رسانه تأثيرگذار تلويزيون از اسلام ارائه مي دهد، اما بيشتر روي جنبه هاي فردي دين تمركز دارد. در حالي كه اگر افراد جامعه به تنهايي مسلمان واقعي باشند اما جامعه، اسلامي نباشد نمي توان انتظار داشت دين داري آنها كامل باشد.
ماه رمضان فرصت خوبي براي توجه به احكام و روايت هايي است كه فراموش شده و كمتر به آنها توجه مي شود.

ايلنا: فيلم در طلايي ساخته امانوئل كريالس از كشور ايتاليا براي شركت در فستيوال اسكار انتخاب شد.
اين فيلم ماجراي سفر يك خانواده سيسيلي از سرزمين خود به آمريكاست؛ سفري كه در اوايل قرن گذشته رخ داده است.
در طلايي در بخش رقابت فستيوال فيلم ماه گذشته ونيز به نمايش درآمد و تحسين منتقدان ايتاليايي را برانگيخت. در اين فيلم شارلوت گينزبورگ در كنار عده اي بازيگران ناشناس ايتاليايي بازي مي ژكند. فيلمنامه آن نيز با لهجه غليظ سيسيلي نوشته شده است.
انتخاب ايتاليا در دور قبلي اسكار نگو بود كه نامزد اسكار بهترين فيلم خارجي زبان شد. مضمون فيلم نيز كودك آزاري بود. ايتاليا آخرين بار براي فيلم زندگي زيباست (روبرتو بنيني) برنده اسكار شد. اين فيلم در 1999 اسكار گرفت.